รักฉบับ UK

     ผมเดินลงจากเเท็กซี่เเล้วไปห้องประธานนักเรียน เฮ่อออ เช้าเเบบนี้คงยังไม่มีใครมาหรอกยิ่งสองตัวนั้นก็ยังไม่มาหรอก
'อะ..อย่าสิถ้ามีใครมาเห็นจะทำไง'
'บ้าหรอ..เช้าเเบบนี้ไม่มีใครมาหรอกน่าา'
เห้ยเสียไร ขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าห้องนั้นผมก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงเเปลกผมเลยย่องๆไปทางมุมตึกเเล้วก็เห็นผู้ชายสองคนกำลังคลอเคลียๆกันอยู่0-0 ไอ้บ้านั้นมันผู้ชายด้วยกันนะ อย่างงี้มัน…ฮึ่ยยย ต้องห้ามๆ
ผมเดินเข้าหาสองคนนั้นเเต่ก็ไปได้เเค่สองก้าวก็มีใครไม่รู้มาลากผมเข้าห้องไป
"ปล่อยนะเห้ย" ผมหันไปดูว่าใคร เคนี้เอง-*-หมอนี้
"ผมว่าอย่าไปยุ่งกับพวกนั้นเลยดีกว่านะ"
"เเต่พวกนั้นกำลัง…" พอนึกเเล้วก็รู้เเปลกๆอ่ะ
"ช่างพวกเค้าเถอะน่า ว่าเเต่นายเล่นออกมาไม่รอเลยนะ"
"เฮอะ ก็รีบมาเปิดห้องประธาน นายก็โตเเล้วมาเองได้นิ" ผมว่าเเล้วไปนั่งตรงหัวโต๊ะ เเล้วจัดเอกสารที่อยุ่บนโต๊ะ
"หืมมม เห็นๆอยุ่ว่าหงุดหงิด" เคว่าเเล้วหมุนเก้าอี้ผมไปทางเค้าเเล้วเอามือมาจับตรงที่วางเเขนสองข้าง
"ค…ใครหงุดหงิดกัน"
"นายไง หงุดหงิดอยุ่ชัดๆ"ไม่พูดเปล่าเเถมเอาหน้ามาใกล้อีก ใกล้เกินไปเเล้วเห้ย
"นิ…อ…เอาหน้านายออกไปไกลๆเลยนะ"ผมว่าเเล้วดันหน้าเคออกไปไกลๆเเต่หมอนั้นก็จับมือผมเเล้วยื่นมาใกล้อีก ไอ้บ้ายื่นมาใกล้ทำไมผมเลยหลับตาปี๋><
"เอ้า หายหงุดหงิดนะ" เอ๋? ไม่มีไรเกิดขึ้นเลยเเฮะผมเลยค่อยๆลืมตามองลูกอมรสเชอรี่ที่หมอนั้นถืออยู่
"อะไร นายคิดว่าของเเค่จะทำให้ฉันหายหงุดหงิดนายรึไง" เเต่ไม่อยากจะบอกหรอกว่านี้รสโปรดผมเลย
"เเสดงว่าไม่เอา " หมอนั้นพูดเเล้วเตรียมเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ
" เอาดิ " ผมคว้าลูกอมจากในมือหมอนั้นมาาเเล้วเเกะใส่ปากเลย " หึ เเล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่นี้"
"เก่งไง 555 "
" -*- ขี้โม้ "
ผมเก็บเอกสารใส่กล่องเเล้วไปวางบนชั้น ชั้นบ้าอะไรสูงชะมัดปกติคนเก็บจะเป็นเบสมากกว่าที่จะเก็บเพราะนั้นตัวสูงจะตายเมื่อเทียบกับผมเเต่กว่านั้นจะมางานจะเสร็จไหมละ ผมเลยยืดตัวเพื่อจะให้ถึงชั้น เเต่เคก็มาเเย่งเเล้ววางให้ผมเฉย
" อ่า ขอบใจ" หมอนั้นไม่พูดไรเเถมยืนยิ้มเเป้นไม่หลบอีก " หลบสิ ที่อื่นก็มีให้ยืนเยอะเเยะ" ผมเลยเบี่ยงตัวไปอีกทางเเต่หมอนั้นก็มาขวางอีก
" หลบได้เเล้ว ฉันมีงานต้องทำต่อ" เเต่หมอนั้นก็ยังไม่หลบ คิดว่าตัวโตกว่าละจะเเกล้งกันรึไง ผมเลยรอตอนเคเผลอเเล้วรีบวิ่งออกห่าง เเต่ผมก็ดันลนลานจนสะดุดขาตัวเอง ล้มหน้าเเหกใส่โต๊ะเเน่เลย ;-; ผมเลยหลับตาปี๋><
เอ๊ะ? ไม่ยักจะเจ็บเลยเเฮะเหมือนมีมือมาโอบเอวเราไว้เลย พอลืมตาเเล้วหันไปมองเคนี้เองที่ช่วยเราไว้ เฮ่อออ ไม่ต้องหน้าเเหกละเรา -*-
"เห้ย ยูพวกเเกทำไรกันว่ะ " อ้าวซวยละไอ้เซนบทมึงจะมาเช้ามึงก็มานะ ไอ้เบสด้วย
"เอ่ม มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ"ผมว่าเเล้วรีบหนีออกมา
" เห้ยยย ใช่หรอ เช้าๆเเบบนี้ไม่มีใครเเบบนี้" ไอ้เบสทำหน้าตากรุ่มกริ่มเเล้วชี้ผมกับเคสลับไปมา
" ห…เห้ย มันจะไปมีอะไรได้ไงเล่า"
" อะไรยูกูเเค่พูดเล่นเอง มึงจะหน้าเเดงทำไมว่ะ 555 " เเล้วไอ้เบสกับไอ้เซนเเม่งก็หัวเราะ ฮึ่ยยย
"ไม่รู้เว้ย กูไปดีกว่า" ผมว่าเเล้วเดินกระเเทกเท้าออกนอกห้องไปไอ้พวกบ้า
พอโรงเรียนเลิกผมก็เดินไปห้องประธานนักเรียนเลย ไอ้พวกบ้าไม่ต้องมาง้อเลยนะ ฮึ่ยยมีไรกันที่ไหนละ
" เห้ยยูมึงงอลพวกกูนานจังว่ะ" ไอ้เซนที่เดินตามมาก็ตะโกนไล่หลังผมมา
"เออนั้นดิมึงจะงอลถึงไหนกันว่ะ เเค่ล้อเล่นเอง"
ผมเดินเร็วขึ้นจะได้ถึงห้องไวๆ เเต่เสียงมันเงัยบไปเเล้วอ่ะ อะไรเล่นตัวนิดเดียวเองกะว่าจะหายงอลละ ไอ้พวกนี้ ผมเลยเดินเข้าห้องไป เฮ่ออเงียบๆเเบบนี้สิดี
" ยู~~~~~" พูดยังไม่ทันขาดคำความเงียบเมื่อกี้ถูกกลบด้วยเสียงของไอ้เซนกับไอ้เบส
"อะไรของพวกมึง "
" หายงอลพวกกูนะ นี้กูอุตส่าห์ซื้อไอติมมาง้อมึงเลยนะ" ไอ้เซนว่าเเล้วยื่นถ้วยไอติมมาให้
" กูหายงอลพวกมึงนานละเเต่เเค่เล่นตัวไปงั้น 555" ผมว่าเเล้วหยิบไอติมมากิน สมไอ้สองตัวนั้นดันมาเเกล้งเราก่อนทำไม
" ยูนายจะกลับตอนไหน" เคถามขึ้นหลังจากยืนอยุ่นาน
" เย็นๆน่ะ จะกลับก่อนไหมละ อ่ะกุญเเจบ้าน" ผมว่าเเล้วยื่นกุญเเจสำรองให้
"อ้าวเห้ย นี้พวกเเกอยุ่บ้านเดียวกันหรอ" ไอ้เซนถาม มีหวังล้อกูอีกละสิ
" เออ ไปถามพ่อกูสิ"
" อ่า ไม่ดีกว่า เเล้วนี้มึงจะอยู่ทำไรตอนนี้งานยังไม่มีซักหน่อย"
" กูจะเก็บห้อง มึงดูที่พวกมึงทำใว้เทอมที่เเล้ว"ผมชี้ไปรอบห้องที่ไม่เป็นระเบียบ
"เออ งั้นพวกกูช่วยจะได้เสร็จไวๆ"
" เออดี มาๆ"
"งั้นช่วยด้วยละกัน จะได้กลับพร้อมกัน"เคว่าเเล้วมาช่วยอีกคน

กว่าจะเสร็จก็เย็นพอดีพวกผมเลยเเยกย้ายกลับบ้านกัน
"นายกลับไปก่อนก็ได้นะ ว่าจะไปซื้อของซะหน่อย ของในตู้เย็นก็จะหมดละด้วย"
" อ้อ อ่าโอเค" ผมตอบเเล้วขึ้นรถเเท็กซี่กลับบ้าน
สักพักก็ถึงเเล้วไขกุญเเจเข้าบ้าน ผมเลยขึ้นไปนั่งทำการบ้านสักพักเเล้วไปอาบน้ำเเล้วลงมารอเคข้างล่าง โอ๊ยยย หิวเเล้ววว ผมเลยเดินไปเปิดตู้เย็น ว่างเปล่า -0- มีเเต่น้ำเปล่ากับไข่สองฟองกับนมกล่องนึงผมเลยหยิบนมมากินเเล้วนั่งดูทีวีที่โซฟารอ