เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะพี่โทโมะวันนี้แก้วพาลูกมาหาพี่นะ เอาดอกไม้ที่พี่เคยให้แก้วมาให้ด้วย พี่หลับอยู่ในนี้
ให้สบายนะคะ ไม่ต้องห่วงแก้วจะดูแลน้องเนโกะเอง แล้วแก้วก็จะเข้มแข็งให้มากกว่านี้ด้วย เพื่อ
ลูกของเรา หลับให้สบายนะคะ สุดที่รักของแก้ว”แก้วเดินมาวางดอกไม้ลงที่หลุมศพของโทโมะที่
อยู่ในสุสานแบบคริสต์แล้วเศร้าลงไป หลังจากวันนั้นที่เธอไล่เขาไป จนเขาถูกลอบทำร้ายจนถึงแก่
ชีวิตมันทำให้เธอได้รู้ว่า เธอไม่ควรจะยึดทิฐิ ถ้าเธอให้อภัยเขาและเริ่มนับ1ใหม่อีกครั้งกับเขา
บางทีอะไรมันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้ หญิงสาวเงยหน้ามองขึ้นฟ้าเพื่อกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออก
มาตามคำที่บอกโทโมะไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงนะคะพี่โทโมะถึงแม้เราจะเป็นผู้หญิงทั้งคู่แต่เนเชื่อว่าหลานเนคนนี้ต้องเป็นลูกชาย
อย่างที่พี่โทโมะอยากได้แน่นอนค่ะ เนจะดูแลพี่สะใภ้คนนี้แทนพี่เองนะคะ”เนโกะเดินมาจับมือ
แก้วเอาไว้เพื่อให้กำลังใจพลางบอกพี่ชาย
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ วางดอกไม้เสร็จแล้วใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวเธอก็ไปฟังพินัยกรรมของพี่โทโมะที่บ้านพี่เค้าด้วยแล้ว
กัน/ชั้นไม่ได้เป็นเมียแต่งเค้าชั้นว่าชั้นเข้าไปคงไม่เหมาะแน่ๆ”ฟางที่เดินเข้ามาบอกแก้วและเนโกะ
แล้วจะเดินไปแต่แก้วรีบแย้งไปตามความจริง
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะแต่งไม่แต่งแล้วไง ก็ถ้ารักกันเรื่องแต่งงานก็ช่างมันเถอะ พี่โทโมะก็ไม่มีเมียซ่อนที่ไหนอีก
นอกจากเธอคนเดียว เอาเป็นว่ามาๆเถอะน่า อ้อไปรถครอบครัวเธอนะเพราะเดี๋ยวชั้นต้องไปทำธุระ
เดี๋ยวเจอกันที่บ้านพี่โทโมะ ไปกันเนโกะ”ฟางรีบพูดปัดๆก่อนที่จะไม่รอช้ารีบดึงเนโกะไปด้วยกัน
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนี่ก็พิลึกคนวันที่พี่โทโมะเสียก็ร้องไห้จะเป็นจะตาย พอคุยกับหมอกับธามไทเดี๋ยวเดียวก็หาย
ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไบโพลาร์รึไงเนี่ย/พูดมากน่าเฟย์ ยุ่งเรื่องของเค้ามากระวังเถอะเดี๋ยวผีโท
โมะจะตามมาหลอกข้อหาไปว่าน้องสาวเค้าแบบนั้น โอ๊ยๆ”เฟย์เห็นท่าทางเย็นชาและไม่สนใจใคร
แบบฉบับของฟางก็อดที่จะแขวะไม่ได้ก่อนที่เขื่อนจะพูดแซวก็ไม่วายถูกเฟย์ทุบเข้าไปที่อกกว้าง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่อย่ามาทำเป็นพูดดีเลย เราดีกันแล้วรึไงกล้ามาพูดเล่นกับเฟย์แบบนี้/ถึงจะขี้เล่นแต่คนๆนี้ก็
จริงจังกับการรอคอยเมียคนนี้ให้อภัยนะเฟย์”เฟย์รีบว่าเขื่อนทำให้เขื่อนรีบพูดไปตามที่ตัวเองคิด
ทำให้เฟย์หน้าแดงก่อนที่จะรีบวิ่งหนีไปหาแฝด3อีกทางแทนการตอบเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
“รีบร้อนแบบนี้คงจะกลัวนักข่าวจับสังเกตล่ะสิ ว่าในพิธีเมื่อกี้ทำไมสามีดีเด่นตัวเองถึงไปขลุกกับผู้
หญิงอื่น คงจะไปเอาหน้าแน่ๆ/ทำเป็นพูดไปน่าพี่ป๊อป หึงเค้าก็บอกว่าหึงสิคะ”ป๊อปปี้ที่เห็นธามไท
และฟางเดินควงแขนยิ้มให้กับนักข่าวที่มาทำข่าวแล้วขึ้นรถไปก็อดที่จะว่าไม่ด้นทำให้โฟร์ที่ยืน
ข้างๆพูดขึ้นมาอย่างรู้ทัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึงอะไรล่ะ เค้ามีสามีเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วแถมยังเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก พี่มันก็แค่
คนคั่นเวลามีค่าเวลายัยนั่นเหงาเท่านั้นล่ะ”ป๊อปปี้อึกอักก่อนที่จะรีบพูดขึ้นมาบางแล้วเดินปึงปังไปที่
รถตัวเองทำให้โฟร์ส่ายหน้าขำก่อนที่จะพาลูกๆของเธอตามไปขึ้นรถเพื่อไปฟังพินัยกรรมที่บ้านโท
โมะโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตามุ่งร้ายมองมาที่เธอและลูกอย่างน่ากลัว
 
 
 
 
 
 
 
“พินัยกรรมเป็นของคนในนีระสิงห์กรุ๊ปแท้ๆไม่รู้ว่าพวกแขกไม่ได้รับเชิญจะมาด้วยทำไม”เมื่อทุก
คนมาถึงที่บ้านของโทโมะ มดปรายตามองไปยังพวกของป๊อปปี้ที่ตามมาดูแลแก้วก็อดที่จะว่าให้
ไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“อย่าลืมสิ แก้วเค้าเป็นเมียของพี่โทโมะนะ ถึงจะไม่ได้แต่งงานกัน แต่ในท้องนั่นก็ลูกพี่โทโมะนะ
แล้วการที่เค้าจะพาเพื่อนมาเป็นสักขีพยานด้วยก็ไม่เห็นจะแปลก”ธามไทที่นั่งข้างๆฟางถอน
หายใจแล้วพูดขึ้นพลางมองไปยังโฟร์ที่เล่นกับลูกๆอยู่ส่วนฟางนั้นก็มองไปยังป๊อปปี้ที่ยังมีท่าที
เคืองฟางเรื่องธามไทอยู่ไม่ยอมมองหน้าฟางยิ่งทำให้ฟางรู้สึกหงุดหงิดกว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“พินัยกรรมของคุณโทโมะอยู่ในมือผมแล้วนะครับ ในตัวพินัยกรรมระบุไว้ว่า ทรัพย์สินและหุ้น
ส่วน70%ของนีระสิงห์กรุ๊ปตกเป็นของคุณธนันท์ธรญ์ นีระสิงห์ เงินสดจำนวน570ล้านบ้านพักริม
ทะเล รวมถึงธุรกิจสปา2สาขาตกเป็นของคุณเนรัญชราผู้มีศักดิ์เป็นน้องสาวเพียงคนเดียว และห้าง
สรรพสินค้าและที่ดินว่างตรงข้ามห้าง บ้านและเงินสดจำนวน570ล้านตกเป็นของคุณจริญญาและ
ลูกในท้องที่เป็นภรรยาและลูกของคุณโทโมะครับ”ทนายประจำตัวของโทโมะชี้แจงมรดกตามที่โท
โมะเขียนไว้ทำให้แก้วอึ้ง ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ที่ดินตลาดของพ่อแม่เธอและทุกอย่างเขาให้
เธอและลูกทุกอย่างเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คงจะดีใจล่ะสิ อยู่ดีๆก็ตกถังข้าวสารแบบนี้หึ ทำเป็นบอกว่าตัวเองท้อง เผลอๆอาจจะท้องกับคน
อื่นก็ได้แล้วมาเหมาว่าพี่โทโมะเป็นพ่อของเด็กในท้อง ที่ไปอยู่เขาใหญ่เป็นเดือนๆเนี่ยอาจจะมีพ่อ
ของเด็กในท้องเป็นเพื่อนสนิทแล้วหวังจะมาปอกลอกสมบัติของนีระสิงห์ก็ได้ใครจะไปรู้”มดไม่
พอใจที่ทรัพย์สินเกือบครึ่งของโทโมะเป็นของแก้วก็รีบพูดกล่าวหาเธอทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีทาง ยัยนี่เนี่ยนะจะมาท้องกับเพื่อนสนิทตัวเอง วันๆก็เอาแต่อยู่กับไร่อยู่กับลูกแฝด3อีกจะ
ไปมีเวลาที่ไหนจู๋จี๋กัน อย่ามากล่าวหากันดีกว่า”ฟางได้ยินเช่นนั้นไม่พอใจลุกขึ้นพูดปกป้องป๊อปปี้
จนธามไทที่นั่งข้างๆแทบเหวอก่อนที่จะสะกิดให้ฟางนั่งลงทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ จริงสิถ้าไม่มีอะไรแล้วเรากลับกันเลยมั้ยแก้ว เจ้า3แฝดจะได้กลับถึงบ้านไวๆ/ไม่ได้
นะ”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วชวนทุกคนกลับแต่ฟางรีบลุกขึ้นอีกครั้งแล้วร้องห้ามเสียงดัง
ทำให้ทุกคนหันมามองฟางเป็นตาเดียว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ชั้นหมายถึง พวกนายจะรีบกลับกันทำไมล่ะ ไหนๆมรดกของพี่โทโมะก็ถูกเปิดออกมาแล้ว
แก้วก็ต้องอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาของพี่โทโมะ นายทิ้งแก้วไปจริงๆงั้นหรอ เอาเป็นว่านี่ก็บ่ายกว่าๆ
แล้ว รถก็ติด ชั้นว่าพวกนายพักที่นี่สักคืนเถอะ จะได้อยู่เป็นเพื่อนแก้วเค้า”ฟางชะงักเมื่อเห็นทุก
สายตามองมาที่เธอก่อนที่จะรีบพูดขึ้นต่อพลางมองไปทางอื่นไม่กล้าสบตาสายตาคมของป๊อปปี้ที่
จ้องเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นสิ ถ้ากลับตอนนี้ถึงก็คงมืดค่ำแล้ว วัน ทู ทรีก็คงยังจะอยากเล่นกับพี่เนโกะอยู่แน่ๆ พี่ป๊อป โฟร์
ว่าเราพักที่นี่ดีกว่า โฟร์จจะได้อยู่ดูแลแก้วด้วย แก้วกำลังท้องต้องได้รับการดูแล”โฟร์มองป๊อปปี้กับ
ฟางสลับกันแล้วพูดขึ้นก่อนที่จะดึงลูกๆของเธอไปหาเนโกะที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ทันที ส่วนแก้วนั้น
ออกไปคุยเรื่องที่ดินกับทนายของโทโมะ ธามไทก็ลากมดออกไปข้างนอกหลังจากที่เปิด
พินัยกรรมเสร็จ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นานทีขึ้นมากรุงเทพเราไปหาอะไรอร่อยๆกินมั้ยเฟย์/ฮัลโหล ค่ะพ่อ อะไรนะคะ อยู่ที่กรุงเทพ
เอ่อ ไปทานข้าว ได้ค่ะ เอางั้นก็ได้”เขื่อนหันไปมองเฟย์แล้วรีบเดินเข้าไปใกล้เพื่อชวนร่างบางแต่
แล้วโทรศัพท์ของเฟย์ดังขึ้นก่อนที่เฟย์จะรับสาย
 
 
 
 
 
 
“พอดีพ่อของเฟย์เค้าจะพาเฟย์ไปทานข้าวกับผู้กองจงเบน่ะ พี่อยากไปด้วยมั้ย/ก็รู้อยู่ว่าพี่กับพ่อ
เราไม่ถูกกัน เออ อยากไปกินก็ไปกินเลย ไปเล่นกับหลานก็ได้”ทันทีที่เฟย์พูดถึงงเบขึ้นมาทำให้
เขื่อนหุบยิ้มแทบไม่ทันก่อนที่จะโวยวายแล้วเดินหนีเฟย์ไป
 
 
 
 
 
 
“เออ ผู้ชายเฮงซวยขี้งอน อารมณ์ขึ้นๆลงๆอยากจะไปไหนก็ไป เราไปกับพ่อกับผู้กองจงเบ
ก็ได้”เฟย์โวยวายไล่หลังเขื่อนกลับไปก่อนที่จะเดินปึงปังออกไปจากบ้านทิ้งให้ป๊อปปี้และฟางที่นั่ง
กันอยู่คนละฝั่ง เงียบไม่ยอมพูดกันอีก
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่มีอะไรแล้วชั้นขอตัวก่อนนะ/เดี๋ยว นายะไปไหนไม่ได้นะ นี่นายะไปไหน ไม่ดูแลลูกรึ
ไง”ป๊อปปี้เห็นฟางเอาแต่กดมือถือไม่สนใจตัวเองก็อึดอัดก่อนที่จะลุกขึ้นทำให้ฟางตกใจรีบเอาตัว
เข้าไปขวางไม่ให้ชายหนุ่มไปไหน ก่อนที่จะซักไม่หยุดเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้จะออกไปข้างนอก ป๊อปปี้
มองร่างบางที่เข้ามาขวางแล้วถอนหายใจก่อนที่จะเดินเบี่ยงหลบ แต่ฟางไม่ยอมรีบรั้งข้อมือเอาไว้
ไม่ให้ป๊อปปี้ไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
“เอ๊ะ ชั้นถามน่ะไม่ได้ยินรึไง รึว่าหูแตก เป็นใบ้ไปล่ะห้ะ/ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะว่าเรื่องของ
เราควรจะจบ คุณมีที่ของคุณ ส่วนผมมีที่ของผม คุณมีสามีแล้วคุณไม่ควรจะทำแบบนี้กับผู้ชาย
ที่ไหน เพราะมันจะทำให้คุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์เสื่อมเสียชื่อเสียงได้”ฟางไม่พอใจ โวยวายใส่
ป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะตอกกลับร่างบางออกมาแล้วเดินหนีไปที่รถหมายจะออกไปข้างนอก
 
 
 
 
 
ปัง ทันที่ที่ป๊อปปี้นั่งในรถ ฟางก็รีบเปิดประตูอีกฟากแล้วนั่งลงเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าคุณไป ผมไม่ไปก็ได้”ป๊อปปี้นิ่วหน้าแล้วเดินลงจากรถไป โดยที่ฟางตามมาติดๆแล้วเอาตัวเข้า
ขวางก่อนที่จะลากป๊อปปี้ไปที่มุมลับตาคน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไม รังเกียจชั้นมากนักหรอ เป็นบ้าอะไรของนายขึ้นมาอีกวันก่อนนายยังดีๆอยู่เลย”ฟางโวยวาย
ใส่ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่ได้เป็นอะไร ผมยังเหมือนเดิม แต่แค่รู้ตัวว่าผมไม่ใช่ตัวคั่นเวลาของใคร ไม่ใช่ของเล่นแก้
เหงาของใครเวลาที่สามีเค้าไม่ว่างมาทำการบ้านให้หรอก”ป๊อปปี้พูดออกมาตรงๆทำให้ฟางโมโห
ป๊อปปี้เผลอตบหน้าชายหนุ่มจนหัน
 
 
 
 
 
 
 
“หยาบคาย นี่พูดไม่รู้เรื่องรึไงว่าวันนั้นชั้นไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดมันออกมา ชั้นก็แค่ปากหนักไปก็
เท่านั้นเอง ชั้นไม่ได้หมายความอย่างนั้นอย่างที่พูดนะ ชั้นแค่อยากอยู่กับนายก่อนเฉยๆ”ฟางรีบ
พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
“อยู่กับผมก่อนทำไมล่ะในเมื่อชีวิตคุณก็มีสามีเป็นตัวเป็นตนไปแล้วอย่างธามไท จะมาตอแยอะไร
ผมอีก ผมไม่ใช่คู่นอนชั่วคราวของคุณหรอกนะฟาง ผมเป็นคนมีหัวใจ และก็มีหน้าที่ที่ต้องทำคือ
การดูแลลูกและน้องสาวผม ส่วนเรื่องชีวิตคู่ผมไม่คิดจะแต่งงานกับใครหรือมีใครใหม่ เพราะในใจ
ของผมมีแต่ของขวัญภรรยาคนแรกและคนเดียวของผมตลอดไป”ป๊อปปี้โพล่งออกมาทำให้ฟาง
สะอึก เมื่อสบสายตาคมที่หนักแน่นของป๊อปปี้ที่มองมา แต่แล้วภาพประหลาดๆก็ฉายเข้ามาให้หัว
ภาพที่เธอร้องไห้งอแงกับป๊อปปี้ที่ไร่ รวมไปถึงภาพที่เธอวิ่งเล่นสนุกสนานกับ วัน ทู และทรี
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรไปน่ะฟาง”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางที่กำลังจะอ้าปากว่าเขาจู่ๆก็เซล้มลงก็รีบเข้าไป
ประคองกอดคนตัวเล็กไว้ ภาพที่เขารักกับฟางในตอนที่ยังเป็นของขวัญก็ฉายเข้ามาในหัวทำให้
ป๊อปปี้ใจเต้นรัวเมื่ออยู่ใกล้ฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่สบายก็ไปพักผ่อน เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนิ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งเข้าแล้วลูกน้องคุณจะหาว่า
ผมรังแกคุณซะเปล่าๆ”ป๊อปปี้นิ่งเงียบก่อนที่จะพูดจาเย็นชาเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“เออ ใช่สิ ชั้นมันก็เป็นแค่นางมารร้ายของนายเสมอนิ ทั้งปากร้ายนิสัยไม่ดีไม่ได้แสนดีเท่ากับของ
ขวัญเมียสุดที่รักของนายนิ ทำเป็นปากทีรักเมียคนเดียว นอนกับชั้นมากี่รอบล่ะ ไหนจะไปนอนด้วย
กันในที่ของเมียนายอีก นายมันก็ผู้ชายเห็นแก่ได้เหมือนๆกันทั้งโลกนั่นล่ะ”ฟางเห็นท่าทางเย็นชา
ของป๊อปปี้ก็ไม่พอใจพลางเชิดหน้าขึ้นแล้วว่ากลับบ้างแล้วภาพหลายอาทิตย์ก่อนที่เธอได้ยินความ
จริงของธามไทและมดเพื่อนรักของเธอทำให้เธอยิ่งเสียใจที่ผู้ชายทั้งโลกแค่มีความต้องการก็โอน
อ่อนไปตามเสน่ห์ของผู้หญิงแล้ว ไม่ได้มีความมั่นคงอย่างที่ตัวเองพูดเลย
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ผมมันไม่ดี งั้นก็เอาอย่างงี้สิ เลิกยุ่งกับผมซะ เลิกแล้วต่อกัน ทางใครทางมันแบบนี้แฟร์ๆ กลับ
ไปในที่ของคุณซะ”ป๊อปปี้ผละฟางออกจากตัวเองแล้วว่าใส่ร่างบางอีกครั้งก่อนที่จะเดินหัวเสียกลับ
ไปที่รถแล้วขับรถออกปากบ้านโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
“ไอ้ผู้ชายเฮงซวย คนบ้า ทำไมชั้นต้องมาเดือดร้อนใจแบบนี้กับเรื่องของนายด้วย เพราะไอ้ภาพ
บ้าๆที่มันผุดในหัวชั้นแน่ๆ”ฟางว่าไล่หลังไม่พอใจเพราะยิ่งเธออยู่กับป๊อปปี้มากเท่าไหร่ ภาพที่อยู่
ในหัวที่เป็นภาพของเธอกับป๊อปปี้ดีและรักกันมันฉายออกมาทุกครั้งก่อนที่จะเดินหงุดหงิดไปอีก
ทาง
 
 
 
 
 
 
“ชั้นจะไม่ปล่อยให้เรื่องมันคาราคาซังแบบนี้ไปอีกนานหรอก”ธามไทเดินออกมาจากที่ซ่อนเมื่อ
ทั้งหมดไปแล้วก่อนที่จะพูดขึ้นแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านโดยที่ไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ระหว่างป๊อปปี้
และฟางนั้นมีอีกคนที่แอบฟังเช่นกัน
 
 
 
 
 
สงสัยแก้วต้องกลายมาเป็นแม่ม่ายซะแล้วมั้ง เรื่องนี้555555
 
 
ส่วนป๊อปฟางก็ให้แง่งอนกันไปงั้นล่ะ จนกว่าตัวร้ายที่สุดจะโผล่ออกมาเดี๋ยวก็ดีกัน
 
 
ไม่ได้อัพนานมากกกกก ซอรี่น้า ขอโทษริงๆ ยุ่งมากเลยช่วงนี้