เจ้าสาวบ้านไร่

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 21.14 น.

  45 ตอน
  342 วิจารณ์
  72.88K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 มกราคม พ.ศ. 2560 17.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) 8 ทำงานทำการ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ความจริงแล้วป๊อปปี้ไม่ต้องพาของขวัญมาทำงานด้วยก็ได้เลยนะ ดูสิลูกน้องมองกันใหญ่

แล้ว”วันต่อมาฟางรีบพูดเมื่อเธอถูกป๊อปปี้ลากมาทำงานด้วย ระหว่างเช็คงานที่ออฟฟิศและยังพา

เธอออกมาดูงานในแปลงองุ่นข้างนอกอีกด้วย

 

 

 

 

 

 

“ก็ดูสิ พอทิ้งไว้ปุ๊บของขวัญก็ถูกรังแกปั๊บแบบเมื่อวานนะ ไม่เอาด้วยหรอก และอีกอย่างนะวันนี้เจ้า

แฝด3เปิดเทอมแล้ว รับรอง ไม่มีใครแกล้งของขวัญได้หรอก”ป๊อปปี้พูดพลางนึกถึงเมื่อวานที่ฟางวิ่ง

ไปพูดกับเขาให้ไม่ทะเลาะกับลูกๆ และให้ป๊อปปี้ไปทำงาน ก็ไม่วายช่วงบ่าย ฟางถูกพวกลูกๆของ

เขารุมแกล้งจนเกือบตกบันไดโชคดีที่เขื่อนแวะมาดูและฟางตามคำสั่งของป๊อปปี้เห็นเข้าเลยช่วยไว้

ทัน แต่ก็ไม่วายทะเลาะกับเฟย์ที่มาช่วยแฝด3อีกอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ไม่เห็นจะต้องเอาของขวัญมาทำงานด้วยเลย เกรงใจป๊อปเปล่าๆ”ฟางเกรงใจป๊อปปี้และไม่

อยากให้เขาต้องมีปัญหากับคนในครอบครัวอีกก็รีบพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ มาอยู่บ้านเค้าฟรีๆแถมเป็นตัวการให้พ่อลูกทะเลาะกันอีกแบบนี้ก็สมควรอยู่หรอกที่จะ

เกรงใจ”เฟย์เดินตรงเข้ามาพร้อมกับกิ๊ปซี่ได้ยินฟางพูดก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงค่ะ ใครจากไหนก็ไม่รู้เข้ามาในไร่ เผลอๆอาจจะเป็นพวกนางนกต่อจากไร่อื่นรึเปล่าแล้วทำที

เป็นคนน่าสงสารให้พ่อเลี้ยงของพี่กิ๊ปหลง”กิ๊ปซี่เห็นป๊อปปี้พาฟางมาทำงานด้วยก็รีบว่าด้วยความหึง

หวงลึกๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่อย่างงั้นนะครับพี่กิ๊ป เฟย์ก็อีกคนไปกันใหญ่แล้ว ถ้าฟางเป็นจากไร่ของพิชชี่พี่ก็ต้องจำได้สิ

และอีกอย่างพิชชี่เค้าทำไร่ข้าวโพดและก็ปลูกผลไม้อย่างอื่นที่ไม่ใช่กาแฟและองุ่นอย่างของไร่เรา

ดังนั้น การที่จะมีการขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์กันล่ะก็ ลืมไปได้เลย”ป๊อปปี้ยิ้มและอธิบายเพราะเขา

และพิชชี่ไร่ข้างๆรู้จักกันดีและไม่เคยมีปัญหากันมาก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ปกป้องแม่คนดีซะเหลือเกิน ดีจริงๆแค่ทำตัวอ่อนแอ ขี้แยร้องไห้เท่านี้ก็เรียกน้ำตาให้ผู้ชาย

มารุมเอาใจโดยไม่ต้องทำอะไรสบายไปวันๆ”เฟย์อดที่จะแขวะฟางต่อไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“จริงอ่ะ สุภาษิตไทยเค้าก็สอนไว้อยู่แล้วว่าอยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูได้ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกหลานท่าน

เล่นแท้ๆยังไม่เคยจะจำแล้วเอามาคิด”กิ๊ปซี่ได้ทีก็รีบสมทบว่าฟางต่อจากเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๋ น้องวัน ทู ทรียังเล่นปั้นวัวปั้นควายอยู่หรอคะ”ฟางที่ไม่ค่อยเข้าใจที่กิ๊ปซี่พูดหันไปถามป๊อปปี้

ตามตรงทำให้ชายหนุ่มหลุดขำออกมาตรงกันข้ามกับเฟย์และกิ๊ปซี่ที่กรีดร้องออกมาเมื่อเห็นความซื่อ

ของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“พวกชั้นแค่เปรียบเปรยย่ะ นี่เธอความจำเสื่อมหรือว่าเป็นเอ๋อ กันแน่ยะ ไม่เคยเข้าใจอะไรง่ายๆ

เลย”เฟย์รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“คนที่ไม่เคยเข้าใจอะไรง่ายๆน่าจะเป็นเธอซะมากกว่านะ รู้ก็รู้ว่าป๊อปปี้มันเอ็นดูและอยากดูแลของ

ขวัญให้หาย ก็ยังจะมาราวีว่าเค้าถึงที่ ถามจริงเถอะ วันๆไม่ทำอะไรเลยรึไงถึงได้เทียวมาวิ่งไล่ตาม

ผู้ชายเค้าแบบนี้”เขื่อนได้ข่าวมาว่าป๊อปปี้พาฟางมาทำงานด้วยก็ปรี่เข้ามาปกป้องและว่าอดีต

ภรรยาตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนายล่ะ วันๆไม่ทำอะไรเลยรึไง ดีแต่มาปกป้องยัยเอ๋อนี่อยู่ได้ ทำตัวเป็นอ่อนแออยู่นั่นล่ะ ดีแต่

มาออดอ้อนให้ผู้ชายช่วย”เฟย์ไม่พอใจรีบว่าพาลลงถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญเปล่าทำตัวอ่อนแอสักหน่อย แค่ของขวัญจำอะไรไม่ได้มันผิดมากหรอคะ ฮือๆ”ฟางที่ถู

กกิ๊ปซี่และเฟย์ว่าก็ปล่อยโฮออกมาอีกครั้งด้วยความน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เห็นมั้ยล่ะพูดไม่ทันขาดคำ แม่น้ำตาสั่งได้ ดีแต่บีบน้ำตาจริงๆเล๊ย”กิ๊ปถอนหายใจเบื่อหน่าย

ฟางก่อนที่จะว่าแขวะเมื่อเห็นป๊อปปี้โอ๋ฟางอีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ดีค่ะ วันๆไม่ต้องทำอะไรกันพอดี พอยัยเอ๋อนี่ร้องไห้นิดๆหน่อยๆก็เข้ามาโอ๋เข้ามาปลอบ แม่

สำออย ทำอะไรไม่เป็นดีแต่ให้ผู้ชายมาช่วย”เฟย์เห็นรุ่นพี่คนสนิทที่เอาแต่สนใจฟางนทำให้ลูกๆ

น้อยใจหลายครั้งก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอสักทีเถอะเฟย์เลิกว่าของขวัญสักที”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเฟย์จะว่าไม่ได้คะพี่ป๊อป เฟย์พุดความจริง ตั้งแต่พี่เอาแม่นี่มาพี่ก็เอาแต่สนใจแม่นี่ รุม

ประคบประหงมแม่นี่นทำให้ลูกๆพี่ต้องน้อยใจแยยนี้เนี่ยนะมันใช้ได้ที่ไหน ละไหนจะพาแม่นี่มา

ทำงานด้วยอีก ถ้าแม่นี่ร้องอยากไดอะไรพี่ก็ไปหามาให้ อย่างเมื่อวานที่พาแม่นี่ออกไปกินข้าวนอก

บ้านมางั้นน่ะหรอคะ แม่นี่ก็เหมือนกันความจำเสื่อมเป็นเอ๋อ แต่อวัยวะครบสมบูรณ์ไม่ได้พิการรึเป็น

ง่อยแท้ๆ แทนที่จะทำงานตอบแทนบุญคุณคนที่ช่วยชีวิต กลับมาทำให้เค้าเสียการเสียงานแบ

บนี้เนี่ยนะ”เฟย์พูดตามตรงพลางมองคนตัวเล็กที่พยายามปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุดโดยมีอดีต

สามีตนเอาทิชชู่มาเช็ดที่แก้มอย่างหมั่นไส้ในความอ่อนแอเรียกร้องความสนใจของฟางเต็มทน

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าทุกคนคิดว่าของขวัญเป็นกาฝากทำให้ป๊อปปี้ต้องเดือดร้อน ของขวัญทำงานที่นี่เหมือนคนงาน

ทั่วไปก็ได้นะ/แต่ว่าเธอจะทำไหวหรองานในไร่มันหนักนะ”ฟางพูดก่อนที่ป๊อปปี้จะพยายามแย้ง

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย งานหนักก็ไม่เคยใครตายนี่คะ คนงานในไร่ไม่เคยมีใครตายเพราะงานเลยสักคน”เฟย์เห็น

ป๊อปปี้ยังสนใจแต่ฟางก็โวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจริงๆป๊อปปี้ ถ้าทุกคนไหวก็เท่ากับว่าของขวัญก็ไหว ป๊อปปี้เป็นพ่อเลี้ยงจะมาปกครองคน

อย่างลำเอียงแบบนี้ไม่ได้หรอก ของขวัญมาอาศัยอยู่ที่นี่ฟรีๆได้ข้าวกินฟรีอีกแบบนี้ของขวัญควรจะ

ตอบแทนที่ป๊อปปี้ช่วยชีวิตของขวัญสิ อย่ามองเป็นคนอื่นเลย ของขวัญเต็มใจช่วยงานในไร่ป๊อปปี้นะ

บอกมาเถอะว่าจะให้ทำอะไร”ฟางยิ้มแล้วตอบป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดีค่ะ งั้นเฟย์กับพี่กิ๊ปขอตัวแม่สาวคนงานใหม่ของไร่พี่ไปเทสงานนะคะว่าทำอะไรได้

บ้าง”ไม่ทันที่ป๊อปปี้และเขื่อนจะตอบตกลง เฟย์และกิ๊ปซี่ก็รีบดึงร่างบางของฟางให้ไปกับตนเอง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะพาขอขวัญไปไหนกันหรอคะ ช้าๆก็ได้ค่ะ”ฟางตกใจเมื่อถูกเฟย์และกิ๊ปซี่ลากเธอมาที่แปลง

องุ่นก่อนที่กิ๊ปซี่จะยื่นตะกร้าใบหนึ่งให้ฟาง

 

 

 

 

 

“จะยืนเซ่ออะไรล่ะ อยากทำงานไม่ใช่หรอ พวกเราก็พามาทำงานแล้วนี่ไง รึว่าต้องให้ผู้ชายช่วย

สอนแบบตัวถึงตัวแบบที่ชอบให้ท่าทุกครั้งน่ะ”กิ๊ปซี่รีบว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญไม่ได้ทำแบบที่พวกคุณว่านะ/หยุด เลิกสำออยได้แล้ว เอะอะร้องไห้ๆ ไม่ต้องมามารยา

ถ้าอยากช่วยงานพี่ป๊อปจริงๆก็ไปช่วยคนงานเก็บองุ่นไปซะ ทำตัวให้มีประโยชน์ซะบ้าง”ฟางนิ่วหน้า

จะร้องไห้ขณะที่พูดก็ถูกเฟย์ขี้นิ้วห้ามไม่ให้เธอร้องไห้ออกมาก่อนที่จะถูกผลักเข้าไปในแปลงองุ่น

พร้อมกับตะกร้าใส่ ร่างบางมองไปรอบๆแล้วนิ่วหน้าไม่รู้ว่าจะเริ่มเก็บองุ่นยังไง ตรงไหนก่อน

 

 

 

 

 

 

“ก็แค่เก็บคงไม่ยากหรอกมั้ง”ฟางยิ้มก่อนที่จะตัดสินใจเก็บองุ่นตามความเข้าใจของเธอเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมมันดึงยากดึงเย็นจังเลย”ฟางนิ่วหน้าเมื่อองุ่นที่เธอเก็บนั้นดึงยากก็ตัดสินใจกระชากลงมา

อย่างแรงทำให้พวงองุ่นที่ตั้งใจจะเก็บหลุดออกมาพร้อมกับต้นที่เลื้อยตามแปลงองุ่นเสียหาย

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ตายแล้ว ทำไมดึงแบบนี้เนี่ย เห็นมั้ยว่าองุ่นมันเสียหายหมดแล้ว ตายแล้วพี่ป๊อปคะดูสิว่ายัยนี่

กำลังพังไร่พี่นะ”เฟย์ที่เดินไปตามป๊อปปี้และเขื่อนมาดูฟางทำงานต้องตกใจเมื่อเห็นองุ่นหล่นมาทั้ง

ต้นก่อนจะโวยวาย ฟางมองหน้าป๊อปปี้แล้วตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มนิ่วหน้าไม่พอใจก็เริ่มจะร้องไห้

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ของขวัญขอโทษที่ทำแปลงองุ่นของป๊อปปี้ฟัง ของขวัญขอโทษ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมา

เหมือนกับเด็กที่กลัวความผิดรีบยกมือไหว้แล้วจะก้มลงกราบทำให้เขื่อนและป๊อปปี้ตกใจก่อนจะรีบ

ช่วยกันห้ามแล้วประคองฟางขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“ก็ของขวัญยังใหม่กับงานพวกนี้และไม่มีใครสอนไงไม่แปลกที่จะทำไม่เป็น เอาอย่างงี้ เขื่อนนาย

พาของขวัญไปช่วยที่แผนกผลิตก็ได้ ตรงนั้นมีพวกทำไวน์องุ่นแล้วก็คั่วเมล็ดกาแฟ ตรงนั้นนายจะได้

สอนด้วย ส่วนเฟย์กับพี่กิ๊ปช่วยตามคนงานมัดการตรงนี้แทนทีนะครับ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะเดินไปคุย

กับหัวหน้าคนงานต่อ ฟางจึงจำเป็นต้องเดินตามเขื่อนมาที่

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้คงโกรธของขวัญมากแน่ๆที่ทำไร่ของป๊อปปี้พัง/โธ่ ของขวัญอย่าคิดมากสิ มันแค่หน่อยเดียว

เอง ก็ของขวัญไม่เคยทำนิ อ่ะ มาถึงละ ตรงนี้คือส่วนผลิตแปรรูปผลิตภัณฑ์นะ เขื่อนเป็นคนควยคุม

ส่วนนี้เพื่อจะเตรียมส่งออกขายเอง ไม่มีอะไรมากหรอก ของขวัญช่วยเค้ายกของแล้วกันเพราะตรงนี้

เค้าใส่ห่อกันหมดแล้ว”ฟางซึมลงไปก่อนที่เขื่อนจะปลอบคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดูแล้วอธิบายงาน

ให้ฟาง ฟางยิ้มออกมาก่อนที่จะช่วยคนงานคนอื่นยกของไปขึ้นรถบรรทุกที่จะนำของไปส่งทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าหนู ระวัง/ว้ายๆ”ขณะที่ฟางช่วยคนงานยกถุงกาแฟขึ้นไปนั้นเสียงของคนงานที่ร้องตะโกนให้

ฟางหลบเพราะเขามาพร้อมกับรถเข็นของคันใหญ่ดังขึ้นทำให้ฟางตกใจเผลอปล่อยถุงเมล็ดคั่ว

กาแฟหลุดลงกับพื้น ถุงแตกกระจายทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ตายล่ะ”เขื่อนที่คุยงานกับฝ่ายผลิตเดินมาเห็นฟางซุ่มซ่ามทำเมล็ดกาแฟหล่นกระจายเสียหาย

ก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษค่ะเขื่อน เขื่อนมีงานอื่นที่ไม่ให้ของขวัญทำพังแบบนี้มั่งมั้ยคะ”ฟางรีบยกมือไหว้ขอโทษ

เขื่อนและทุกคนในโรงผลิตก่อนที่เขื่อนจะกุมขมับแล้วพาฟางมาที่โรงครัวของคนงานในไร่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“งั้นอยู่ตรงนี้ช่วยแม่ครัวทำกับข้าวแล้วกันนะของขวัญ ทำกับข้าวง่ายๆแถมสนุกด้วย”เขื่อนยิ้มเจื่อนๆ

ให้ฟางก่อนที่จะฝากฟางไว้กับแม่ครัวในโรงครัวแล้วรีบกลับไปจัดการส่วนที่ฟางทำเสียหายต่อทันที

 

 

 

 

 

“หั่นพริกแล้วกันนะแม่หนู”แม่ครัวพูดก่อนที่จะช่วยกันทำอาหารกันต่อ ฟางมองทุกอย่างในครัวอย่าง

เก้ๆกังๆตามความคุ้นชินของร่างกายที่รับรู้ว่าเธอไม่ถนัดเรื่องแบบนี้แน่ๆ ก่อนที่จะหยิบมีดอีโต้และ

เขียงมานั่งพร้อมกับคว้าพริกมากำมือหนึ่งเพื่อจะหั่นช่วยแม่ครัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊า แสบๆๆ”ด้วยความที่เธอไม่เคยเข้าครัวมาก่อนตั้งแต่ในอดีต ทำให้ฟางที่ไม่เคยหั่นพริกฟาด

พริกอย่างแรงและทำให้พริกกระเด็นเข้าตาคนตัวเล็ก ก่อนที่ฟางจะเด้งตัวลุกขึ้นร้องหาน้ำแล้ววิ่งชน

ข้าวของภายในครัวหกกระจัดกระจาย ตามด้วยชนแม่ครัวคนอื่นที่ยกหม้อแกงร้อนๆออจากเตาเทราด

ใส่แม่ครัวอีกคนที่กำลังผัดผักอยู่ ส่งผลให้ข้าวของในครัวและอาหารทั้งหมดเสียหาย ตามด้วยไฟที่

ผัดลุกท่วมในโรงครัวทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย นี่มันอะไรกันเนี่ย ทุกคนช่วยกันดับไฟที”กิ๊ปซี่และเขื่อนที่ตั้งใจจะเดินไปหาฟางเห็นควันไฟ

โหมมาจากโรงครัวก็ไม่รอช้ารีบวิ่งไปที่เกิดเหตุก่อนที่ทั้งหมดจะช่วยกันดับไฟในโรงครัวได้ทัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอน่ะ หมดกันกับข้าวที่จะทำให้คนงานกินกลางวันนี้”แม่ครัวมองฟางอย่างไม่

พอใจก่อนที่จะเอ่ยปากว่าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญขอโทษป้าๆน้าๆทุกคนด้วยนะคะ ของขวัญไม่ได้ตั้งใจ”ฟางมองข้าวของที่พังเสียหายรวม

ถึงโรงครัวที่ไหม้เพราะฝีมือเธอเมื่อครู่ก็รีบยกมือไหว้ขอโทษทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ขนาดไม่ตั้งใจยังทำโรงครัวไหม้ แล้วถ้าตั้งใจล่ะจะขนาดไหน นี่เธอมันเป็นตัวซวยจริงๆ ทำอะไรก็

ดีแต่ทำของคุณป๊อปพัง ดีแต่สร้างความเดือดร้อน โตมาได้ยังไงน่ะห้ะ งานง่ายๆทำครัวแค่นี้ยังทำไม่

เป็น”กิ๊ปซี่ไม่พอใจก็รีบโวยวายว่าฟางเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเละกันแบบนี้เนี่ย”ป๊อปปี้ที่คุยงานเสร็จเดินมาพร้อมกับเฟย์ในที่เกิดเหตุ

แล้วอึ้งก่อนจะรีบถาม

 

 

 

 

 

 

“ก็แม่นี่น่ะสิคะคุณป๊อปไปทำงานกับคุณเขื่อนก็ไม่รอด เลยมาทำอาหารง่ายๆในครัวยังจะทำครัวไฟ

ไหม้เลย ทำอะไรก็ไม่เป็นสร้างความเดือดร้อนให้คนงานแบบนี้ไม่ไหวนะคะคุณป๊อป”กิ๊ปซี่ได้ทีรีบ

ฟ้องป๊อปปี้ก่อนที่คนงานคนอื่นจะฮือฮาเห็นด้วยแล้วมองฟางพลางส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นทีแม่ของขวัญของพี่ป๊อปคงจะเป็นของขวัญมาจากนรกล่ะไม่ว่า ไปอยู่ที่ไหนพังพินาศทุกที่ ยัย

ตัวซวย”เฟย์ส่ายหน้าก่อนที่จะพูดขึ้นมาลอยๆ ทำให้ฟางเงยหน้ามองทุกคนที่มองเธอด้วยสายตา

ตำหนิอยู่นั้นก็ยิ่งเสียใจ แล้วร่างบางที่บังเอิญสบตากับสายตาคมของพ่อเลี้ยงหนุ่มที่มองก็ยิ่งใจเสีย

ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วร้องไห้วิ่งออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ของขวัญจะไปไหนน่ะ/เดี๋ยวค่ะพี่ป๊อป เฟย์ขอเถอะค่ะ ตอนนี้คนงานในไร่พี่เค้าเดือดร้อนกันอยู่พี่

อย่าพึ่งเห็นแม่นั่นสำคัญไปหน่อยเลยค่ะ เดี๋ยวพอรู้ว่าไม่มีใครตามง้อก็กลับมาเองล่ะค่ะ”ป๊อปปี้ตกใจ

เมื่อเห็นร่างบางของฟางร้องไห้วิ่งออกไปก็หมายจะไปตามแต่เฟย์รีบรั้งเอาไว้ไม่ให้ไปเพราะตอนนี้ที่

ครัวกำลังได้รับความเสียหายทำให้ป๊อปปี้ไปตามฟางไม่ได้และได้แต่มองร่างบางที่วิ่งออกไปอย่าง

ทำอะไรไม่ได้เลยในตอนนี้

 

 

 

 

 

 

 

งานนี้ฟางคงอยู่ในไร่ลำบากแล้วล่ะ เพราะมีแต่คนแอนตี้แบบนี้ แล้วพี่ป๊อปจะทำยังไงต่

 

 

 

อย่าลืมติดตามกันนะจ้ะ

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา