อินาสึมะ2016 ผจญภัยในดินแดนวิญญาณ

        ข้างใน ปราสาทแวมไพร์

"เฮ้อ..."แกมม่า

"เป็นไรอีกล่ะ..."เทมมะ

"เบื่อ ไหนบอกปราสาทแวมไพร์ไม่เห็นมีแวมไพร์สักตัว"แกมม่า

"ก็ดีแล้วไง หรือนายอยากโดนฆ่า"โคบาโตะ

"เปล่า ฉันก็แค่สงสัยเฉยๆนี่!"แกมม่า

เฮ้ย!!!!! (เสียงชินโด)

"มีอะไรเหรอชินโด...."โคบาโตะ

"คิ.....คิริโนะหายไป!"ชินโด

    โฮะๆๆๆๆๆๆ 

"เสียงใครฟระ"อัฟฟ่า

"อยู่นี่!!" ร่างสีดำขนาดใหญ่ปรากเตัวขึ้นมา และในมือของมัน....นั้นมันคิริโนะนี่

"ปล่อยเพื่อนผมนะ"เทมมะ

"ไม่มีทางยะ โฮะๆๆๆ"เงาดำนั้นค่อยๆเป็นรูปเป็นร่างคนขึ้นมา...มันคือแวมไพร์

"เอาไงดีวะ"ผมหันไปถามฮาคุริว

"การที่จะเอาชนะแวมไพร์ได้ต้องใช้กระเทียมเท่านั้น"ฮาคุริว

"แต่พวกเราตอนนี้มีสะที่ไหนล่ะ!"ไทโย

"คุณแวมไพร์คะ....."เบย์ต้าเดินเข้าไปหาแวมไพร์นั้นก่อนจะใช่มือเปล่าเตะตัวของมัน แล้วมันก็หายไป....

"สดยอดเลย ทำได้ยังไงเนีย"ชินโดโผเข้ากอดคิริโนะ ก่อนหันมาถามเบย์ต้า

"นี่ไง"เบย์ต้าแบมือให้ดู ในมือของเธอมีสร้อยไม้กางเขนที่ใช้ไล่ผีอยู่นั้นเอง

บู้ววววววว (เสียงหมาหอน) ก่อนที้จะมีหมาป่าเป็นฝูงมาล้อมพวกเราไว้

"คราวนึ้เอายังไงดีละ"ลุงฮิโรโตะ

"โคบาโตะนั้นเธอจะทำอะไรน่ะ"ผมหันไปเห็นโคบาโตะกำลังหยิบขลุ่ยขึ้นมา

"อย่าบอกนะว่าจะเอาขลุ่ยปาหัวหมา"ซึรุงิ

"ฉันไม่ทำอะไรสินคิดขนสดนั้นหรอก พวกนายเองก็ด้วยปิดหูไว้สะ"โคบาโตะ

"ทำไม!"แกมม่า

"บอกให้ปิดก็ปิดไปสิ!"โคบาโตะหันมาตะคอกพวกเรา พวกเราเลยต้องปิดหูตัวเอง พอเธอเห็นว่าทุกคนเริ่มปิดหูตัวเองปั้ม เธอก็เริ่มบันเลงการเป่าขลุ่ยของเธอ แม้จะปิดหูไว้แต่ผมก็ยังพอได้ยินอยู่บ้าง แล้วพวกหมาก็ค่อยๆหลับไปที่ล่ะตัวจนหมด

"เอาล่ะ รีบๆไปได้ล่ะ เบาๆล่ะ"แล้วพวกเราก็ค่อยๆย่องผ่านฝูงหมาพวกนั้นไป