เจ้าสาวบ้านไร่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นในสายของวันต่อมาแล้วหันไปพบกับร่างบางของฟางที่นอนหลับอยู่ข้างเขาชาย

หนุ่มนิ่งพลางเอามือขึ้นก่ายหน้าผากคิดหนักกับเรื่องของเขาและเธอที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ถ้าเธอไม่ใช่ของขวัญของชั้นอีกแล้วทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะขยับตัวให้

ลุกขึ้นนั่งแล้วเพ่งมองฟางที่หลับตาพริ้ม ตอนที่เธอหลับอยู่นั้น แล้วไม่มาโวยวายด่าว่าเขามันเหมือน

กับเขาได้เมียของเขากลับมา แต่มันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้วเพราะนี่คือตัวจริงของเธอ ส่วนฟางที่เป็น

ของขวัญเมียเขามันก็แค่ความฝันเท่านั้น

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่ชั้นอยากจะตัดเธอไปจากใจ ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย ฟาง”ป๊อปปี้มองฟางและพูดขึ้นอีก

ครั้งก่อนที่จะลุกขึ้นไปจัดการตัวเองแล้วออกไปจากห้องนอนของเขาทิ้งให้ฟางได้นอนหลับพักผ่อน

 

 

 

 

 

 

 

“หาว เพลียชะมัด”สักพักใหญ่ฟางที่เริ่มรู้สึกตัวแล้วพลิกตัวหมายจะกอดหมอนข้างข้างเตียงแต่เมื่อ

พบกับความว่างเปล่าทำให้ฟางรู้สึกตัวได้ว่าเธอไม่ได้นอนที่บ้านร่างบางยันตัวเองขึ้นมานั่งแล้วนั่งคิด

ทบทวนถึงเรื่องเมื่อคืนที่เธอและป๊อปปี้มีอะไรกันอีกครั้ง และครั้งนี้เธอเองก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อนอีกด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ นี่ชั้นทำบ้าอะไรลงไปอีกแล้วเนี่ย”ฟางหน้าแดงจัดเมื่อคิดถึงสิ่งที่ตัวเองทำ

ไปแล้วเอามือขยี้ผมตัวเองไปมาเพื่อสะบัดความคิดเรื่องเมื่อคืนออกไป ก่อนที่จะตั้งสติแล้วลุกขึ้นไป

จัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนที่จะถือวิสาสะเปิดตู้เสื้อผ้าป๊อปปี้แล้วหยิบเสื้อยืดและกางเกงบ๊อก

เซอร์ของเขามาใส่พลางจัดที่นอนให้ก่อนที่จะเดินออกมาข้างนอกห้อง จะว่าไปแล้วบ้านของป๊อปปี้ก็

น่าอยู่เหมือนกันแฮะ นี่คงจะตั้งใจอยู่กับเมียของหมอนั่นสินะ ฟางเดินสำรวจภายในบ้านก่อนจะรู้สึก

หิวจึงเดินไปที่ครัวเพื่อทำอาหารแบบง่ายๆ

 

 

 

 

 

 

“ทำอะไรน่ะ/โอ๊ย”ขณะที่ฟางกำลังหั่นเนื้ออยู่นั้นป๊อปปี้ที่กลับเข้ามาในบ้านผ่านไปที่ครัวเห็นฟาง

กำลังทำอะไรก็รีบถามทำให้ฟางร้องออกมาเมื่อถูกมีดบาด

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ชั้นแสบนะตาบ้ามาทำให้คนอื่นตกใจแบบนี้แกล้งกันรึไง/นี่เลิกมองกันในแง่ร้ายสักทีเถอะ

เธอน่ะมันน่าจะโดนมากกว่านี้เอาเสื้อผ้าคนอื่นมาใส่ไม่พอยังจะมาขโมยของกินคนอื่นอีก”ฟางร้อง

โวยวายเมื่อป๊อปปี้ปิดพลาสเตอร์ให้ก่อนที่ป๊อปปี้จะบ่นกลับไป

 

 

 

 

 

 

“นี่จะเรียกร้องค่าเสียหายจริงๆด้วย จะเอาเงินก็เอาสิอยู่ในกระเป๋าชั้น/เลิกเอาเงินฟาดหัวสักทีเถอะก็

บอกแล้วไงว่าไม่เอาๆ แล้วนี่เอาข้าวของออกมานี่ทำกับข้าวเป็นรึไง”ฟางรีบพูดก่อนที่ป๊อปปี้ถอน

หายใจออกมาพลางว่ากลับไปพลางมองไปที่ข้าวของที่ฟางกำลังเตรียมอาหารอยู่

 

 

 

 

 

“ไม่เป็น แต่หิว/พูดง่ายมากถ้าครัวชั้นไหม้ขึ้นมาจะว่ายังไง อยู่ตรงนี้ล่ะเดี๋ยวทำกับข้าวให้กิน”ฟาง

กอดอกพลางเชิดใส่ป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้ส่ายหน้าเบาๆก่อนที่จะลุกไปทำอาหารให้เขาและฟางทาน

โดยที่ไม่รู้เลยว่าฟางที่มองเขาทำกับข้าวอยู่นั้นแอบอมยิ้มกับการกระทำของเขา

 

 

 

 

 

“แล้วนี่นายไปไหนมาน่ะ/ออกไปดูรถให้เธอน่ะ รถเธอตัวเครื่องเสียถ้าซ่อมเสร็จแล้วบ่ายๆคงขับกลับ

ได้ล่ะ”เมื่อทานข้าวเสร็จแล้วฟางที่มองป๊อปปี้ล้างจานของเขาและเธอจึงถามขึ้นก่อนที่ป๊อปปี้จะตอบ

ไปตามจริงที่เขาออกไปดูสภาพรถให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่อ่ะ ตอนนี้ชั้นยังไม่อยากกลับ/ห้ะ อะไรนะ จะบ้ารึไงที่นี่ไม่ใช่โรงแรมรึรีสอร์ตนะที่อยากจะมาพัก

ก็มาแบบนี้น่ะ ชั้นต้องการความเป็นส่วนตัวเหมือนกันนะ”ฟางนิ่งเงียบคิดถึงสิ่งที่เธอเจอมารีบพูดดัก

ชายหนุ่มทำให้ป๊อปปี้เหวอก่อนที่จะหันมาบ่นใส่ฟางยาวเหยียด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นบอกแล้วไงว่ายังไงชั้นก็ยังไม่อยากกลับตอนนี้ ถ้าอยากจะไล่ชั้นไปจากนี้ก็อุ้มชั้นไปแทนแล้ว

กัน”ฟางถอนหายใจแล้วพูดขึ้นก่อนที่จะเดินตามตัวเองออกไปสำรวจส่วนต่างๆของบ้านแทนรักทิ้ง

ให้ป๊อปปี้ที่จะอ้าปากบ่นต่อยืนเหวออยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆหลานคนนี้ของเนดิ้นรึยังน้า/ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเนโกะ พี่ถึงท้องไม่กี่เดือนเองนะ”เนโกะที่

อ้อนแก้วพลางเอาหน้าลงไปแนบท้องแก้วทำให้แก้วยิ้มด้วยความเอ็นดูเด็กสาว

 

 

 

 

 

 

“ถึงจะเป็นท้องแรกแก้วก็ต้องดูแลตัวเองให้มากๆนะ โฟร์จำได้ตอนโฟร์ท้องเจ้าแฝดนะ พี่ป๊อปกับ

เขื่อนดูแลโฟร์ดีมากเอาโน่นนี่มาให้กินจนตัวนี่กลมเลย/ใจร้าย ตอนนั้นทีเรากินเยอะกลับมาว่าเราอีพี่

เขื่อนบ้า”โฟร์เอานมอุ่นมาให้แก้วพลางพูดถึงเมื่อตัวเองท้องก่อนที่เฟย์ที่นั่งฟังด้วยจะบ่นอุบถึงอดีต

สามีที่มักจะบ่นเวลาเธออ้อนให้ไปทานบุฟเฟ่ห์ด้วยกันว่าอ้วนเป๋นแม่หมูตลอด

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ๆคิดถึงเขื่อนอยู่ล่ะสิเฟย์มีน้อยใจด้วย/บ้าหรอ เปล่าสักหน่อย แค่บ่นเฉยๆ”โฟร์ได้ทีรีบแซว

เฟย์ก่อนที่เฟย์หน้าแดงจะแล้วพูดปฏิเสธไป

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิแล้วนี่ป๊อปปี้ไปไหนแล้วล่ะ หายไปทั้งวันไม่มารับแก้วเลย/เหมือนจะไปนอนบ้านแทนรักนี่ล่ะ

เวลาพี่ป๊อปเครียดรึอยากพักผ่อนแกจะชอบไปที่นั่นเสมอๆไม่ต้องห่วงหรอก จริงสิ วันนี้ไหนๆก็มีแต่

สาวๆแล้ว เราไปในเมืองไปช้อปปิ้งกันให้สนุกสุดไปเลยดีกว่าเนาะ”แก้วนึกถึงเพื่อนรักรีบถามถึง

ป๊อปปี้ก่อนที่โฟร์จะตอบแทนแล้วรีบชวนสาวๆออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคุณเขื่อนที่ช่วยให้ผมได้ออกมาเจอลูกๆแบบนี้”ทางด้านธามไทที่ขอบคุณเขื่อน

หลังจากที่เขาได้รับข้อความให้มาที่โรงเรียนของทั้ง3แฝดเพื่อมาประชุมผู้ปกครองแทนโฟร์ที่ง่วนแต่

การรับออเดอร์สินค้าที่ไร่

 

 

 

 

 

 

”ไม่เป็นไรครับ ผมแค่อยากให้เจ้า3แฝดได้เจอหน้าพ่อแท้ๆบ้างและผมก็เห็นว่าคุณอยากจะดูแล

พวกเค้าจริงๆผมเลยยอมนะเนี่ย”เขื่อนยิ้มและพูดอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พ่อธาม/หวัดดีครับเด็กๆ วันนี้พ่อขอมารับพวกเรา1วันนะ แล้วพ่อจะพาไปกินไอติม”เมื่อ3แฝด

เลิกเรียนต่างต้องตกใจเมื่อธามไทอยู่กับเขื่อนก่อนที่ธามไทจะพาเด็กๆไปทานไอศกรีมใกล้ๆ

โรงเรียนของพวกเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรน่ะโฟร์ทำไมมีต้นไม้มาขวางได้ ทั้งๆที่ตอนออกมาไม่มี/สงสัยคงจะหล่นตอนที่พวกเราออก

ไปล่ะมั้ง ช่างเถอะแก้วอยู่ในรถนะเดี๋ยวเฟย์กับเนโกะจะเอาออกไปเอง”แก้วแปลกใจเมื่อเห็นกิ่งไม้

ขนาดใหญ่มาขวางทางกลับเข้าไร่ก็ร้องทักก่อนที่เฟย์จะตอบแล้วเดินลงจากรถไปกับเนโกะ

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด อะไรน่ะ/จะทำอะไรพี่โฟร์น่ะอย่านะ”แต่แล้วจู่ๆก็มีไอ้โม่งในชุดดำเดินมาประมาณ4คนเข้ามา

ที่รถแล้วลากโฟร์ลงมาจากรถเมื่อเฟย์และเนโกะจะไปช่วยก็ถูกทำร้ายจนล้มลงไปกองกับพื้น แก้ว

ไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปช่วย

 

 

 

 

 

 

“แส่มากนะมึง/อย่านะ”

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

ขณะนั้นเองที่ไอ้โม่งอีกคนจะเข้ามาทำร้ายแก้วโทโมะและลูกน้องคนสนิท1คนพุ่งเข้ามาถีบคนร้าย

ออกไปจากตัวแก้วแล้วดึงแก้วไปกอดแน่นทำให้แก้วตะลึงเมื่อโทโมะเข้ามาปกป้องเธอ

 

 

 

 

 

 

“เห้ย จะทำอะไรโฟร์น่ะ/อย่าทำร้ายเฟย์นะ”จังหวะเดียวกันที่ธามไทและเขื่อนที่กำลังจะพาเด็กๆไป

ส่งที่ไร่เห็นเหตุการณ์ก็รีบเข้าไปช่วยก่อนที่ธามไทจะเข้าไปช่วยโฟร์จนตัวเองเสียหลักล้มลงไปกอง

กับพื้นท่ามกลางเสียงหวีดร้องตกใจของโฟร์ที่เผลอเป็นห่วงธามไท

 

 

 

 

 

 

“หยุดทั้งหมดนั่นล่ะ ถ้าขืนพวกแกทำอะไรพวกชั้นอีกชั้นจะยิงเรียงตัวแน่/เออ นี่น่ะแค่สั่งสอนรู้เอา

ไว้ซะ”โทโมะยิงปืนขึ้นฟ้าแล้วรีบขู่ก่อนที่หัวหน้าไอ้โม่งจะพูดแล้วรีบพาลูกน้องหนีไปจนหมด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะเฟย์ โถ ดูสิโดนตบจนปากห้อยเลย/ฮือๆไอ้พี่เขื่อนบ้า นี่เมียเจ็บตัวอยู่นะยังมีหน้ามา

ล้อเล่นอีกหรอ”เขื่อนประคองกอดเฟย์ไว้แล้วมองแผลที่มุมปากของเฟย์ก่อนจะถูกเฟย์ทุบเบาๆแล้ว

ว่าพลางร้องไห้ออกมา ทำให้เขื่อนแอบอมยิ้มนิดนึงที่เฟย์ยังยอมรับอยู่ว่าเธอเป็นเมียเขาแม้จะหย่า

กันก็ตามก่อนที่จะดึงเฟย์ไปกอดปลอบไม่ให้เธอร้องไห้อีกเช่นเดียวกับ3แฝดที่ช่วยกันประคองเน

โกะขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“พวกนั้นมันเป็นใครทำไมถึงทำร้ายเธอน่ะโฟร์ แล้วนี่เจ็บมากมั้ย ไปหาหมอดีมั้ย เผื่อสมองกระทบ

กระเทือน/โอ๊ย ตาบ้า ชั้นโดนตบที่หน้าไม่ใช่ที่หัวย่ะ ไม่ต้องไปเช็คสมองแล้วนี่ทำไมถึงมากับเขื่อน

กับลูกชั้น นี่นายแอบไปหาลูกงั้นหรอทำไมทำแบบนี้ล่ะเขื่อน”ธามไทที่ประคองกอดโฟร์ไว้รีบถาม

ยาวเหยียดก่อนที่จะถูกโฟร์บ่นกลับแล้วไม่วายว่าไปถึงเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าพึ่งว่าเขื่อนเลยนะ เขื่อนน่ะทำถูกแล้ว แต่ตอนนี้น่ะชั้นต้องดูแลเธอนะโฟร์ ชั้นไม่ยอมหรอกให้

ใครมารังแกเธอแบบนี้/ไม่ต้องมาพูดดีเลยนะ ชั้นดูแลตัวเองได้ นี่เผลอๆอาจจะเป็นฝีมือของสาวๆ

ของนายก็ได้”ธามไทพูดตามตรงทำให้โฟร์ชะงักใจเต้นรัวกับสิ่งที่ธามไทบอกก่อนที่จะแกล้งโมโห

กลบเกลื่อนไปงั้น

 

 

 

 

 

 

 

“เจ็บมากมั้ย ไปโรงพยาบาลรึเปล่า เช็คดูอาการลูกก่อนมั้ยแก้ว/นี่ถ้าคิดจะห่วงแค่ลูกในท้องบอก

เลยว่าชั้นน่ะไม่ตายง่ายๆหรอก คุณจะไปไหนก็ไป หลีก”โทโมะปัดฝุ่นตามเนื้อตัวให้แก้วแล้วถาม

ด้วยความเป็นห่วงแก้วและลูกแต่แก้วที่ตั้งแง่และคิดว่าโทโมะห่วงแค่ลูกก็พูดแกมตัดพ้อแล้วไล่ชาย

หนุ่มให้ไปไกลๆเธอ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไป ชั้นจะไม่ไปจากเธอถึงเธอจะไล่ชั้นสักกี่ร้อยรอบชั้นก็ไม่ไป ดูสิถ้าชั้นกับลูกน้องมาไม่ทันเธอ

กับเพื่อนแล้วก็เนโกะจะเป็นยังไง/นั่นมันก็เรื่องของชั้น ชั้นดูแลตัวเองได้ คุณไม่ต้องมายุ่ง ฟังภาษา

คนไม่รู้เรื่องรึไงว่าชั้นเกลียดคุณไม่อยากเห็นหน้าคุณ”โทโมะรีบพูดก่อนที่แก้วจะสวนกลับแล้วผลัก

อกโทโมะให้ออกห่างจากเธอแล้วเดินหนี แต่ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบตรงเข้ามากอดแก้วแน่นจากด้าน

หลังแน่นเพื่อรั้งเธอเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษแก้ว ชั้นขอโทษในสิ่งที่ชั้นเคยทำร้ายเธอ เรากลับมาเริ่มต้นใหม่ได้มั้ย ต่อไปนี้จะไม่มี

การหลอกลวงอะไรอีกต่อไปแล้ว จะมีเรา3คนพ่อ แม่ ลูกอยู่ด้วยกันนะ”โทโมะขอร้องและขอโทษ

แก้วออกมาจากความรู้สึกที่แท้จริงทำให้แก้วแค่นหัวเราะก่อนที่จะใช้แรงทั้งหมดผลักตัวเองออก

จากโทโมะแล้วตบหน้าชายหนุ่มหันอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“เลิกพล่ามสักที ทำลายชีวิตชั้นทำลายสิ่งที่พ่อแม่ชั้นสร้างมาทั้งหมดแล้วจะมาขอโทษง่ายๆเพื่อ

เริ่มต้นใหม่งั้นหรอ มันไม่ง่ายไปหน่อยรึไง ชั้นบอกกี่ครั้งแล้วว่าชั้นเกลียดไม่อยากเห็นหน้าคุณ แค่

คุณมาสัมผัสตัวชั้นอีกแบบนี้มันก็ทำให้ชั้นคลื่นไส้ขยะแขยงจะแย่อยู่แล้ว ออกไปจากชีวิตชั้นจะไป

ตายที่ไหนก็ไป”แก้วระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างอัดอั้นว่าใส่โทโมะก่อนน้ำตาแห่งความเสียใจใน

อดีตจะไหลออกมา เขาทำลายเธอ หลอกเธอทำลายสิ่งที่พ่อแม่เธอสร้างมากับมือแล้วนี่จะแค่มา

ขอโทษอย่างเดียวงั้นหรือ

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเธอไล่ให้ชั้นไปถึงขั้นไปตายแล้วทำให้เธอให้อภัยชั้น ชั้นก็ยอม มันคงสายไปสินะที่ชั้นจะบอก

ว่า ชั้นรักเธอ ลาก่อนแก้วฝากดูแลเนโกะแทนชั้นด้วย”โทโมะอึ้งกับคำพูดของแก้วก่อนที่จะสูดลม

หายใจเข้าลึกๆแล้วพูดขึ้นแล้วเดินกลับไปที่รถอย่างเศร้าๆก่อนจะนั่งรถออกไป แก้วรู้ว่ารถของโท

โมะออกไปแล้วก็หันกลับไปมองก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาด้วยความเศร้าและเสียใจเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ ถ้าซ่อมรถเสร็จแล้วก็ขับเข้ามาไว้ในนี้ด้วยนะ/นี่ผมไม่ใช่ช่างซ่อมรถนะคุณ แล้วก็ไม่ใช่เบ๊คุณ

ด้วย แล้วนี่คุณทำอะไรน่ะ จะทำลายบ้านผมรึไง”เมื่อป๊อปปี้ซ่อมรถให้ฟางเสร็จแล้วกลับเข้ามาใน

บ้าน ร่างบางรีบโยนกุญแจรถให้ป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะโวยวายกลับแล้วชะงักเมื่อเห็นฟางกำลังเอา

ดอกไม้ใส่กระถางเล็กๆที่ชานบ้านของเขา

 

 

 

 

 

 

 

“นี่โง่รึเซ่อกันแน่ยะดูไม่ออกว่าชั้นทำอะไร ชั้นก็แค่เบื่อๆเท่านั้นล่ะน่า/ถ้าเบื่อก็กลับไปซะสิจะได้ไม่

ต้องเบื่อแบบนี้”ฟางย้อนกลับใส่ป๊อปปี้ด้วยความกวนก่อนที่ชายหนุ่มจะไล่ฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่กลับ ชั้นบอกแล้วว่าถ้าจะเอาชั้นกลับไปให้ได้ก็มาอุ้ม ว้ายจะทำอะไรน่ะ วางชั้น

ลงเลยนะ/เอ้าก็อุ้มคุณออกไปไง บอกเองไม่ใช่หรอ แล้วตอนนี้ผมก็ทำอยู่ ไม่มีอะไรมาหยุดลูกบ้า

ของผมได้หรอก อื้อออ”ฟางเชิดหน้าแล้วว่าป๊อปปี้กลับอย่างไม่ใส่ใจก่อนที่จะร้องออกมาเมื่อถูก

ป๊อปปี้อุ้มขึ้น ชายหนุ่มยิ้มเยาะออกมาแล้วว่าฟางก่อนที่เสียงของเขาจะหายไปเมื่อจู่ๆฟางก็โน้ม

ใบหน้าของเขาลงมาบดจูบ ทำให้ป๊อปปี้จะงักและหยุดเดินก่อนที่จะหย่อนตัวฟางลงให้ยืน โดยที่

ฟางเอาเมื่อถูกปล่อยให้ลงยืนก็ไม่วายเลิกจูบป๊อปปี้พลางเอาลิ้นสูดเขาไปในโพรงปากของชายหนุ่ม

แล้วหยอกล้อกับลิ้นของเขาก่อนที่ป๊อปปี้จะหลับตาพริ้มแล้วเลื่อนมือหนามาโอบเอวเธอไว้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไงชั้นนี่ล่ะที่หยุดลูกบ้าของนายได้”ฟางที่รู้สึกว่าป๊อปปี้เลิกขัดขืนตัวเองแล้วก็ผละรสจูบออกมา

แล้วพูดพลางยักคิ้วกวนๆให้ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

“ตัวเองมีสามีอยู่แล้วมาทำแบบนี้กับผมทำไม คุณต้องการอะไรกันแน่”ป๊อปปี้มองฟางที่เพิ่งจูบตัว

เองแล้วเดินไปก็พูดขึ้นด้วยความสับสนในตัวของฟาง

 

 

 

 

 

 

“คงเป็นโรคเบื่อสามีเฮงซวยล่ะมั้งเลยมาหาของเล่นฆ่าเวลา/ถ้าคุณเห็นผมเป็นแค่นี้คุณก็กลับไปซะ

เพราะผมไม่ใช่ของเล่น”ฟางอึกอักก่อนที่จะปากดีพูดกลับไปทำให้ป๊อปปี้หน้าเสียแล้วว่าก่อนที่จะ

พูดใส่ฟางด้วยน้ำเสียงเย็นชาทำให้ฟางเหวอเมื่อถูกเมินใส่

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

ฟางไม่ยอมให้ป๊อปปี้เดินหนีไปก็รีบกอดรั้งชายหนุ่มเอาไว้ทันที

 

 

 

 

หลายเรื่องทำฟางขี้งอนมาละ งานนี้เอาป๊อปงอนมั่งดีกว่าเนาะๆ55555

 

ส่วนโทโมะแก้ว ก็ยังตั้งแง่กันต่อไปเพราะเดี๋ยวก็มีจุดพีคอีกแน่นอน

 

ส่วนคู่อื่นๆก็ให้ทะเลาะไปมาก่อนละกันใสๆ

 

ซอรี่นะอัพช้าพอดีหลายวันก่อนรีบดูซีรี่ย์เลยลืมพิม ตอนนี้พิมเสร็จปุ๊บเลยรีบอัพเลย

 

 

มาอัพแล้วน้าาาาา สดๆร้อนๆเลยยยย