เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนเด็กๆบอกว่านายไม่อยู่บ้าน/แล้วไง ชั้นไปไหนมาไหนมันก็เรื่องของชั้น และอีกอย่างชั้นเป็น

เจ้าของบ้านหลังนี้ ชั้นมีสิทธิ์ทุกอย่าง ยกเว้นผู้บุกรุกอย่างเธอ ออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้นะ ออก

ไป๊”ฟางอึ้งก่อนที่จะพูด แต่ป๊อปปี้ไม่สนใจรีบไล่ฟางกลับ

 

 

 

 

 

“ไม่กลับ ชั้นจะไม่กลับแล้วะทำไม ชั้นต้องการรู้เรื่องราวของของขวัญ ไม่สิ ชั้นต้องการรู้เรื่องของ

ชั้นในตอนที่เคยอยู่ที่นี่นี่มันเรื่องอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกับชั้น นายตอบชั้นมาเดี๋ยวนี้”ฟางไม่กลัว

ก่อนที่ตะว่าพลางออกคำสั่งให้ป๊อปปี้ฟังเธอ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นไม่ตอบอะไรเธอทั้งนั้นล่ะ แล้วก็ออกไปจากบ้านชั้น ที่นี่ไม่ต้อนรับคนจากพวกนีระ

สิงห์”ป๊อปปี้ไม่ฟังและยังคงไล่ฟางเหมือนเดิม พลางกระชากฟางออกมาจากห้องนอนของเขาเดิน

ลงมาด้วยกันในชั้นล่างโดยมีแฝด3รีบตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ชั้นเจ็บนะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย เห็นๆกันอยู่ว่านั่นคือตัวชั้น เป็นไปไม่ได้แน่ๆที่ชั้นจะมี

ฝาแฝด แล้วในรูปชั้นก็เคยแต่งานกับนายมาก่อนดังนั้นนายต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชั้น บอกมานะ

ป๊อปปี้ บอกชั้น”ฟางสะบัดตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุมของชายหนุ่มแล้วรีบโวยวายออกคำสั่ง

ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ก็คือไม่ ออกไปจากชั้น แล้วเลิกยุ่งกับพวกเราสักทีครอบครัวชั้นไม่ใช่ไอ้

งั่งที่จะให้พวกเธอ2ผัวเมียมารุมหลอกได้อีกแล้วออกไป๊”ป๊อปปี้ไม่ยอมพูดแล้วตวาดเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน ทั้งๆที่งานศพพี่โทโมะนายยังดีๆกับพวกเราอยู่เลย นายเป็นอะไรก็บอกชั้นมา

สิ”ฟางตกใจกับความโกรธจนบ้าดีเดือดของป๊อปปี้ก็แอบนึกหวั่นใจก่อนที่จะพยายามทำเข้มแข็งไม่

กลัวชายหนุ่มแล้วตอกกลับป๊อปปี้ไปอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ เลิกทำตัวแสนดีสักทียัยแม่มด อีแค่อยากเอาชนะกับสามีตัวเอง อยากได้ลูกของคนอื่น จน

ต้องมาปั่นหัวชั้น ทำให้ชั้นหลงไปกับสิ่งที่เธอหลอกงั้นหรอ หึ เลิกเล่นละครได้แล้ว ชั้นไม่ใช่ไอ้โง่

ที่เธอจะมาหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้อีกนะ ออกไปจากชีวิตชั้นสักทีจะหน้าด้านมาที่นี่อีกทำไม ชั้น

เกลียดเธอ”ป๊อปปี้ไม่พอใจตะคอกไล่ฟางอย่างเจ็บแสบทำให้ฟางสะอึกกับคำว่าเกลียดของป๊อปปี้

ที่เหมือนมีดกรีดแทงลงไปในใจของเธอเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อป พี่ของขวัญร้องไห้”ป๊อปปี้ที่เบือนหน้าหนีฟางไปไม่ยอมสบตาหลังจากบอกว่าเกลียดเธอ

ชะงักเมื่อได้ยินทรีพูดทำให้ป๊อปปี้หันไปมองที่ฟางแล้วอึ้งเมื่อเห็นร่างบางมีน้ำตาไหลออกมา ภาพ

ซ้อนของของขวัญก็ฉายเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

“น้ำตานี่คงจะมารยาสินะ ชั้นบอกแล้วไงว่าเลิกแสดงละครได้แล้ว ชั้นไม่หลงกลเธออีกแล้ว เธอมัน

ยัยแม่มด จิ้งจอกร้อยเล่ห์ เชิญไปปั่นหัวคนอื่นที่อยู่ในนีระสิงห์เถอะที่นี่ไม่ต้องรับผู้หญิงจิตใจ

สกปรกอย่างเธอ”

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

สิ้นเสียงเอ่ยปากไล่สารพัดคำของป๊อปปี้ ร่างบางของฟางง้างมือตบหน้าชายหนุ่มอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว นี่มันอะไรกัน ฟางเธอมาหาเรื่องอะไรพี่ป๊อปน่ะทำไมถึงทะเลาะกันแบบนี้”จังหวะนั้นเอง

พวกของโฟร์ที่กลับเข้ามาเห็นฟางตบหน้าป๊อปปี้ก็ตกใจก่นที่จะปรี่เข้ามาหาทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าภาพที่นายเห็นมันก็แค่เปลือกที่ชั้นสร้างขึ้นมากันคนจากภายนอก แต่

นายก็ยังมองว่าชั้นหลอกลวงทั้งๆที่ชั้นเคยบอกนายไปแล้วงั้นหรอ ไอ้คนเฮงซวย”ฟางพูดเสียงสั่น

พลางปาดน้ำตาก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยฟางร้องไห้ นี่มันเป็นประวัติศาสตร์ตั้งแต่โฟร์จำเลยนะ ยัยนี่ไม่เคยเสียน้ำตาให้กับใคร แต่ต้อง

มาเสียน้ำตาให้พี่ป๊อปเนี่ยนะ บอกโฟร์ว่านี่มันเรื่องอะไรกันคะ”โฟร์เห็นอาการของอดีตเพื่อนรัก

อย่างฟางก็รีบซักพี่ชายทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่ของขวัญเห็นรูปแต่งงานในห้องพ่อป๊อปแล้วครับ เค้าเลยอยากรู้เรื่องในอดีตแต่พ่อป๊อปไม่ยอม

เลยทะเลาะกันยกใหญ่เลย”ทรีพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ตอนงานศพก็ยังเห็นดีๆอยู่นิป๊อป มีเรื่องทะเลาะอะไรกันรุนแรงรึเปล่า”เขื่อนถาม

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ว่า ถ้าเค้าอยากรู้เรื่องในอดีตก็ดีสิคะ เพราะมันก็ไม่ใช่ความลับอะไร ดีซะอีกจะได้รู้ว่าตัวเอง

เคยเกือบโดนลอบฆ่ามาก่อน ดูสิคะคนร้ายฆ่าพี่โทโมะไปคนนึงจนทำให้ยัยแก้วต้องเป็นแม่ม่าย

แล้วแท้”เฟย์โยงถึงประเด็นลอบทำร้ายคนในนีระสิงห์ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวชั้นมานะ”ป๊อปปี้รู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆรีบขับรถตามรถฟางออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก คนบ้า คนผีทะเล ถ้าเคยแต่งงานกันก็น่าจะบอกกันก่อนสิ ทำไมต้องว่าแบบนี้ด้วย”ฟางที่

ร้องไห้ออกมาขณะขับรถกลับกรุงเทพแล้วคิดถึงเสียงว่าของป๊อปปี้ที่ไล่เธอสารพัดกับภาพงาน

แต่งงานของเธอกับป๊อปปี้ที่เธอเจอในห้องนอน

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ว้าย”ฟางคิดไม่ตกกับเรื่องที่เจอมาก่อนที่จะร้องออกมาเมื่อเห็นรถ

มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งตัดหน้ารถเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ เป็นอะไรรึเปล่า อ๊ะ”ฟางลงจากรถแล้วไปถามคนขับรถที่สวมหมวกกันน๊อคอยู่แต่ต้องตกใจเมื่อ

เห็นชายคนนั้นลุกขึ้นและง้างปืนออกมาหมายจะยิง ภาพที่เธอถูกลอบทำร้ายในวันแต่งงานก็ฉาย

เข้ามา

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

ร่างบางรีบหลบกระสุนเข้าไปในป่าละเมาะอย่างไม่คิดชีวิต

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด”ร่างบางที่วิ่งอยู่ร้องออกมาอย่างเสียขวัญเมื่อถูกยิงเข้าที่ขาจนเสียหลักล้มลงไปกอง

 

 

 

 

 

 

 

“ตายซะเถอะ/นี่แน่ะ”คนร้ายเดินย่างสามขุมเข้ามาหมายจะปลิดชีวิตฟางแต่ร่างบางคว้าก้อนหิน

แถวนั้นปาใส่คนร้ายแล้วรีบหมายจะกลับไปที่รถเพื่อเอาตัวรอด

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นรถของฟางนิ”ป๊อปปี้ที่สังหรณ์ใจไม่ดีเห็นรถของฟางจอดไว้ก็รีบขับเข้าไป

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

แต่สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าคือภาพฟางรีบวิ่งออกมาจากป่าละเมาะข้างๆแล้วถูกยิงล้มลงหัวฟาดพื้นต่อ

หน้าต่อตาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางงง”ป๊อปปี้อึ้งก่อนที่จะรีบลงจากรถแล้วรีบวิ่งไปหาฟางก่อนจะตกใจเมื่อเห็นคนร้ายที่ออกมา

แล้วรีบคว้ารถมอเตอร์ไซค์ที่ล้มแล้วรีบขี่ออกไปอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เขื่อนฟางถูกยิง นายบอกเฟย์ให้พ่อของเฟย์ตามหารถลักษณะXXXหมวกกันน้อคสีแดงเพลิง

ให้ที”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะรีบอุ้มฟางขึ้นแล้วรีบพาไปที่รถพลางโทรหาเพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“มองตาชั้น อย่าหลับนะฟาง ไม่นะ”ป๊อปปี้มองฟางที่หายใจรวยริน พยายามจะอ้าปากเรียกชื่อเขา

แต่ต้องสลบไปยิ่งตกใจก่อนที่จะออกรถแล้วพาฟางไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะธามที่พาชั้นกับเนโกะไปหาหมอแล้วก็ทานข้าวเย็นมาน่ะ”ทางด้านแก้วเดินเข้ามาใน

บ้านพร้อมกับเนโกะพลางขอบคุณธามไทที่อาสามาอยู่เป็นเพื่อนและคอยเป็นธุระเรื่องของเธอให้

ทุกอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แน่นอนอยู่แล้วล่ะ พี่โทโมะเป็นคนที่ชั้นเคารพ แกฝากชั้นดูแลเนโกะกับเธอ ชั้นต้องดูแลให้ดี

ที่สุดสิ”ธามไทยิ้มแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นแท้ๆเลย ที่มีแต่ทิฐิจนทำให้พี่โทโมะต้องไปจากขีวิตชั้น จนเค้าต้องมาเป็นแบบนี้”แก้ว

อดซึมลงไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ อย่าทำหน้าแบบนี้สิคุณแม่ เป็นแม่คนแล้วนะ ต้องเข้มแข็งสิถ้าพี่โทโมะรู้คงเสียใจแย่ แถม

โกรธมากแน่ๆที่ชั้นดูแลเธอกับน้องเนโกะไม่ดีแบบนี้ อย่าร้องๆ”ธามไทรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นแก้วทำท่า

จะร้องไห้ออกมาก่อนที่จะพาแก้วเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ นี่ก็ดึกมากละ เธอน่ะควรพักผ่อนให้มากๆ ดูแลตัวเอง ไม่ใช่เพราะใคร แต่เพื่อตัวเล็กใน

ท้องเธอนะ อ้อ แล้วอย่าลืมกินยาล่ะ แต่กินยาแล้วต้องนอนนะเพราะยาตัวนี้มันจะทำให้ง่วงนอนได้

อ่ะ”ธามไทพูดพลางสั่งแก้วก่อนจะจัดแจงทุกอย่างให้จนแก้วต้องแอบขำกับท่าทางของเพลย์บอย

ตัวร้ายอย่างธามไทที่หลังๆมานี่กลายเป็นผู้ชายที่ใส่ใจดูแลคนรอบข้างได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายเปลี่ยนไปมากนะธาม เห็นทีคราวนี้ชั้นคงต้องช่วยนายให้เร่งทำคะแนนง้อยัยโฟร์ซะแล้วล่ะ/

พูดแล้วก็ช่วยด้วยล่ะ ชั้นไปละนะ บาย”แก้วยิ้มแล้วพูดแซวธามไทออกมาทำให้ธามไทยิ้มแป้น

อย่างดีใจก่อนที่จะขอตัวกลับไป ก่อนที่แก้วจะเข้าไปอาบน้ำแล้วทานยาก่อนนอนแล้วเข้านอน ร่าง

บางที่อ่านหนังสือแม่และเด็กก่อนนอนพลางลูบท้องที่นูนเล็กน้อยของตัวเองแล้วเริ่มหาวก่อนที่จะ

ปิดไฟเก็บหนังสือแล้วหลับไปด้วยฤทธิ์ยา สักพักใหญ่หลังจากที่แก้วหลับ ประตูห้องนอนของแก้ว

ก็ถูกเปิดออก ก่อนที่จะมีเงาดำเดินมาที่เตียงแล้วค่อยๆเคลื่อนตัวมานอนข้างๆแก้ว พลางเอามือลูบ

ที่ท้องของแก้วก่อนที่จะสวมกอดร่างบางที่หลับไปแล้วด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“อดทนรออีกนิดนะที่รัก เดี๋ยวเราก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว ชั้นรักเธอนะ”เสียงกระซิบลงข้างหูแก้ว

อย่างแผ่วเบาทำให้แก้วกระตุกก่อนที่ร่างสูงชะงัก เมื่อเห็นแก้วหลับสนิทก็คลายความกังวลก่อนที่

จะก้มลงจูบที่หน้าผากแก้วอย่างอ่อนโยนแล้วเดินออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง ผะ อื้ออ”จังหวะนั้นเองเนโกะที่ตกใจเมื่อเห็นใครออกมาจากห้องของแก้วพยายามจะร้อง

แต่ช้าไป เมื่อถูกปิดปากแล้วลากหายไปในความมืดทันที

 

 

 

 

 

 

 

“หมอครับคนไข้เป็นยังไงบ้างครับหมอฟางไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ/คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ ตอนนี้

หมอสั่งย้ายคนไข้ไปที่ห้องผู้ป่วยพิเศษเพื่อรอดูอาการแล้วนะครับ”ทางด้านป๊อปปี้เมื่อพาฟางมาหา

หมอที่โรงพยาบาลเสร็จก็รีบร้อนถามอาการฟางเมื่อเห็นหมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน ก่อนจะเบาใจ

ลงเมื่อทราบคำตอบว่าฟางพ้นขีดอันตรายแล้วก่อนที่จะตามมาเฝ้าฟางที่ห้องพักอยู่ไม่ห่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป พักก่อนก็ได้ค่ะ คืนนี้พวกโฟร์เฝ้ายัยฟางเอง พี่ไปอาบน้ำแล้วกลับไปพักที่บ้านเถอะ

ค่ะ”โฟร์เดินมาบอกพี่ชาย

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราโทรบอกธามไทแล้วนะคะ สงสัยรายนั้นคงจะมาวันพรุ่งนี้เพราะดึกมากแล้ว เค้าฝากฟาง

ไว้ให้พี่ดูแลด้วยนะคะ”เฟย์เดินมาบอกป๊อปปี้หลังจากโทรบอกทางนีระสิงห์และธามไทแล้ว

 

 

 

 

 

 

“นี่มันกะเล่นงานให้ฟางตายเลยสินะ ไอ้พวกนั้นมันใครทำไมถึงทำกับยัยนี่ได้ลงคอ ถ้าชั้นมา

ไม่ทันแล้วฟางจะเป็นยังไง”ป๊อปปี้รู้สึกผิดที่ไล่ฟางพลางพูดขึ้นด้วยความเครียด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่สุดท้ายพี่ก็ช่วยฟางได้แล้วพามาส่งโรงพยาบาลนี่คะ พี่อย่าเครียดแบบนี้สิ”โฟร์เดินมาปลอบ

ใจป๊อปปี้แล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ชั้นประสานกับทางตำรวจแล้วนะป๊อป ชั้นว่าเดี๋ยวเราคงได้ตัวมือปืนทำร้ายฟางอีกไม่ช้า นาย

ไปพักเถอะ เพราะข้างนอกชั้นให้ตำรวจเค้ามาเฝ้าแล้ว ไม่ต้องห่วงนะป๊อป ตอนนี้นายกลับไปอาบ

น้ำพักผ่อนที่บ้านเถอะ เพราะเจ้า3แฝดยังอยู่ที่บ้าน แล้วพรุ่งนี้นายก็มาเปลี่ยนเวรเฝ้ากับยัยโฟร์

ก็ได้ วันนี้นายเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ”เขื่อนเดินเข้ามาหลังจากจัดการเรื่องข้างนอกเสร็จพูดอีกครั้ง

ทำให้ป๊อปปี้นิ่งและยอมฟังคำขอร้องของทุกคนก่อนที่จะยอมกลับบ้านไปพักผ่อนแล้วมาใหม่

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

 

เช้าวันต่อมาป๊อปปี้ที่รีบมาที่โรงพยาบาลเพื่อมาดูอาการฟางและเปลี่ยนเวรกับโฟร์ มองร่างบางที่ยัง

หลับไม่ได้สติก็เดินเข้าไปใกล้ มองใบหน้าที่หลับอยู่ไร้เครื่องสำอางแล้วคิดถึงฟางเมื่อยังเป็นของ

ขวัญอยู่พลางเอามือมาจับที่แก้มเนียนอย่างเบามือ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษนะ ชั้นจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรอีกแล้วนะ ฟาง”ป๊อปปี้พูดกับร่างบางที่ยังไม่ได้สติ

ก่อนที่จะก้มลงจุมพิศร่างบางอย่างแผ่วเบาแทนความรู้สึกทุกอย่างที่มี ก่อนที่จะเดินไปเอนตัวลง

นอนที่โซฟาแล้วหลับลงด้วยความเพลีย

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม”สักพักร่างบางเริ่มขยับ และค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วมองไปรอบๆห้อง ก่อนที่จะขยับตัวเองให้ลุก

ขึ้นนั่ง แวมองแผลที่ขาและหน้าท้องตัวเอง ก่อนที่จะเอื้อมมือขึ้นจับแผลที่ถูกผ้าพันไว้ที่หัวจาก

ตอนหัวฟาดพื้นแล้วนิ่งเหมือนอะไรบางอย่างพลางหันไปมองร่างสูงที่หลับอยู่แล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

"ป๊อปปี้"ฟางมองร่างสูงที่หลับอยู่พูดขึ้นเบาๆก่อนที่จะร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

ฟางร้องไห้ทำไมนะ? แล้วใครทำร้ายฟาง?

 

ใครมาหาแก้ว? เนโกะเห็นอะไร?

 

 

ถ้ายังอ่านอยู่ช่วยแสดงตัวหน่อยน้าา จะได้มีกำลังใจ จะได้รู้ว่ายังมีคนติดตามเรื่องนี้อยู่