เจ้าสาวบ้านไร่

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรคะเนี่ย/กุญแจห้องคอนโดพี่น่ะ เอาไปสิ เวลาอยากไปนั่งเล่นที่นั่นเมื่อไหร่ก็ไปได้”แก้วที่นั่ง
เล่นกับเนโกะน้องสาวของโทโมะที่บ้านหลังจากกลับมาจากปากช่องเป็นเวลาหลายอาทิตย์ แล้วโท
โมะต้องไปมาต่างประเทศเพื่อทำธุรกิจ เธอมักจะมาเล่นกับน้องสาวโทโมะจน2สาวสนิทกันมากใน
ระดับหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ ให้แก้วไปแก้วก็ไม่ใช่คนที่ขี้หึงต้องเช้คพี่ตลอดสักหน่อย/รับไว้เถอะค่ะพี่แก้ว เนว่า
พี่มีไว้ก็ดี เผื่อวันดีคืนดีพี่โทโมะเอากิ๊กไปซุกเราจะได้จับได้คาหนังคาเขา”แก้วยิ้มและไม่รับมัน แต่
เนโกะน้องสาวโทโมะนั้นรีบหยิบกุญแจมายัดใส่มือแก้วเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
“พูดเป็นเล่น พี่จะมีกิ๊กที่ไหนได้ล่ะ เราเคยเห็นหรอ/ไม่เคย แต่ผู้หญิงเราต้องปลอดภัยไว้ก่อน และ
อีกอย่างนะ พี่แจมไฮโซนั่นจะได้รู้สักทีว่าพี่ของเนคนนี้เค้ามีเจ้าของแล้ว”โทโมะและเนโกะพูด
หยอกล้อกันอย่างสนุกสนานจนทำให้แก้วที่นั่งระหว่าง2พี่น้องอดยิ้มตามไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันคะน้องเนโกะ ใครมีแฟนแล้วไม่ทราบ”แต่ก่อนที่ทั้ง3พูดคุยเล่นกันอีก แจมที่แวะมาหาโท
โมะได้ยินคนพูดถึงชื่อเธอก็ปรี่เดินเข้ามาหาแล้วต้องชะงักเมื่อเห็นแก้วอยู่ในบ้าน ร่างบางมองแก้ว
หัวจรดเท้าด้วยสายตาดูถูกก่อนที่จะเดินมาเกาะแขนโทโมะอีกข้างทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ก็นี่ไงคะ พี่แก้วแฟนพี่โทโมะ/อะไรนะ นังตลาดข้างถนนเนี่ยนะจะมาเป็นแฟนโทโมะได้ยังไง ใน
เมื่อโทโมะเค้า”เนโกะไม่รอช้ารีบแนะนำแก้วให้แจมรู้จัก แจมแปลกใจก่อนที่จะรีบพูดแต่โทโมะพูด
เสียงดังขึ้นทำให้แจมต้องเงียบ “เอ่อ แจมเอาของฝากากสวิสมาฝากโทโมะและนอกเนโกะน่ะค่ะ
แล้วนี่ก็บัตรงานกาล่าคืนนี้ ไม่คิดว่าพวกคนละคลาสกับพวกเราจะเป็นต้องมีบัตรเชิญไปงานไฮโซน่ะ
เลยไม่ได้เตรียมไว้ให้พวกชาวบ้านร้านตลาดทั่วไป ซอรี่นะ”แจมพูดพลางเอาบัตรงานกาล่าให้2พี่
น้องพร้อมกับปรายสายตาดูถูกแก้วตรงหน้าอย่างสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ต้องดูก่อนนะแจมว่าวันนี้ผมว่างรึเปล่าเพราะบางทีผมอาจไม่ว่าง เพราะช่วงนี้งานผมเยอะมาก/เยอะ
มากงั้นหรอคะ แต่ไหงครั้งก่อนไปโผล่กับแม่นี่ได้ที่ปากช่องได้ล่ะคะ”โทโมะพูดก่อนที่แจมจะพูด
อย่างจับผิด
 
 
 
 
 
 
 
“ผมไปตามหาฟาง แก้วเค้าไปหาเพื่อน เราต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องไปแล้วจะไปด้วยกันมันจะแปลก
ตรงไหน/แปลกค่ะ และก็ไม่เหมาะ เพราะคุณไม่ควรจะไปยุ่งกับแม่นี่ มันคนละคลาส แถมคุณกับแม่
นี่ก็ทำงานที่ต้องแข่งกัน ถ้าคนในวงในเค้ารู้คงไม่เอาไปเม้าท์แย่หรอคะ”โทโมะส่ายหน้าแล้วตอบ
ก่อนที่แจมจะโวยวายต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“คนเค้าเป็นแฟนกันเรื่องธุรกิจมันก็ส่วนเรื่องธุรกิจนี่คะ เค้าไม่มีทางมาเบียดเบียนกันได้หรอกค่ะแล้ว
พี่ก็ไม่ควรมาออกความเห็นด้วยว่าอะไรมันเหมาะสมรึไม่เหมาะสมกับพี่โทโมะ พี่ชายหนูเค้ารู้ค่ะว่า
อะไรเป็นอะไร ถ้าพี่ไม่มีอะไรแล้วเชิญดีกว่านะคะ/โทโมะ แล้วคุณจะรู้ว่าชั้นพูดไม่ผิด คุณกับแม่นี่
มันไม่เหมาะสมกัน”เนโกะลุกขึ้นแล้วว่าแทนแก้วและโทโมะสร้างความไม่พอใจให้แจมอย่างมาก
ก่อนที่จะเดินหัวเสียปึงปังออกจากบ้านโทโมะไปทันที แก้วมองแจมที่เดินออกไปก็นิ่งเงียบไม่พูด
อะไรจนกระทั่งโทโมะพามามาส่งที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะไปไหนคะพี่โทโมะ/หน้างอแบบนี้พี่เปลี่ยนใจละ ไม่ส่งเราที่บ้านดีกว่า ไปกับพี่เถอะ”แก้ว
แปลกใจเมื่อโทโมะไม่ได้ขับรถพาเธอไปส่งที่บ้านก่อนที่ชายหนุ่มจะพาเธอมาที่คอนโดของเขา
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่โทโมะ จะทำอะไรล่ะคะ/จะหอมจะกอดแฟนตัวเองเนี่ยไม่เห็นจะแปลกเลย แก้ว หน้ามุ่ยเป็น
อะไรไปน่ะ มีอะไรบอกพี่ได้นะ”เมื่อเข้ามาในห้องชายหนุมก็ไม่รอช้า ดึงแก้วไปกอดและหอมทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วมาคิดๆดูแล้วมันก็จริงอย่างที่คุณแจมเค้าพูด เราไม่มีอะไรเหมาะสมกันเลยจริงๆ แถมถ้าพูดถึง
ในเรื่องธุรกิจ เรา2คนก็ทำธุรกิจแข่งขันกันอีก แถมพี่ก็มีหน้าตาในสังคมแก้วว่าเราอาจจะไม่ควรมา
คบกันอย่างที่ทุกคนว่าจริงๆ”แก้วซึมลงไปแล้วพูดขึ้นโทโมะมองแก้วนิ่งก่อนที่จะดึงแก้วไปกอด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นทั้งแฟนเป็นทั้งเมียพี่ไปแล้วยังคิดมากอีกหรอ ที่ปากช่องพี่มัดจำไปแล้วนะ อย่าคิดมากสิแก้ว/
พี่โทโมะอ่ะ อย่าค่ะ”โทโมะยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะดันแก้วลงไปนอนที่โซฟาพลางซุกไซร้ เมื่อแก้ว
ได้ยินเช่นนั้นก็หน้าแดงจัดก่อนที่จะขืนตัวหนีแฟนหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะแก้วมีอะไรรึเปล่า/พี่โทโมะคะ เอ่อ แก้วรู้ว่าเราคบกันเป็นแฟนกัน แต่แก้วขอได้มั้ยคะ ต่อ
จากนี้จนกว่าจะแต่งงานถ้าพี่รักแก้วพี่กับแก้ว เอ่อ ไม่ต้องมีอะไรกันจะได้มั้ยคะ”โทโมะแปลกใจ
พลางถามแฟนสาวก่อนที่แก้วจะบอกชายหนุ่มแล้วลุกขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่างอนแก้วนะ แก้วรู้ค่ะว่าพี่รักแก้ว เอ่อ แก้วว่าแก้วกลับบ้านดีกว่าดึกมากแล้ว เดี๋ยวป๊าม๊าจะเป็น
ห่วงแก้วลงไปรอข้างล่างดีกว่า”แก้วพูดก่อนที่จะเดินออกไปรอข้างนอกห้อง
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล ได้เรื่องแล้วงั้นสิ ดี เรื่องนี้จะได้จบสักที”โทโมะมองตามแก้วนิ่งๆก่อนที่จะรับสายจากเบอร์
ปริศนาแล้วเดินตามแก้วลงไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้อาจะกลับค่ำหน่อยนะสัญญากับป๊อปนะของขวัญ ว่าห้ามซน/ได้ค่า จะไม่ซนไม่ดื้อ ไม่เป็น
หัวหน้านำทีมเด็กๆไปก่อเรื่องที่ไหนแน่นอน ตั้งใจทำงานนะคะ พ่อเลี้ยง”หลายวันต่อมาหลังจาก
ฟางออกจากโรงพยาบาลแล้ว ป๊อปปี้ได้พาฟางย้ายมาอยู่บ้านเดียวกันและเตรียมที่จะแต่งงานเพื่อ
รับผิดชอบและดูแลว่าที่ภรรยาคนสวยอย่างฟาง โดยทุกเช้าฟางจะออกมาส่งป๊อปปี้ที่จะไปทำงานใน
ไร่ก่อนที่กลับมาทำความสะอาดบ้านและไปช่วยแม่ครัวในโรงครัวทำอาหาร
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะคุณโฟร์ รีบมานะคะ ก่อนที่ยัยนั่นจะเข้ามายึดทุกอย่างของคุณโฟร์ไป”ฟางที่เดินเล่นอยู่แถว
ใกล้ๆบริเวณบ้านพักคนงานที่ติดกับโรงครัวเห็นกิ๊ปซี่ยืนกำลังคุยโทรศัพท์ลับๆล่อๆก็เดินเข้าไปหา
แล้วชะงัก เมื่อได้ยินกิ๊ปซี่กำลังคุยกับผู้หญิงชื่อโฟร์
 
 
 
 
 
“เอ่อ ป๊อปปี้เค้ากำลังตามหาตัวพี่กิ๊ปน่ะค่ะ/ย่ะชั้นรู้ว่าหน้าที่ของชั้นทำอะไร ไม่ต้องสาระแนมาตาม
ชั้น หึ นี่วางมาดทำตัวเป็นแม่เลี้ยงที่นี่ล่ะสิ นังคางคกขึ้นวอ”ฟางร้องทักกิ๊ปซี่แต่ก็ไม่วายโดนกิ๊ปซี่ว่า
กลับมา
 
 
 
 
 
 
 
“พี่กิ๊ปคะ ของขวัญไม่มีเจตนามาหลอกป๊อปปี้เค้าจริงๆนะคะ ของขวัญจำอะไรไม่ได้จริงๆเราจะดีกัน
เป็นพี่น้องกันไม่ได้เลยหรอคะ”ฟางที่เห็นกิ๊ปซี่ตั้งแง่เกลียดตัวเองก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ทำเป็นพูดดี ทำตัวใสซื่อเหลือเกินนะคะ คุณฟาง”กิ๊ปซี่มองฟางหัวจรดเท้านิ่งๆแล้วพูดชื่อฟางขึ้น
ทำให้ฟางชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่กิ๊ปหมายความว่ายังไงคะ ของขวัญไม่เข้าใจ/ชั้นไม่รู้นะว่าเธอกำลังเล่นละครอะไร แต่ถ้าคุณโฟร์
กลับมาเมื่อไหร่ แล้วแกคือคนๆเดียวกันกับที่คุณโฟร์บอกชั้นล่ะก็ แกเจอดีแน่ ชั้นนี่ล่ะจะเป็นคนไล่
แกไปจากไร่นี้เอง นังคุณฟาง”ฟางแปลกใจที่ห็นกิ๊ปซี่พูดก็ถามขึ้นแต่กิ๊ปซี่กลับผลักฟางออกห่าง
แล้วพูดขู่ก่อนที่จะเดินเชิดออกไป เพราะจากการที่เธอพยายามถ่ายภาพฟางส่งเมล์ไปให้โฟร์ที่
อเมริกานั้น โฟร์ได้เมลกลับมาว่าผู้หญิงคนนี้เหมือนเพื่อนเก่าเธอที่ชื่อฟาง แต่ไม่แน่ใจว่าจะเป็นคน
เดียวกันรึเปล่าเท่านั้นเอง ฟางมองกิ๊ปซี่ที่พูดจาแปลกๆกับตนเองก็นิ่วหน้าก่อนที่จะเดินกลับไปที่
บ้านเพื่อเล่นกับแฝด3ตามปกติแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอคือใครจึงหยิบแหวนที่ได้จากพิชชี่หลายวัน
ก่อนมาดู 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำอะไรน่ะของขวัญ/อ๋อเปล่าค่ะ น้องวันมีอะไรรึเปล่าคะ”วันเห็นฟางนั่งมองแหวนวงหนึ่งก็เดินเข้า
มาทักทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เปล่า แค่จะชวนมาเล่นด้วย แต่วันนี้ชั้นอยากเล่นเป็นนักสืบโคนันเล่นตามหาตัวจริงของเธอ วันนี้
เธอเป็นคนร้าย แล้วพวกเราจะตามหาว่าเธอเป็นใคร ป่ะไปเล่นกัน”วันพูดแล้วยิ้มก่อนที่จะดึงแขน
ฟางไปเล่นกับทูและทรีที่อยู่อีกห้อง ฟางตกใจแต่สุดท้ายก็ต้องยอมทั้ง3แฝดที่ลากเธอไปเล่นด้วย
อยู่ดี
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพื่อความสมจริงของแก๊งค์สืบเยาวชน พวกเราต้องออกไปตามหาจริงๆเลยสิวัน/ใช่ๆ เราไปตาม
หาความจริงของพี่ของขวัญกันจริงๆกันเถอะ”เมื่อออกมาเล่นข้างนอกทูและทรีก็เสนอความคิดก่อน
ที่จะดึงมือฟางออกไปข้างนอกไร่เพื่อตามหาเรื่องทั้งหมดทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ทุกคนคะ ของขวัญว่าเรากลับกันเถอะค่ะ เดี๋ยวพ่อป๊อปเป็นห่วงนะ/ไม่เอาอ่ะ พวกเราเห็นเธอ
เครียดกับเรื่องตัวเองพวกเราก็จะช่วยไง ช่วยเธอตามหาว่าเธอเป็นใคร เธอจะได้แต่งงานกับพ่อเรา
โดยไม่มีอะไรให้คิดมากไง”ฟางที่เดินตามแฝด3พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง แต่วันที่เป็นคนนำไม่
สนใจแล้วพูดกลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทุกคนไม่ได้โกรธของขวัญที่ของขวัญจะแต่งงานกับป๊อปปี้จริงๆนะคะ/ก็พวกเราบอกแล้วไง ถ้ามัน
เป็นความสุขของพ่อเราแล้วเธอไม่คิดจะทำร้ายพ่อเราพวกเราก็ยอม อ๊า ฝนตกไปหลบฝนกัน
เถอะ”ฟางยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนที่วันจะตอบฟางกลับ แล้วทั้งหมดก็รีบวิ่งไปหลบฝนที่ศาลาข้าง
ทางระหว่างออกมาจากไร่ของป๊อปปี้เพื่อรอฝนซา
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรน่ะทรี กลัวฝนไม่เลิกรึไง/ก็มันกลัวนี่ แล้วทรีก็คิดถึงแม่โฟร์ด้วย”วันมองแฝดน้องเล็กที่
กอดทูแน่นก็พูดขึ้นก่อนที่ทรีจะพูดถึงตัวเองทำให้ฟางชะงัก
 
 
 
 
 
 
“ฝนตกงั้นหรอ”ฟางได้ยินเช่นนั้นแล้วจู่ๆภาพที่เธอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดนักศึกษากำลังร้องไห้กับ
เธอขอไม่ให้เธอและลูกน้องเข้าไปทำร้ายก็ผุดเช้ามาในหัว ภาพนั้นเริ่มเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆเมื่อเธอเดิน
ตรงไปกระชากร่างบางของสาวปริศนาขึ้นมาขณะที่เธอล้มกลางสายฝนก่อนที่เธอจะแผดเสียงว่าร้าย
และไล่ให้เธอคนนั้นไปทำแท้งก็เด่นชัดเรื่ยๆก่อนที่จะเอาเงินฟาดหัวแล้วตั้งใจจะผลักเธอคนนั้นล้ม
ออกนอกถนนไป แต่สาวปริศนาใช้แรงเฮือกสุดท้ายตัวเองถีบฟางกระเด็นแล้ววิ่งหายไปท่ามกลาง
สายฝน
 
 
 
 
 
เปรี้ยง
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ากก/กรี๊ดดด”เสียงฟ้าร้องดังขึ้นทำให้ฟางและ3แฝดโผเข้ากอดกันกลมโดยอัตโนมัติทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าซนๆ/พ่อป๊อป/ป๊อปปี้”แต่แล้วเสียงของป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ฟางและ3แฝดร้อง
ออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ พิชชี่และเขื่อนจอดรถยนต์แล้ววิ่งเข้ามาหาพวกเธอที่อยู่ที่ศาลา
 
 
 
 
 
 
“ไหนว่าจะไม่ซนๆบอกมานะคราวนี้เล่นอะไรกันทำไมถึงออกมาเล่นไกลถึงนอกไร่ มันอันตรายนะรู้
มั้ย นี่ดีนะที่วันนี้พวกพ่อเลิกประชุมในตัวเมืองไวแล้วขับรถกลับมาที่ไร่ เลยรู้ว่าพวกเราหายตัวไป
แบบนี้/พวกเราขอโทษครับ พวกเราเห็นของขวัญเค้าเครียดๆ พวกเราเลยอยากเล่นเป็นนักสืบตาม
หาตัวจริงของของขวัญเค้าเท่านั้นเอง”ป๊อปปี้บ่นลูกๆและฟางไม่หยุดเมื่อทั้งหมดขับรถกลับมาที่บ้าน
ก่อนที่วันจะเป็นฝ่ายขอโทษป๊อปปี้ขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
“ของขวัญขอโทษนะคะป๊อปปี้ที่โตแล้วแต่ไม่ห้าม3แฝดแบบนี้/อ่ะๆ เรื่องมันแล้วก็แล้วไปเถอะ ไป
อาบน้ำเถอะเดี๋ยวจะได้มาลองชุดเจ้าสาว”ฟางขอโทษป๊อปปี้บ้างก่อนที่ป๊อปปี้จะบอกคนรักแล้วเดิน
ไปหยิบชุดที่เขาไปหาเช่ามาเพื่อให้ฟางเลือก
 
 
 
 
 
 
“ยืนอึ้งอะไรล่ะของขวัญ เนี่ยแค่ส่วนน้อย พ่อเลี้ยงของเราบอกว่าถ้าของขวัญไม่ชอบแบบที่เอามา
เนี่ยพรุ่งนี้จะพาไปลองชุดแต่งงานที่สตูดิโอในเมืองนะ/อย่าพูดมากน่าเขื่อน ของขวัญเองก็ไปอาบ
น้ำได้แล้วเดี๋ยวเป็นหวัดเอา”เขื่อนไม่วายรีบพูดเสริมจากป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงแล้วรีบดุเพื่อ
ชายก่อนที่ร่างบางจะยิ้มออกมาด้วยความดีใจก่อนที่จะรีบวิ่งนำ3แฝดไปอาบน้ำทันที
 
 
 
 
 
 
“ทำเป็นดีใจไปเถอะ”กิ๊ปซี่ที่แอบดูเหตุการณ์ทั้งหมดก็พูดขึ้นอย่างหัวเสียก่อนที่จะกดโทรศัพท์โทร
หาโฟร์เพื่อบอกเรื่องของฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ที่นี่สินะ บริษัทบัดซบของนังเพื่อนทรยศ”ร่างบางของสาวสวยคนหนึ่งที่ลงจากรถแท็กซี่พร้อม
กระเป๋าเดินทางใบโต มองดูบริษัทนีระสิงห์กรุ๊ปในยามค่ำคืนแล้วกำมือแน่น แล้วคิดถึงฝันร้ายที่มัน
เคยเกิดขึ้นกับเธอในที่แห่งนี้ก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปในบริษัท
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เจอกันนานเลยนะโฟร์นั่งก่อนสิ/พี่ยังเหมือนเดิมเลยนะคะพี่โทโมะ โฟร์ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน
นะคะว่าทำไมยัยฟางถึงไปโผล่อยู่ในไร่ของพี่ชายโฟร์ที่ปากช่อง ไหนพี่ว่ายัยนี่แต่งงานกับว่าที่สามี
เค้าไปแล้วไม่ใช่รึไงคะ แล้วนี่ทำไมยัยนั่นถึงอยู่ในไร่ได้”โทโมะพูดทักโฟร์ที่ได้เมลมาหาเขาและ
ต้องการนัดเขาเพื่อคุยก่อนที่โฟร์จะเปิดไอแพตแล้วโชว์รูปของฟางในอิริยาบถต่างๆกับป๊อปปี้ที่ไร่
ทำให้โทโมะตกใจเพราะเขากำลังตามหาฟางแล้วฟางมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่จะจัดการเรื่องนี้เองหลังจากที่พี่จัดการเรื่องธุรกิจพี่เสร็จแล้วเราจะกลับปากช่องเลยรึเปล่า/
ยังค่ะ โฟร์จะพักที่กรุงเทพนี่ก่อน ไว้ใกล้ถึงเวลาโฟร์จะกลับไปกระชากหน้ากากแล้วเอาแม่นั่นกลับ
ไปให้พี่เอง”โทโมะพูดแล้วถามโฟร์ก่อนที่โฟร์จะตอบแล้วขอตัวกลับไปที่พักตัวเองโดยโบกแท็กซี่
หน้าบริษัทกลับออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ไม่ใช่ยัยนั่นหรอกน่า”ธามไทที่กำลังขับรถออกจากบริษัทตอนค่ำตกใจเมื่อเห็นโฟร์ขึ้นรถแท็กซี่
ไปต่อหน้าต่อตาตัวเองก็พึมพำและครุ่นคิดก่อนที่จะไม่ใส่ใจแล้วขับรถออกไป
 
 
 
 
 
 
โฟร์กลับมาแล้วววว หมดเวลาหวานแล้วววว งานดราม่าต้องมาาา
 
 
เดี๋ยวจะเริ่มจากคู่โทโมะแก้วเลยแล้วกัน รับรอง ตอนหน้า มีเงิบ