Fic:One piece
เขียนโดย 
Rosebear
วันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 23.13 น.
แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 23.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) Promise สัญญา ตอนที่ 8 [Law X Robin]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ โรงพยาบาลชื่อดัง
โรบิ้นกำลังรอ รอ ร้อ รอ ทำไมช็อปเปอร์ยังไม่เสร็จสักทีนะ
กะว่าจะพาไปกินชีสเค้กชีสเยอะๆ สายไหมหวานๆ (เด๋วอ้วนหรอก//Rose)
ช็อปเปอร์:หนังที่นายไปดูมา สนุกมั้ยอ่ะ??? ฉันกะว่าจะไปดูมั้ง
เหมือนว่าช็อปเปอร์กำลังคุยกับใครสักคน โรบิ้นที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่คิดว่าเป็นเพื่อน
ดีเหมือนกัน ไปกันหลายๆคน สนุกดี
แต่... มันคงไม่สนุกสำหรับคราวนี้หรอก...
ช็อปเปอร์:โรบิ้น!!! โทษทีนะที่ออกมาช้า พอดีเจอกับลอว์ในวอร์ดนะ กะว่าจะพาไปหาอะไรกิน
ด้วยนะ ไปกันหลายๆคน สนุกดีออก เนอะๆ
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นทันที พบว่าสิ่งที่ช็อปเปอร์พูดนั้นคือความจริง ชายหนุ่มร่างสูงยืนอยู่
ตรงหน้าหญิงสาวแล้ว
โรบิ้น:เอ่อ...
หญิงสาวไม่รู้ว่าจะพูดต่อว่าอย่างไรดี จึงได้แต่ทำหน้าหงิก
โรบิ้น:แต่... ฉันไม่ได้เอารถมานะ
ช็อปเปอร์:ไม่เป็นไร ไปกับลอว์ก็ได้ อิอิ!!!
หญิงสาวลืมไปเสียสนิทเลยว่าลอว์มีรถ แถมรถยังหรูอีกต่างหาก
สุดท้าย...ก็ต้องไปด้วยความไม่เต็มใจ
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
หญิงสาวผมสีดำขลับทำหน้าตาไม่รับบุญอยู่ที่โต๊ะ ถ้าไม่เห็นแก่ช็อปเปอร์ละก็นะ....
บอนนี่:รับอะไรดีค่า??? คุณนิโคร โรบิ้น
หญิงสาวผมสีชมพูเข้มทำหน้าตาร่าเริงเพื่อให้โรบิ้นดูสดชื่นมากขึ้น
ช็อปเปอร์:งั้นฉันขอ #$$%$!@#%$^&&*(*&))(& (เยอะจุง//Rose)
บอนนี่:แปบนะ จดไม่ทัน - -'
ลอว์:สั่งได้เลย เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง ช็อปเปอร์
ช็อปเปอร์:ขอบคุณมากนะ ลอว์ นายใจดีจังเลย อิอิ
ช็อปเปอร์ดูท่าทางจะสนิทกับลอว์เป็นพิเศษ ทำให้โรบิ้นได้แต่นั่งยิ้มให้ช็อปเปอร์
บอนนี่:โอเค!!! งั้นรอแปบนะ
หญิงสาวผมสีชมพูเข้มเดินกลับไปที่เคาทน์เตอร์ของตน
ช็อปเปอร์:งั้นเดี๋ยวฉันมานะ ไปห้องน้ำแปบนุง
ลอว์:อืม...
ช็อปเปอร์เดินออกไปจากโต๊ะทันที ปล่อยให้ทั้งสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะ
ลอว์:คูณนิโครยะ...
โรบิ้น:หืม!!!
ลอว์:ดูเหมือนว่าคุณไม่ค่อยอยากจะเจอผมสักเท่าไรนะ เกลียดผมรึไง???
โรบิ้น:ไม่รู้สิ และไม่อยากจะตอบด้วย
โรบิ้นไม่อยากจะเสวนากับคนที่นั่งตรงกันข้ามสักเท่าไร เธอมีความรู้สึกแบบบอกไม่รู้
หมับ!!!
ลอว์:มือของคุณนิโครยะนุ่มจังเลยนะครับ
ชายหนุ่มจับมือของโรบิ้น ทำให้หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง
โรบิ้น:ทำอะไรของเธอนะ???
ลอว์:ก็แค่จับมือ เธอคิดอะไรเหรอ???
ลอว์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก็ที่จะจุมพิตบนมือของหญิงสาว ทำให้โรบิ้นถึงกับหน้าแดง
บอนนี่:แหม!!! กำลังสวีทอยู่เหรอจ้ะ
บอนนี่เดินมาที่โต๊ะพร้อมกับอาหารที่เสิร์ฟ เอ่ยขึ้น ลอว์ถึงกับปล่อยมือของหญิงสาวออกทันที
ช็อปเปอร์:ว้าว!!! น่ากินจัง
บอนนี่:งั้นกินให้อร่อยนะจ้ะ
ช็อปเปอร์นั่งลงที่โต๊ะ ก่อนที่จะนั่งกินขนมหวานที่อยู่บนโต๊ะอย่างเอร็ดอร่อย
ช็อปเปอร์:ลอว์ ช่วยฉันกินหน่อยสิ
ลอว์:ได้ แต่ต้องให้โรบิ้นป้อนเท่านั้นนะ
หญิงสาวถึงกับสะอึก นี่หมอนี้ทำให้หญิงสาวเขินไปขั้นแรกแล้วนะ ยังจะทำให้เขินซ้ำสอง
หญิงสาวตักพุดดิ้งตรงหน้าขึ้น ก่อนที่จะป้อนให้เขากิน
ลอว์:อ้ำ!!! อร่อยจัง
บอนนี่:หึหึ!!! สวีทกันดีจังนะ
ตอนนี้ โรบิ้นไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปซุกไว้ตรงไหน ไม่ชอบหมอนั่นนะ
แต่ทำไมต้องทำตามด้วยนะ
โรบิ้น:เอ่อ... กินเสร็จหรือยัง -///-
ช็อปเปอร์:เสร็จแล้วละ คิดตังเลยนะ
บอนนี่:ได้จ้ะ คุณกวางน้อย
หลังจากนั้น ลอว์ก็พาช็อปเปอร์ไปส่งที่บ้าน
(ตกลงเป็นคุณหมอหรือคนขับแท็กซี่กันฟระ//Rose) แล้วพามาส่งที่บ้านของโรบิ้น
โรบิ้น:อึก!!!
ลอว์:เป็นอะไรเหรอ???
โรบิ้น:บ้านโดนงัดนะ
ลอว์:หา!!!
ชายหนุ่มมีสีหน้าตกใจ ก่อนที่ทั้ง 2 คน จะเดินเข้าไปในบ้าน
หญิงสาวถึงกับเอามือทาบหน้าอก เพราะว่า ของในบ้านของเธอถูกค้นกระจุยกระจาย
ส่วนชายหนุ่มก็กดเบอร์เรียกตำรวจทั้งที
ลอว์:ฮัลโหล ไอ้คิดส์ใช่ปะ มาตรวจบ้านXXX หน่อยดิวะ เหมือนโดนขโมยอะ
พูดจบ ชายหนุ่มก็วางสายทันที
โรบิ้น:มันไม่ปลอดภัย
ลอว์:เธอไปอยู่บ้านฉันก่อนไหม ฉันบอกให้เพื่อนฉันมาตรวจแล้ว แต่อยู่ในบ้านของเธอตอนนี้
คงไม่ปลอดภัยแน่ๆ
หญิงสาวถึงกับชะงัก ถ้าเธอไปอยู่บ้านของเขา ก็คงไม่ดีม๊างงงงงงงงงงงงง~ แต่ถ้าอยู่ที่นี่
ต่อ คงไม่ปลอดภัยแน่ๆ
โรบิ้น:ก็ได้ ฉันไป
to be the continune.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
