Fic:One piece

          ลอว์เดินออกจากห้องนอนไป...
          เขาเดินเข้ามาภายในห้องอ่านหนังสือ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หนัง พลางมองไปที่รูปใบหนึ่ง ก่อนที่จะฉีกยิ้ม 
     ลอว์:นิโคร โรบิ้น คงเป็นญาติกับเธอสินะ 
          เขายิ้ม แต่จู่ๆ เขาก็หุบยิ้มลงซะเสียฉยๆ
     ลอว์:ยัยบ้า ทิ้งไปดื้อๆ ไม่คิดว่าฉันจะเจ็บปวดรึไง มนุษย์นี่เข้าใจยากจริงๆ หึหึ
          เขาหัวเราะเบาๆ แต่เป็นการ 'เสแสร้ง' มากกว่า
          -----------------------------------------------------------------------
          โรบิ้นรู้สึกเหนอะหนะตัว
          หญิงสาวพลิกตัวไปมา ก่อนที่จะลุกขึ้น โรบิ้นกะว่าจะไปอาบน้ำซะหน่อย ติดที่ว่าไม่มีชุดมาเปลี่ยนเลยนะซิ
               แอบค้นในตู้ของหมอนั้นดีมั้ยน้า เพื่อจะมีชุดให้ใส่บ้าง
          หญิงสาวกวาดตามองไปที่ตู้ พบว่ามันมีตู้อยู่ 2 ตู้ เอาตู้ไหนดีน้า~
               ตู้แรกละกัน
          หญิงสาวตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าหลังแรกแล้วเปิดทันที 
     โรบิ้น:.....................................................
               หญิงสาวถึงกับสตั้นไปชั่วขณะ
               หมอนั้นใส่ของแบบนี้ด้วยเหรอ สวยกว่าชุดเราอีก
          โรบิ้นเลือกชุดไป 1 ชุด ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
          ------------------------------------------------------------------------
          ลอว์เดินกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง พบว่าหญิงสาวไม่ได้อยู่ในห้องนอนแล้ว
          ชายหนุ่มกวาดตามองหาหญิงสาว
     โรบิ้น:หาฉันอยู่เหรอ???
          ชายหนุ่มหันไปตามทิศทางของเสียงทันที พบว่าหญิงสาวอยู่ในร่างของชุดสวยชุดหนึ่ง
     ลอว์:เธอเอาชุดที่ไหนมาใส่
     โรบิ้น:ฉันหยิบมาจากตู้แรกนะ
          หญิงสาวตอบ
          ชายหนุ่มู้สึกว่าหน้าของตนเองเริ่มร้อนแปลกๆ หญิงสาวตรงหน้าเขาดูสวย เหมือน 'คนคนนั้น' ไม่มีผิด
     โรบิ้น:นายมีอะไรหรึ- ว้าย!!
          หญิงสาวร้องด้วยความตกใจ เพราะว่าลอว์โอบเอวของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
     ลอว์:ฉันหิว เธอก็รู้ ฉันหิวไม่เหมือนคนปกติ
          ลอว์ค่อยๆซุกหน้าไปที่ต้นคอของหญิงสาว ก่อนที่จะกัด
     โรบิ้น:อึก...
          หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บ แต่คราวนี้หญิงสาวรู้สึกว่ามันไม่เจ็บเท่าคราวที่แล้ว
     โรบิ้น:ทำไม นายต้องช่วยฉันด้วย???
          ชายหนุ่มค่อยๆ เงยหน้าจากต้นคอของหญิงสาว 
     ลอว์:ไม่รู้สิ แต่จิตใต้สำนึกของฉันสั่งให้ทำอย่างนั้น
          พูดจบ ชายหนุ่มก็เลียเลือดที่ติดอยู่ตรงต้นคอของหญิงสาว ก่อนที่จะผละออกจากร่างของหญิงสาว
     ลอว์:ฉันจะไปอ่านหนังสือละ เธอก็นอนได้แล้ว
          พูดจบ ชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องนอนไป
          ถ้าลอว์หันกลับมามองที่หน้าของโรบิ้น จะพบว่าหน้าของหญิงสาวแดงแจ๋เป้นลูกมะเขือเทศไปซะเสียแล้ว
          to be the continune.