เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราไม่ควรที่จะอยู่ใกล้กันอีก”ทางด้านป๊อปปี้หลังจากที่ออกมากบ้านโทโมะ ชายหนุ่มก็ขับรถเล่น

รอบๆเมืองไปเรื่อยๆก่อนที่จะมาหยุดที่สวนสาธารณะริมแม่น้ำ ภาพของเขาและฟางเมื่อครั้งที่ยัง

เป็นของขวัญชัดเจนในความรู้สึกเขา ทำให้เขาตัดเธอไปจากใจไม่ได้ และภาพของเขากับฟางใน

ปัจจุบันก็ยิ่งชัดเจน เพราะทั้งรสจูบและสัมผัสของฟางยังเด่นชัดไม่ไปไหน

 

 

 

 

 

 

“คุณกำลังคิดถึงยัยฟางเพื่อนของชั้นสินะคะ/คุณ”จังหวะนั้นเอง มดเดินเข้ามาหาป๊อปปี้แล้วพูดขึ้น

ทำให้ชายหนุ่มตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ชั้นชื่อมดเป็นเพื่อนรักของยัยฟาง และก็เป็นอดีตเพื่อนของโฟร์น้องสาวบุญธรรมของคุณ ที่ชั้น

มานี่ชั้นไม่ได้มาร้ายนะคะ เพราะชั้นไม่ได้ร้ายเท่ายัยฟางชั้นแค่อยากจะมาคุยกับคุณเรื่องของยัย

ฟาง”มดยิ้มให้กับป๊อปปี้ก่อนที่จะรีบเข้าเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่มีอะไรที่จะต้องพูดถึงเค้า เพราะเค้าไม่ได้เป็นอะไรกับผม/แต่ชั้นว่าพวกคุณ2คนเป็น

มากกว่านั้นนะคะ”ป๊อปปี้อึกอักก่อนจะรีบปฏิเสธก่อนที่มดจะสวนกลับทันควันแล้วหยิบคลิปวีดีโอที่

เธอแอบอัดตอนที่ป๊อปปี้ทะเลาะกันที่บ้านของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณมีอะไรจะคุยกับผม ถึงได้อัดคลิปนี้ไว้”ป๊อปปี้มองมดอย่างไม่เข้าใจก่อนที่จะถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่คุณก็รู้ว่ายัยฟางเค้าแต่งงานกับธามไทไปแล้ว แต่พวกคุณ ฮึก พวกคุณก็ยังจะร่วมมือ

สวมเขากันหลอกธามไทงั้นหรอคะ ชั้นน่ะเป็นเพื่อนทั้งธามไททั้งฟางมานาน ชั้นรู้ว่ายัยฟางอยาก

เอาชนะธามมากแค่ไหน ธามเองก็ชู้มีผู้หญิงมาติดพันมากมาย พวกเค้าทั้ง2รู้เหลี่ยมกันมาตลอด

ชั้นไม่คิดเลยว่ามาคราวนี้ยัยฟางจะใช้คุณที่เป็นพี่ชายของยัยโฟร์มาเป็นเครื่องมือในการเอาคืนธาม

ไทได้”มดเริ่มเล่าใส่สีเรื่องราวของฟางและธามไทใส่ป๊อปปี้ทันทีพลางบีบน้ำตาออกมา ป๊อปปี้

ชะงักเมื่อเห็นมดร้องไห้พลางเล่าเรื่องของสามีภรรยาคู่นี้ให้ฟังแล้วนิ่วหน้าคิดถึงสิ่งที่เขาเจอมากับ

ตัว ธามไทและฟางชอบพูดจาประชดประชันกันแต่พออยู่ต่อหน้านักข่าวกลับทำทีเป็นสามีภรรยา

ที่รักกันมาก ภาพที่ฟางพูดว่าเขาเป็นแค่ตัวคั่นเวลาเป็นแค่ของเล่น ไหนจะธามไทที่ตามตื๊ออยาก

ได้ลูกของโฟร์อีก

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อพวกเค้าเหมาะสมกัน เค้าจะมายุ่งกับครอบครัวผมทำไมกัน”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่ายัยฟางเค้าอยากได้ลูกของคุณมาเป็นทายาทสืบทอดกิจการของนีระสิงห์ไงล่ะคะ/ไม่มี

วัน ผมไม่มีวันยกวัน ทู ทรีให้พวกนั้นได้หรอก พวกชุบมือเปิบ”มดอธิบายต่อก่อนที่ป๊อปปี้จะโพล่ง

ออกมาอย่างไม่พอใจทันทีที่ได้ยินสิ่งที่ฟางต้องการ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ค่ะชั้นรู้ คุณเองเลี้ยงดูเด็กๆมาเหมือนลูกแท้ๆคุณเองคงไม่ยอม แต่คุณลองคิดดูสิคะฟางเป็น

คนอีโก้สูงไม่ยอมเสียเปรียบธามไท เลยไม่ยอมมีลูกด้วยกัน แล้วฟางเค้ารู้ว่าโฟร์กับลูกๆของเธอ

ยังไม่ตาย เลยตามมาเพื่อที่จะเอาพวกเค้าไปเลี้ยงในฐานะที่ธามไทเป็นพ่อแท้ๆซึ่งคุณก็รู้ว่านีระ

สิงห์ต้องการอะไรก็ต้องได้ ดูอย่างผลพวงความต้องการพี่โทโมะสิคะที่เค้าทำกับยัยแก้ว ยังดีที่พี่

เค้าสำนึกผิดได้แต่ก็สายไป ส่วนยัยฟางคนที่ฉลาดแกมโกงยัยฟางไม่ยอมเสียเปรียบแล้วไม่ได้

อะไรกลับมาหรอกค่ะ เค้ายอมคุณเพียงเพื่อให้คุณใจอ่อนยกลูกให้ก็เท่านั้น เพราะเด็กๆมีผล

ประโยชน์กับนีระสิงห์มาก”มดพูดต่อทำให้ป๊อปปี้โกรธจัดแต่ต้องระงับอารมณ์ที่กำลังเดือดของตัว

เองไว้

 

 

 

 

 

 

“แล้วที่คุณมาบอกผมแบบนี้คุณต้องการอะไรกันแน่ คุณเองก็เป็นพวกนีระสิงห์นิ/แต่ชั้นไม่ใช่คนใน

ตระกูลนั้น ชั้นก็เป็นเพียงแค่ลูกพนักงานในนั้นที่บังเอิญเป็นเพื่อนของฟาง แต่ชั้นจะไม่ยอมให้คน

บริสุทธิ์มาเสียเปรียบได้อีกแล้ว ชั้นสงสารคุณ สงสารเด็กๆชั้นไม่อยากให้พวกคุณตกเป็นเหยื่อของ

ธามไทและฟาง ในเมื่อคุณรู้แล้วคุณก็พาครอบครัวของคุณกลับไปเถอะนะคะ”ป๊อปปี้มองมดสักพัก

ก่อนที่จะถามต่อทำให้มดปล่อยโฮร้องไห้ออกมาแล้วขอร้องให้ป๊อปปี้ไปจากพวกนีระสิงห์ทันที

เพื่อปกป้องโฟร์และแฝด3ให้พ้นเงื้อมือ2สามีภรรยานั่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่อยากให้ยัยโฟร์ต้องถูกฟางทำร้ายอีกแล้วนะคะ ทั้งคุณทั้งเด็กๆควรไปจากพวกเค้า2คนนั้น

สักที”มดยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะเดินมาแตะไหล่ป๊อปปี้อีกครั้งพลางพูด ชายหนุ่มนิ่งไม่ตอบ

อะไรก่อนที่จะขึ้นรถไปทันที

 

 

 

 

 

 

“มาทำไม ทำไมไม่กลับบ้านไปกับเมียนาย/ก็เมียชั้นอยู่น่ะไปไหนได้ล่ะ ทั้งเมียทั้งลูก”โฟร์ที่พึ่ง

ส่งแก้วและเด็กๆเข้านอนออกมาเดินรับลมในบ้านโทโมะชะงักเมื่อเจอกับธามไท ชายหนุ่มยิ้มก่อน

ที่จะเดินปูงมือโฟร์มาที่ริมสระน้ำโฟร์ชะงักแต่ก็ไม่ขัดขืน ทั้งคู่เดินไปนั่งลงเอาขาหย่อนลงในสระน้ำ

ก่อนที่ธามไทจะเอนหัวพิงซบลงที่ไหล่ของโฟร์

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ว่าชั้นมันเลวมากในอดีต แถมไม่เป็นลูกผู้ชายพอที่จะรับผิดชอบเธอกับลูก แต่เธอรู้มั้ยว่าเธอ

กลับเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ชั้นรู้สึกผิดและอยากแก้ไขในอดีตที่ชั้นเคยทำ ชั้นขอโทษนะโฟร์

ขอโทษเธอกับลูก”ธามไทพูดความจริงในใจของเขาออกมาแล้วเศร้าลงไป เขารู้ตัวว่าเลวมาก แล้ว

ที่เขาทำตัวเสเพลมาโดยตลอดนั้นเพียงแค่อยากทำให้ลืมบาดแผลในอดีตที่เขาไม่สามารถช่วย

โฟร์ได้เพราะความอ่อนแอของเขา

 

 

 

 

 

 

 

“นายสำนึกผิดจริงๆหรอธาม/ชั้นไม่ขอให้เธอรักชั้น เพราะชั้นรู้ชั้นเลวกับเธอในอดีต ชั้นทำลายเธอ

แต่ชั้นขอแค่เธอให้อภัยชั้นได้มั้ยโฟร์”โฟร์นิ่งก่อนที่จะพูดขึ้นมา ธามไทผละหัวออกจากหัวไหล่

ของโฟร์แล้วพูดพลางตากลมโตของโฟร์ ก่อนที่ทั้งคู่จะโน้มหน้าเข้าหากันโดยอัตโนมัติและบรรจง

จูบอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

 

ทันใดนั้นเองธามไทถูกกระชากขึ้นมาแล้วถูกชกอย่างแรงโดยป๊อปปี้จนตกสระน้ำไป

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป/ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น พาเด็กๆกลับบ้านเราคืนนี้ เดี๋ยวนี้”โฟร์พยายามอธิบายแต่ป๊อปปี้ไม่

สนใจสั่งน้องสาวทันที โฟร์จึงรีบขึ้นไปปลุกลูกๆทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะ อย่าเอาลูกชั้นไป/พูดมาได้ว่าลูกชั้น ไอ้พวกชุบมือเปิบ ตอนที่โฟร์ท้องแกไม่เคย

ยอมรับทีตอนนี้กะจะเอาเด็กๆมาเป็นผลประโยชน์ให้นีระสิงห์ชั้นไม่ยอม อยากเจอเด็กๆกับยัยโฟร์ก็

ข้ามศพชั้นไปแล้วกัน ไอ้สารเลว”ธามไทที่ขึ้นมาจากสระน้ำพยายามขอร้องป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มที่

โกรธจัดไม่สนใจฟังมิหนำซ้ำยังกระทืบธามไทที่คราวนี้ไม่คิดจะสู้ป๊อปปี้จนชายหนุ่มกระอักเลือด

ออกมา

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วป๊อปปี้เลิกบ้าแล้วเลิกทำร้ายธามไทได้แล้ว”แก้วที่ตื่นขึ้นมาเพราะโฟร์ไปเรียกรีบวิ่ง

ออกมาห้ามเพื่อนรัก

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมาเอาลูกชั้นและยัยโฟร์กลับปากช่องเดี๋ยวนี้คืนนี้ พอกันทีกับพวกนีระสิงห์ ถ้าขืนพวกนายมา

ยุ่งกับครอบครัวชั้นอีกล่ะก็ชั้นยิงทิ้งเรียงคนแน่ ไป กลับบ้าน”ป๊อปปี้มองไปทางธามไทที่ถูกเนโกะ

ประคองขึ้นมาคนละฝั่งกับแก้วแล้วประกาศเสียงกร้าวก่อนที่จะดึงแขนโฟร์ที่พาเด็กๆที่พึ่งตื่นอนไป

ที่รถแล้วกลับปากช่องทันที

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นอีก เมื่อเย็นๆป๊อปปี้ยังไม่เป็นแบบนี้เลย/อาจจะเป็นเพราะเค้าทะเลากับฟางเรื่อง

หึงผมกับฟางมั้ง”แก้วมองตามรถป๊อปปี้ที่ออกไปแล้วพูดพลางทำแผลให้ธามไทที่เงียบก่อนที่จะ

ตอบ

 

 

 

 

 

 

“อ้าวจะหึงได้ไงคะพี่ฟางก็แต่งงานกับพี่ธามก็ถูกอยู่แล้วนิ/แต่ถ้าแต่งงานแล้วแยกเตียงนอนกันถ้า

ทั้งคู่ไม่รักกันมันก็ถือว่าเป็นแค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้นล่ะ”เนโกะมองธามไทแล้วไม่เข้าใจก่อนที่ธาม

ไทจะตอบออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ขอสั่งห้ามให้พวกเราไปยุ่งกับพวกนีระสิงห์อีก ไม่ว่าจะเป็นตัวแม่ รึลูก/พี่ป๊อปใจร้ายที่สุด ยัย

แก้วก็อยู่ที่นีระสิงห์นะโฟร์มีสิทธิ์ไปหาได้นะ”เมื่อมาถึงปากช่องป๊อปปี้กับโฟร์ที่เถียงกันมาตลอดก็

ไม่วายลงมาเถียงกันต่อที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“ใช่ แก้วน่ะเพื่อนเรา แต่เพื่อตัดไฟตั้งแต่ต้นลมพี่ต้องทำเพื่อไม่ให้เค้ามาหลอกลวงเราอีก ถ้าแก้ว

อยากมาหาเราก็ให้มา พี่อนุญาตแค่แก้ว เอ่อ เนโกะอีกคน/แล้วพี่ป๊อปไม่คิดถึงฟางรึไงคะ”ป๊อปปี้

พูดออกคำสั่งก่อนที่โฟร์จะอดถามถึงฟางจากป๊อปปี้ไม่ได้

 

 

 

 

 

“ยัยนั่นก็แค่คนฉลาดแกมโกงที่เล่นละครฉากหนึ่งได้เก่งแนบเนียนสมบทบาทไปก็เท่านั้นล่ะ อย่า

พูดถึงยัยนั่นอีก”ป๊อปปี้นิ่วหน้าก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแล้วขับรถออกไปจากบ้านไร่ตัวเอง

แล้วหนีไปนอนที่บ้านแทนรักทันที

 

 

 

 

 

 

“บ้าที่สุด ทำตัวเป็นหมาบ้าแบบนี้ต้องสั่งสอน/เดี๋ยวสิฟางจะไปไหน ตอนนี้อารมณ์ป๊อปปี้ก็ร้อนเธอ

ก็ร้อนมันคงไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอกนะ”วันต่อมาฟางที่เคลียร์งานเสร็จบุกเข้ามาที่บ้านโทโมะแล้วไม่

พอใจพลางจะบึ่งรถไปปากช่องจนแก้วและเนโกะแทบห้ามไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ มันจะมากไปแล้วนะ คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหนถึงได้บุกเข้ามาในนี้ได้น่ะ”เมื่อฟางบุกมาที่ไร่

ของป๊อปปี้ได้สำเร็จกิ๊ปซี่รีบโวยวายแล้วขวางฟางไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ ถ้าไม่อยากโดนคนของนีระสิงห์จัดการล่ะก็ ช่วยไปตามเจ้านายของเธอมาหาชั้นเดี๋ยวนี้ ยัย

ป้า”ฟางหันมาตอกกลับกิ๊ปซี่อย่างไม่กลัวทำให้กิ๊ปซี่กรีดร้องออกมาไม่พอใจที่ถูกหาว่าเป็นป้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เข้ามาทำไมน่ะยัยแม่มด จะมาแกล้งพ่อป๊อปอีกรึไง/คราวนี้ถ้าทำให้พ่อป๊อปต้องร้องไห้อีกพวก

เราไม่ยอมแน่”เมื่อเข้ามาในบ้านฟางก็พบกับวัน ทูและทรีที่กอดอกยืนขวางอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“อีตานั่นเนี่ยนะจะร้องไห้ บ้าน่า วันนี้ชั้นมาดี ไม่ได้อยากจะมาหาเรื่องใคร ชั้นมีเรื่องต้องเคลียร์กับ

พ่อของพวกเธอ ไปตามป๊อปปี้หน่อยสิ”ฟางอธิบาย

 

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อปไม่อยู่ ไปบ้านแทนรัก/ทูจะบอกทำไมล่ะ”ทูตอบฟางก่อนที่วันและทรีจะรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นมาดีกับเธอจริงๆ แล้วนี่อยู่บ้านกันตามลำพังได้ไง พ่อไม่อยู่แล้วแม่ล่ะไป

ไหน/แม่โฟร์ออกไปดูงานกับลุงเขื่อน น้าเฟย์”ฟางถามถึงโฟร์ก่อนที่วันจะเป็นฝ่ายตอบแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเค้ามาทำธุระกับพ่อเราก็ให้ไปหาพ่อเราที่บ้านแทนรักเถอะ พวกเราหิวแล้วนะวัน/อะไรกัน หิว

แล้วงั้นหรอ ชั้นทำอะไรให้กินมั้ยล่ะ”ทูบอกแฝดคนโตทำให้ฟางชะงักแล้วภาพที่ฟางเคยเล่นกับ

แฝด3ก็ผุดเข้ามาในหัว ก่อนที่ร่างบางจะอาสาทำอาหารให้เด็กๆทาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พวกกินไปแล้วจะไปตายใช่มั้ย”ไข่เจียวที่ไหม้เกรียมถูกวางลงตรงหน้าเด็กทั้ง3ทำให้

แฝด3มองฟางอย่างไม่ไว้ใจอาหารตรงหน้า

 

 

 

 

 

 

 

“ปากเสีย อย่ามองอาหารจากภายนอกแบบนั้นสิ ของบางอย่างนะ หน้าตาจะดูแย่แต่รสชาติมันอาจ

จะใช้ก็ได้ มานี่เดี๋ยวชั้นจะกินให้ดู แหวะ แค่กๆ ขมชะมัด”ฟางโวยวายก่อนที่จะอาสาตักไข่เจียวที่

ทำเข้าปากแต่ต้องรีบพ่นออกมาเมื่อรับรสชาติที่ไม่รับประทานของมัน

 

 

 

 

 

 

“555เธอนี่ตลกชะมัด เคยทำกับข้าวไม่ได้เรื่องยังไง ก็เป็นเหมือนเดิม สงสัยคราวนี้ต้องให้ป้าแม่

ครัวฝึกใหม่ละมั้ง”เมื่อ3แฝดเห็นท่าทางของฟางก็หัวเราะลั่นพร้อมกับหลุดพูดถึงฟางเมื่อครั้งยัง

เป็นของขวัญออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ห้ะ ชั้นเนี่ยนะเคยทำอาหารให้พวกเธอทาน บ้าไปแล้วแน่ๆชั้นน่ะคุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์นะ จะ

มาเคยอยู่บ้านนอกแบบนี้ได้ไงล่ะ”ฟางชะงักก่อนที่จะพยายามเถียงสิ่งที่ได้ยินมา

 

 

 

 

 

 

 

“เคยสิ เธอเคยอยู่นั่บพวกเรา แถมยังเคยแต่งงานกับพ่อป๊อปอีก ไม่เชื่อใช่มั้ย เดี๋ยวพวกเราพาไป

ดูอะไรรับรองเธอต้องเชื่อพวกเราแน่ๆ”วันรีบพูดก่อนที่จะลากฟางไปที่ชั้นบนเข้าไปในห้องนอน

ของป๊อปปี้ แล้วเปิดตู้ที๊อปปี้เก็บของทุกอย่างในงานแต่งงานของเขาและฟางไว้ทุกอย่างรวมถึงชุด

เจ้าสาวของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

”นี่ชั้น เคยแต่งงานกับอีตาป๊อปปี้งั้นหรอ”ฟางอึ้งเมื่อมองรูปแต่งงานของเธอกับป๊อปปี้แล้วหยิบ

การ์ดแต่งงานของเธอกับเขาขึ้นมาสลับกับมองไปที่รูปแต่งงาน รอยยิ้มของเธอที่ยิ้มอย่างมีความ

สุขที่สุดในชีวิตผิดกับตอนที่เธอถ่ายรูปแต่งงานกับธามไทที่เธอไม่เคยยิ้มได้ขนาดนี้ เธอเคยอยู่ที่

นี่ และในการ์ดแต่งงานคือชื่อของป๊อปปี้กับผู้หญิงที่ชื่อของขวัญ นั่นเท่ากับว่าเธอคือของขวัญ

ภรรยาของป๊อปปี้งั้นหรอ!

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน ชั้นเคยอยู่ที่นี่แต่ทำไมชั้นถึงจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่นี่ไม่ได้ล่ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน

แน่เนี่ย ชั้นงงไปหมดแล้ว”ฟางอึ้งพลางเอามือกุมหัวตัวเองและพยายามนึกถึงเรื่องที่นี่ แต่ตอนนี้

กลับนึกไม่ออกทุกอย่างมันตื้อไปหมดนี่มันเกิดอะไรขึ้น

 

 

 

 

 

“ถ้างงมากก็ไม่ต้องไปจำมัน แล้วก็ช่วยออกไปจากบ้านของชั้นเดี๋ยวนี้”ทันใดนั้นเองเสียงเข้มของ

ป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ฟางและแฝด3หันไปมองทางต้นเสียงที่ประตูห้องด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

ถ้าเคยเจอฟางขี้งอนมาหลายเรื่อง ลองเจอป๊อปปี้ขี้งอนหน่อยแล้วกัน

 

 

ตอนหน้ารับรองมีอะไรให้พีคแน่ๆ

 

 

 

ขอโทษน้าที่หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 

 

กลับมาแล้วน้า อย่าหายไปไหนกันน้าาาาา ตั้งใจมาอัพต่อให้จบเลยนะเนี่ยย