Fic:One piece

เขียนโดย Rosebear

วันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 23.13 น.

12 chapter

0 วิจารณ์

16.67K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 23.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

3) Promise สัญญา ตอนที่ 3 [Law X Robin]

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ณ โรงพยาบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง
       หญิงสาว 2 คน เดินเข้ามาภายในโรงพยาบาล
เรย์วี่:อ่าว!!! ว่าไง นามิ โรบิ้น
นามิ:ว่าไง!!! เรย์วี่
เรย์ลี่:มาทำอะไรที่โรง'บาลเหรอ???
โรบิ้น:มารับคุณหมอไปหาอะไรกินหนะ
เรย์ลี่:ไม่มาหนะ ว่าแต่คิดไงถึงชวนหมอนี่ไปละ??? หมอนั้นไม่ถูกกับผู้หญิง
     ยกเว้นผู้หญิงบางคนนะ
โรบิ้น:หา????
โรบิ้นไม่อยากจะเชื่อ เพราะคนอย่างช็อปเปอร์แทบจะไม่หยุดงานด้วยซ้ำไป
     ยกเว้นจะสุดวิสัยจริงๆ แถมยังไม่เกลียดผู้หญิงอีกด้วย
ช็อปเปอร์:ไง!!! นามิ โรบิ้น
       คุณหมอตัวน้อยเดินเตาะแตะเข้ามาหาหญิงสาวทั้ง 3 คน ที่กำลังยืนคุนกันอยู่
โรบิ้น:ว่าไงจ้ะ... คุณหมอตัวน้อย
       โรบิ้นค่อยๆยกตัวของ 'โทนี่ โทนี่ ช็ฮปเปอร์' ขึ้นมาหยอกล้อ
นามิ:ไหนหล่อนบอกว่าไม่มาไง
เพี๊ยะ!!!
       เรย์ลี่ถึงกับต้องตบหัวของตนเองไปหนึ่งที
เรย์วี่:โอ๊ยยยยยย!!! ฉันคงทำงานหนักมากเกินไป ถึงเข้าใจผิดนะสิ ฉันคิดว่าเป็นเจ้าหมอนั้น
ซะอีก
โรบิ้น:ใครเหรอ???
หญิงสาวผมสีดำรู้สึกสนใจทันที คุณหมอที่เรย์วี่เข้าใจผิดนั้นคือใคร
เรย์วี่:เพราะเจ้าหมอนั้นแท้ๆ เลย ไม่ยอมมากับงานนะสิ ทำให้เคสคนไข้ที่เตรียมผ่าตัดกับ
หมอนั้น ถูกโยนมาใส่ฉันหมดเลย
หญิงสาวผมสีน้ำตาลช็อกโกแลตพูดด้วยความเคืองนิดๆ
โรบิ้น:ใครเหรอจ้ะ???
เรย์วี่:ก็จะใครได้ละ... ก็เจ้า 'ทราฟาก้า ดี วอเทอร์ ลอว์' น่ะซิ แถม ผอ.ยังให้หยุดอีก
เพราะไปถามเหตุผล ก็บอกเหตุผลว่า เขาหล่อดี ทีฉันจะหยุด ยังหยุดไม่ได้เลย
       หญิงสาวพูดด้วยความหงุดหงิด จนโรบิ้นถึงคิดว่า รีบไปจากที่นี่ดีกว่า
          เดี๋ยวหญิงตรงหน้าจะกลายเป็น เดอะ ฮัทน์ ซะก่อน
โรบิ้น:งั้น... ฉันไปก่อนนะจ้ะ
เรย์วี่:อื้ม... บ๊ายบาย
หญิงสาว 2 คน และ กวางเรนเดียร์ 1 ตัว เดินจ้ำอ้าวมาที่รถอย่างรวดเร็ว
       โรบิ้นเป็นคนขับ ส่วนนามิกับช็อปเปอร์นั่งข้างคนขับ
       ในขณะขับรถ โรบิ้นถึงกับเหม่อลอยถึงชื่อคนที่เรย์วี่หงุดหงิด
'ทราฟาก้า ดี วอเทอร์ ลอว์'
เหมือนเคยได้ยินที่ไหนซักแห่ง
ช็อปเปอร์:นี่ๆ โรบิ้น เธอได้ยินข่าวหรือยัง???
โรบิ้น:หะ!!! ข่าวอะไรเหรอ
หญิงสาวคนขับรถมีท่าทีตกใจเล็กน้อย ทำให้ช็อปเปอร์ถึงกับสงสัยทันที
ช็อปเปอร์:เธอได้ยินข่าวหรือยัง??? เกี่ยวกับงานเลี้ยงรุ่นนะ เขาจัดพรุ่งนี้ ตอนเย็นนะ
โรบิ้น:ยังเลยจ้ะ ทำไมเหรอ???
ช็อปเปอร์:เธอจะไปไหมอะ???
หญิงสาวครุ่นคิดไปสักพัก ก่อนที่จะตอบ
โรบิ้น:ไปสิจ้ะ แล้วเธอละ???
ช็อปเปอร์:ไปสิ ถ้าเธอไป
โรบิ้น:แล้วเธอละ??? นามิ
นามิ:ฉันก่อนจะไป อยากไปเจอเพื่อนเก่าๆ เหมือนกัน
โรบิ้น:งั้นพรุ่งนี้ นามิกับช็อปเปอร์มาที่บ้านฉันนะ
     จะได้ออกไปช็อปเสื้อผ้าที่จะใส่ในงานเลี้ยงรุ่นนะ
ช็อปเปอร์:โอเค!!!
นามิ:ได้เลย
. . . . . . .
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่
       ชายหนุ่มผมสีดำเข้มกำลังนั่งไขว้ห้างอ่านหนังสืออย่างสบายใจ วันนี้ดีกว่าวันไหนๆ
เพราะจะได้ไม่ต้องเห็นเลือดซะบ้าง เพราะเห็นเลือดที่ไร เขาจะหิวทุกที
          ด้วยความที่เป็นแวมไพร์
          (แล้วจะเป็นหมอผ่าตัดทามหมาย/Rose นี่ก็เบรกจัง มันคือบทที่เจ๊ให้มามิใช่เหรอ/ลอว์)
เบโปะ:ท่านลอว์ มีคนมาหาครับ
ลอว์:อืม... เชิญเขาเข้ามา
เบโปะ:ได้ครับ
พูดจบ หมีสีขาวขนหนาฟูก็เดินเลี่ยงออกไปอีกทาง หลังจากนั้นไม่ถึงนาที
          เขาก็เดินกลับมาพร้อมกับชายหนุ่มทรงผมทิงลิป (วอทททททท) สีแดงสด
เบโปะ:ออกไปก่อนนะครับ ท่านลอว์
พูดจบ เจ้าหมีตัวแสบก็รีบเดินออกไปทันที
ชายหนุ่มผู้มาเยือนเลียริมฝีปากสีแดงสด เผยให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคม เฉกเช่นเดียวกับ
ลอว์
ใช่!!! ชายหนุ่มตรงหน้าลอว์ก็เป็นแวมไพร์เหมือนเขา
ชายตรงหน้ามีนามว่า 'ยูสทัส คิดส์'
ลอว์:ไงวะ!!! มาไมบ้านกรูวะ ไอ้หัวทิวลิป
หลังจากลอว์พูดจบ คิดส์ก็ค่อยๆหดนิ้วที่ไม่จำเป็นลงไป เหลือแต่นิ้วกลางที่โชว์ไว้
ลอว์:กรูก็มี ไม่ต้องเอามาอวดเฟ้ย!!!
คิดส์:ก็รู้ว่ามี แต่อยากโชว์วะ
ลอว์:เอาที่สบายใจเลย แล้วมาไมวะ???
คิดส์:อยากมาหาวะ
ลอว์:โอเค... งั้นออกไปได้ละ
ชายหนุ่มผมสีดำเข้มทำท่าจะไล่เขาออกไป แต่คิดส์กับปรามเอาไว้
คิดส์:ไอ้บ้านิ กรูมาหาก็เพราะมีเรื่องมาบอก
ลอว์:เรื่องไรวะ??
คิดส์:ก็... โรงเรียนในเมืองแห่งหนึ่งจะจัดงานเลี้ยงรุ่นอ่ะดิ
ลอว์:แล้วมาบอกไมวะ???
คิดส์:เห็นมีผู้หญิงที่แกสนใจไปด้วยวะ แกจะไปไหมวะ??
ชายหนุ่มผมสีดำเข้มนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะตอบว่า
ลอว์:ไปดิ
       to be the continune.

chapter 2

สารบัญ

chapter 4