ถึงจะร้าย แต่ก็รัก

     12.00 : โรงอาหาร

     แพทตี้ พีช ต่อ พลอย กำลังกอนข้าวและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ทั้งเรื่องที่เมื่อตอนเช้าพีชใส่รองเท้าผิด เดินชนถังขยะ พลอยส่งงานอาจารย์ผิดวิชา และเรื่องอื่นอีกบลาๆๆๆ แต่ในขณะเดียวกันกลับมีบุคคลหนึ่งเพิ่มเข้ามาในกลุ่มของพวกเขา

     "ขอโทษนะ เราขอนั่งด้วยได้มั้ยอ่ะ?" ทั้ง4คนเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน จะมีก็แต่พีชที่ทำสายตาหวั่นๆอยู่บ้าง เพราะเขารู้ว่าเธอต้องการอะไร

     "ได้สิ..นั่งเลยๆ" พลอยชมพูเอ่ยปากและหยิบกระเป๋าที่วางอยู่ขค้นมาไว้บนโต๊ะ ซึ่งพีชเองก็ตกใจไม่น้อย เพราะปกติเธอจะไม่ค่อยให้ใครนั่ง นอกจากเพื่อนที่มีธุระจริงๆ

     "ว่าแต่เธอชื่อไรอ่ะ เราไม่เห็นคุ้นหน้าเลย" แพทตี้ถามขึ้นมา ส่วนพีชก็ตกใจอยู่ดีแจ่ทำได้แค่นั่งนิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะไม่อยากให้เพื่อนสงสัย

     "เราชื่อเก้าน่ะ เพิ่งย้ายโรงเรียนมาอยู่ที่นี่ได้2เดือนละ" เก้าบอกกับแพทตี้ แต่ก็ยังไม่วายหันหน้าไปทางพีช ซึ่งเขาก็รู้ดีว่าหมายถึงอะไร

     "เดี๋ยวนะ! ใช่เก้าที่เขาลือกันปะ ว่าไปแย่งแฟนของคนอื่นมาอ่ะ" แพทตี้ถามอย่างตรงๆ แต่ก็โดนพลอยตีไหล่ เพราะสำหรับพลอยแล้วถอว่าเป็นการไม่ให้เกียรติเพื่อน

     "ก็แค่ข่าวลือน่ะ สงสัยเห็นเราไปเที่ยวกับเพื่อนผู้ชายบ่อยๆมั้ง เลยพากันพูดไป" เก้าพูดพลางขำๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

     "อ๋อ..เข้าใจละ เอ้อ! ลืมแนะนำตัวเลย เราชื่อแพทตี้นะ ส่วนนี่พีชแฟนเรา นี่พลอยชมพู ส่วนนี่ต่อแฟนของยัยพลอยจ้า" แพทตี้แนะนำทุกคนให้เก้ารู้จัก จนกระทั่งเห็นต่อที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับพลอย เธอจึงเริ่มแผนทันที

     "เห้ย!นี่ใช่คนที่เดินชนกะเราเมื่อวานปะ?" เก้าทำเป็นแกล้งถาม แล้วชี้ไปหาต่อ ซึ่งต่อก็พยักหน้าแล้วทุกคนในกลุ่มก็พากันแซวใหญ่ จนกระทั่งใกล้ขึ้นเรียน

     "เอ้า!นี่ใกล้ขึ้นเรียนแล้วนี่ รีบขึ้นเรียนกันเถอะ เก้า..เธอไปก่อนก็ได้นะ คาบนี้อาจารย์เพ็ญศรี ที่ปรึกษาห้องเธอสอนด้วยนี่ เดี๋ยวก็โดนว่าเอาหรอก" พลอยบอกกับเก้า ซึ่งทุกคนก็รู้ว่าที่ปรึกษาม.6/6 อ.เพ็ญศรี ดุยิ่งกว่าอะไรซะอีก เก้าก็พยักหน้าแล้วเก็บกระเป๋า จนกระทั่งทุกคนออกไป เหลือแค่พีชที่เดินตามหลังแพทตี้ ต่อและพลอย

     "เกมนี้สนุกแน่จ้ะ ไม่ต้องกลัว" เก้าเดินมากระซิบข้างหูพีชแล้วตบไหล่ของเขา เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาเธอจึงกระตุกรอยยิ้มที่เสแสร้งตรงมุมปาก และเดินออกจากโรงอาหารไป

     ในตอนนี้เขาทำได้แค่ยืนกำหมัดแน่นอยู่ตรงโต๊ะอาหาร จะทำร้ายเธอก็ทำไม่ได้เพราะเธอเป็นผู้หญิง จะอาละวาดตรงนี้ก็ไม่ได้ เพราะแม่ค้าที่ขายข้าวก็ยังอยู่ เขาทำได้อย่างเดียวคือภาวนา ว่าจะไม่มีอะไรมาทำให้พลอยและต่อต้องเลิกกัน จะไม่มีอะไรมาทำลายความรักของพวกเขาได้ เขาได้แค่ภาวนาแค่นี่จริงๆ ก่อนจะเดินออกโรงอาหาร แล้วขึ้นอาคารเรียนไป

.

.

.

.

บางทีมันก็สั้นไปนะ รึสมองชั้นตื้นแล้ว อยากจะอัพอีกซักตอนแต่กลัวขี้เกียจ5555555

อ่านอย่างสนุก และมีความสุขนะคะ ม้วฟฟฟ