เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่อยๆเดินสิคะพี่แก้ว เดี๋ยวก็ล้มกันพอดี/พี่ร้อนใจนี่นาฟางถูกยิงแบบนี้ พี่ว่าคนร้ายต้องเป็นคน
เดียวกับที่ทำกับพี่โทโมะแน่ๆ”แก้วและเนโกะที่มาถึงโรงพยาบาลที่ปากช่องก็ไม่รอช้ารีบเข้ามา
เยี่ยมฟางทันที
 
 
 
 
"อีกไม่นานหรอกค่ะพี่แก้ว เราก็จะได้รู้ว่าใครที่เล่นงานเราอยู่”เนโกะยิ้มออกมานิดนึงก่อนที่จะพา
แก้วเข้าไปเยี่ยมฟางที่ห้องพัก แก้วมองฟางที่นั่งทานข้าวอยู่โดยมีธามไทดูแลไม่ห่างก็แอบ
หงุดหงิด
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ตอนที่กลับไร่ป๊อปปี้เมื่อเช้านี้นึกขึ้นได้ว่ามีลูกค้าต่างชาติคนนึงหล่อมาก มาคุยกับยัยโฟร์
ด้วยสิ สงสัยยัยโฟร์จะได้แฟนฝรั่งซะละมั้ง”แก้วทำทีพูดลอยๆออกมาทำให้ธามไทที่ปอกแอปเปิ้ล
ข้างๆฟางหูผึ่งหันไปมองทันที
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ถ้าฟางออกจากโรงพยาบาลไปแล้วฟางยังอยากอยู่ที่ปากช่องน่ะ และอีกอย่างการสร้าง
วิลล่าของเราก็พัฒนาขึ้นตั้งเยอะใช่มั้ยธาม ถ้าอย่างนั้น ฟางจะย้ายออกจากไร่คุณพิชชี่ไปที่วิลล่า
เพื่อคุมคนงานให้สร้างนะ เพื่อจะได้เปิดตัวสิ้นปีนี้เร็วๆ จริงสิธามคะไปดูคนงานที่วิลล่าให้หน่อยสิ
เดี๋ยวฟางอยู่กับแก้วเอง”ฟางพูดขึ้นแล้วยิ้มก่อนที่จะสั่งให้ธามไทไปที่วิลล่าท่ามกลางความแปลก
ใจของเนโกะที่เห็นญาติสาวใจดีกับธามไทผิดปกติ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แปลก เท่าที่ชั้นได้ยินมา เธอน่ะขี้หวงสามี ไหงมาคราวนี้ถึงปล่อยสามีไปคุมงานเอง ทั้งๆที่วิลล่า
ของเธอกับไร่ของป๊อปปี้น่ะติดกันไม่กลัวพวกเค้าจะไปหากันรึไง”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็ถ้าใจของพวกเค้ารักกันคิดถึงกันก็ไปหาสิ ชั้นห้ามไปก็ไม่มีประโยชน์”ฟางพูดแล้วเหม่อมองไป
ที่หน้าต่างทำให้แก้วกับเนโกะมองหน้ากันด้วยความเหวอกับท่าทางของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ยัยแก้วทำไมชั้นต้องมาที่นี่ด้วยไม่ทราบ วันก่อนเธอก็เห็นไม่ใช่รึไงว่าก่อนที่พ่อยัยนั่นจะกลับ
คาดโทษชั้นกับยัยโฟร์แค่ไหนถ้าเค้ารู้ว่าชั้นไปหาลูกสาวเค้ามีหวังชั้นไม่โดนเล่นงานแย่รึไง”ตก
เย็นมาแก้วก็สั่งเพื่อนรักตัวเองอย่างป๊อปปี้ให้มาเยี่ยมฟางทำให้ชายหนุ่มไม่วายบ่นไม่หยุดเพราะ
ตอนที่ฟางเป็นลมไปนั้น นายไพศาลพ่อของฟางประกาศกร้าวว่าจะไม่ให้ลูกสาวของตนมายุ่งเกี่ยว
กับคนทางไร่ของเขา ทำให้2-3วันที่ผ่านมานี้เขาไม่ไปเยี่ยมฟางอีกเลย
 
 
 
 
 
 
 
“ทำเป็นพูดดี ตัวเองอยากมาเยี่ยมเค้าใจจะขาดอย่ามาปากแข็งน่า”แก้วยิ้มนิดนึงก่อนที่จะพูดต่อ
เพราะเธอทราบจากเขื่อนว่า ป๊อปปี้เวลาไปทำงานในไร่ก็แอบเหม่อจิตใจไม่อยู่กับกับตัวสักเท่าไหร่
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาทำตัวเป็นกูรูรู้มากเลยน่า เอาเวลาไปดูแลลูกเถอะ ท้องเริ่มโตแล้วนะ”ป๊อปปี้หน้าแดง
อึกอักก่อนที่จะรีบไล่แก้ว
 
 
 
 
 
 
“แหม ลูกของชั้น ยังไงชั้นก็ดูแลเค้าดีมากอยู่แล้ว แต่เพื่อนรักของชั้นคนนี้ เค้าดันลืมหัวใจไว้ที่นี่นิ
นา เข้าไปสิ”แก้วยิ้มออกมาก่อนที่พร้อมใจผลักป๊อปปี้เข้าไปในห้องของฟางพร้อมๆกับเนโกะแล้ว
รีบขังป๊อปปี้ให้อยู่ด้วยกันกับฟางข้างในทันที
 
 
 
 
 
“หนอย ถ้าไม่ติดว่าท้องอยู่นี่ไล่เตะไปแล้วนะ ไอ้เพื่อนบ้า”ป๊อปปี้ที่ถูกแก้วผลักเข้ามาในห้องและ
เปิดประตูออกไม่ได้พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“อ้าว แล้วเนโกะล่ะ”ฟางที่พยุงตัวเองออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเสาน้ำเกลือเห็นป๊อปปี้ก็ใจเต้นรัว
ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วถามชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“ออกไปกับแก้ว เอ่อ เดี๋ยวช่วยนะ”ป๊อปปี้ชะงักเมื่อฟางอยู่ใกล้ตัวเองมากก่อนที่จะอาสาพาฟางไป
ส่งที่เตียง
 
 
 
 
 
 
“ได้ข่าวว่างานยุ่ง เอ่อ ถ้าไม่อยากจะมาเยี่ยมชั้นก็ไม่มาก็ได้นะ พรุ่งนี้ชั้นก็ออกจากโรงพยาบาล
แล้วล่ะ”ฟางเป็นป๊อปปี้ไม่ยอมมองหน้าตัวเองก็แอบน้อยใจก่อนที่จะพูดขึ้นด้วยเสียงปนเศร้านิดๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ก็มาแล้ว แถมออกไปไม่ได้อีก อย่าพูดมากน่า กินผลไม้มั้ย เดี๋ยวชั้นปอกให้”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะ
ทำท่าทีโผงผางใส่แล้วหยิบผลไม้ข้างๆมานั่งปอกให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะ ป๊อปปี้”ฟางรับแอปเปิ้ลที่ชายหนุ่มปอกให้มากินทำให้ป๊อปปี้ชะงักเงยหน้ามองฟางที่
พูดขอบคุณเขาเมื่อกี้นี้
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าคะป๊อปปี้/เปล่าๆพอเธอเรียกชั้นแบบนี้ชั้นรู้สึกไม่ชินหูล่ะมั้ง ปกติได้ยินแต่เสียงแว้ดๆ
ของเธอที่มักจะชอบเถียงชั้นไม่หยุดตลอด”ฟางรู้สึกเหมือนถูกจ้องมองก็หันมาสบตากับป๊อปปี้แล้ว
ถามชายหนุ่มทำให้ป๊อปปี้ได้สติจะรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นคงเป็นฟางที่เป็นนางมารร้ายในสายตาของคุณมากสินะคะ”ฟางชะงักก่อนที่จะคิดถึงการกระทำ
งี่เง่าของเธอในอดีตแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
“นี่เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ ปกติคุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์จะไม่มานั่งสำนึกผิดให้กับคนที่ชอบต่อต้านตัว
เองแบบนี้นะ รึว่าไม่สบาย ปวดหัวตรงไหนรึเปล่าเดี๋ยวชั้นจะได้ไปตามหมอมา”ป๊อปปี้แปลกก่อนจะ
รีบถาม
 
 
 
 
 
 
“ปะ เปล่าค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ฟาง เอ่อ ชั้นยังปกติดีนะไม่ต้องตามหมอหรอก”ฟางรีบพูด
และห้ามไม่ให้ป๊อปปี้ไปตามหมอมาตรวจเธอแล้วรีบหลบตาเมื่อเผลอสบตากับป๊อปปี้ทำให้ชาย
หนุ่มแปลกใจที่ยันตัวร้ายอย่างฟางมีอาการแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมถึงทำท่าแปลกๆแบบนั้น/เอ่อ เปล่าค่ะ เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร”ป๊อปปี้แปลก
ใจที่เห็นฟางดูสงบนิ่งไม่โวยวายรึพูดว่าเขาก็รีบถามทำให้ฟางรีบพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
“เรื่องวันนั้นที่ชั้นว่าเธอจนเธอหนีไปเจอกับคนร้ายน่ะชั้นขอโทษนะถ้ารู้ว่ามันจ้องเล่นงานเธอแบบ
นั้นชั้นไม่ไล่เธอไปหรอก/ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พวกนั้นคงจะถูกสั่งให้มาฆ่าชั้น ก็ชั้นมันนางมารร้ายใน
สายตาทุกคนนิคะ เลยถูกคนเกลียดเป็นธรรมดา ต่อให้พยายามจะทำดีแค่ไหน มันก็แก้ไขเรื่อง
แย่ๆของตัวเองในอดีตไม่ได้เลย ใช่มั้ยคะ”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนที่จะเอ่ยปากขอโทษทำให้ฟางยิ้ม
บางๆก่อนที่จะพูดออกมาเศร้าแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเป็นคนเลวมากในสายตาของป๊อปปี้เลยสินะคะ/ฟาง…ของขวัญ”ฟางถามป๊อปปี้อีกครั้งทำให้
ป๊อปปี้ชะงักก่อนที่จะเรียกชื่อฟางและชื่อของขวัญ ทั้งคู่นิ่งเงียบไม่พูดอะไรอีก ก่อนที่ป๊อปปี้จะโน้ม
หน้าเข้าใกล้ฟางพลางลูบที่แก้มเนียนอย่างอ่อนโยนทำให้ฟางใจเต้นรัวกับสัมผัสนั้น ที่เธอเคยได้
รับก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆโน้มหน้าเข้าหากันช้าๆ
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
“อุ้ย ขอโทษค่ะ พี่ป๊อปไปก่อนเถอะนะคะ ตอนนี้ลุงไพศาลกำลังมาค่ะ”แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะทำอะไร
เนโกะและแก้วรีบเข้ามาบอกป๊อปปี้ถึงการมาของพ่อฟางทำให้ป๊อปปี้และฟางเด้งออกจากกันโดย
อัตโนมัติและชายหนุ่มต้องรีบออกไปจากห้องทันทีโดยที่ทั้งคู่แอบมองตากันแล้วซึมลงไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ เล่นส่งบอดี้การ์ดคุมลูกสาวตัวเองแจแบบนี้เราคงไปเยี่ยมยากแล้วนะคะพี่ป๊อป/เอาน่าเพื่อน
ป๊อป อย่างน้อยไร่เรากับวิลล่าของเค้าก็อยู่ติดกันไว้พ่อเผลอนายก็แอบย่องไปหาเค้าสิ เหมือนชั้น
แอบย่องขึ้นหอเฟย์สมัยก่อนไง โอ๊ยๆ”หลายวันต่อมาโฟร์ที่แอบส่องกล้องทางไกลดูสถานการณ์
การสร้างวิลล่าของครอบครัวฟางแล้วพูดขึ้นเพราะหลังจากที่ฟางออกจากโรงพยาบาลและยืนยันจะ
อยู่ที่ปากช่องต่อพ่อของฟางก็รีบส่งลูกน้องมาคุมตัวฟางและธามไทแจจนแทบมาหาพวกของ
ป๊อปปี้ที่ไร่ไม่ได้ ก่อนที่เขื่อนจะพูดปลอบใจเพื่อนชายติดตลกเพื่อให้ทุกคนไม่เครียดก็ไม่วายถูก
เฟย์ที่นั่งแถวนั้นบิดแขนด้วยความโกรธปนเขิน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าพึ่งท้อนะทุกคนแก้วเป็นกำลังใจให้นะ เดี๋ยวตอนนี้ขอกลับไปดูที่ก่อนว่าจะกลับไปสร้างตลาด
ตรงที่ดินเก่าเป็นยังไงบ้างแล้วก็เลยไปส่งเนโกะเรียนด้วย แล้วจะรีบกลับมาช่วยคิดหาทางอีกทีนะ
ไปล่ะทุกคน”แก้วที่เตรียมตัวจะกลับกรุงเทพพร้อมเนโกะพูดขึ้นก่อนที่จะเดินมาขึ้นรถยนต์ส่วนตัว
ที่ทางบ้านโทโมะมารอรับ ระหว่างทางที่แก้วและเนโกะขับรถออกมาจากทางไปไร่ของป๊อปปี้นั้น
ได้มีรถคันหนึ่งตรงมาตัดหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด จะทำอะไรน่ะอย่านะ/นี่สินะ จุดอ่อนของไอ้โทโมะมัน ดี เอาตัวพวกมันไปให้นายเร็ว”แก้ว
และเนโกะต่างกรีดร้องเมื่อจู่ๆมีชายชุดดำประมาณ3-4คนบุกเข้ามาหมายจะพาตัวพวกเธอไป
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะตายไปแล้วจะมายุ่งกับพวกเราทำไม/ไม่ต้องมาโกหก พวกลูกไม้ตื้นๆของนีระสิงห์พวกเรา
ดูออก นี่ล่ะเป็นวิธีที่จะเจอตัวไอ้โทโมะ มานี่”แก้วพยายามจะหนีและพูดแต่ถูกหัวกน้าคนร้ายว่าให้
แก้วไม่สนใจพยายามรวบรวมแรงตัวเองแล้วเข้าไปช่วยเนโกะก่อนที่จะพยายามหนี แต่แล้วร่างบาง
ต้องร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกกระชากผมมาแล้วตบด้วยด้ามปืนอย่างแรงจนแก้วล้มคว่ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฤทธิ์เยอะนักนะมึง อย่าอยู่เลย”หัวหน้าคนร้ายพูดขึ้นก่อนที่จะง้างปืนหมายจะปลิดชีวิตแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
 
แต่แล้วหัวหน้าคนร้ายล้มลงไปกองกับพื้นทำให้เนโกะกับแก้วหันไปมองทางต้นเสียง
 
 
 
 
 
 
 
“เล่นงานชั้นคนเดียวไม่พอรึไง ถึงได้มายุ่งกับหัวใจของชั้น3ดวงแบบนี้”โทโมะพูดก่อนที่จะให้คน
สนิทจำนวนหนึ่งของตัวเองและตำรวจนอกเครื่องแบบที่คุ้มกันเขาอยู่เข้าไปจัดการคนร้ายแล้วช่วย
เนโกะและแก้วมาได้ปลอดภัย
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะ ฮือๆ เนกลัว/ไม่ต้องกลัวแล้วนะ พี่มาช่วยเนแล้ว อย่าร้อง พี่ไม่ได้ทิ้งเนไปไหน”เนโกะ
วิ่งไปกอดพี่ชายแน่นแล้วร้องไห้ปล่อยโฮออกมาก่อนที่ชายหนุ่มจะยิ้มและกอดตอบน้องสาวพลาง
ปลอบขวัญด้วยความอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ชั้นขอตัวไปหาเพื่อนของชั้นที่อยู่ไร่จิระคุณด้วยนะคะ/เดี๋ยวก่อนสิแก้ว อย่า
ไป”แก้วมองเนโกะและโทโมะกอดกันแน่นแล้วนิ่งลงไปก่อนที่จะเดินหันหลังไปบอกเจ้าหน้าที่
ตำรวจทำให้โทโมะตกใจแล้วรีบวิ่งไปรั้งข้อมือของแก้วไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เรื่องมันจบแล้ว คุณเองก็ไม่ตายชั้นก็ไม่มีหน้าที่อะไรที่ต้องกลับไปและดูแลเนโกะต่อ ชั้นก็
ต้องกลับไปหาเพื่อนของชั้นสิ”แก้วไม่ยอมสบตาโทโมะแล้วพูดทำให้โทโมะใจแป้วเมื่อแก้ว
เปลี่ยนสรรพนามเรียกเขาเป็นเหมือนเดิมทั้งๆที่ตอนที่เขาแกล้งตายแก้วเรียกเขาว่าพี่โทโมะและ
ไปหาหลุมศพปลอมของเขาทุกวัน ทำให้โทโมะที่แอบสะกดรอยดูแลแก้วนั้นดีใจมากแค่ไหน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ไปได้มั้ย พี่ขอร้องล่ะ อย่าเมินพี่แบบนี้ ถ้าเรื่องพินัยกรรมที่พี่เขียน พี่เขียนมันจริงๆ พี่ตั้งใจ
มอบทุกอย่างให้กับเรา และฝากเราดูแลโกะ แก้วเป็นเหมือนหัวใจที่สำคัญอีกดวงของพี่เลยนะ ทั้ง
แก้ว ลูกของเราและเนโกะ ทุกคนคือสิ่งสำคัญของพี่ พี่รู้ว่าสิ่งที่พี่ทำนั้นมันอาจจะทำให้แก้วโกรธ
จนเกลียดพี่ไป แต่พี่อยากให้เราฟังพี่ถึงสิ่งที่พี่ต้องเล่นละครว่าพี่ตายไปแบบนี้ มีคนทำร้ายลอบฆ่า
พี่ก็จริง แต่ตอนนั้นพี่ให้พ่อของฟางและพวกของฟางช่วยกันปกปิดว่าพี่ยังไม่ตายก่อนที่จะ
พยายามหาหลักฐานคนลอบทำร้ายพี่ และทำร้ายฟางในทุกๆครั้งมา ไหนจะปัญหาจับหาหนอน
บ่อนไส้ในนีระสิงห์กรุ๊ปอีก แต่พี่ยอมรับว่าพี่พลาดที่ดันเปิดเผยจุดอ่อนที่คนร้ายจะมาเล่นงานพี่ไ
ด้ว่าแก้วเป็นเมียพี่ แต่เพราะพี่ไม่อยากทำร้ายแก้วอีกแล้ว พี่อยากดูแลแก้วกับลูกจริงๆ พี่เลยต้อง
ยกทุกอย่างให้กับแก้วแทนคำขอโทษเพื่อชดเชยสิ่งเลวๆที่พี่เคยทำให้กับเราในอดีต พี่ขอโทษนะ
แก้วที่เคยทำร้ายเรา พี่ขอโทษ พี่รู้ว่าจะพูดตอนนี้ก็คงสายไปเพราะแก้วคงไม่เหลือใจให้กับพี่แล้ว
ไหนพ่ะมาหลอกลวงเราซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีก พี่ยอมรับข้อผิดของตัวเองตรงนี้แต่โดยดี แต่พี่อยากให้
แก้วรู้เอาไว้นะ ว่าแก้วจะไม่สามารถสั่งให้พี่หยุดดูแลเรากับลูกไม่ได้ พี่รักเรานะ รักมากที่สุดกว่า
อะไรในโลกอีกแล้ว”โทโมะกอดรั้งแก้วเอาไว้ ก่อนที่จะสารภาพสิ่งที่เขาเลือกวางแผนทำครั้งก่อน
เขารู้ตัวว่าตอนนี้แก้วคงโกรธและไม่คิดจะให้อภัยกันอีกแล้วกับสิ่งที่เขาโกหกเธอแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว พี่โทโมะ อย่าทำแบบนี้อีกได้มั้ย อย่าทำให้แก้วต้องใจสลายเห็นคน
ที่แก้วรักต้องจากไปอีกเลย ฮือๆ แก้วกลัวมากเลยนะคนบ้า”แก้วที่หันหลังให้กับโทโมะตลอด
ค่อยๆพูดออกมาก่อนที่จะหันมาหาโทโมะและน้ำตาไหลออกมา ร่างบางร้องไห้โฮแล้วโผเข้ากอด
คนรักแน่น เช่นเดียวกับโทโมะที่ทั้งดีใจและตื้นตันใจไปด้วยพร้อมๆกันในเวลานี้
 
 
 
 
 
เอ๊ะ โทโมะแก้วจะดีกันเป็นคู่แรกรึเปล่านะ?
 
แล้วทำไมฟางถึงซอฟลง เป็นเพราะออะไรนะ?
 
งานนี้ป๊อปปี้จะได้เจอฟางอีกมั้ยนะ??
 
 
 
ขอโทษน้าที่ไม่ได้อัพนานอีกแล้ว พอดีว่าช่วงนี้เครียดมาดเลยไม่ได้เข้าเลย มาอัพละนะ