ขอบคุณความบังเอิญ2

         หลังจากเลิกเรียนวันนี้ถ้าผมจำไม่ผิดว่าไอ้ธัญมันเลิกช้ากว่าผมนี่หน่า วันนี้ไปรอมันที่คณะหน้าจะดีกว่า 

"พลอยจะกลับหอเลยไหม"

"ยังเลยเบื่อๆ แล้วพัทธ์ละจะไปไหนต่อ"

"เราว่าจะไปรอไอ้ธัญที่คณะไปกับเราไหม"

"เอาดิ ยังไม่เคยไปคณะของธัญเลย" เมื่อพูดจบผมกับพลอยก็เก็บของลงกระเป๋าก่อนจะเดินออกจากห้อง มา

"พัทธ์จะไปไหนกันอ่ะ" เสียงพี่แบงค์ที่เดินผ่านมาทักผมกับพลอยขึ้นตอนที่กำลังจะออกจากตึก

"หวัดดีครับพี่แบงค์ ผมกับพลอยว่าจะไปรอไอ้ธัญที่คณะ"

"อ้าวหรอ เฮ้ยเดี๋ยวพี่กับพี่นันไปด้วยดิพอดีมีธุระกับไอ้ธัญด้วย"

"ได้ครับพี่ ว่าแต่วันนี้พี่แบงค์กับพี่นันไม่ไปซ้อมมวยหรอครับ"

"ก็มีน่ะแต่วันนี้ขี้เกียจ"

"ฮาๆๆๆ งั้นไปกันครับพี่" พูดจบผมกับพลอยก็เดินออกมาพร้อมกับพี่แบงค์และพี่นัน

"ไอ้แบงค์นี้มึงไปคณะนิเทศน์ไม่กลัวเจอไอ้ซันหรอว่ะ"

"กลัวทำไมว่ะคนอย่างกูไม่เห็นต้องกลัวคนอย่างไอ้ซันเลย"

"ใครกันหรอครับซัน" ผมเห็นพี่แบงค์กับพี่นันคุยกันเรื่องใครซักคนหนึ่ง

"โจทย์ของไอ้แบงค์น่ะพัทธ์เจอกันทีไรกัดกันตลอด"

"ออครับ  แล้วมาแบบนี้จะไม่เป็นไรหรอครับพี่แบงค์"

"ไม่เป็นไรหรอกอย่าไปฟังไอ้นันมันพูดเลยพัทธ์ ที่ไม่อยากไปกับกูกลัวเจอน้องลูกแก้วรึเปล่า"

"เชี้ยเหอะ  แม่งเห็นกูทีไรวิ่งมานัวเนียตลอดกูนี้ขนลุกหมดเลยเนี้ย" 

"ให้จริงๆสวยซ่ะขนาดนั้น อกตู้มอีกตั้งหาก"

"มึงหุบปากไปเลยไอ้แบงค์กุไม่ได้เป็นทอมโว้ย มึงอยากได้เอาไปเองเลยไป"ผมกับพลอยอดขำที่พี่แบงค์และพี่นันคุยกันไม่ได้ก็จริงๆน่ะ พี่แบงค์ก็เป็นผู้ชายหน้าหวานส่วนพี่นันก็เป็นผู้หญิงหน้าหล่อ ไม่ให้ผมขำได้ไงล่ะ

"เออ พัทธ์เดี๋ยวเราแวะซื้อขนมก่อนไหม"

"เอาดิ" พลอยหันมาถามผมตอนที่เดินผ่านร้านขายขนมก่อนถึงหน้าคณะนิเทศ ผมและพวกพี่แบงค์พี่นันก็เลือกซื้อขนมเพื่อไปกินนั่งรอไอ้ธัญกัน

 

          "มองอะไรมึงว่ะไอ้ซัน" เสียงไอ้บอสถามผมขึ้นตอนที่กำลังจะเดินเข้าคณะ ผมว่าผมตาไม่ฝาดน่ะที่เห็นหน้าขาวๆของน้องคนที่เป็นเพื่อนไอ้น้องธัญกำลังเลือกซื้อของอยู่

"กูว่ากูเห็นน้องเขาว่ะ"

"น้อง?  น้องไหนว่ะ"

"ก็น้องคนที่มากับไอ้น้องธัญตอนประกาศผลสอบไง"

"ไหนว่ะ " ผมทำหน้าชี้ไปที่ร้านขายขนมให้ไอ้บอสดู 

"จริงว่ะ มึงจะเข้าไปทักไหมว่ะ" 

"นั้นดิ เข้าไปทักดีเปล่าว่ะ "

"กูว่าไม่ต้องถามแล้วมั่งมองขนาดนั้น ไปเลยดิว่ะ" พูดเสร็จไอ้บอสก็ดันหลังผมให้เดินตรงไปที่น้องคนนั้นทันที แต่ยังไม่ทันได้ถึงตัวน้องคนนั้นก็มีก้างมาซ่ะก่อน 

"เดี๋ยวพี่เลี้ยงเองเอามานี้เลยครับน้องพลอยเอาของพัทธ์มาด้วย"

"โห่พี่แบงค์ ไม่ซิผมต้องเรียกป๋าถึงจะถูก ฮาๆๆ"

"แหม๋ก็พูดไป แค่นี้เองพี่เลี้ยงได้"

"งั้นเลี้ยงของกูด้วยแล้วกันน่ะไอ้แบงค์" ผมเห็นไอ้แบงค์กับไอ้นันคู่ดูโอ้ประจำคณะวิศวะเดินเข้ามาจ่ายเงินให้น้องคนนั้นกับเพื่อนแต่ผมได้ยินไม่ชัดว่าไอ้แบงค์เรียกน้องว่าอะไร ทัศ หรือ อะไรว่ะ 

"เอาไงไอ้ซันทักไม่ทัก มากับโจทย์มึงซ่ะด้วย"

"ผิดเวลาตลอดอุส่าเจอทั้งที"

"ปล่อยไปก่อนหรอว่ะ"

"ปล่อยทำไม ไม่ปล่อยโว้ยแค่ไอ้แบงค์กลัวทำไมว่ะ" พูดจบผมก็เดินเข้าไปหาพวกไอ้แบงค์กับน้องคนนั้นทันที

 

          "สวัสดีครับทุกคน" ผมหันไปมองตามเสียงที่ทักขึ้นก่อนคิ้วที่เริ่มขมวดเข้าหากัน

"ไงครับคุณประธานวิศวะมาทำอะไรกันแถวนี้ครับ"

"เรื่องของกูครับไอ้ประธานนิเทศ"

"อือ ก็ได้ หวัดดีครับน้อง..."

"ครับ"น้องคนนั้นตอบผมสั้นๆก่อนจะหันไปมองหน้าเพื่อนผู้หญิงข้างๆ

"ไปกันเหอะ" ผมหันไปพับไหล่พัทธ์ก่อนจะหันไปมองหน้าไอ้นันกับน้องพลอยที่ยืนถัดไป

"จะรีบไปไหนว่ะมาถึงคณะกูทั้งทีให้กูพาทัวร์คณะไหมมึง"

"เกรงใจว่ะ "

"ไปเหอะไอ้แบงค์ " นันหันมาดึงผม

"อะไรกัน ใจคอจะไม่แนะนำน้องๆให้กูรู้จักบ้างหรอว่ะเผื่อกูจะแนะนำชมรมให้น้องๆเขา"

"ไม่ดีกว่าว่ะ  พอดีน้องๆเขาเข้าชมรมมวยไทยของกูแล้ว" ผมพูดใส่ไอ้ซันก่อนจะหันไปมองหน้าน้องพลอยกับพัทธ์ที่ยืนทำหน้างงๆพยักหน้าไปกับผม

"หน้าเสียดายจัง น่ารักๆ แบบน้องหน้าจะอยู่ชมรมถ่ายภาพของกูจะได้มาเป็นแบบให้กูหน่อย"

"เสียใจด้วยว่ะน้องสองคนนี้เขาไม่อยากเข้าชมรมมึงหรอก"  

"เออพี่แบงค์ผมว่าพวกเราไปเหอะไอ้ธัญหน้าจะใกล้เลิกแล้ว" พัทธ์ดึงผมออกมาหลังจากเห็นว่าผมกับไอ้ซันเถียงกันนานเกินไป

"เดี๋ยวๆๆ น้องมาหาน้องธัญหรอครับ"

"ครับ"

"โลกกลมจริงๆ นี้น้องธัญเขาก็เป็นสายรหัสของพี่น่ะ"

"ครับ"

"แต่พี่ว่าไม่ใช่แค่โลกกลมแล้วล่ะหน้าจะเป็นพรหมลิขิตมากกว่า"

"โอ้ยกูจะอ้วกแล้วไอ้แบงค์รีบไปเหอะว่ะ ไปน้องพลอย" ไอ้นันพูดขึ้นก่อนจะโอบไหล่น้องพลอยเดินนำไปก่อนเลยผมกับพัทธ์หันมามองหน้ากันก่อนจะเดินตามไอ้นันกับน้องพลอยไปเช่นกัน

 

          "คนนี้หรอโจทย์ของพี่แบงค์" หลังจากเดินออกมาจนถึงม้านั่งหน้าคณะนิเทศผมก็หันไปถามพี่แบงค์ที่เปิดขวดน้ำกระดก

"ใช่ พี่จะบอกพัทธ์ไวเลยน่ะอยู่ห่างๆไอ้นี่ไว้ดีที่สุด"

"ทำไมอ่ะ "

"ไอ้ซันมันเป็นเสือไบ ถ้าถูกใจผู้หญิงผู้ชายมันก็เอาหมดแหล่ะ"

"บ้า  พูดจริงหรอค่ะพี่แบงค์" พลอยที่นั่งกินขนมข้างทำเสียงตกใจ

"จริงค่ะน้องพลอยพี่ยืนยันได้ก็ตอนสมัยเฟรชชี่พวกพี่ไปงานเฟรชชี่ไนท์แล้วไอ้ซันมันเมา เดินมาจูบไอ้แบงค์ไง "

"พอเลยไอ้นันอย่าพูดถึงว่ะ ขนลุกหมดแล้วเนี้ย"

"อย่าบอกน่ะที่พวกพี่ไม่กินเส้นกันเพราะพี่เขาจูบพี่แบงค์เนี้ย"

"ก็ส่วนหนึ่งแหล่ะ แต่มันก็มีอะไรอีกเยอะแยะ"

"ท่าทางเขาก็ดูไม่หน้าจะเป็น"

"มันตัวอันตรายหลบได้หลบหลีกได้หลีก เชื่อพี่" 

"พอๆไอ้นันไม่ต้องพูดแล้ว ว่าแต่พัทธ์เถอะลองโทรหาไอ้ธัญดิ"

"ออจริงด้วยผมลืมเลย"

(ฮัลโลพัทธ์)

"เรียนเสร็จยังว่ะ"

(เสร็จแล้วกำลังจะออกไปพัทธ์อยู่ไหน)

"ตอนนี้อยู่หน้าคณะของมึง"

(เฮ้ยยยย !!  มากับใครมาได้ไงอยู่ตรงไหน)

"ก็เดินมานี้แหล่ะพอดีเจอพี่นันกับพี่แบงค์ด้วย"

(โอเคๆ รอแปบน่ะ ไอ้ปรานต์เร็วแฟนกูมารอแล้ว) ผมแอบยิ้มมุมปากก่อนที่ไอ้ธัญจะวางสายไปก็ปกติผมก็ไม่ค่อยชินกับคำว่าแฟนของไอ้ธัญเท่าไรแต่นี้มันพูดออกมาก็อดเขินไม่ได้

"ยิ้มอะไรอ่ะพัทธ์" เสียงพลอยที่นั่งข้างๆหันมาถามผม

"เปล่าาา ไม่มีอะไร"

"จริงเปล่า" 

"ครับบบ  พี่แบงค์กินนี่ซิอร่อยน่ะ" ผมแก้เขินก่อนจะส่งห่อขนมในมือให้พี่แบงค์ไป

 

          "เฮ้ยเดี๋ยวกูล้มไอ้ธัญช้าๆ กูยังรูดซิบไม่เสร็จเลย" ผมเดินรากไอ้ปรานต์ที่แวะเข้าห้องน้ำให้รีบออกมาเพราะตอนนี้พัทธ์รอผมอยู่ที่หน้าคณะ 

"เร็วดิว่ะขืนพัทธ์เจอไอ้พ่ซันกูก็แย่ดิว่ะ"

"เออๆ เสร็จแล้ว นู้นไงแฟนมึงนั่งอยู่นู้น"

"ไอ้ธัญ ตรงนี้ๆ " เสียงพี่แบงค์เรียกผมที่กำลังรากไอ้ปรานต์มา

"มากันได้ไงเนี้ย "

"ก็พอดีเจอพัทธ์เขาจะมาหามึงเลยมาด้วยกัน"

"พัทธ์ไม่หน้ามาเลยรอเราที่คณะก็ได้"

"กูก็อยากดูคณะมึงบ้างดิว่ะ" 

"เออ ไอ้ปรานต์นี้พี่แบงค์มึงจำได้ใช่ไหม ส่วนนี้พี่นันเพื่อนพี่แบงค์ แล้วนี้ก็พลอยเพื่อนของพัทธ์"

"หวัดดีครับทุกคน "

"หวัดดีๆ ว่าแต่ทำไมหน้าเป็นแบบนั้นล่ะ" พี่นันมองหน้าไอ้ปรานต์ที่เหงื่อท้วมเพราะผมรีบรากมันมา

"ก็ไอ้ธัญมันกลัวแฟนมันรอนานเลยรากผมมาเนี้ย"

"ห่ะ? แฟน? " พี่แบงค์ทำหน้างงเพราะคำพูดของไอ้ปรานต์ก่อนจะมองหน้ามาที่ผม

"อ้าวพี่แบงค์ไม่รู้หรอไอ้ธัญกับพัทธ์มันเป็นแฟนกัน"

"ไอ้ปรานต์หุบปากไปเลย" ผมหันไปดุไอ้ปรานต์ที่พูดไปโดยไม่ได้คิดอะไร

"จริงหรอว่ะ โห่นี้น้องสะใภ้ของพี่จริงๆหรอพัทธ์"

"เออ พี่แบงค์มีอะไรรึเปล่า" ผมรีบพูดเรื่องอื่นขึ้นมาแทนก่อนจะหันไปมองหน้าพัทธ์ที่หน้าแดงอยู่ข้างๆพลอยที่ขำเบาๆ 

"เปล่าหรอกพอดีว่าจะชวนไปหาไรกินกัน"

" เอาดิว่าแต่จะกินไรกัน"

"งั้นให้พลอยเลือกดีกว่า " พี่แบงค์หันไปหาพลอยที่นั่งข้างๆพัทธ์ 

"นั้นดิพลอยอยากกินอะไรไหม" พัทธ์ถามขึ้น

"เอาเป็นพวกชาบูอะไรงี้ได้ไหมอ่ะ พลอยไม่ค่อยได้กิน"

"ก้ได้น่ะ งั้นไปกันเหอะ แล้วไปกันไงอ่ะ"

"ก้มีรถผมไงพี่แบงค์ล่ะได้เอารถมาป่ะ"

"ไม่ได้เอามาว่ะพอดีรถเข้าอู่วันก่อนเมาไปชนฟุตบาตรมา"

"ตลอด ไปๆงั้นก็เบียดๆกันน่ะ" พูดจบพวกผมก็เดินไปที่รถของผมทันที