ถึงจะร้าย แต่ก็รัก

     15.35 : หน้าโรงเรียนนาดาวบางกอก
     ตอนนี้ทั้งพลอย แพทตี้และเก้า กำลังรออีก2หนุ่มอยู่ที่หน้าโรงเรียน ซึ่งในระหว่างที่รอก็คุยกันเรื่องต่างๆมากมายอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งพีชและต่อมาถึงหน้าโรงเรียน
     "ไงครับแม่สลอตสุดที่รัก รอนานมั้ยครับ?" ต่อแซวแฟนสาวของตัวเองพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แต่มีหรอที่พลอยจะรู้ไม่ทันเลยตีเข้าที่ไหล่ของต่อไป1ที
     "อ่ะแพท..กินมั้ย?" ซักแปปนึง พีชก็เดอนมาพร้อมกับถุงน้ำส้มพร้อมกับเรียกแพทตี้ เธอก็รีบมาอย่างไม่เกรงใจ เรื่องไรจะต้องเกรงใจล่ะ คบกันมา1ปีละนี่
     "งั้นถ้าไม่มีแะไรแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะ" พลอยพูดออกมา และทุกคนก็พากันออกมาจากหน้าโรงเรียน โดยที่มีเก้าเดินตามหลัง
     ตุบบ!~
     อยู่ๆเก้าก็เป็นลมลงไป แต่โชคดีที่ต่อรับตัวเธอไว้ได้ ก่อนที่ตัวของเธอจะไปกองอยู่ที่พื้นถนน ทุกคนตกใจมากที่อยู่ๆเธอก็เป็นลม ทั้งที่เมท่อตอนเที่ยงเธอยังดีๆอยู่เลย
     "เก้าๆ เธอเป็นไรมั้ย// เก้า..ทำใจดีๆไว้นะ" ทั้งพลอยและแพทตี้ พยายามปลุกเก้า แต่เจ้าของร่างก็ไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมา
     "พีช..บ้านแกกัยบ้านเก้าอยู่ใกล้ๆ กันใช่มั้ย งั้นชั้นฝากแกไปส่งเก้าด้วยแล้วกัน" พีชที่อึ้งๆอยู่เพราะไม่นึกเลยว่าเธอจะทำขนาดนี้ แต่เขาก็ต้องทำใจพยุงร่างของเก้าขึ้นมา แล้วพาเธอเดินออกไป โดยที่ฝากให้ต่อและพลอยไปส่งแพทตี้ที่บ้าน
     เวลาผ่านไปไม่ถึง5นาที พีชที่พยุงร่างของเก้าก็หยุดเดินอย่างทันที และปลุกเธอให้ตื่น เพราะรู้ว่าการที่เธอเป็นลมนั้นเป็นแผนของเธอ
     "เก้า...ลืมตาขึ้นมาและหยุดเล่นละครได้แล้ว" เขาเรียกชื่อของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับปล่อยแขนออกจากไหล่ของพีช และเดินมาอยู่ข้างหน้าตัวเขา
     "แหม่! ฉลาดจังเลยนะ สมแล้วที่สอบได้ที่1ของชั้นม.6/3 ทุกปี" คำพูดของเธอที่เหมือนจะดูดีแต่แท้จริงแล้วเป็นเพียงคำหาเรื่อง เธอพูดพร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างสะใจ
     "เธอหลอกคนอื่นได้ แต่เธอหลอกชั้นไม่ได้หรอกเก้า ชั้นรู้ทุกอย่างของเธอดี" ขาพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ คำพูดที่ดูเหมือนเคียดแค้น ทำให้เก้ายิ่งสนุกขึ้นไปอีก
     "มันไม่จบแค่นี้หรอกพีช วันข้างหน้ามันยังมีอะไรอีกเยอะ ขอให้เธอ พลอยและต่อรับมันให้ดีๆแล้วกัน อ้อ! แล้วก็ขอบใจมากนะ ที่อุตส่าห์แกล้งโง่เดินมาส่ง" เก้าตบไหล่พีชเบาๆ แล้วก็เดินจากเขาไป
     ตอนนี้เขากลัว กลัวเหลือเกิน กลัวว่าความรักของเพื่อนรักของเขาอย่างต่อ จะพังเพราะเธอ ตอนนี้ไม่มีอะไรที่เขาต้องกลัวไปมากกว่านี้แล้ว เพราะเขาไม่อยากให้เพื่อนรักของเขาต้องมีรักที่พังทลายเหมือนที่เพื่อนรักของเขาอีกคนเคยเจอมา
.
.
.
.
มีความรู้สึกว่าสงสารพีชมากๆ ปกติพระเอกกับนางเอกต้องเป็นคนเก็บมาคิดนะ ไม่ใช่ตัวรอง แต่ทำไงได้ก็ทุกอย่างตัวรองรู้หมดนี่นา หือๆๆๆๆๆ ต่อจากนี้ไม่มีอะไรมาก ฝันดีนะคะ ม้วฟฟฟฟ