อินาสึมะ2016 ผจญภัยในดินแดนวิญญาณ

4.7

เขียนโดย yamiji

วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 12.04 น.

60 ตอน

2 วิจารณ์

59.42K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2560 19.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

35) มิตรฉาชีพ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

"นี่ๆๆ เธอ ตื่นสิฟระเฮ้ย!!!!"ฉันลืมตาตื่นขึ้นหลังจากได้ยินเสียงคารียะ
"เออ..."
"จะเออ....หาไรฮะ ต้องให้บอกกี่ครั้งว่าอย่าออกไปไหนตามลำพังน่ะ รู้ไหมว่าถ้าพวกคุณฟุบุคิไม่ผ่านมาเห็นพอดีมันจะเป็นยังไงอีเตี้ย!!!!!!!!"ไอ้เวรคารียะตะโกนใส่ฉันอย่างแรงคนสลบพึ่งฟื้นมึงไม่จำเป็นต้องตะโกนขนาดนี้ก็ได้ปะ
"อ้าว!!! เมื่อกี้เรียกใครเตี้ยฮะ อี...."(คิดไม่ออกว่าจะด่าอย่างไรดี)
"พอเถอะน่าทั้งคู่เลย!"เบย์ต้าจับฉันกับคารียะแยกออกจากกัน
"555มีแรงด่าได้ขนาดนี้คงไม่ต้องเป็นห่วงแล้วละ จะว่าไปมันเกิดอะไรขึ้นเหรอ"ไทโย
"นั้นสินะ ฉันเองก็งงๆอยู่เหมือนกันน่ะละ ก็....หลังจากเดินออกนอกเซเวนก็เจอเด็กขอทาน ฉันก็เลยให้เงินกับขนมไปนิดหน่อย หลังจากนั้นฉันก็เจอหมาหลงทางมา....แล้วหลังจากนั้นสักพักก็มีคนมาอ้างว่าเป็นเจ้าของหมา บอกว่าจะพาไปเลือกลูกหมาให้ที่บ้าน แต่ฉันไหวตัวทัน แล้วสุดท้ายก็......."
"เธอไหวตัวทันแต่หนีไปไม่รอดแต่โชคดีที่พวกฟุบุคิผ่านมาช่วยทัน"เทมมะ
"ก็คงใช่......"ฉันนั้งกอดเข่าด้วยความรู้สึกกลัวๆอยู่ภายใน
"นี่คงจะเป็นวิธีการของมิตรฉาชีพสินะ"คุณเก็นตะ
"มิตรฉาชีพ.....?"ยูคิมูระ
"จริงด้วย นี่คงจะใช้วิธีเอาสัตว์น่ารักๆมาล่อ เพราะ ล่อด้วยขนมของกินไม่ได้แล้วนี่เอง"ลุงฮิโรโตะ
"ถูกต้อง!"คุณเก็นตะ
"จะว่าไปที่โลกอนาคตก็มีเคยมีเรื่องทำนองนี้เหมือนกันนี่นา"อัฟฟ่า
"คือ ....คินาโกะไม่รู้หรอกนะว่ามิตรฉาชีพเป็นยังไงแต่ดูน่ากลัวจังนะ"คินาโกะ
"เพราะงั้น จากนี้ก็ระวังกันหน่อยนะ อย่าไปไหนกันตามลำพังละ"คุณเก็นตะ
"เออ.....คะ....."ฉัน
"โชคดีนะที่นี้รอดมาได้ ไม่งั้นคงโดนตันแขนตัดฆ่ากลายเป็นขอทานอยู่ข้างถนนไปแล้วละมั้ง"ซึรุงิ
"นั้นสินะ อาจจะโดนข่มขืนด้วยรึเปล่าไม่รู้เนอะ 555"เทมมะ
"อีสองตัวนี่ฆ่าแมร่งดีไหมเนีย" แล้วไอ้สองตัวนั้นก็เดินออกไป ฉันละอยากจะวิ่งตามไปถีบไอ้สองตัวนั้นให้ตกบันไดหัวแตกกันทั้งคู่
"นี่เธอเองก็พึ้งฟื้นนะ นอนอยู่ในห้องนี้ก่อนก็ได้ ท่ามีอะไรก็ไปเรียกฉันได้นะ"คินาโกะ
"จ้ะ ขอบใจนะ"ฉันยิ้มให้คินาโกะ
"ไม่ต้องห่วงนะครับ ท่ามีอะไรเกิดขึ้นผมจะปกป้องพี่เอง"ชินสุเกะ
"จ้าๆ ขอบใจนะ"ฉันยิ้มให้ชินสุเกะ หลังจากนั้นทุกคนก็ค่อยๆพากันออกไปกันหมดทีละคนๆ
แฮร่!!!!!!
"กรีด!!!!!!!"
"55555"
"อ้าวอีฮาคุริว เล่นงี้แกอยากโดนตีนใช่ปะ!"
"5555 โทษที แค่ล้อเล่นขำๆเองน่า"
"ขำกับผีอะดิไปเลยคนจะนอน!"ฉันรีบล้มตัวลงนอนทันที
"ไม่ต้องกลัวไป พวกฉันปกป้องเธอได้อยู่แล้วน่า"ฮาคุริวทุบอกตัวเองด้วยท่าทางภาคภูมิใจ
"เฮอะ ปกป้องตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ เมื่อคืนยังกรีดตุ๊กแกในส่วมจนคนแฮ่กันตื่นทั้งบ้านอยู่เลย"
"ชิ! ไปก็ได้..."แล้วไอ้ฮาคุริวก็เปิดปะตูออกไปอีกคน (อ้าว.....งอนสะงั้น)
แล้วทุกอย่างก็เข้าสู่ความสงบอีกครั้ง.....

ตอน 34

สารบัญ

ตอน 36