Fic:One piece

          ณ โรงพยาบาลชื่อดัง
          โรบิ้นกำลังรอ รอ ร้อ รอ ทำไมช็อปเปอร์ยังไม่เสร็จสักทีนะ
          กะว่าจะพาไปกินชีสเค้กชีสเยอะๆ สายไหมหวานๆ (เด๋วอ้วนหรอก//Rose)
     ช็อปเปอร์:หนังที่นายไปดูมา สนุกมั้ยอ่ะ??? ฉันกะว่าจะไปดูมั้ง
          เหมือนว่าช็อปเปอร์กำลังคุยกับใครสักคน โรบิ้นที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่คิดว่าเป็นเพื่อน
          ดีเหมือนกัน ไปกันหลายๆคน สนุกดี
               แต่... มันคงไม่สนุกสำหรับคราวนี้หรอก...
     ช็อปเปอร์:โรบิ้น!!! โทษทีนะที่ออกมาช้า พอดีเจอกับลอว์ในวอร์ดนะ กะว่าจะพาไปหาอะไรกิน
     ด้วยนะ ไปกันหลายๆคน สนุกดีออก เนอะๆ 
          หญิงสาวเงยหน้าขึ้นทันที พบว่าสิ่งที่ช็อปเปอร์พูดนั้นคือความจริง ชายหนุ่มร่างสูงยืนอยู่
          ตรงหน้าหญิงสาวแล้ว
     โรบิ้น:เอ่อ...
          หญิงสาวไม่รู้ว่าจะพูดต่อว่าอย่างไรดี จึงได้แต่ทำหน้าหงิก
     โรบิ้น:แต่... ฉันไม่ได้เอารถมานะ
     ช็อปเปอร์:ไม่เป็นไร ไปกับลอว์ก็ได้ อิอิ!!!
          หญิงสาวลืมไปเสียสนิทเลยว่าลอว์มีรถ แถมรถยังหรูอีกต่างหาก
               สุดท้าย...ก็ต้องไปด้วยความไม่เต็มใจ 
          ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
          หญิงสาวผมสีดำขลับทำหน้าตาไม่รับบุญอยู่ที่โต๊ะ ถ้าไม่เห็นแก่ช็อปเปอร์ละก็นะ....
     บอนนี่:รับอะไรดีค่า??? คุณนิโคร โรบิ้น
          หญิงสาวผมสีชมพูเข้มทำหน้าตาร่าเริงเพื่อให้โรบิ้นดูสดชื่นมากขึ้น
     ช็อปเปอร์:งั้นฉันขอ #$$%$!@#%$^&&*(*&))(& (เยอะจุง//Rose)
     บอนนี่:แปบนะ จดไม่ทัน - -'
     ลอว์:สั่งได้เลย เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง ช็อปเปอร์
     ช็อปเปอร์:ขอบคุณมากนะ ลอว์ นายใจดีจังเลย อิอิ
          ช็อปเปอร์ดูท่าทางจะสนิทกับลอว์เป็นพิเศษ ทำให้โรบิ้นได้แต่นั่งยิ้มให้ช็อปเปอร์ 
     บอนนี่:โอเค!!! งั้นรอแปบนะ
          หญิงสาวผมสีชมพูเข้มเดินกลับไปที่เคาทน์เตอร์ของตน 
     ช็อปเปอร์:งั้นเดี๋ยวฉันมานะ ไปห้องน้ำแปบนุง
     ลอว์:อืม...
          ช็อปเปอร์เดินออกไปจากโต๊ะทันที ปล่อยให้ทั้งสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะ
     ลอว์:คูณนิโครยะ...
     โรบิ้น:หืม!!!
     ลอว์:ดูเหมือนว่าคุณไม่ค่อยอยากจะเจอผมสักเท่าไรนะ เกลียดผมรึไง???
     โรบิ้น:ไม่รู้สิ และไม่อยากจะตอบด้วย 
          โรบิ้นไม่อยากจะเสวนากับคนที่นั่งตรงกันข้ามสักเท่าไร เธอมีความรู้สึกแบบบอกไม่รู้
               หมับ!!!
     ลอว์:มือของคุณนิโครยะนุ่มจังเลยนะครับ
          ชายหนุ่มจับมือของโรบิ้น ทำให้หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง 
     โรบิ้น:ทำอะไรของเธอนะ???
     ลอว์:ก็แค่จับมือ เธอคิดอะไรเหรอ???
          ลอว์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก็ที่จะจุมพิตบนมือของหญิงสาว ทำให้โรบิ้นถึงกับหน้าแดง
     บอนนี่:แหม!!! กำลังสวีทอยู่เหรอจ้ะ
          บอนนี่เดินมาที่โต๊ะพร้อมกับอาหารที่เสิร์ฟ เอ่ยขึ้น ลอว์ถึงกับปล่อยมือของหญิงสาวออกทันที
     ช็อปเปอร์:ว้าว!!! น่ากินจัง 
     บอนนี่:งั้นกินให้อร่อยนะจ้ะ
          ช็อปเปอร์นั่งลงที่โต๊ะ ก่อนที่จะนั่งกินขนมหวานที่อยู่บนโต๊ะอย่างเอร็ดอร่อย
     ช็อปเปอร์:ลอว์ ช่วยฉันกินหน่อยสิ
     ลอว์:ได้ แต่ต้องให้โรบิ้นป้อนเท่านั้นนะ
          หญิงสาวถึงกับสะอึก นี่หมอนี้ทำให้หญิงสาวเขินไปขั้นแรกแล้วนะ ยังจะทำให้เขินซ้ำสอง
          หญิงสาวตักพุดดิ้งตรงหน้าขึ้น ก่อนที่จะป้อนให้เขากิน
     ลอว์:อ้ำ!!! อร่อยจัง
     บอนนี่:หึหึ!!! สวีทกันดีจังนะ
          ตอนนี้ โรบิ้นไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปซุกไว้ตรงไหน ไม่ชอบหมอนั่นนะ
          แต่ทำไมต้องทำตามด้วยนะ    
     โรบิ้น:เอ่อ... กินเสร็จหรือยัง -///-
     ช็อปเปอร์:เสร็จแล้วละ คิดตังเลยนะ
     บอนนี่:ได้จ้ะ คุณกวางน้อย 
          หลังจากนั้น ลอว์ก็พาช็อปเปอร์ไปส่งที่บ้าน
          (ตกลงเป็นคุณหมอหรือคนขับแท็กซี่กันฟระ//Rose) แล้วพามาส่งที่บ้านของโรบิ้น
     โรบิ้น:อึก!!!
     ลอว์:เป็นอะไรเหรอ???
     โรบิ้น:บ้านโดนงัดนะ
     ลอว์:หา!!!
          ชายหนุ่มมีสีหน้าตกใจ ก่อนที่ทั้ง 2 คน จะเดินเข้าไปในบ้าน 
          หญิงสาวถึงกับเอามือทาบหน้าอก เพราะว่า ของในบ้านของเธอถูกค้นกระจุยกระจาย
          ส่วนชายหนุ่มก็กดเบอร์เรียกตำรวจทั้งที
     ลอว์:ฮัลโหล ไอ้คิดส์ใช่ปะ มาตรวจบ้านXXX หน่อยดิวะ เหมือนโดนขโมยอะ
          พูดจบ ชายหนุ่มก็วางสายทันที 
     โรบิ้น:มันไม่ปลอดภัย
     ลอว์:เธอไปอยู่บ้านฉันก่อนไหม ฉันบอกให้เพื่อนฉันมาตรวจแล้ว แต่อยู่ในบ้านของเธอตอนนี้
     คงไม่ปลอดภัยแน่ๆ
          หญิงสาวถึงกับชะงัก ถ้าเธอไปอยู่บ้านของเขา ก็คงไม่ดีม๊างงงงงงงงงงงงง~ แต่ถ้าอยู่ที่นี่
          ต่อ คงไม่ปลอดภัยแน่ๆ
     โรบิ้น:ก็ได้ ฉันไป
          to be the continune.