Forced to Love บังคับให้รัก

 
 
 
 
 01.35
 
 
 
กุกกัก กุกกัก
 
 
เสียงอะไรเนี่ย ดึกป่านนี้แล้วยังมีคนไม่นอนอีกหรอ หรือว่าจะเป็นโจร!!! ต้องลงไปดูหน่อยซะแล้ว ในไร่ชาธรรมดาแบบนี้ยังมีโจรมาปล้นอีกหรอ 
 
 
 
'หนักชิบหาย ทับมาได้นะ' ชั้นบ่นอุบอิบก่อนจะยกท่อนแขนของโทโมะที่พาดตัวชั้นอยู่ออก ชั้นควรจะปลุกเขาให้ลงไปดูด้วยกันดีมั้ยนะ ไม่ดีกว่าชั้นไม่อยากไปขัดช่วงเวลานอนของเขา วันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว
 
 
 
'เจ็บข้อเท้าจัง T^T' เดินไปบ่นไป ทางก็มืด แต่ถ้าเปิดไฟตอนนี้ไอ้โจรนั่นอาจจะรู้ตัวแล้วหนีไปก็ได้ ชั้นจึงค่อยเดินลงไปชั้นล่างอย่างระวังมือก็ถือท่อนไม้เล็กๆติดมาด้วย เผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้ฟาดไอ้โจรนั่นให้สลบ
 
 
 
 
กุกกัก กุกกัก
 
 
 
เงาตะคลุ่มๆที่เดินอยู่ตรงชั้นล่าง ดูท่าเหมือนจะกำลังทำอะไรอยู่ ชั้นค่อยๆย่องเท้าเบาๆเข้าไปใกล้ๆไอ้โจรนั่น มือเตรียมยกไม้ขึ้นจะฟาด ตอนนี้แหละ!
 
 
 
ฟึบบบ 
 
 
'เฮ้ย!!'
 
 
'ว้ายยยย' 
 
 
'เงียบถ้าไม่อยากตาย' จังหวะที่ชั้นกำลังจะฟาดไม้ลงบนหัวไอ้หัวขโมยนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่มันหันมาแล้วหลบตัวทันก่อนจะปัดไม้ในมือชั้นออก ตอนนี้มันปิดปากชั้นไว้ก่อนจะขู่ให้ชั้นเงียบ
 
 
 
 
'นายเป็นใคร เข้ามาที่นี้ทำไม'  ชั้นปัดมือไอ้โจรนั่นออกก่อนจะถาม ความมืดทำให้ชั้นมองไม่เห็นใบหน้าของชายปริศนาตรงหน้า
 
 
 
'นี่นายกำลังจะเผาบ้านชั้นหรอ' ชั้นเหลือไปเห็นถังใบหนึ่งซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นถังน้ำมันราดเกลื่อนพื้นบ้านเต็มไปหมด 
 
 
 
'เธอคิดว่าไงล่ะ' มันพูดพร้อมกับชูไฟแช๊กขึ้นมาขู่ชั้น
 
 
 
'อย่าทำอะไรบ้าๆนะ เอามันมานี่' ชั้นพยายามคว้าไฟแช๊กจากมือไอ้หมอนั่น
 
 
 
'มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกสาวน้อย' มันพูดแล้วล็อกมือทั้งสองข้างของชั้นเอาไว้
 
 
 
'แกต้องการอะไร จะเผาบ้านหลังนี้ทำไม' ชั้นถามออกไปอย่างเหลืออด 
 
 
 
'ไม่มีเหตุผลที่ต้องบอกรู้แค่ว่ามันเป็นหน้าที่ที่ชั้นต้องทำก็แล้วกัน เห้ย จัดการเว้ย' มันพูดกับชั้นแล้วหันไปสั่งชายฉกรรจ์ที่คิดว่าน่าจะเป็นลูกน้องของมันประมาณ4-5คนให้จัดการราดน้ำมันต่อ
 
 
 
 
'หยุดเดี๋ยวนี้นะ พวกแกไม่มีสิทธิมาทำกับบ้านคนอื่นแบบนี้' ชั้นตะโกนสั่งให้พวกนั้นหยุด แต่แทบจะไม่มีใครฟังเสียงชั้นเลย ชายฉกรรจ์อีกคนโยนทั้งน้ำมันที่ราดเสร็จแล้วทิ้งไปก่อนจะหยิบไฟแช็กขึ้นมาจุด 
 
 
 
 
'หยุดเดี๋ยวนี้นะ ชั้นบอกให้หยุดไง ' ชั้นโวยวายพยายามจะไปแย่งไฟแช๊กจากชายฉกรรจ์คนนั้นมา แต่ไอ้หัวหน้ามันล็อกตัวชั้นไว้อยู่
 
 
 
 
'เห้ย หยุดก่อนว่ะ ชั้นมีแผนใหม่แล้วว่ะ' ไอ้หัวหน้าที่ล็อกตัวชั้นไว้พูดขึ้น ทำให้ชายฉกรรจ์ร่างใหญ่หยุดแล้วหันมาฟัง ทำให้ชั้นโล่งใจไปนิดที่มันยังไม่เผาบ้านตอนนี้ ทำไมโทโมะไม่ลงมาสักที หลับจนตายไปแล้วหรือไงกัน
 
 
 
 
'แกมีแผนอะไร' ชายคนหนึ่งถาม 
 
 
 
'ชั้นคิดว่าเราควรจะจับยัยนี่ไปให้นายเราดีกว่าว่ะ ยัยนี่เป็นถึงเมียไอ้โทโมะคงจะต่อรองได้ดีกว่า' ไม่ได้นะไม่ได้ พวกแกคิดจะทำอะไรกัน จะจับชั้นไปต่อรองอะไร ชั้นไม่ไปหรอกนะ 
 
 
 
 
'แล้วแต่แกก็แล้วกัน เอายังไงก็ได้' ชายฉกรรจ์พวกนั้นพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะพูดออกมา ไม่ได้นะ ชั้นไม่ใช่สิ่งของนะเว้ยจะได้เอาไปต่อรองอะไรก็ได้
 
 
 
 
'ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!!! โทโมะ ช่วยด้วย!!! อ๊ะ '  ชั้นพยายามตะโกนเรียกให้คนมาช่วยพลางดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุม แต่ไม่เป็นผล ไอ้หมอนั่นต่อยหมัดเข้าที่ท้องชั้นอย่างแรง จนตอนนี้ชั้น....ฟึบบบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
'ที่นี่ที่ไหน ' ชั้นลืมตัวขึ้นมาก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วมองบรรยากาศรอบๆ ห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ถูกจัดแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สุดหรู นี่ไม่ใช่บ้านของโทโมะไม่ใช่บ้านของชั้น ชั้นไม่คุ้นกับที่นี่มาก่อนแล้วชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เอ๊ะ ใช่แล้ว เมื่อคืนมีคนบุกมาที่บ้านพักของชั้นกับโทโมะก่อนจะจับตัวชั้นมา ใช่แล้วชั้นถูกลักพาตัว
 
 
 
 
 
'ช่วยด้วยคะ ช่วยด้วย โอ้ยย' ชั้นพยายามหาตะโกนและหาทางหนีจนลืมไปว่าตัวเองเจ็บข้อเท้าอยู่เลยทำให้ล้มลงกองกับพื้น
 
 
 
 
'ตะโกนออกไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอก' ชั้นเงยหน้าขึ้นไปมองต้นเสียง ชายร่างสูงแสยะยิ้ม แล้วยื่นมือมาพยุงชั้น
 
 
 
 
'ชั้นไม่ต้องการ' ชั้นปัดมือไอ้หมอนี่ออก มันมองหน้าชั้นแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ นี่มันเป็นบ้าหรือเสียสติไปแล้วหรือไงยิ้มอยู่ได้
 
 
 
 
'อวดดีแบบนี้สิชั้นชอบ' มันพูดแล้วเอามือมาลูบผมแล้วไล่ลงมาบนแก้มชั้น
 
 
 
 
'เอามือสกปรกของแกออกไป แกต้องการอะไรกันแน่ จับตัวชั้นมาทำไม' ชั้นปัดมือมันออกแล้วจ้องหน้ามันเขม็ง ก่อนจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น
 
 
 
 
'ชั้นชื่อธาม เป็นเจ้าของไร่แห่งนี้ข้างกับไร่ไอ้โทโมะ ยินดีที่ได้รู้จัก' ธามแนะนำชื่อตัวเองแล้วยื่นมือมาเพื่อจะเช็คแฮนด์กับชั้น 
 
 
 
'ชั้นไม่อยากรู้จักนาย พาชั้นกลับไปที่ไร่เดี๋ยวนี้' ชั้นพูดเสียงเข้ม ธามยักไหล่อย่างไม่แคร์ก่อนจะเอามือลง 
 
 
 
'นี่แม่สาวน้อย เธอคิดว่าเข้ามาในไร่นี้แล้วจะได้กลับออกไปง่ายงั้นหรอ ยิ่งเป็นคนรักของไอ้โทโมะแล้วยิ่งยาก ขอชั้นใช้เธอให้เป็นประโยชน์ก่อนสิแล้วจะพาไปส่งคืน' ธามพูดแล้วขยับเข้ามาประชิดตัวชั้น ถ้าไม่ติดว่าตัวเองเจ็บขาอยู่นะจะเตะให้หงายไปเลย
 
 
 
 
'ใช้ประโยชน์? นายคิดจะทำอะไร' ชั้นผลักธามออกแล้วถามอย่างจริงจัง
 
 
 
'ก็ใช้เธอไปต่อรองกับไร่ของไอ้โทโมะไง เชื่อสิว่ามันต้องยอมขายไร่นั่นให้ชั้นแน่ๆ ถ้ารู้ว่าเธออยู่ที่นี้' ธามพูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์  ไม่มีทางซะหรอก โทโมะจะไม่ยอมขายไร่นั่นให้แกแน่ๆ และชั้นก็จะไม่ยอมให้แกมาใช้ชั้นเป็นเครื่องมือไปต่อรองเด็ดขาด
 
 
 
 
'พูดง่ายดีนี่ แล้วถ้าโทโมะไม่ยอมขายไร่ให้นายล่ะ นายจะทำไงต่อ' ชั้นกอดอกแล้วพูด ยังไงโทโมะเขาก็ไม่ขายไร่นั่นให้นายหรอก เขารักไร่นั่นจะตายไป
 
 
 
 
 
'ถ้ามันไม่ขายก็แสดงว่ามันไม่ได้รักเธอเลย ถ้ามันรักเธอต่อให้ต้องสูญเสียอะไรไปมันก็ยอม ชั้นรู้จักมันดี' สิ่งที่ธามพูดเมื่อกี้มันทำให้ชั้นอึ้งไปชั่วขณะ รักหรอ ชั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขารักชั้นหรือเปล่า เราแต่งงานกันเพื่อความสบายใจของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่เพราะความเสน่หาใดๆทั้งสิ้น และเขาก็คงไม่มีทางเอารักที่ตัวเองรักมาแลกกับชั้นหรอก
 
 
 
 
'เงียบไปทำไมล่ะ หรือว่าไอ้โทโมะมันไม่ได้รักเธอ เฮ้ออ เธอนี่น่าสงสารจังนะรู้ว่ามันมีเจ้าของก็ยังจะดันทุรังมาแต่งงานกับมันอีก' ฉึกก คำพูดของหมอนี่เหมือนมีดที่กีดลงหัวใจชั้น ใช่โทโมะมีเจ้าของอยู่แล้ว แต่ชั้นก็ยังดันทุรังมาแต่งงานกับเขาอีกจนได้ 
 
 
 
 
'นายไม่รู้อะไรก็อย่ามาพูด!!! ' ชั้นตะโกนใส่หน้าธาม หมอนั่นยักไหล่แล้วส่งยิ้มกวนประสาทให้ชั้น
 
 
 
 
'ชั้นเป็นเพื่อนกับมันมาตั้งแต่เด็ก ชั้นรู้ว่านิสัยมันเป็นยังไง มันรักใครรักจริงแล้วอีกอย่างมันก็รักเดียว เธอมาทีหลังต้องอดทนหน่อยนะ เผื่อมันเบื่อตัวจริงจะได้มีตัวสำรองมาไว้แก้เหงาไง' 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
'โทโมะไม่ใช่คนแบบนั้น เขาให้ความสำคัญกับชั้นเสมอ' ชั้นตบหน้าหมอนั่นไปอย่างแรง คำพูดของหมอนี่เหมือนมีดที่แทงชั้นให้ตายลงช้าๆ  ชั้นเหมือนคนที่กำลังหนีความจริงอยู่ ใช่!!! หมอนี่พูดถูกทุกอย่าง สิ่งที่ธามพูดมันคือความจริง...
 
 
 
 
 
'รับไม่ได้สินะ เอาล่ะชั้นจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าเธอสำคัญหรือไม่สำคัญกับไอ้โทโมะ ชั้นไม่อยากให้เธอหลอกตัวเองนะสาวน้อย' ธามพูดทิ้งท้ายแล้วเดินออกไป ชั้นค่อยๆนั่งลงบนเตียงนอนเบาๆชั้นก็อยากรู้เหมือนกันว่าชั้นสำคัญกับเขาหรือเปล่า หรือเป็นได้แค่ตัวสำรองอย่างที่ธามพูด...
 
 
 
 
 
 
 
 
 

อัพแล้วจ้าาา 
เรื่องนี้หายไปนาน ยังไงก็จะพยายามเข้ามาอัพบ่อยๆนะ กลัวคนอ่านหาย5555