เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อย ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่ของเล่นของคุณ ถ้าอยากมากก็ไปที่อื่นอย่ามาปั่นหัวผมแบบนี้
ฟาง”ป๊อปปี้ชะงักเมื่อถูกคนตัวเล็กตรงมากอดจากด้านหลังก็รีบว่า
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษที่ชั้นพูดไม่ดีเมื่อกี้ ชั้นไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
“เหอะ มันก็ชักเจนแล้วนี่กับคำพูดคุณเมื่อกี้นี้ เบื่อสามีแล้วมาหาที่ระบายความสุขข้างนอก แล้วผม
ก็เป็นหมากในเกมส์นี้ของคุณ พอสักทีเถอะเลิกปั่นหัวผมได้แล้ว”ป๊อปปี้พยายามแกะมือของฟาง
ออก แต่ฟางกลับไม่ยอมปล่อยชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้ปั่นหัวนายนะ ชั้นแค่หงุดหงิดกับเรื่องในใจชั้นนิดหน่อย เครียดเท่านั้นเองเลยพูดอะไร
ไปไม่คิด แต่ชั้นไม่เคยเห็นนายเป็นแค่ของเล่นนะ”ฟางพูดแล้วพยายามกอดรั้งไม่ให้ป๊อปปี้ไป เธอ
ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้
 
 
 
 
 
 
“พูดไปไม่คิดงั้นหรอ เหอะ พอสักทีเถอะฟางไอ้ที่ทำผิดแล้วมาแก้ปัญหาปลายเหตุแบบนี้ไม่เอา
เงินฟาดหัวก็ว่าคนอื่นแบบนี้ตลอด ถ้าเครียดมากก็แก้ปัญหาไปเองแล้วกัน”ป๊อปปี้ว่าก่อนที่จะแกะ
มือฟางออกได้สำเร็จแล้วผลักฟางจนล้มลงแล้วปากุญแจรถลงข้างๆหมายจะให้ฟางกลับไปก่อนที่
จะเดินกลับเข้าไปในบ้านแทนรักแล้วล็อคประตูหน้าต่างเพื่อไม่ให้ฟางเข้าไปได้อีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตาบ้า นายจะทำแบบนี้กับชั้นไม่ได้นะ นายเป็นคนเดียวที่ทำให้ชั้นรู้สึกอบอุ่นตอนนี้แท้ๆ”ฟาง
โวยวายหน้าบ้านแทนรักก่อนที่จะพูดประโยคหลังสุดด้วยน้ำเสียงเบาลงพลางกอดอกแล้วมองบน
ฟ้าที่เมฆตั้งเค้าเตรียมฝนตกแล้วนึกหวั่นในใจลึกๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอเห็นชั้นเป็นตัวอะไรในสายตาเธอกันแน่ฟาง”ป๊อปปี้ที่พิงประตูทรุดลงนั่งพลางเอากำปั้นทุบพื้น
เพื่อระบายความเสียใจที่ได้ยินฟางว่าและมองเขาเป็นของเล่นฆ่าเวลาในยามเหงาของเธอเท่านั้น
และคิดถึงภาพอดีตที่ฟางยังเป็นของขวัญและรักกับเขาที่นี่
 
 
 
 
 
 
“เรื่องของเรามันเป็นแค่ความฝันสินะ เพราะเธอไม่มีทางจำกันได้อีกแล้ว ฟาง”ป๊อปปี้พูดอย่าง
เศร้าๆเมื่อคิดถึงภาพวันวานครั้งก่อน ก่อนที่จะลุกขึ้นตรงไปที่โต๊ะแล้วหยิบเหล้าที่เขาเก็บไว้มาดื่ม
เพื่อระบายความเศร้านี้ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ายังรักเค้าอยู่แล้วไปพูดกับเค้าแบบนั้นมันก็แรงไปนะแก้ว/ใช่ เฟย์เห็นด้วย แก้วร้องไห้แบบนี้ดูก็
รู้ว่าแก้วรักโทโมะเค้าอยู่นะ”เมื่อสาวๆกลับมาที่บ้านแล้วโฟร์และเฟย์ที่เห็นแก้วนั่งซึมหลังจากไล่
โทโมะไปและปาดน้ำตาอยู่เพียงลำพังก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“แต่เค้าทำร้ายแก้วมาก่อน/เคยทำร้ายมาก่อนต่างหากล่ะ แต่เค้ารักแก้ว เค้ามาขอโทษ แก้วก็ควร
จะให้อภัยเค้าสิ”แก้วพยายามแย้งโฟร์ในทิฐิตัวเองจนโฟร์ต้องรีบสวนกลับไปทันที
 
 
 
 
 
 
“ถ้าคนที่เค้าเคยทำร้ายเรามาก่อนมาขอให้อภัยมันง่ายขนาดนั้นแล้วโฟร์กับเฟย์ทำไมไม่ให้อภัย
ธามไทกับเขื่อนล่ะ หึ ตอบไม่ได้เหมือนกันสินะ เพราะอดีตที่มันเกาะกินในใจเราที่มันเหมือนฝัน
ร้ายคอยตามหลอกหลอนเราไงล่ะ มันทำให้เราไม่ไว้ใจเค้าอีกแล้ว แล้วแบบนี้จะให้แก้วเชื่อใจพี่
โทโมะได้หรอ แก้วทำไม่ได้หรอก”แก้วระบายความอัดอั้นออกมาใส่โฟร์และเฟย์ทันทีทำให้ธาม
ไทและเขื่อนที่เดินเข้ามาพร้อมเด็กๆชะงัก
 
 
 
 
 
 
“ถ้าในอดีตพวกเราเคยทำร้ายผู้หญิงของพวกเรามาก่อนก็จริง แต่อดีตมันเป็นสิ่งที่กลับไปแก้ไขไม่
ได้แล้ว ทำไมเราต้องจมอยู่กับมันล่ะ ทั้งๆที่ชีวิตเรายังเดินต่อไป และปัจจุบันตอนนี้ พวกเราก็
พร้อมที่จะขอชดใช้ในสิ่งที่ผิด อยากรับผิดชอบ อยากดูแลผู้หญิงของพวกเรา ทำไมไม่ให้โอกาส
เปิดใจกับพวกเราบ้างล่ะ”ธามไทโพล่งออกมาตามความรู้สึกตัวเองพลางสบตาโฟร์ที่ยืนเงียบไม่
ยอมตอบธามไทเช่นเดียวกับเขื่อนที่มองเฟย์จนทำให้เฟย์ใจสั่นและรีบเบือนหน้าหนีอดีตสามีหนุ่ม
ของตน
 
 
 
 
 
 
 
“พวกผู้ชายของพวกเธอก็มาหาถึงนี่ละ ถ้าอยากให้แก้วให้อภัยโทโมะ พวกโฟร์กับเฟย์ก็ลองให้
อภัย2คนนี้ดูสิ”แก้วพูดนิ่งๆก่อนที่จะเดินหนีทุกคนขึ้นห้องไป
 
 
 
 
 
 
“ว่าไง พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับคนไม่อาไหนอย่างชั้นมั้ยโฟร์ชั้นแคร์เธอกับลูกมากนะ/ยัง ยังไม่
พอที่ชั้นจะให้อภัยนายได้ ชั้นอุ้มท้องเจ้า3แฝดมาตั้ง9เดือนแถมช่วยกันเลี้ยงกับพี่ชายชั้นมาตั้ง
หลายปี ถ้ามาขอกันง่ายๆแบบนี้ได้ไง ไปเลยนะ”ธามไทรีบเดินเข้าไปกระแซะถามโฟร์ก่อนที่จะ
โดนโฟร์เตะเข้าที่หน้าแข้งแล้วบิดหูว่าชายหนุ่มจนชายหนุ่มร้องโอดโอยแล้วรีบวิ่งหนีไป
 
 
 
 
 
 
 
“ก็สมควรแล้วนี่คะพี่ธาม ทั้งเจ้าชู้กะล่อนแบบนี้เนว่าพี่ควรไปเคลียร์กับสาวๆของพี่เลย/จริงสิ
เคลียร์”เนโกะนั่งลงข้างพี่เขยในนามของตนแล้วว่าก่อนที่ธามไทนึกขึ้นได้จะรีบออกไปจากบ้านข
องโฟร์ทิ้งให้โฟร์ที่แอบมองธามไทด้วยความสงสัยว่าเขารีบไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปไหนของเค้านะอีตาบ้า มาๆไปๆช่วยทำอะไรให้ชั้นเชื่อใจนายสักทีเถอะ”โฟร์แอบบ่นเบาๆกับ
การไปของธามไทแล้วคิดถึงคำพูดและแววตาของเขาที่แสดงความจริงให้เห็นว่าเขาต้องการจะขอ
แก้ตัวกับเธอ
 
 
 
 
 
 
“หยุด ไม่ต้องมาหยอดคำหวาน ถ้าพี่ยังไม่ยอมอ่อนข้อให้พ่อเฟย์ เฟย์ก็ไม่โอเค แล้วก็จะไปเดท
กับผู้กองจงเบด้วย/อะไรไม่เอาล่ะ พูดไทยก็ไม่ชัด คุยกับพ่อเราไม่รู้เรื่องหรอก เฟย์คืนดีกันเถอะ
นะถ้าเกิดเราไม่ดีกันแล้วเฟย์ป่องขึ้นมาจะว่ายังไง โอ๊ยๆเจ็บๆ”เฟย์รีบออกตัวห้ามเขื่อนที่จะเข้าหา
ตัวเองพลางขู่ก่อนที่เขื่อนรีบอ้อนเฟย์แล้วยกประเด็นที่เขาและเธอมีอะไรกันขึ้นมาเสียงดังทำให้
เฟย์หน้าแดงจัดแล้วไล่ทุบชายหนุ่มเป็นการลงโทษทันที
 
 
 
 
 
ครืน
 
 
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
 
 
 
สายฝนที่เริ่มกระหน่ำตกลงมาที่บ้านแทนรักทำให้ฟางที่กอดอกอยู่นอกบ้านตัวเปียกลู่รีบวิ่งไปที่
ประตูบ้านแล้วพยายามเคาะเรียกป๊อปปี้อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า เปิดประตูให้ชั้นเดี๋ยวนี้ นายจะทำแบบนี้กับชั้นไม่ได้นะ เปิดประตู”ฟางพยายามเคาะเรียก
ป๊อปปี้ก่อนที่จะเอามือเรียวทุบประตูไม่หยุด เพราะฝนที่ตกหนักและมีฟ้าร้องทำให้เธอนึกกลัว เปรี้ยงงง
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดด”ฟ้าผ่าลงมาที่ต้นไม้ต่อหน้าฟางนั้นทำให้ฟางกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว
ก่อนที่ป๊อปปี้จะสะดุ้งตื่นหลังจากดื่มเหล้าจนคอพับฟุบหลับไปในบ้านรีบไปเปิดประตูแล้วต้องตกใจ
เมื่อเห็นฟางทรุดนั่งอยู่หน้าบ้านก็ไม่รอช้ารีบอุ้มร่างบางของฟางเข้ามาในบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเป็นอะไรนะฟาง/ไอ้คนบ้า ทำไมพึ่งมาเปิด ชั้นกลัวจะตายอยู่แล้ว”ป๊อปปี้พูดด้วยความเป็น
ห่วงเมื่อวางฟางลงที่เก้าอี้ก่อนที่ร่างบางจะเผลอกอดป๊อปปี้แน่นเมื่อเห็นหน้าเขา ทำให้ป๊อปปี้อึ้งไม่
คิดว่าคุณหนูนันท์แห่งนีระสิงห์ที่เย่อหยิ่งกับเขาจะกอดเขา ทั้งๆที่ตอนนี้เธอคือฟางไม่ใช่ของขวัญ
เมียเขาเลย
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องกลัวนะ ชั้นอยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัว”ป๊อปปี้กอดปลอบฟางแน่นและใจเต้นรัวนี่มันต้องเป็นฝัน
แน่ๆที่ฟางจะมาทำดีกับเขาแบบนี้แต่แล้วเขาต้องซึมลงไปเมื่อคิดได้ว่าฟางนั้นมีตัวจริงคือธามไท
ไปแล้ว ก่อนที่ร่างสูงจะผละร่างบางออกจากอ้อมกอด
 
 
 
 
 
 
“นะนาย/เราไม่ควรจะทำแบบนี้อีก ถ้าฝนหยุดแล้วผมจะไปส่งคุณ”ฟางมองป๊อปปี้ที่ลุกหนีด้วย
ความไม่เข้าใจก่อนที่ป๊อปปี้จะพยายามตัดใจแล้วพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
“ก็ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นไม่อยากกลับนายพูดไม่รู้เรื่องรึไง ชั้นไม่อยากกลับๆ/แต่คุณต้องกลับฟาง
เพราะที่นี่มันไม่ใช่ที่ของคุณ คุณมีสามีแล้วมีสังคมที่ต้องอยู่ แล้วมันก็ห่างไกลกับสังคมที่ผมอยู่
มาก และอีกอย่างผมก็มีเมียแล้ว ถึงแม้เธอจะไม่อยู่กับผมแล้วตอนนี้ แต่เธอยังอยู่ในใจผมไม่มีวัน
เปลี่ยน เราไม่ควรจะทำแบบนี้คุณควรจะแคร์สามีคุณ”ฟางโวยวายไม่พอใจก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดเสียง
แข็งถึงความจริงต่างๆ
 
 
 
 
 
 
“แคร์สามีทำไมในเมื่อเค้าทรยศชั้น เค้ากับเพื่อนสนิทร่วมกันสวมเขาชั้น ชั้นต้องแคร์เค้าอีกรึไง/
นั่นมันเรื่องอดีต คุณเองก็ทำร้ายน้องสาวผมมามากพอแล้วยังจะเอาอะไรอีกฟางต้องให้โฟร์ตายไป
เลยรึไงถึงจะสะใจคุณ ไม่รู้ล่ะ ผมจะเอาคุณไปส่ง แล้วทะเลาะอะไรกับสามีอยู่ก็เคลียร์กันซะไม่ใช่
หนีปัญหาแบบนี้”ฟางแค่นหัวเราะคิดถึงสิ่งที่เธอรับรู้แล้วว่าก่อนที่ป๊อปปี้ที่พยายามทำแข็งไม่สงสา
รเธออีกก็พูดขึ้นแล้วเดินหนีแต่ฟางรีบตามมาขวางไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ๆในเมื่อไล่กันนัก หลังฝนหยุดชั้นจะกลับ แต่ก่อนกลับชั้นขออะไรได้มั้ย เอ่อ ชั้นก็ไม่รู้
เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่ว่าชั้นอยากทำแบบนาย”ฟางนิ่งคิดถึงความเป็นจริง ใช่สิเธอจะหนี
ปัญหาแบบนี้ไม่ได้ เธอต้องกลับไปเคลียร์เรื่องทุกอย่าให้เรียบร้อย ร่างบางเดินเข้าไปใกล้ป๊อปปี้
ทันทีที่พูดจบก่อนที่จะตัดสินใจโน้มลำคอของป๊อปปี้ลงมาแล้วบดจูบชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน เธอ
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเธอถึงอยากจูบเขา อยากกอดเขาไม่ยากไปจากเขาเลย ป๊อปปี้
อึ้งก่อนที่จะมองฟางแววตาอ่อนลงและไม่ขัดขืนในสิ่งที่ฟางทำแล้วเอามือโอบเอวฟางไว้แนบชิด
ตนเองก่อนที่จะจูบตอบสนองคนตัวเล็กเขาเองก็อยากหยุดเวลานี้ไว้นานๆเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
”ทำไมไม่รับสายวะ อยากจะหายไปไหนก็หายไปเถอะชั้นไม่ว่าอะไรแล้วน่า แต่ตอนนี้ช่วยรับสาย
ชั้นหน่อยเถอะนะฟาง”ทางด้านธามไทที่กลับมาที่ที่พักก็พยายามโทรหาฟางหลายสายแต่ภรรยา
ในนามของเขากลับสายเลย
 
 
 
 
 
 
“ทำไม ธามจะตามหาฟางทำไม/แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอน่ะมด ผัวเมียโทรหากันไม่ได้รึไง”มดที่
เข้ามาได้ยินรีบโวยวายทำให้ธามไทรีบตัดบทไปด้วยความรำคาญ
 
 
 
 
 
 
 
“เกี่ยวสิ อย่าลืมว่ามดเป็นเมียธามเหมือนกัน/ถึงจะเป็นคนที่ชั้นนอนด้วยก็จริงแต่มันก็แค่เซ็กส์ที่
สนุกกันไปเท่านั้น ไม่ได้มีความผูกพันอะไร ผู้หญิงที่ชั้นจะยอมรับเรียกเมียได้ก็ต้องเป็นคนที่ชั้น
สนใจไม่ใช่คนที่มาเสนอตัวให้แบบเธอ”มดรีบพูดถึงสถานะตัวเองแต่ก็ไม่วายถูกธามไทตอกกลับ
มาอย่างเจ็บแสบ
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วอย่างตอนที่นอนกับนังโฟร์นั่น ธามนับเป็นเมียรึว่าคู่นอนล่ะ หึ ทำเป็นหวงเนื้อตัวไม่เล่นด้วย
ต่อหน้ายัยฟาง แต่โร่ไปหาถึงที่ที่บริษัท เป็นพวกหน้าด้านไร้ยางอายกินกันถึงที่ของนีระสิงห์”มด
ไม่พอใจพลางรีบพูดกระทบถึงโฟร์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“โฟรืไม่ได้เป็นผู้หญิงไร้ยางอายนะ ชั้นหลอกล่อโฟร์ไปเองเพราะชั้นชอบเค้า และตอนนั้นก็มี
จดหมายบ้าบออะไรไม่รู้ส่งไปให้โฟร์จนโฟร์ต้องมาเคลียร์กับชั้นที่บริษัทต่างหากล่ะ แต่คืนนั้นที่ชั้น
ทำไปกับโฟร์ ทำร้ายเธอ ก็เพราะชั้นไม่อยากให้เธอไปเป็นของใครไงล่ะ โฟรืไม่เหมือนกับคนอื่น
ต่อให้เธอจะถูกว่าร้ายแต่เธอก็เป็นดอกไม้ที่สวยงามของชั้น เป็นเมียชั้น ชั้นผิดเองที่ไม่กล้าพอที่
จะปกป้องเธอ”ธามไทโพล่งออกมาถึงอดีตที่โฟร์บุกมาหาเขาถึงบริษัทในคืนวันเกิดเรื่องเพราะมี
จดหมายมากล่าวหาและขู่จะทำร้ายเธอและทำร้ายเพื่อนเกย์ที่มาสมอ้างเป็นแฟนกัน ทำให้ทั้งคู่
ทะเลาะกันรุนแรงก่อนที่ธามไทจะห้ามใจตัวเองไม่อยู่ทำลายโฟร์ไปในคืนนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“หยุด ชั้นไม่อยากฟัง ผู้หญิงใจแตกท้องตั้งแต่เรียนยังไม่จบแบบนั้นไม่สมควรที่จะได้รับการ
ยกย่อง เผลอๆมันไปมั่วกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้/เลิกบ้าได้แล้วมด อย่าว่าโฟร์ ชั้นเบื่อกับความงี่เง่า
ของเธอเต็มทน ชั้นจะไปตามหาฟางแล้วจะได้จัดการเรื่องหย่าสักที”มดกรีดร้องออกมากับความ
จริงที่เธอไม่อยากฟังพลางจะเข้าไปทุบอกกว้างของธามไท แต่ธามไทผลักร่างบางลงกับเตียงแล้ว
เดินหนี เมื่อเปิดประตูห้องออกมาทำให้ธามไทอึ้งเมื่อเห็นโฟร์ยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับเฟย์ โฟร์รีบ
วิ่งหนีธามไทออกไปทำให้ชายหนุ่มต้องรีบตามโฟร์ไป มดหมายจะตามไปบ้างแต่เฟย์รีบเข้ามา
ขวางไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นว่าคนที่น่าละอายที่สุดคือเธอ ชั้นล่ะสงสารฟางจริงๆที่มีเพื่อนแบบนี้”เฟย์ว่าก่อนที่จะรีบเดิน
ตามโฟร์ไปบ้างทิ้งให้มดทรุดตัวนั่งลงอยู่ตรงนั้นด้วยอารมณ์หลากหลายที่ประดังประเดเข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้น ชั้นแค่จะมาบอกนายเฉยๆว่าพรุ่งนี้ลูกๆจะชวนนายไปดูหนัง ชั้นจะกลับบ้านแล้ว/อย่าไป
ได้มั้ย ชั้นขอโทษ”โฟร์รีบพูดเมื่อถูกธามไทรั้งไว้ แต่ธามไทไม่ยอมปล่อยเธอแล้วพูดก่อนที่จะดึง
เธอไปกอดแน่นทำให้โฟร์ยืนนิ่งยอมให้ธามไทกอดแบบนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“คุณธามไทเกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ ตอนนี้คุณโทโมะถูกยิง อาการเป็นตายเท่ากันครับ”ระหว่างนั้น
เองคนสนิทของโทโมะรีบวิ่งมาบอกทำให้ธามไทและโฟร์อึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบ ก่อนจะวกไปหาป๊อปฟางวกไปหาโทโมะแก้วก่อนแล้วกัน55555
 
รับรองตอนต่อไปมีเงิบแน่ๆ
 
 
โทษทีน้ามาอัพช้าเพราะว่ายุ่งมากเลย มาอัพแล้วน้า ยังอ่านกันอยู่ป่าวอ่ะ