ขอบคุณความบังเอิญ

          ผมรดน้ำต้นไม้ในสวนหลังบ้านให้เจ้าของบ้าน  ที่ตอนนี้นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ศาลาในสวน
อย่างไม่สนใจผม  วันหยุดทั้งทีไม่รู้จะงมอยู่กับตำราอะไรมากมาย  ความจริงผมหน้าจะชวนเขาไป
เที่ยวบ้างน่าจะดีขื่นปล่อยแบบนี้ท่าทางจะเครียด  แล้วกลายเป็นหนอนหนังสือไปได้ เมื่อคิดได้ดัง
นั้นผมเดินไปปิดก๊อกน้ำและเก็บสายยาง
"พัทธ์ไปเที่ยวกันเถอะ" คนที่ก้มหน้าก้มตาอ่านค่อยๆวางหนังสือลงที่โต๊ะก่อนเงยหน้ามามองผม
"มึงว่าไงน่ะ?" โห่มันหน้าน้อยใจขนาดคนอุตส่ามาชวนไปเที่ยวแต่ไม่สนใจที่พูดเลย
"เราบอกว่าไปเที่ยวกันเถอะครายเครียด"
"กูก็ไม่ได้เครียดอะไรนี่ ยกเว้นเวลาเห็นหน้ามึง"ดูคนตอบซิครับทำหน้าตาเฉยมันหน้าหาอะไร
ปิดปากไหมน่ะ ใจเย็นไว้ธัญเทพ ใจร้อนเดี๋ยวไม่ได้ลูกเสือน่ะ
"ไปเที่ยวกันน่ะๆๆ เรายังไม่เคยไปเที่ยวกันเลยเราเป็นแฟนกันแล้วน่ะ" ผมทำหน้าตาอ้อดอ้อนสุดชีวิต
"เออก็ได้ว่าแต่ไปไหนล่ะ ที่แน่ๆกูเชื่อว่ามึงไม่พาฉันเข้าวัดแน่นอน" 
"โห่พูดงี้เฟลอ่ะ...ทำไมครับหน้าอย่างนายธัญเทพมันไม่เหมาะเข้าวัดหรอครับ?"
"เปล๊าาา...งั้นจะไปไหนล่ะรึมึงจะพากูไปวัดจริงๆ"
"ไปดูหนังกันน่ะตอนนี้มีหนังหน้าดูเข้า...รึว่าพัทธ์อยากจะไปวัดล่ะแต่ที่จริงไปวัดก็ดีน่ะเราจะได้ไป
สาบานร่วมกันจะรักหมั่นจนวันตาย"
"พอเถอะ...เชิญมึงไปสาบานคนเดียวเลย" พูดจบคนที่นั่งอยู่คว้าหนังสือก่อนเดินเข้าบ้านทันที  ผม
ได้แต่ยืนมองกับท่าทางน่ารักๆกวนๆเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ ผมเดินตามเข้ามาในบ้านก่อนจะขึ้นห้อง
ไปเช่นกัน 
"เปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่หรอ?" ผมถามเมื่อเห็นว่าพัทธ์แต่งตัวใหม่เรียบร้อยน่ารักเชียว
"เออ...แล้วมึงไม่เปลี่ยนหรอว่ะ"
"เปลี่ยนก็ได้แต่เกรงใจจังใส่เสื้อผ้าพัทธ์ตั้งหลายชุดแล้ว  ยังไงดูหนังเสร็จเดี๋ยวแวะไปเอาเสื้อผ้าที่
บ้านเราก่อนได้ไหม?"
"อือ..ก็ดีอยากเห็นบ้านมึงเหมือนกัน  มาอยู่แต่บ้านกูอย่างเดียวพ่อแม่ไม่ว่าบ้างรึไงไม่ใช่มาแจ้ง
ความว่ากูลักพาลูกชายทีหลังน่ะ"
"ก็ดีซิ...พัทธ์จะได้รับผิดชอบเราไง"
"เพ้อเจ้อแล้วเร็วๆเลยชวนไปเองแท้ๆชักช้าอยู่ได้" 
"ก็คนมันลีลาเยอะ"
"จ้าาาาา...เปิดช่องเป็นวกเข้าหาเรื่องงลามกตลอด  เสร็จแล้วตามลงไปล่ะ"
"คร๊าบบบบ " ผมมองตามหลังของตั้มก่อนจะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าตามไปทันที
 
          "ดูเรื่องอะไรดี?" ผมหันไปถามไอ้ธัญที่ยืนดูรอบหนัง ที่เอาแต่ยืนมองไม่พูดอะไรแล้วมันจะ
ชวนผมออกมาทำ...อะไรของมันว่ะ
"ไอ้ธัญตกลงจะดูเรื่องอะไร?" 
"วันนี้เราพาพัทธ์มาเที่ยวพัทธ์ก็เลือกดิ"
"อ้าวไอ้นี่  งั้นไม่ดงไม่ดูดีไหมเนี้ย" มันชวนผมมาแท้ๆแต่กลับเป็นว่าผมต้องเลือกให้มันทุกอย่าง
แต่เท่าที่เช็ครอบดูเรื่องที่ผมอยากดูคงเต็ม  หรือไม่ก็มีที่นั่งไม่ดีแล้วล่ะงั้นเลื่อนไปดูอีกรอบดีกว่า
เวลาที่เหลือไปหาของกินหน้าจะดีที่สุด
"ตกลงพัทธ์ดูเรื่องอะไร?" ยังมีหน้าถามอีกน่ะ
"ดูเรื่องนี้แต่รอดูรอบสี่โมงเย็นน่ะเพราะรอบบ่ายๆเต็มหมดแล้วไม่อยากได้ที่นั่งไม่ดีว่ะ" ผมตอบ  
ไอ้ธัญ  ที่พยักหน้ารับเป็นอันเข้าใจ
"ไปหาอะไรกินกันไหม?" ขอบคุณน่ะที่อย่างน้อยก็รู้ว่าผมหิวมากในตอนนี้
"เอาดิหิวมากตอนนี้" ผมชี้ไปที่ร้านสุกี้ก่อนจะเดินนำมันเข้าร้านไปทันทีจัดการสั่งนู้นนี้มากินอย่าง
เอร็ดอร่อย 
"กินช้าๆก็ได้เดี๋ยวก็ติดคอหรอก" ไอ้ธัญพูดกับผมพร้อมกับมองหน้าผมไปด้วย 
"คนหิวขนาดนี้ไม่ช้าแล้ว...แคกๆๆ" เหมือนไอ้บ้านี้มันแช่งรึไงอยู่ๆก็สำลักซ่ะอย่างนั้น
"อ่ะน้ำๆใจเย็นๆเราไม่แย้งงหรอก" 
"กินเสร็จแล้วมึงอยากไปไหนอีก  เหลือเวลาอีกตั้งชม." 
"พัทธ์อยากทำอะไรล่ะ?" ผมมองนู้นนี้ก่อนจะหันไปเห็นป้ายที่ชี้ทางไปลานไอซ์สเก็ตใช่ซิผมยังไม่
เคยเล่นเลย 
"ไปเล่นไอซ์สเก็ตกัน" 
"ห่ะ?..." 
"ทำไมต้องตกใจเวอร์ด้วยอย่าบอกน่ะว่ามึงเล่นไม่เป็น" คนถูกถามไม่ตอบแต่ทำหน้าแปลกที่แสดง
ให้เห็นชัดเจนว่ามันเล่นไม่เป็นแน่นอน แบบนี้ถ้าจะแกล้งในลานไอซ์ก็สนุกซิฮาๆๆๆๆ
 
          ผมไปเช่าชุดสำหรับเข้าไปเล่นในลานสเกตกับพัทธ์  ก่อนจะเดินเข้าไปเล่นในลานที่เย็น
และที่สำคัญมันลื่นมากแบบนี้ผมจะไปรอดไหม 
"เฮ้ยๆๆๆ....พัทธ์ช้าๆดิเราไปไม่ได้" ผมค่อยๆเดินนำไปที่ละน้อยก็คนไม่เคยเล่นนิจะทำไงได้จะ
บอกตรงๆก็อายขืนรู้โดนขำแน่
"เร็วๆดิว่ะชักช้า" ดูคนเล่นเป็นทำเล่นสนุกสนานหน้าหมั่นไส้นัก  แต่คอยดูเถอะผมจะเอาคืนให้หนัก
เลยน่ะ ผมแกล้งทำเป็นลื่นล้ม
"โอ๊ยยยย...พัทธ์ช่วยด้วยเจ็บอ่ะ" คนที่นำไปก่อนหยุดแล้วหันมาหาผมก่อนจะค่อยๆเดินกลับมา
"ช่วยหน่อยดิลุกไม่ได้" ผมแกล้งทำเป็นพูดพร้อมกับทำหน้าตาน่าสงสารสุดๆเท่าที่จะแสดงออกมา
ได้   แต่ก็ได้ผลจริงๆเมื่อพัทธ์ยื่นมือเพื่อจะฉุดผมขึ้นผมก้มหน้ากระตุกยิ้มอย่างซ่ะใจก่อนจะค่อยๆ
จับมือพัทธ์ไว้แล้วทำที่เหมือนจะลุกแต่กลับฉุดให้อีกคนที่ยืนอยู่ถลาล้มลงมาทับบนตัวผมแทน
"เฮ้ยยย..."
"ฮาๆๆๆ...หนาวหรออยู่ๆก็มากอดเรา" ผมแกล้งพูดพร้อมกับกอดคนที่ล้มทับบนตัวไว้เบาๆ
"ปล่อยเลยไอ้ธัญ  นี่มึงแกล้งกูหรอ?"
"เปล่าน่ะเราล้มจริงๆ"
"กระล้อนนักน่ะมึง  กูไม่เชื่อมึงหรอกปล่อยเลย" พัทธ์พยายามดิ้นเพื่อจะลุกออกจากตัวผม  แต่ผม
ก็แกล้งกอดไว้แน่น แต่เหมือนสายตาผมเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างนั้นแหล่ะ  ผมถึงปล่อยมือ
ออกจากตัวของพัทธ์  ที่รีบดีดตัวเองลุกขึ้นก่อนจะยืนตามเช่นกันแต่สายตาของผมกับไม่ได้มอง  
ที่พัทธ์แต่มองไปที่ทางออกต่างหาก ผมรู้สึกว่าผู้ชายสองคนที่เดินออกไปหน้าตาคุ้นๆน่ะแต่มันไกล
ผมเลยมองไม่ชัด
"มองอะไรของมึงว่ะไอ้ธัญ" เสียงคนที่ยืนข้างๆพูดขึ้นทำให้ผมหันไปสนใจ  ก่อนเพราะคิดว่าบางที
ผมอาจจะตาฝาดไปก็ได้ไม่ใช่แน่นอนนั้นจะเป็นไอ้ปรานต์ไปได้ไง
"ไปกันเถอะใกล้ได้เวลาแล้วเดี่ยวไปเข้าห้องน้ำกันก่อน" ผมพูดพร้อมกับเดินจับมือพัทธ์ที่ลากผม
ออกไปจากลานไอซ์สเก็ต  เพราะคิดว่าถ้ารอผมเดินไปคงไม่ทันรอบหนังแน่ๆ เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
เสร็จเรียบร้อยผมกับพัทธ์  ก็เดินไปที่หน้าโรงหนังที่เหลืออีกแค่สิบนาทีก็จะฉายแล้ว
"พัทธ์เอาป๊อบคอร์นไหม?"
"เอาก็ได้  งั้นเอารสชีสน่ะ"
"แหม๋สั่งเลยน่ะ"
"แล้วตกลงจะซื้อให้ไหมถ้าไม่กูจะได้ไปซื้อเอง"
"คร๊าบๆๆ..." 
"เอาน้ำมาด้วยล่ะ"
"แก้วเดียวพอน่ะจะได้กินด้วยกัน" ผมแกล้งกระซิบกับประโยคหลังก่อนเดินไปซื้อป๊อบคอร์นกล่อง
ใหญ่กับน้ำมาหนึ่งแก้วพอสำหรับคนสองคนก่อนจะเดินไปตรวจบัตรเข้าโรงหนังทันที