Fic:One piece

          ลอว์เดินออกจากห้องนอนไป...

          เขาเดินเข้ามาภายในห้องอ่านหนังสือ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หนัง พลางมองไปที่รูปใบหนึ่ง ก่อนที่จะฉีกยิ้ม 

     ลอว์:นิโคร โรบิ้น คงเป็นญาติกับเธอสินะ 

          เขายิ้ม แต่จู่ๆ เขาก็หุบยิ้มลงซะเสียฉยๆ

     ลอว์:ยัยบ้า ทิ้งไปดื้อๆ ไม่คิดว่าฉันจะเจ็บปวดรึไง มนุษย์นี่เข้าใจยากจริงๆ หึหึ

          เขาหัวเราะเบาๆ แต่เป็นการ 'เสแสร้ง' มากกว่า

          -----------------------------------------------------------------------

          โรบิ้นรู้สึกเหนอะหนะตัว

          หญิงสาวพลิกตัวไปมา ก่อนที่จะลุกขึ้น โรบิ้นกะว่าจะไปอาบน้ำซะหน่อย ติดที่ว่าไม่มีชุดมาเปลี่ยนเลยนะซิ

               แอบค้นในตู้ของหมอนั้นดีมั้ยน้า เพื่อจะมีชุดให้ใส่บ้าง

          หญิงสาวกวาดตามองไปที่ตู้ พบว่ามันมีตู้อยู่ 2 ตู้ เอาตู้ไหนดีน้า~

               ตู้แรกละกัน

          หญิงสาวตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าหลังแรกแล้วเปิดทันที 

     โรบิ้น:.....................................................

               หญิงสาวถึงกับสตั้นไปชั่วขณะ

               หมอนั้นใส่ของแบบนี้ด้วยเหรอ สวยกว่าชุดเราอีก

          โรบิ้นเลือกชุดไป 1 ชุด ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

          ------------------------------------------------------------------------

          ลอว์เดินกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง พบว่าหญิงสาวไม่ได้อยู่ในห้องนอนแล้ว

          ชายหนุ่มกวาดตามองหาหญิงสาว

     โรบิ้น:หาฉันอยู่เหรอ???

          ชายหนุ่มหันไปตามทิศทางของเสียงทันที พบว่าหญิงสาวอยู่ในร่างของชุดสวยชุดหนึ่ง

     ลอว์:เธอเอาชุดที่ไหนมาใส่

     โรบิ้น:ฉันหยิบมาจากตู้แรกนะ

          หญิงสาวตอบ

          ชายหนุ่มู้สึกว่าหน้าของตนเองเริ่มร้อนแปลกๆ หญิงสาวตรงหน้าเขาดูสวย เหมือน 'คนคนนั้น' ไม่มีผิด

     โรบิ้น:นายมีอะไรหรึ- ว้าย!!

          หญิงสาวร้องด้วยความตกใจ เพราะว่าลอว์โอบเอวของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว

     ลอว์:ฉันหิว เธอก็รู้ ฉันหิวไม่เหมือนคนปกติ

          ลอว์ค่อยๆซุกหน้าไปที่ต้นคอของหญิงสาว ก่อนที่จะกัด

     โรบิ้น:อึก...

          หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บ แต่คราวนี้หญิงสาวรู้สึกว่ามันไม่เจ็บเท่าคราวที่แล้ว

     โรบิ้น:ทำไม นายต้องช่วยฉันด้วย???

          ชายหนุ่มค่อยๆ เงยหน้าจากต้นคอของหญิงสาว 

     ลอว์:ไม่รู้สิ แต่จิตใต้สำนึกของฉันสั่งให้ทำอย่างนั้น

          พูดจบ ชายหนุ่มก็เลียเลือดที่ติดอยู่ตรงต้นคอของหญิงสาว ก่อนที่จะผละออกจากร่างของหญิงสาว

     ลอว์:ฉันจะไปอ่านหนังสือละ เธอก็นอนได้แล้ว

          พูดจบ ชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องนอนไป

          ถ้าลอว์หันกลับมามองที่หน้าของโรบิ้น จะพบว่าหน้าของหญิงสาวแดงแจ๋เป้นลูกมะเขือเทศไปซะเสียแล้ว

          to be the continune.