อินาสึมะ2016 ผจญภัยในดินแดนวิญญาณ
4.7
เขียนโดย yamiji
วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 12.04 น.
60 ตอน
2 วิจารณ์
59.34K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2560 19.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
58) กลับบ้าน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความkariya
หลังจากได้เพชรเม็ดที่6มา เราก็ได้กลับมาอยู่บ้านตามปกติ ซึ่งเรื่องที่เล่าต้องคิดต่อไป คือ เพชรเม็ดที่7อยู่ที่ไหน และเราก็ได้รู้ว่า เพชรเม็ดที่7มันซ่อนอยู่....ในกระเป๋าเสื้อของโคบาโตะนั้นเอง.... แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ดีตรงที่เราไม่ต้องออกไปตามล่าหาผีแล้วเย้ๆๆๆๆ และที่เราจะมาประชุมในวันนี้คือ พวกเราจะได้กลับบ้านกันแล้วล่ะ!
"เอาล่ะจากที่ฉันรู้มา พวกเราจะต้องไปจากตรงนี้ นั้งรถเมย์ขึ้นภูเขาไป แล้วก็จะเจอกับปราสาทแวมไพ ซึ่งเครื่องย้ายมิติ น่าจะอยู่ในนั้นล่ะ"ไซรินชี้ไปที่แผ่นที่
"เยี่ยมเลย พวกเราจะได้กลับกันแล้วสินะ"เบย์ต้า
"งั้นก็อย่าช้ารีบไปกันเถอะ"เทมมะ
"อืม!"ชินสุเกะ
หลังจากนั้นทุกคนก็พากันออกจากบ้านไป
ณ ป้ายรถเมย์
"อะ รถมาล่ะ" โคบาโตะออกไปโบกรถ แล้วรถก็จอด พวกเราทุกคนจึงรีบขึ้นรถไปด้วยความดีใจ
"ไปไหนครับ...."คนขับ
"ไปปราสาทแวมไพข้างหน้าอาค่า..."โคบาโตะ
"รับทราบครับ เชิญนั้งก่อน แล้วเกาะให้แน่นล่ะ"คนขับ
"เดี่ยวๆไอ้ที่บอกให้เถอะให้แน่นนี่คือ..."
บรื้น!!! เทมมะพูดยังไม่ทันจบรถก็เคลื่อนตัวด้วยความโครตไวจนใครหลายคนตั้งตัวไม่ทัน โดยเฉพาะ ไทโย ที่ยังไม่ทันจะนั้งเลย....
"รถห่าไรเร็วจังวะ!!!!!!"แกมม่า
"คิดสะว่ามาเล่นรถไฟเหาะก็แล้วกันนะ"โคบาโตะดูเหมือนจะมีสีหน้าชินชากว่าชาวบ้าน ในขณะที่ผมและใครหลายๆคนกำลังจะอ้วกแตก
"ไอ้ห่าจอดสักที่เถอะ...."ลุงฮิโรโตะดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วล่ะ...
"สนุกจังเลยเนอะ เบย์ต้า"คินาโกะ
"อืม!"เบย์ต้า
และแล้วรถก็จอด ภายในเวลา10นาที (ผมหมายถึง10นาทีจริงๆอะนะ) แล้วทุกคนรวมถึงผมก็โกงคออ้วกกันเป็นแถว จะมีก็แต่พวกโคบาโตะที่ยังคงมีสภาพปกติ....
"ให้ตายเถอะนึกว่าจะตายสะแล้ว....."ผมอุทานขึ้นมา
"นี่ ปราสาทแวมไพร์อยู่ตรงหน้าแล้ว รีบไปเถอะ อยากกลับบ้านแล้ว!"คินาโกะรีบวิ่งนำหน้าพวกเราไป
หลังจากได้เพชรเม็ดที่6มา เราก็ได้กลับมาอยู่บ้านตามปกติ ซึ่งเรื่องที่เล่าต้องคิดต่อไป คือ เพชรเม็ดที่7อยู่ที่ไหน และเราก็ได้รู้ว่า เพชรเม็ดที่7มันซ่อนอยู่....ในกระเป๋าเสื้อของโคบาโตะนั้นเอง.... แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ดีตรงที่เราไม่ต้องออกไปตามล่าหาผีแล้วเย้ๆๆๆๆ และที่เราจะมาประชุมในวันนี้คือ พวกเราจะได้กลับบ้านกันแล้วล่ะ!
"เอาล่ะจากที่ฉันรู้มา พวกเราจะต้องไปจากตรงนี้ นั้งรถเมย์ขึ้นภูเขาไป แล้วก็จะเจอกับปราสาทแวมไพ ซึ่งเครื่องย้ายมิติ น่าจะอยู่ในนั้นล่ะ"ไซรินชี้ไปที่แผ่นที่
"เยี่ยมเลย พวกเราจะได้กลับกันแล้วสินะ"เบย์ต้า
"งั้นก็อย่าช้ารีบไปกันเถอะ"เทมมะ
"อืม!"ชินสุเกะ
หลังจากนั้นทุกคนก็พากันออกจากบ้านไป
ณ ป้ายรถเมย์
"อะ รถมาล่ะ" โคบาโตะออกไปโบกรถ แล้วรถก็จอด พวกเราทุกคนจึงรีบขึ้นรถไปด้วยความดีใจ
"ไปไหนครับ...."คนขับ
"ไปปราสาทแวมไพข้างหน้าอาค่า..."โคบาโตะ
"รับทราบครับ เชิญนั้งก่อน แล้วเกาะให้แน่นล่ะ"คนขับ
"เดี่ยวๆไอ้ที่บอกให้เถอะให้แน่นนี่คือ..."
บรื้น!!! เทมมะพูดยังไม่ทันจบรถก็เคลื่อนตัวด้วยความโครตไวจนใครหลายคนตั้งตัวไม่ทัน โดยเฉพาะ ไทโย ที่ยังไม่ทันจะนั้งเลย....
"รถห่าไรเร็วจังวะ!!!!!!"แกมม่า
"คิดสะว่ามาเล่นรถไฟเหาะก็แล้วกันนะ"โคบาโตะดูเหมือนจะมีสีหน้าชินชากว่าชาวบ้าน ในขณะที่ผมและใครหลายๆคนกำลังจะอ้วกแตก
"ไอ้ห่าจอดสักที่เถอะ...."ลุงฮิโรโตะดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วล่ะ...
"สนุกจังเลยเนอะ เบย์ต้า"คินาโกะ
"อืม!"เบย์ต้า
และแล้วรถก็จอด ภายในเวลา10นาที (ผมหมายถึง10นาทีจริงๆอะนะ) แล้วทุกคนรวมถึงผมก็โกงคออ้วกกันเป็นแถว จะมีก็แต่พวกโคบาโตะที่ยังคงมีสภาพปกติ....
"ให้ตายเถอะนึกว่าจะตายสะแล้ว....."ผมอุทานขึ้นมา
"นี่ ปราสาทแวมไพร์อยู่ตรงหน้าแล้ว รีบไปเถอะ อยากกลับบ้านแล้ว!"คินาโกะรีบวิ่งนำหน้าพวกเราไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ