รักฉบับ UK

     นี้ผมเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย อืมมม…เเต่รู้สึกเหมือนอยุ่บนเตียงเลย

"หน้านายเวลาหลับนี้น่ารักชะมัด" หืมมเสียงเคนิกลับมาช้าชะมัดคนก็กำลังหิวอย่างงี้ต้องลุกไปโวยซะหน่อย หิวจะตายละเว้ยยย

"สักวันผมคงอดใจไม่ไหว" ห่ะอะไรนะ?ขนาดที่ผมเตรียมจะตื่นมาโวย เเต่ก็ได้ยินเสียเคพูดขึ้นมา อดใจอะไร? ผมเลยเเกล้งหลับต่อเเล้วฟัง

"นายจะรู้บ้างไหมนะว่านายน่ะน่ารักขนาดไหน"ห่ะๆๆ?! น…นะรักหรออะไรของมันว่ะ อ้าวละกูจะใจเต้นทำมะเขือเผาอะไร><

"เวลาชอบใครสักคนเเล้วมันบอกไม่ได้ เเสดงออกก็ไม่ได้มันรู้สึกเเบบนี้สินะ" ห่ะๆๆ?! ช…ชอบหรอ ไอ้บ้า มันพูดไรเนี่ย?!

ผมรู้สึกเหมือนเคเอามือมาลูบผมเบาๆผมรู้สึกเกร็งเเต่ก็ห้ามตัวเองไว้ไม่ให้เครู้ เเต่ใจผมนี้สิเต้นโครมครามไม่ยอมหยุดเลย

"ฝันดีนะ" ผมรู้สึกอะไรนุ่มๆไม่รู้มาโดนหน้าผากผมเเล้วก็จบลงที่เสียงปิดประตูห้องลง

อ๊ากกกก! นี้มันอะไร ใครรู้บอกที รู้สึกเเปลกๆ

" ฟู่ๆๆ ~ ใจเย็นนะยู ไม่มีอะไรไม่มีอะไร"ผมหายใจเข้าออกช้าๆเเล้วเอามือทาบหน้าอกดูเเต่ดูเหมือนข้างในนี้มันจะยังไม่หยุดเต้นโครมครามสักที

อ่าาา เช้านี้ผมตื่นก็พบกับเเพนด้าหน้ากระจกก็เมื่อคืนเล่นเอานอนไม่หลับเลยนินา เฮ่อออย่าคิดมากยู อย่าคิดมาก ผมเลยอาบน้ำเเต่งตัวเเล้วลงไปข้างล่าง

"ตื่นเเล้วหรอ มากินข้าวสิเมื่อวานขอโทษนะพอดีมันเกิดอุบัติเหตุตรงถนนขึ้นน่ะทำให้รถติดหลายชั่วโมงเลย"

" อ…อ้อ อื้อ" ผมตอบตะกุกตะกัก ความคิดตเลิดหมดเเล้วววคำพูดเมื่อคืนมันวนอยู่ในหัวผมเต็มไปหมด อ๊ากกกเอาความรู้สึกนี้ออกไปทีอยากถามเจ้าตัวเเต่เเม่งก็ไม่กล้า

"เป็นไรรึป่าวยู นายหน้าเเดงนะ" หมอนั้นว่าเเล้วเอื้อมมือมาเเตะหน้าผากผมเบาๆ มันเลยทำให้ผมสะดุ้งเเล้วเอนตัวหนีไปข้างหลัง

"ป…เปล่า เเค่ร้อนน่ะ" ผมเลยรีบกินขข้าวห่อไข่ในจานทีเดียวจนหมด "ไปก่อนนะพอดีมีงานต้องเคลียที่ห้องประธานน่ะ" ผมว่าเเล้ววิ่งออกมาจากบ้านเเล้วเรียกรถออกไปโรงเรียนทันที

ทำไงดีเนี่ยสับสนไปหมดเเล้วมันคือไร มันคือไร งงไปหมดเเล้ว ผมนั่งส่ายไปมาบนรถเเล้วก็นึกอะไรออกผมรีบกดเบอร์ไอ้เซนเเล้วโทรหามัน

' ตรู๊ดด....~'

"รับสิว่ะ"

'ตรู๊ดดด... ฮาาาโหลล'

"มึงๆๆ กูเองมึงรีบตื่นเเล้วมารร.เลยนะกูมีเรื่อง"

'เรื่องอะไรของมึงกูจะนอน'

"นะ…มึงช่วยกูที" ผมทำเสียอ่อย

'เออๆ เดี๋ยวกูรีบไป'

ความรู้สึกนี้ผมไม่ชอบเลยมันสับสนมันเป็นความรู้สึกที่ไม่เข้าใจมันยาก ยากยิ่งกว่าสมการระดับประดับประเทศที่ผมเคยเเก้มาเเล้วซะอีก โว้ยยยยย ทำไงดีเนี่ยย

ผมมานั่งรอไอ้เซนที่ห้องประธานนักเรียนเเล้วสักพักมันก็เข้ามาด้วยหน้าตาที่เร่งรีบมาก ดูเเล้วคงรีบจริงๆนั้นละหัวยังยุ่งอยุ่เลย

"เป็นอะไรมึง" เซนลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผม

" กู…กูไม่รู้ มึงถ้ามีคนบอกว่ามึงว่าน่ารักหมายความว่าไง เเล้วก็บอกว่าชอบเเต่บอกไม่ได้หมายความว่าไงว่ะ"ผมพูดใส่เซนเป็นชุด

"เห้ยๆ ใจเย็นเค้าพูดว่ามึงน่ารัก?"

" อื้อ" ผมพยักหน้า

"เค้าบอกว่าชอบเเต่บอกไม่ได้"

"อื้อ"

"คนคนนั้นเค้าชอบมึงไง นี้มึงไม่รุ้รึไง เออเเต่มึงไม่รู้ก็คงไม่เเปลกหรอกเพราะมึงเอาเเต่เรียนเเฟนก็ไม่เคยมี"

"เชี้ย ละกูจะทำไงดีว่ะ"

"มึงชอบเค้าไหมละ"

"กู…กูไม่รู้ เเต่กูเเค่ตอนกูได้ยิน ใจกูเเม่งเต้นโครมครามเลยว่ะ"

" 5555 มึงก็ชอบเค้าน่ะสิ"

"เชี้ย จะชอบได้ไงเพิ่งรู้จักกันเองอีกอย่าง…"

"อะไรว่ะ"

"ก็ผู้ชายด้วยกันนิ จะชอบได้ไง"

"ไอ้โง่เอ้ย นี้สมัยไหนเเล้วครับบบ ผู้ชายคบกันมีออกเยอะไปเเบกูนี้ไง 5555 "

"ห่ะๆ มึงมีเเฟนเป็นผู้ชายหรอ"ผมทำหน้าตกใจ

"มีที่ไหนละสัด ยังไม่มี" ไอ้นี้ตลอดเลยชอบเเกล้งตลอด" เเล้วใครว่ะมาชอบชายน้อยของพวกกูเนี่ย" ห่ะชายน้อยรึ -*-

" เคน่ะ"

"ห่ะ เชี้ยเด็กใหม่บ้านเดียวกับมึงน่ะนะ โอ้ๆ"เซนว่าเเล้วยิ่มกรุ่มกริ่ม

"ยิ้มเชี้ยไรมึง ตลกตายละ อ๊ากก"

"ได้กันยังว่ะ "

"ไอ้เซน!ได้พ่องมึงสิ >///<"

"เออๆ เอาเถอะละมึงจะไปคุยกับมันไหมว่ามึงรู้เเล้วว่ามันชอบมึงน่ะ"

"กูไม่รู้อีกอย่างกูไม่เเน่ใจตัวเองว่ะ กูทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ด้วยกันบอกตรงๆกูยังไม่เจอหน้าเคตอนนี้"

"เห้ยยย ดีเลยวันนี้โดดเเม่งเลย คาบเรียนก็น้อยไป กูจะพามึงไปคลายเคลียด" มันว่าเเล้วดึงผมให้ลุกจากเก้าอี้ พอเดินออกจากห้องก้เจอไอ้เบสพอดี

"อ้าวพวกมึงจะไปไหนกันว่ะ เเล้วไอ้ยูเป็นไร หน้าดูหง่อยๆจังว่ะ"

"เออ เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง ไปๆวันนี้พวกกูจะโดดมึงไปไหมสัด"

" เห้ยยย ไปดิไม่พลาดๆ"เเล้วมันสองตัวก็กอดคอกันไปที่รถของไอ้เซนเเล้วออกโรงเรียนไปทางประตูหลัง ในขณะขับรถไอ้เซนก็เล่าให้ไอ้เบสฟัง เเล้วมันก็หัวเราะว่าผมเด็กน้อยย เออใครมันจะไปชำชองเเบบพวกเเกๆกันละ -*-

เเล้วพวกเราก็ไปทำโน้นนี้กันส่วนมากจะกินเเล้วก็เล่นมากกว่า พอตกเย็นก็เตรียกลับกัน

"มึงกูไม่อยากกลับบ้านขอไปนอนบ้านมึงนะพรุ่งนี้วันหยุดด้วยไม่ต้องไปรร."

"เห้ยกูนอนด้วยดิจะไปเล่นเกมส์ห้องไอ้เซนมัน"

"อ้าวพวกมึงนิเออๆค้างก็ค้าง"

เเล้วเซนก็ขี่รถไปที่คอนโดของตัวเอง เฮ่ออ เคตอนนี้ผมยังไม่อยากเจอหน้านายจริงๆ เเต่ต้องหลบหน้ากันเเบบนี้ไปถึงเมืิ่อไหร่กันนะ…