เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย คุณป๊อปของพี่กิ๊ปกลับมาแล้ว ไปกรุงเทพมาตั้ง2อาทิตย์หลงสาวชาวกรุงไปแล้วรึยังคะ”เสียง
ใสๆของกิ๊ปซี่พนักงานในไร่ของป๊อปปี้วิ่งเข้ามาหาหลังจากชายหนุ่มลงจากรถมาได้ไม่นานก็ปราด
เข้ามาแย่งคนสนิทเพื่อช่วยถือของให้ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“บ้าหรอพี่กิ๊ป ป๊อปปี้ไม่ได้หลงสาวชาวกรุงสักหน่อย ไปทำงานครับ แล้วนี่เจ้าแสบทั้ง3ไปไหนแล้ว
ล่ะ”ป๊อปปี้พูดพลางมองหาลูกๆฝาแฝดของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยู่ที่บ้านค่ะ พอรู้ว่าพ่อของเค้าจะมาก็ดีใจกันยกใหญ่เลย เด็กๆอยู่กับพี่ไม่มีดื้อซนเลยนะคะ”กิ๊ปซี่
ยิ้มก่อนที่จะรีบเดินตามป๊อปปี้ไป เพื่อจะเอาใจพ่อเลี้ยงหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วัน เอาตุ๊กตาของทูมานะ ทรี ช่วยทูด้วย”เสียงร้องของทุ แฝดหญิงคนเดียวในบรรดา3แฝดร้องเมื่อ
ถูกวัน แฝดชายคนโตแย่งตุ๊กตาหมีไปหมายจะเอาไปมัดกับประทัด
 
 
 
 
 
 
“วัน พอเถอะ ทูจะร้องไห้แล้ว ถ้าทำทูร้องไห้มีหวังป้ากิ๊ปต้องไปฟ้องพ่อแน่ๆเราไปเอาอย่างอื่นเล่น
กับประทัดกันเถอะ”ทรีแฝดชายคนเล็กพูดเมื่อเห็นพี่ๆของตนกำลังทะเลาะกัน
 
 
 
 
 
 
 
“เงียบน่า ตอนนี่พ่อป๊อปไม่อยู่ พ่อป๊อปไม่รู้หรอกน่า/วัน เอาตุ๊กตาของทูมาเดี๋ยวนี้นะ”วันยิ้มออกมา
อย่างเล่ห์ก่อนที่จะยึดตุ๊กตาหมีวิ่งและปีนป่ายไปมาตามโต๊ะตู้ โซฟาภายในบ้านจนพี่เลี้ยงตกใจและ
พยายามห้าม
 
 
 
 
 
 
 
“แสบแบบนี้แล้วยังจะอยากได้ของฝากจากกรุงเทพมั้ยเนี่ย/พ่อป๊อป”ป๊อปปี้เดินเข้ามาห้ามไม่ให้วัน
และทูทะเลาะกันพร้อมกับพูดทำให้ทั้ง3แฝดร้องออกกมาพร้อมกันก่อนที่จะวิ่งกรูเข้าไปกอดป๊อปปี้
ชายหนุ่มยิ้มก่อนที่จะพาเด็กๆไปนั่งที่โซฟา
 
 
 
 
 
 
“ตุ๊กตา หุ่นยนต์ โล่กับดาบ พวกเรามีกันเยอะแล้วอ่ะพ่อป๊อป/แล้วเด็กๆอย่างได้อะไรล่ะครับ นี่อา
แก้วเค้าช่วยพ่อเลือกของเล่นให้กับพวกเราเลยนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“พวกเราอยากคุยกับแม่โฟร์ เราไม่ได้คุยกับแม่โฟร์มาจะเดือนแล้วนะพ่อป๊อป”ทูพุดแทนแฝดพี่น้อง
ตัวเอง ป๊อปปี้นิ่งเงียบก่อนที่จะเดินไปหยิบโน้ตบุ้คเพื่อสไกป์หาโฟร์
 
 
 
 
 
“ไม่ตอบแฮะ สงสัยจะไปทำค่ายอาสาที่ต่างเมืองไม่กลับมาแน่ๆ/ไม่จริง แม่โฟร์ไม่ได้รักพวกเรา
หรอก แม่โฟร์ไม่อยากคุยกับพวกเรา’วันเห็นโฟร์ไม่ตอบมาก็ลุกพรวดก่อนที่จะรีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง
โดยที่2แฝดที่เหลือต้องรีบวิ่งตามขึ้นไป
 
 
 
 
 
 
“เด็กๆเค้าน่าสงสารนะคะคุณป๊อป ถึงจะมีพ่อแต่ก็ยังต้องการแม่ บางทีน้องป๊อปควรจะหาแม่ใหม่ให้
เด็กๆนะคะ”กิ๊ปซี่เบียดตัวเองเข้าไปใกล้ก่อนที่จะพูด ป๊อปปี้ชะงักก่อนที่จะรีบวิ่งขึ้นไปหาลูกๆของเขา
ที่ห้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่โฟร์ไม่รักพวกเรา ถึงไม่เคยกลับมาหาพวกเราเลย”เมื่อป๊อปปี้เข้ามาในห้องนอน วันที่นั่งกับทู
และทรีก็เปิดปากพูดคนแรก
 
 
 
 
 
 
“จริงหรอคะพ่อป๊อปที่แม่โฟร์ไม่รักพวกเรา”ทูกอดตุ๊กตาหมีแล้วพูดถาม
 
 
 
 
 
 
“ไม่หรอกครับ แม่โฟร์รักพวกเรานะถึงได้มีพวกเรา แต่เพียงแค่แม่โฟร์ติดธุระต่างประเทศ และก็ยัง
เรียนไม่จบเลยกลับมาหาพวกเราไม่ได้ พ่ว่า อย่าคิดมากกันเลยนะครับเด็กๆ ถ้าแม่โฟร์เสร็จธุระแล้ว
แม่โฟร์ต้องกลับมาหาพวกเราแน่นอนเดี๋ยววันนี้พ่อจะโชว์ฝีมือผัดสปาเก็ตตี้ซอสที่พวกเราชอบให้กิน
กันดีมั้ยครับ”ป๊อปปี้ปลอบลูกๆก่อนที่จะพูดเปลี่ยนประเด็นแล้วพาเด็กๆลงไปช่วยกันทำกับข้าวอย่าง
เช่นทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน เพื่อคลายความคิดถึงและน้อยใจแม่ที่อยู่ไกลถึงอเมริกาลงได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผัดสปาเก็ตตี้อย่างเดียวแล้วอยากกินไก่ของน้าเฟยืมั้ยล่ะจ้ะ”เสียงใสๆของเฟย์ทักขึ้นทำให้4พ่อ
ลูกหันไปมองทางต้นเสียง
 
 
 
 
 
 
“ไปหาดใหญ่ตั้งหลายอาทิตย์ ไม่ยักจะดำลงเลยนะเฟย์/แหมพี่ป๊อปคะ เราเป็นผู้หญิงเราก็ต้องดูแล
รักษาผิวพรรณกันบ้างสิเดี๋ยวก็ไม่มีคนมาจีบกันพอดี”ป๊อปปี้มองรุ่นน้องคนสนิทก็อดที่จะแซวไม่ได้
ก่อนที่เฟย์จะตอบแล้วเดินมาช่วยป๊อปปี้ทำอาหาร
 
 
 
 
 
 
“คุณเฟย์มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ เดี๋ยวกิ๊ปทำกับข้าวแทนเองค่ะไปรอข้างนอกเถอะ/ไม่ป็นไรพี่กิ๊ป พวก
เราก็ช่วยกันแบบนี้ประจำอยู่แล้วครับพี่กิ๊ปไปดูงานที่ออฟฟิศเถอะ”กิ๊ปซี่เห็นป๊อปปี้กับเฟย์ใกล้ชิด
สนิทสนมกันก็รีบปรี่เข้ามาก่อนที่ป๊อปปี้จะปฎิเสธแล้วให้กี๊ปซี่ออกไปที่ออฟฟิศ
 
 
 
 
 
 
 
“แหม พ่อเลี้ยงหม้ายหนุ่มเนื้อหอม มีสาวๆมารุมล้อม มีทั้งคุณมีนลูกสาวเจ้าสัวประจำจังหวัด แล้วก็
พี่กิ๊ปซี่ เลขาที่ออฟฟิศในไร่เลือกแม่ให้เด็กหรอจ้ะ/พอเลยเฟย์ไม่ต้องมาล้อเลียนพี่เลยว่าแต่เรา
เถอะคิดดีแล้วหรอที่หย่ากับเขื่อนได้ล่ะ มันกับเรารักกันดีไม่ใช่หรอ”เฟย์แซวรุ่นพี่หนุ่มก่อนที่จะถูก
ชายหนุ่มย้อนกลับเข้าถึงเรื่องส่วนตัวของเฟย์และเขื่อนเพื่อนชายของเขาที่ตอนนี้ไปดูงานที่เกาหลี
 
 
 
 
 
 
 “พอเถอะพี่ป๊อป อย่าพุดถึงมันเลย คนเราถ้าเข้ากันไม่ได้ ความเห็นไม่ลงตัวกันก็หย่ากันสิคะจะยื้อ
ทำไมทำกับข้าวค่ะๆ”เฟย์เปลี่ยนประเด็นแล้วช่วยเด็กทำอาหารต่อทันทีป๊อปปี้มองรุ่นน้องที่ไม่ยอม
พูดถึงอดีตสามีก็ส่ายหน้าก่อนะไม่เซ้าซี้อะไรอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มะรืนแล้วสินะคะพี่โทโมะที่ฟางจะต้องแต่งงานกับธามไท”ฟางมองตัวเองในชุดเจ้าสาวขณะลอง
ชุดอยู่บนห้องตัวเองพูดกับญาติหนุ่มที่นั่งเช้คงานเอกสารต่างๆอยู่กับฟางในห้องนี้
 
 
 
 
 
 
“มันคือความต้องการของผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่ายนิฟาง สุดท้ายยังไงซะเราก็เลี่ยงมันไม่ได้อยู่ดี”โทโมะละ
สายตาจากเอกสารงานแล้วพูดขึ้นลึกลงไปเขาเองก็สงสารน้องสาวของเขาคนนี้เหมือนกัน
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิคะ ความต้องการของผู้ใหญ่ เราก็เปรียบเสมือนหุ่นเชิดของพวกท่านอยู่แล้ว แค่หมากเอา
ไว้เดินธุรกิจ ไม่จำเป็นต้องมีหัวใจ”ฟางนั่งมองตัวเองในกระจกอีกครั้งก่อนที่จะพูดแล้วลุกขึ้นกลับ
เข้าไปเปลี่ยนชุดเป็นจังหวะเดียวกับมดที่เดินเข้ามา
 
 
 
 
 
“กะแล้วว่าต้องทำหน้าหมดอาลัยตายอยากแบบนี้ โถ่เพื่อนชั้น ชั้นล่ะสงสารเธอจริงๆแม่กระต่ายน้อย
ของชั้น”มดมองชุดเจ้าสาวของฟางที่ฟางกำลังเก็บและสีหน้าของเพื่อนรักก็เดินเข้าไปกอดปลอบ
เพื่อนสาวด้วยความสงสาร
 
 
 
 
 
 
“ชั้นอยากจะหนีหายไปจากโลกนี้ให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆเลยมด/อย่าพูดแบบนี้สิฟาง รู้มั้ยว่ามันจะเป็น
ลางนะ ยิ่งใกล้วันสำคัญๆแบบนี้ด้วย”ฟางพูดออกมาอย่างหมดอารมณ์ก่อนที่มดจะตกใจแล้วรีบห้าม
เพื่อนสาวไม่ให้พูดเรื่องแบบนี้อีก
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ จะแต่งมะรืนนี้อยู่แล้วช่วยทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ/มาทางไหนไปทางนั้นเลยนะธาม คืนนี้ไม่
ไปส่งท้ายชีวิตโสดของนายกับผู้หญิงในสต๊อกของนายรึไง”ธามไทเดินเข้ามาในห้องของฟางแล้วว่า
ทำให้ร่างบางรีบสวนกลับไปบ้าง
 
 
 
 
 
 
“หึ ชั้นน่ะจะไปหาสาวๆของชั้นเมื่อไหร่ก็ได้ไม่จำเป็นต้องมาส่งท้าย/แล้วนายไม่กลัวรึไงว่าสาวๆของ
นายเค้าจะแค้นฟางแล้วมาทำร้ายเพื่อนชั้นเข้าในวันแต่งงานน่ะ”ธามไทยิ้มเยาะแล้วพูดอย่างลำพอง
ใจทำให้มดอดไม่ได้ที่จะว่ากลับ
 
 
 
 
 
 
“จะกลัวอะไรล่ะจะมาทำร้ายทำให้เราเสียชื่อเสียงก็เอาเงินฟาดหัวไปก็จบ หรือถ้าจะมาเรียกร้องว่า
ท้องกับชั้นเธอก็สั่งเก็บแบบทุกครั้ง ชั้นว่าผู้หญิงพวกนั้นควรจะกลัวคุณหรูนันท์แห่งนีระสิงห์กรุ๊ป
มากกว่านะ”ธามไทยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าจะมาพูดแค่นี้ก็ออกไปซะ แล้วเจอกันตอนวันแต่งงาน”ฟางว่าก่อนที่จะผลักธามไทออกจากห้อง
นอนไป
 
 
 
 
 
 
 
“อีกไม่นาน ทุกๆอย่างจะเป็นของชั้นรวมถึงตัวเธอด้วย ฟาง”ธามไทมองประตูหน้าห้องของฟางแล้ว
ยิ้มเยาะออกมาเหมือนนับเวลาถอยหลังที่จะเชือดร่างบางไว้อยู่แล้ว
 
 
 
 
 
 
“มดสงสารเพื่อนจังเลยค่ะพี่โทโมะ”มดมองฟางที่กุมขมับเพื่อคลายความเครียดแล้วเดินหายเข้า
ห้องน้ำไปก็พูดกับโทโมะ โทโมะมองญาติสาวที่หายเข้าไปก็พยักหน้ากับมดที่คิดเห็นเช่นเดียวกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วันแต่งงานของฟางและธามไท
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะฟาง นี่มันพึ่งเสร็จงานแต่งของแกนะจะออกไปไหนอีก”เมื่อถึงวันงานแต่งงาน หลัง
จากเสร็จพิธีเลี้ยงฉลองในโรงแรม พ่อของฟางก็ปรี่เดินมาว่าเมื่อเห็นร่างบางเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดิน
ออกมาจากหลังโรงแรมพร้อมกับมด
 
 
 
 
 
 
“หมดพิธีแต่งงานอมปลอมๆแล้วไม่ใช่หรอคะ คืนนี้ฟางอยากจะพักผ่อน ยังไงซะเจ้าบ่าวของฟางก็
คงจะไปเสวยสุขกับแม่นางแบบสาวคนใดคนหนึ่งอยู่แล้วไม่ได้รอเข้าหอกับฟางสักหน่อย ทำไมฟาง
ต้องรอด้วยคะ ไว้อีก2วันเราค่อยไปจดทะเบียนสมรสตามที่ตกลงนะคะ ตอนนี้ฟางอยากอยู่คน
เดียว”ฟางถอนหายใจก่อนที่จะว่าออกมาแล้วสตาร์ทรถขับรถออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนะนังลูกไม่รักดี ถ้าแกหนีแล้วจะทำยังไงล่ะ/คุณลุงคะ อย่าเลยค่ะวันนี้ฟางเค้าเหนื่อยมา
มากพอแล้วนะคะ ให้ฟางได้พักผ่อนเถอะค่ะ ยังไงฟางเค้าก็ไม่เคยผิดคำพูดอยู่แล้ว คุณลุงไปพัก
ก่อนเถอะค่ะ”พ่อของฟางโวยวายไม่พอใจเมื่อเห็นลูกสาวขัดคำสั่งทำให้มดตกใจแล้วรีบปรามพ่อ
จองเพื่อนรักเพียงหวังว่าพ่อฟางจะเข้าใจและคลายระยะห่างของพ่อลูกไปได้
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ปากช่องก็แล้วกันแฮะ”ฟางนั่งอ่านรีวิวท่องเที่ยวในมือถือก่อนที่จะขับรถออกไปเรื่อยๆโดยมี
จุดหมายคือปากช่องโดยไม่รู้เลยว่ามีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขี่ตามเธอตั้งแต่ออกมาจากชานเมือง
แล้วยังไม่หยุดตาม
 
 
 
 
 
 
 
 
”ไอ้รถบ้านี่ ขี่ยังไงของมันนะ”ฟางเริ่มสังเกตถึงความผิดปกติและเริ่มหงุดหงิดก็มองกระจกหลังเห็น
รถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ที่ขี่กวนเธอและพยายามตัดหน้ารถของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยดด
 
 
 
 
 
 
 
ฟางยิ้มออกมาก่อนที่จะเบรกรถเสียงดังก่อนที่จะมองรถมอเตอร์ไซค์คันนั้นจอดลงตรงหน้า เมื่อเห็น
มีคนลงจากรถร่างบางก็ไม่รอช้ารีบขับรถต่อไปอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
“นี่จะตามไม่เลิกใช่มั้ยเนี่ย”ฟางอารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นมอเตอร์ไซค์คู่กรณีไม่หยุดตาม ก่อน
ที่รถมอเตอร์ไซค์คันนั้นจะขี่มาเทียบรถของเธอ แล้วคนซ้อนชักปืนออกมาท่ามกลางความตกใจของ
ฟาง ร่างบางรีบขับรถเบี่ยงหลบวิธีกระสุนอย่างแรงก่อนที่จะพุ่งเข้าชนต้นไม้ใหญ่ตรงทางโค้งอย่างจัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จบสักที ทายาทบริษัทยักษ์ใหญ่ นายเราจะได้หมดคู่แข่ง”ชายที่เป็นคนยิงรถของฟางสวมหมวก
กันน้อคเดินลงมาแล้วยิงไปที่ถังน้ำมันให้น้ำมันรั่ว หวังจะระเบิดรถยนต์ของฟางให้ทำทีเหมือนกับ
เป็นอุบัติเหตุก่อนที่จะขึ้นมอเตอร์ไซค์ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขัดการเล่านิทานลูกชั้นแบบนี้แล้วยังจะให้ขับมารับที่กรุงเทพกลางคืนแบบนี้นายต้องเอาของฝาก
ดีๆมาให้ชั้นเลยนะไอ้เขื่อน”ป๊อปปี้พูดขณะที่ขับรถมารับเขื่อนเพื่อนของเขาหลังจากมีไฟล์ทกลับ
จากเกาหลีลงเครื่องที่สนามบินกรุงเทพ
 
 
 
 
 
 
 
“มีๆ สาวเกาหลีขาวๆหมวยๆสนใจป่ะ น่ารักทั้งนั้นเลย พ่อเลี้ยงสนใจมั้ยครับ”เขื่อนยิ้มร่าก่อนที่จะ
โชว์รูปสาวๆเกาหลีให้ป๊อปปี้ดู
 
 
 
 
 
 
“นายก็เป็นแบบนี้ไม่แปลกเลยที่เฟย์จะขอหย่ากับนาย นายนี่นะ มีของดีอยู่ในมือแล้วกลับทิ้งมัน
ง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง”ป๊อปปี้ส่ายหน้าพลางถอนหายใจใส่เขื่อนก่อนที่จะพูดบ่นถึงความกะล่อนของ
เพื่อนชายตัวเองที่พึ่งหย่ากับเฟย์แท้ๆก็มีใหม่ได้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“บ่นเป็นลุงแก่อีกละเพื่อน แบบนี้สิถึงไม่มีเมีย/พูดมากน่า เห้ย เขื่อน นั่นรถชนนิ”เขื่อนส่ายหน้า
เอือมเพื่อนชายก่อนที่จะแซวเพื่อนกลับบ้างจนป๊อปปี้ต้องสั่งให้หยุดพลันสายตาหันไปเห็นรถยนต์
สุดหรูคันหนึ่งชนกับต้นไม้ใหญ่บริเวณทางโค้ง ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบลงจากรถเพื่อไปตรวจสอบความเสีย
หายบริเวณรถยนต์คันนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณครับๆ เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณ”ป๊อปปี้เบิกตาโพลงเมื่อเห็นร่างบางของฟางมีแต่เลือดที่หัวและ
แขนนอนฟุบตรงพวงมาลัยรถยนต์ก็ไม่รอช้า รีบพยายามทุบกระกรถยนต์เข้าไปช่วยฟางออกมาทันที
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป รีบเลย ถังน้ำมันรั่วด้วยแบบนี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ”เขื่อนสังเกตเห็นน้ำมันรถที่รั่วไหลออกมาก็รีบ
เข้าไปช่วยเพื่อนก่อนที่2หนุ่มจะประคองฟางออกมาจากรถได้สำเร็จ
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
 
แต่แล้วเขื่อนที่ตั้งใจจะกลับไปเอาของให้กับฟางที่รถก็ตกใจเมื่อรถระเบิดไปต่อหน้าต่อตา
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นว่านะ ทางที่ดีตอนนี้เรารีบพาผู้หญิงคนนี้ไปส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดก่อนดีกว่าว่ะเขื่อน”ป๊อปปี้
ที่อุ้มร่างบางของฟางไว้รีบบอกเพื่อนชายก่อนที่จะให้เขื่อนเข้าไปขับรถแล้วรีบไปโรงพยาบาลที่อยู่
ใกล้ที่สุดบริเวณนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
นี่ละน้า ทายาทบริษัทยักษ์ใหญ่ก็มีพวกเล็งทำร้ายเป็นธรรมดา
 
 
งานนี้ป๊อปฟางเจอกันแล้ว จะเป็นไงต้องติดตามกันน้าาาาาาา