เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”ฟางลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเย็นและพยายามลุกขึ้นแต่ต้องร้องเมื่อพบว่าข้อเท้าของเธอช้ำจน

ม่วง คาดว่าน่าจะเป็นตอนที่ร่วงมาจากเนินเมื่อหนีคนร้ายแน่ๆ

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ อย่าเป็นอะไรนะป๊อปปี้ ฟื้นสิ อย่าทิ้งฟางไป”พลันสายตาของฟางหันไปเห็นร่างสูงของ

ป๊อปปี้นอนแน่นิ่งไม่ไกลจากตัวเองก็รีบขยับเข้าไปใกล้แล้วเขย่าตัวชายหนุ่มที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง

ก่อนที่จะก้มลงเอาหูแนบที่อกกว้างเพื่อฟังเสียงหัวใจของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

“ถ้าป๊อปเป็นอะไรไปแล้วฟางจะอยู่ยังไง/นี่ อย่าพึ่งมาแช่งกันแบบนี้สิ”ฟางที่เอาหูแนบอกของ

ป๊อปปี้แล้วพูดขึ้นเบาๆ ก่อนที่ป๊อปปี้ที่เริ่มรู้สึกตัวจะได้ยินฟางพูดเช่นนั้นแล้วพูดตอบไป

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป เอ่อ ฟื้นแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ”ฟางได้ยินเสียงป๊อปปี้ก็รีบผละตัวเองออกจากป๊อปปี้อย่าง

รวดเร็วก่อนที่จะถามขึ้น

 

 

 

 

 

“สักพักนั่นล่ะ แต่ชั้นเจ็บหัวไหล่เลยไม่อยากลุก สงสัยพวกเราจะตกกันลงมาลึกด้วยนะ แล้วนี่ก็

เย็นแล้วด้วย”ป๊อปปี้ตอบก่อนที่จะพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่งแต่ต้องทรุดลงไปเพราะเจ็บที่

ไหล่ซ้าย ทำให้ฟางรีบประคองชายหนุ่มขึ้นนั่งข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ลุกไหวมั้ย เดี๋ยวชั้นช่วยนะ โอ๊ะ/นี่ ก่อนที่จะช่วยคนอื่นน่ะดูตัวเองก่อนเถอะว่าตัวเองก็เจ็บ

ตัว”ฟางถามถึงอาการของป๊อปปี้ด้วยความเป็นห่วงพลางจะพาลุกขึ้นแต่ตัวเองต้องร้องออกมาด้วย

ความเจ็บก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดแกมดุนิดๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เธออย่าพยายามลงน้ำหนักลงไปที่เท้าข้างที่เจ็บนะ เดี๋ยวมันจะบวมกว่าเดิม”ป๊อปปี้พูดต่ออย่าง

อดห่วงฟางไม่ได้จริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเราจะทำยังไงดี พวกนั้นต้องยังตามตัวพวกเราอยู่แน่ๆ ชั้นนี่มันแย่เป็นตัวซวยให้นายเดือด

ร้อน ดีแต่หาเรื่องมาให้นายต้องลำบากแบบนี้อยู่เรื่อยเลย ชั้นนี่มันแย่มากจริงๆ”ฟางเห็นความใส่ใจ

ของป๊อปปี้ที่มีให้ก็ซึมแล้วเริ่มจะร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ๆ นี่เธออย่าร้องไห้สิ ชั้นทำอะไรไม่ถูกเลยนะ คนอย่างเธอไม่ควรที่จะมาเสียน้ำตาอะไรกับชั้น

แบบนี้นะ เธอน่ะเข้มแข็งจะตาย อย่าร้องสิ”ป๊อปปี้เหวอกว่าเดิมเมื่อเห็นฟางเริ่มจะร้องไห้พยายาม

พูดปลอบแต่ยิ่งทำให้ฟางยิ่งร้องไห้มากกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่เห็นฟางร้องไห้อ่อนแอแบบนั้นยิ่งทำให้ใจเขาเต้นเร็ว ความโกรธที่โกรธพวกฟางตอนแรก

หายไปและรีบดึงเธอมากอดแน่นเพื่อปลอบขวัญคนตัวเล็ก เมื่อได้กอดตัวฟางที่ร้องไห้มากเท่า

ไหร่มันเหมือนกับเขาได้กอดของขวัญมากเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราจะต้องรอดไปด้วยกันนะ เชื่อชั้น ชั้นจะไม่มีวันให้ใครทำร้ายเธอได้แน่นอน”ป๊อปปี้พูดอีกครั้ง

แทนคำยืนยันว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอให้ต้องตกอยู่ในอันตรายอีกทำให้ฟางรู้สึกอุ่นใจและกอดชายหนุ่ม

ไว้แน่นราวกับจะกลัวว่าเจาจะหายไปจากเธออีก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมาตามเด็กๆกลับไปทานข้าวที่บ้านน่ะ/ขออีก20นาทีได้มั้ยโฟร์ พอดีว่าเด็กๆเค้า”ทางด้านโฟร์

ที่ข้ามมาฝั่งวิลล่าของพวกฟางตอนหัวค่ำเพื่อตามลูกๆแต่เห็นท่าทางของธามไทที่อึกอักก็ส่ายหน้า

ก่อนที่จะดันประตูเข้าไปในตัวห้องเพื่อตามลูกๆแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นวัน ทู และทรีกำลังนั่งฟังแม่

ของธามไทอ่านนิทานกันอย่างตั้งใจ

 

 

 

 

 

 

“สนุกจังเลยค่ะคุณย่าทูชอบนิทานที่คุณย่าเล่าให้ฟังจังเลย/วันอยากฟังคุณย่าเล่าเรื่องโฉมงามกับ

เจ้าชายอสูรอีกอ่ะครับ/ทรีอยากฟังคุณย่าเล่าเรื่องพิน้อคคิโอครับ”วัน ทู และทรีที่ฟังแม่ของธาม

ไทเล่านิทานนจบก็รีบพูดพลางเริ่มหยิบนิทานเล่มอื่นๆให้แม่ธามไทเล่าอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันน่ะคะ/มาก็ดีแล้ว ชั้นอยากเจอเธอกับเด็กๆอยู่พอดีเลย”โฟร์อึ้งก่อนที่จะตั้งสติแล้ว

รีบถามก่อนที่แม่ธามไทจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบที่แฝงไปด้วยอำนาจทำให้โฟร์แอบนึกหวั่นเมื่อ

คิดถึงครั้งหนึ่งที่เธอเคยเจอแม่ธามไทมานานแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะครับ ยัยฟางกับป๊อปปี้ถูกลอบทำร้ายจนหายไปในป่า2ข้างทาง”โทโมะที่อยู่กับแก้วที่บ้าน

ของป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นว่ามีตำรวจมาที่บ้านและส่งข่าวให้พวกเขารับรู้

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องบ้าเรื่องบออะไรนักหนาเนี่ย ทำไมพี่ป๊อปถึงโดนหางเลขไปด้วย แล้วไอ้คนร้ายบ้านั่นอีก

จะตามจองล้างจองผลาญยัยนั่นไม่เลิกรึไงกัน”เฟย์ที่นั่งอยู่ข้างแก้วไม่เข้าใจก็พลางโวยวายออก

มา

 

 

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆน่าเฟย์ ตอนนี้ทางตำรวจก็ช่วยกันตามหาและสกัดจำคนร้ายแล้วนะ เดี๋ยวสักพักพี่กับคุณ

โทโมะก็คงจะเกณฑ์คนในไร่ไปช่วยกันตามหาป๊อปปี้กับฟางด้วยอีกแรง”เขื่อนพูดเพื่อให้เฟย์เย็น

ลงก่อนที่จะบอกแก้ว เนโกะและเฟย์ว่าจะไปตามป๊อปปี้และฟาง

 

 

 

 

 

“เรื่องมันบานปลายมาถึงขนาดนี้แล้วแก้วว่าแจ้งความับคุณประสานพ่อยัยมดนั่นเลยดีมั้ยคะพี่โท

โมะ เพราะจากที่พี่เล่ามาว่าพี่หาหลักฐานเอาผิดว่าคุณประสานเป็นคนยักยอกเงินและเป็นคนอยู่

เบื้องหลังความไม่สงบต่างๆของนีระสิงห์กรุ๊ปแบบนี้”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ นายประสานเป็นพ่อของยัยมดนั่นนิ งั้นเท่ากับว่ายัยมดต้องรู้เห็นเป็นใจกับพ่อของตัวเอง

แน่ๆที่ลอบทำร้ายคุณโทโมะและก็ฟาง/นี่เลิกตั้งแง่ประหลาดๆแบบนี้ดีกว่านะเฟย์ พี่ว่าเผลอๆอาจ

จะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะ”เฟย์คิดออกก่อนที่จะรีบตั้งข้อสันนิษฐานของตัวเองพลางด่วนสรุปจน

เขื่อนรีบห้ามปรามแทบไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วจะทำไมยะ รึว่าพี่เขื่อนสนใจยัยมดนั่น เลยอยากจะปกป้องนี่แนะๆ/อย่าพึ่งทะเลาะกันเถอะ

ตอนนี้เกิดเรื่องกันอยู่นะ เอาอย่างนี้ดีกว่าตอนนี้เราต้องแบ่งคนเป็นส่วนๆ เขื่อนให้คนในไร่ไปช่วย

คุณตำรวจตามหาป๊อปปี้กับฟาง ส่วนพี่โทโมะต้องกลับไปกรุงเทพกับบอดี้การ์ดส่วนนึงของพี่ค่ะ

เพื่อที่จะตามหาคุณประสานและนำหลักฐานที่พี่รวบรวมได้ไปเอาผิด ส่วนเฟย์ เนโกะ เราจะอยู่ที่นี่

รอฟังความคืบหน้าของทั้ง2ฝั่ง ไม่ต้องห่วงนะคะ เพราะที่นี่มีคนอยู่หลายคน คงไม่มีอันตรายอะไร

มาก ทุกคนตกลงตามนี้นะคะ ไปค่ะพี่โทโมะ รีบไปด่วนๆเลยค่ะ”เฟย์หันขวับไปก่อนที่จะโวยวาย

ไม่พอใจแล้วพลางทุบเขื่อนด้วยความหึงหวงจนแก้วต้องรีบห้าม ก่อนที่จะจัดการสั่งทุกคนและแบ่ง

คนเป็นส่วนๆตามความคิดของตนเองเพื่อให้ทุกอย่างดูไวขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เมียใครเก่งที่สุดในโลกเลย พี่จะรีบไปรีบกลับนะครับที่รัก หลังจากเรื่องวุ่นวายพวกนี้แล้ว เราค่อย

แต่งงานกันนะครับ รักแก้วนะ”โทโมะทึ่งก่อนที่จะยิ้มออกมาด้วยความชื่นชมพลางหอมแก้มแก้ว

แล้วรีบทำตามคำสั่งคนรักทันที

 

 

 

 

 

“อิจฉาคุณโทโมะจัง ถ้าคนแถวนี้เข้าใจเราแบบที่แก้วเข้าใจคุณโทโมะก็ดีเนาะ/พูดมากอะไรไอ้พี่

เขื่อน แก้วบอกอะไรไปก็รีบทำสิ อยากโดนบิดหูรึไง แล้วที่ไปช่วยคุณตำรวจน่ะก็อย่าไปซนก่อ

เรื่องวุ่นวายอีกล่ะ ไม่อย่างงั้น แม่จะด่าเช้าด่าเย็นไป3เดือนเลยคอยดู”เขื่อนมองดูคู่ของโทโมะ

และแก้วที่สวีทหวานกันก็แอบอิจฉาก่อนที่เฟย์ที่ได้ยินจะบ่นใส่เขื่อนแล้วรีบไล่ชายหนุ่มไปตามตัว

ป๊อปปี้และฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ครับๆรู้แล้ว เมียใครเนี่ยดุยิ่งกว่าหมา/อะไรนะ กล้าเทียบเฟย์เป็นหมาเรอะไอ้พี่เขื่อน อยากโดน

ชกจนตาม่วงก่อนไปตามหาพี่ป๊อปหรอห้ะไปเลยนะ แล้วถ้าเป็นอะไรกลับมาล่ะเฟย์ฆ่าพี่แน่”เขื่อน

รีบพูดก่อนที่จะรีบเดินตามตำรวจออกไม่วายจะบ่นจนเฟย์ต้องตะโกนว่าไล่หลัง เมื่อทั้งหมดออกไป

หมดแล้ว เฟย์ที่ยังอดสงสัยในตัวมดไม่ได้ก็แอบไปที่วิลล่าเพื่อที่จะหาเบาะแสของมดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โฟร์ว่าโฟร์อาจไม่ใช่คนดีพอ อย่างที่ใครๆเค้ากล่าวหามานะคะ และอีกอย่าง โฟร์เป็นแม่ม่ายลูก

ติดและธามไทกมีภรรยาอยู่แล้วอย่างยัยฟาง/อดีตชั้นอาจะตั้งแง่รังเกียจที่คิดเข้าใจว่าเธอมาจับ

ลูกชายชั้น แต่เธอรู้อะไรมั้ยโฟร์ ทันทีที่ธามไทรู้ว่าเขามีลูกกับเธอแถมเป็นแฝด3อีก รายนี้รีบตาม

ชั้นกลับมาจากแอลเอและบอกเลิกผู้หญิงในสต็อกหมดทุกคน ก่อนท่ะหันหน้ามาดูแลเธอกับลูกอยู่

ห่างๆอย่างจริงจัง นี่ชั้นมาพูดน่ะไม่ใช่เพราะอยากจะเอาแค่เด็กๆไปดูแลกิการของนีระสิงห์กรุ๊ป

อย่างที่พวกเธอเข้าใจหรอกนะ แต่ชั้นอยากพูดในฐานะแม่ที่เห็นความเปลี่ยนแปลงของลูกชายที่

ไม่เอาไหนของชั้นนะ เค้าเปลี่ยนไปทีละนิดๆ เพราะเธอนะโฟร์"โฟร์ที่นั่งคุยกับแม่ธามไทอึ้งเมื่อ

ได้ยินข้อเสนอที่แม่ธามไทกำลังสู่ขอเธออยู่พลางพูดก่อนที่แม่ของธามไทจะพูดถึงความเปลี่ยน

ไปของธามไททำให้โฟร์อึ้งพลางหันไปสบตาธามไทที่นั่งอยู่ไม่ไกลและกำลังเล่นกับเด็กๆในมุม

อ่อนโยน ไม่ใช่แค่แม่ธามไทที่ตกใจ เธอเองก็เช่นกันที่ตกใจที่เห็นคาสโนว่าวายร้ายอย่างธามไท

จะกลายเป็นคนใจเย็นและอดทนเล่นกับลูกๆ ไหนจะพยายามตามขอร้องให้เธอให้อภัยเขา

 

 

 

 

 

 

 

“เธอไม่ต้องห่วงนะเรื่องฟาง เพราะรายนั้นก็มาปรึกษากับชั้นเรื่องของเธอกับธามไทสักพักแล้วล่ะ

ยัยฟางพร้อมะหย่าเพื่อให้เธอแต่งงานกันนะ/คุณแม่”แม่ธามไทพูดต่อก่อนที่โฟร์และธามไทจะ

อุทานออกมาพร้อมกันพลางสบตากันนิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะ มดไม่ยอมนะคะคุณน้าที่จะยกธามให้ผู้หญิงคนนี้ เผลอๆเด็ก3คนนี่ไม่ใช่ลูกของธา

มนะคะ ลูกของมันกับไอ้ป๊อปปี้พี่ชายบุญธรรมมันซะอีก มดเป็นของธามมาแล้วนะคะ ถึงไม่มียัย

ฟางก็ต้องเป็นมดสิที่จะได้อยู่กับธาม”มดที่แอบฟังเรื่องราวทั้งหมดก็รีบเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้น

แล้วพลางโวยวายอย่างไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน ชั้นไม่รักเธอ เธอมาอ่อยชั้น ให้ท่าชั้นแล้วเป็นคนบอกเองว่ายอมจะเป็นเงายัยฟางแล้ว

ตอนนี้จะมาเรียกร้องอะไรอีก ชั้นน่ะไม่เคยรักเธอ/ธาม อย่าก้าวร้าวกับยัยมดแบบนี้สิ”ธามไทลุกขึ้น

โวยวายกลับไปอย่างไม่พอใจจนโฟร์ตกใจแล้วพยายามห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาตอแหลเล่นละครว่าเป็นคนดีเลยอีโฟร์/หยุดเดี๋ยวนี้นะหนูมด ต่อหน้าชั้นที่เป็นผู้ใหญ่

เธอยังก้าวร้าวได้ขนาดนี้ ทำไมปากคอถึงได้เราะร้ายแบบนี้ จิตใจของเธอจะเป็นยังไงชั้นคงไม่ต้อง

ดูอะไรอีกแล้วล่ะ”มดหันไปโวยวาว่าโฟร์ทำให้แม่ธามไทไม่พอใจว่ามดกลับ

 

 

 

 

 

 

 

“รู้เอาไว้ซะ ถึงฟางจะหย่ากับธามไทชั้นก็ไม่ยกลูกชายชั้นให้เธอ/กรี๊ดดด ไม่จริง”แม่ธามไทว่าต่อ

ก่อนที่มดจะแผดเสียงร้องออกมาแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วเรื่องของเรา โฟร์พร้อมที่จะให้อภัยธามรึยัง/ขอเวลาสักพักเถอะนะธาม ถึงแม้ธามจะ

บอกเลิกสาวๆของธามไปแล้ว ยอมดูแลลูกกับโฟร์แล้วก็ตาม แต่เรื่งของมด โฟร์ว่าธามไม่ร้ายกับ

มดไปหน่อยหรอ ถึงแม้สิ่งที่ธามกับมดทำมันอาจเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่ตอนนี้โฟร์ยังไม่พร้อมที่

จะเปิดใจให้ธามนะ ขอโทษด้วยนะคะคุณแม่ โฟร์อยากขอเวลาสักพักที่คิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ

ก่อนนะคะ ส่วนเด็กๆน่ะ ถ้าวันนี้นายอยากะพาลูกๆอยู่ที่นี่ชั้น็ไม่ห้าม แต่พรุ่งนี้นายพาพวกเค้ามาคืน

ชั้นด้วยล่ะ”ธามไทถามโฟร์ต่อก่อนที่ร่างบางจะขอปฏิเสธชายหนุ่มแล้วเดินออกไป ทำให้ธามไท

อดเศร้าไม่ได้ก่อนที่จะกลับไปเล่นกับลูกๆต่อ โดยมีแม่ของธามไทปลอบใจอยู่ข้างๆ

 

 

 

 

 

“เฟย์ว่ายัยมดเสียสติแบบนั้นสงสัยจะเป็นไบโพล่าห์ คนอะไรก็ไม่รู้ เดี๋ยวก็แสนดี เดี๋ยวก็ร้องกรี๊ดๆ

อย่างกับคนบ้า/เฟย์พูดอะไรของเฟย์น่ะ ไม่น่ารักเลยนะ แล้วนี่มาทำอะไรที่ฝั่งวิลล่าของพวกฟาง

ล่ะ”เมื่อโฟร์เดินออกมาข้างนอกพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก็ตกใจเมื่อเห็นเฟย์โผล่พรวดออกมาจาก

พุ่มไม้ข้างๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

“พอดีว่าตอนนี้ที่บ้านเราเกิดเรื่องใหญ่แล้น่ะสิ ยัยฟางถูกลอบทำร้ายอีกแล้ว แต่คราวนี้พี่ป๊อปก็ถูก

หางเลขไปด้วย ตอนนี้หายไปในป่า พี่เขื่อนกับตำรวจกำลังช่วยกันตามหาตัวอยู่ อ้อ แล้วอีกอย่าง

นะ ตอนนี้พี่โทโมะเค้าทราบเบาะแสการลอบทำร้ายและก็หนอนบ่อนไส้ของนีระสิงห์กรุ๊ปได้แล้วล่ะ

กำลังไปที่กรุงเทพเพื่อดำเนินเรื่อง ส่วนชั้นเองก็แอบสงสัยพฤติกรรมไบโพลาร์ยัยมดน่ะสิเลยแอบ

ตามมา มาก็ดีแล้ว เมื่อกี้เห็นยัยมดขับรถออกไปไหนไม่รู้ ถ้าเรารีบไปตามเราอาจจะได้เบาะแส

อะไรอีกก็ได้นะ ไปกันเถอะโฟร์”เฟย์ที่เห็นโฟร์ก็รีบเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในฝั่งไร่ของป๊อปปี้อย่าง

รวดเร็วก่อนที่จะชวนโฟร์ไปสะกดรอบตามมดอีกครั้งโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายคู่หนึ่งจ้องมาที่โฟร์และ

เฟย์อย่างมุ่งร้าย

 

 

 

 

 

 

เริ่มมีความไม่ปลอดภัยเข้ามาใกล้เฟย์กับโฟร์แล้ว

 

 

แล้วพวกเขื่อนจะตามเจอป๊อปฟางมั้ย์?

 

ใกล้จบจริงๆแล้ววนะ โทษทีนะ ช่วงนี้กลับบ้านตี1ทุกวันเลย เลยเพลียไม่ได้อัพนานมาก

 

 

วันนี้พึ่งได้ว่างมาอัพ แต่สัญญาจะอัพจนจบถ้าไม่หายไปกัน แล้วถ้ายังอ่านเรื่องใหม่

 

อย่าลืมแนะเเนวเรื่งด้วยนะ ว่าอยากให้ลองแต่งแนวไหน555 เผื่อปิ้งไอเดีย55