Fic:One piece
เขียนโดย 
Rosebear
วันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 23.13 น.
แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 23.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) Promise สัญญา ตอนที่ 11 [Law X Robin]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหญิงสาวพลิกต้วนอนไปมาบนเตียงแต่นอนไม่หลับ สุดท้ายจึงลุกขึ้นนั่งบนเตียง
โรบิ้น:นอนไม่หลับเลยแฮะ หรือว่าแปลกที่แปลกทาง
ก็น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องนา กินยานอนหลับดีไหม???
มันติดตรงที่ว่าออกไปไหนไม่ได้นะสิ คงต้องนอนอยู่เฉยๆนะสินะ
หญิงสาวล้มตัวนอนลงอีกครั้ง ค่อยๆปิดเปลือกตาลง ก่อนที่จะค่อยๆหลับไหลไปในที่สุด
------------------------------------------------------------------------
แอ๊ด!!!!
เสียงเปิดประตูห้องนอนดังขึ้น ชายหนุ่มผมสีดำขลับเดินตรงไปที่เตียง มองหญิงสาวที่นอนหลับไปแล้วด้วยความรูสึกบางอย่าง
ก๊อกๆ
ลอว์:ใคร???
เงียบ... ไม่มีเสียงตอบ
ฟึ่บ!!!
ชายหนุ่มหันไปตามทิศทางที่มันเคลื่อนไหวทันที
ลอว์:ใครอนุญาตให้เข้ามาในห้องฉันฟระ???
ชายหนุ่มผมสีดำขลับรู้สึกหงุดหงิด เมื่อไอ้เพื่อนตัวแสบทรงผมทิวลิปสีแดงสดทำการบุกห้อง(?)ของเขา
คิดส์:มุงสั่งอะไรตรูไว้ ลืมแล้วรึไง หรือว่าแอบ 'แฮ๊บ' ชุดแซ็กกับแลคกิ้งเอาไว้
**ชุดแซ็กกับแลคกิ้ง ส่วนใหญ่ผู้หญิงเค้าจะใส่กัน
ลอว์:พูดมากงี้ แสดงว่าแกเคยใส่อะสิ
จากนั้น สงครามน้ำลายเล็กๆเริ่มก่อขึ้น ถ้าไม่ได้กรรมการคนสำคัญ คฤหาสน์ทรงสวยคงพังไปแล้ว
โรบิ้น:Dos Fleurs!!!
มือของหญิงสาวได้ทำการล่าม (?) แวมไพร์หนุ่มทั้ง 2 เอาไว้
โรบิ้น:เกิดอะไรขึ้น???
ลอว์:เธอเอามือของเธอออกไปก่อนสิ แล้วฉันจะเล่าให้ฟัง
มือจากพลังของผลปีศาจค่อยหายไปจากร่างของแวมไพร์ทั้ง 2
--------------------------------------------------------------------------
โรบิ้น:ทะเลาะกันเรื่องไร้สาระเนี่ยนะ???
หญิงสาวแทบไม่อยากจะเชื่อ ชายหนุ่มทั้ง 2 คนนี้ดูอายุก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว (น่าจะบรรลุนิติภาวะแล้วด้วยซ้ำ) ทำไมยังทะเลาะกับเรื่องแบบนี้อีก
ลอว์:ฮึกๆ!! แล้วนายมาที่นี่ทำไม
คิดส์:บ้านที่นายให้ไปดูนะ
ลอว์:แล้วมันทำไม??
คิดส์:ก็...
ชายหนุ่มผมสีแดงขมวดคิ้วเล็กน้อย ปากที่ถูกลิป (?) สีแดงสดฉาบไว้บิดเบี้ยวเล็กน้อย
คิดส์:แถวนั้นนะ มันไม่ปลอดภัยตั้งนานละ ส่วนใหญ่จะมีการลักโมย การจี้ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ
โรบิ้น:พอเถอะ แล้วจะให้ฉันทำอย่างไง???
หญิงสาวผมสีดำเริ่มทำคิ้วผูกโบ(?) จะว่าไป เธอยังเคยโดนจี้ตอนที่กลับจากที่ทำงานแล้วเลย
คิดส์:ย้ายบ้าน น่าจะดีที่สุด
คำพูดของคิดส์ทำให้หญิงสาวถึงกับตกใจเบาๆ บ้านหลังนั้น เธออยู่กับมันมานานมากแล้ว
จะให้เธอย้ายออก มันก็น่าหนักใจไม่น้อย
ดูเหมือนว่าลอว์จะเข้าใจอารมณ์ของหญิงสาวในตอนนี้
ลอว์:ฉันว่านายกลับไปก่อนเถอะ
คิดส์:เออๆ
สักพัก ร่างของคิดส์ค่อยๆหายไปกับลม
ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้ได้ล้มตัวลงไปนอนซะเสียแล้ว
ชายหนุ่มจึงนอนลงกับเตียง ค่อยๆปิดเปลือกตาลง
-------------------------------------------------------------------------
โรบิ้น:[ใครจะยอมขายกันเล่า]
หญิงสาวนอนเอามือก่ายหน้าผากอพลางขบคิดไปมากับเรื่องที่เกิด
ฟึ่บ!!!
โรบิ้น:ว้าย!!!
หญิงสาวร้องเบาๆ เพราะว่าชายหนุ่มค่อยดึงเธอเข้าไปกอดในอ้อมอก
โรบิ้น:ปล่อยฉันนะ
หญิงสาวทำท่าจะผลักชายหนุ่มออก แต่...
ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน อบอุ่นจัง
เหมือนเคยสัมผัสที่ไหนมาก่อน
หญิงสาวค่อยๆหลับตาลง ปล่อยให้ความอบอุ่นแทรกซึมพาร่างกายของหญิงสาวไป
to be the continune.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
