The Memorial ความทรงจำที่เลือนลาง

 

 

 

 

 

 

 

       -เช้าวันใหม่

 

 

 

   หลังจากที่ได้เกิดพายุขั้นรุนแรงแรง จนทำให้ต้นไม้และบ้านพักต่างๆเกิดความเสียหาย  

 

 

 

ซ่าา

 

 

 

เสียงคลื่นซัดเข้าฝั่ง   

 

 

 

 

'ทำไมเมื่อวานถึงได้เกิดพายุรุนแรงแบบนี้นะ' ชายหนุ่มที่อาศัยอยู่บนเกาะบ่นพลางเดินสำรวจไปรอบๆเกาะว่ามีอะไรเสียหายบ้าง

 

 

 

ตุบ

 

 

 

ชายหนุ่มชะงักตกใจแล้วก้มลงมองก็พบว่าตัวเองได้เดินสดุดผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งนอนคว่ำอยู่บนฝั่งทะเล

 

 

 

 

'เห้ย นี่เธอ เป็นอะไรรึป่าว'  เขาตกใจและรีบจับผู้หญิงคนนั้นพลิกหน้ากลับมาพร้อมกับเขย่าตัวเธอ แต่เธอก็ไม่ฟื้นขึ้นมา เขาเลยต้องปล้ำหัวใจเธอ

 

 

 

'นี่เธอ ฟื้นสิ' แต่หญิงสาวคนนั้นก็ไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นเลย เขาเลยต้องใช้วิธีผายปอด แต่ร่างบางก็ยังนอนแน่นิ่งไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมาเลย

 

 

 

 

'รึว่าจะตายแล้ว'  ชายหนุ่มพูด พลางเอามือไปจับชีพจรก็พบว่าชีพจรของเธอนั้นเต้นเบามาก แต่ยังไม่ตาย เขาเลยรีบอุ้มเธอไปบ้านหลังหนึ่ง หมายที่จะให้พ่อปู่ซึ่งเป็นที่เคารพของคนในหมู่บ้านช่วยดูอาการของหญิงสาวที่ยังไม่ได้สติคนนี้

 

 

 

'พ่อปู่ เปิดประตูหน่อยผมมีเรื่องจะให้ช่วย' โทโมะอุ้มผู้หญิงคนนั้นไว้พลางตะโกนเรียกหาพ่อปู่ให้ช่วย

 

 

 

'มีอะไรมาเอะอะแต่เช้าว่ะ'  พ่อปู่เปิดประตูบ้านลงมาพลางบ่นให้กับคนที่มาตะโกนเรียกแต่เช้า

 

 

 

'พ่อปู่ช่วยด้วยครับ ผมเจอเธอนอนคว่ำอยู่พยายามช่วยแต่เธอไม่ฟื้นสักทีพ่อปู่ช่วยด้วยนะครับ' โทโมะพูดอย่างกระวนกระวาย แล้วอุ้มเธอเข้าไปในบ้านพักของพ่อปู่เพื่อให้พ่อปู่ช่วย

 

 

 

'เป็นไงบ้างครับ' โทโมะถามเมื่อพ่อปู่ตรวจดูอาการของหญิงสาวเสร็จ  

 

 

 

'อืมม หนักอยู่เหมือนกันนะ ข้าไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันว่ะ' พ่อปู่นิ่งดูสักพักก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

'หมายความว่าจะปล่อยให้เธอตายแบบนี้หรอครับ'  โทโมะรีบถามทันที

 

 

 

'ไม่หรอกข้าจะช่วยแม่หนู่นี่ให้ได้ แต่ถ้ามันสุดแล้วจริงๆเธอก็คงต้องตาย' พ่อหมอพูด ก่อนจะบอกให้โทโมะอุ้มหญิงสาวที่ยังนิ่งไม่ได้สติคนนี้ไปที่ลานประจำหมู่บ้านเพื่อทำพิธีช่วยให้เธอฟื้นขึ้นมา

 

 

 

'นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้พาผู้หญิงคนนี้มาที่ลานแห่งนี้ค่ะ'  เสียงของเฟย์ถามด้วยความสงสัย

 

 

 

'นั่นสิ เกิดอะไรขึ้นว่ะโทโมะ เธอเป็นใคร'  เขื่อนเพื่อนสนิทของโทโมะเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นพ่อปู่กำลังทำพิธีช่วยใครอยู่

 

 

 

'ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เมื่อเช้าฉันก็ออกไปสำรวจหมู่บ้านอยู่ดีๆก็ไปเจอเธอนอนสลบอยู่แต่ช่วยเท่าไหร่ก็ไม่ฟื้นสักที ก็เลยต้องมาให้พ่อปู่ช่วย' โทโมะพูดพลางมองหญิงสาวที่สลบไม่ได้สติ

 

 

 

'เธอคงไม่ใช่คนในหมู่บ้านเราแน่ๆ คงเป็นคนในเมืองแล้วพลัดหลงมาติดที่เกาะนี่ก็ได้' เฟย์เดินเข้ามาพูดเพราะดูจากการแต่งตัวเสื้อผ้าที่ใส่แล้วมันต้องไม่ใช่ของคนในหมู่บ้านนี่แน่ๆ  เพราะหญิงสาวคนนั้นได้สวมชุดดำน้ำไว้อยู่  แต่ที่หมู่บ้านนี้ไม่มีชุดแบบนี้

 

 

 

'อาจจะเป็นเพราะพายุเมื่อวานนี่ก็ได้ ทำให้เธอจมน้ำแล้วถูกคลื่นซัดมาที่เกาะนี้' เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

'เป็นไงบ้าง ตามหาเรือเจอมั้ย'  ป๊อปปี้ที่เดินมาถามคนงานที่เขาให้ไปตามหาเรือของแก้วเข้ามาถามด้วยสีหน้าเคร่งเคียด

 

 

 

'เจอครับนาย แต่ว่าเรือลำนั้นได้ถูกฟ้าผ่าและถูกพายุซัดทำให้เรือนั้นแหลกสลาย คนในเรือตายหมดเลยครับ' พนักงานพูดด้วยสีหน้ากลัว  ป๊อปปี้ได้ยินดังนั้นก็ก็ตกใจ

 

 

 

 

'ไม่จริงงง น้องสาวชั้นต้องไม่เป็นอะไร' จินนี่ที่เดินเข้ามาพร้อมฟางได้ยินดังนั้นก็ต้องใจวิ่งเข้ามาจะทำร้ายพนักงานทันที

 

 

 

'พี่จินนี่ใจเย็นก่อนครับ แก้วจะต้องไม่เป็นอะไร'  ป๊อปปี้และฟางรีบไปดึงจินนี่มาทันทีพลางพูดให้เธอใจเย็นลง

 

 

 

'จะไม่เป็นไรได้ไง ก็เมื่อกี้พี่ได้ยินพนักนั้นพูดว่าคนในเรือตายหมด ยัยแก้วก็อยู่ในเรือนั้นจะไม่ตายได้ไง' จินนี่พูดแล้วร้องไห้โวยวายไม่หยุด ป๊อปปี้และฟางจึงพาเธอไปนั่งสงบสติอารมณ์

 

 

 

'ใจเย็นก่อนนะคะ เราต้องรอให้เขาตรวจดูก่อนว่ามีศพแก้วรึป่าว บางทีแก้วอาจจะยังไม่ตายนะคะ' ฟางพูดพลางเอามือไปกุมมือจินนี่ไว้เพื่อให้กำลังใจ

 

 

 

'และถ้าเกิดแก้วตายขึ้นมาจริงๆล่ะ จะทำยังไง' จินนี่ที่ยังไม่เชื่อก็ถามขึ้นมา เพราะเธอไม่อยากเสียน้องสาวคนเดียวที่เธอรักไป

 

 

 

'แก้วเป็นคนดี ฟางเชื่อว่าต้องมีปาฏิหารย์' ฟางพูดอย่างมั่นใจ  เพราะเธอกับแก้วเป็นเพื่อนกันมานาน แก้วเป็นเพื่อนคนเดียวของฟาง เพราะว่าฟางเป็นเด็กกำพร้าจึงไม่ค่อยมีใครอยากคบมีแต่แก้วคนเดียวนี่แหละที่อยู่ข้างฟางมาจนถึงปัจจุบัน และแก้วเองก็ดีกับฟางมาตลอดเธอก็ไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไปเหมือนกัน

 

 

 

 

'เดียวผมจะให้คนไปตรวจดูนะครับว่าเจอศพของแก้วรึป่าว ถ้าไม่เจอผมสัญญาว่าผมจะตามหาตัวแก้วให้เจอแล้วพาแก้วกลับมาให้ได้ครับ' ป๊อปปี้พูด แล้วสั่งให้ลูกน้องไปตรวจดูว่ามีศพของแก้วรึป่าว

 

 

 

 

 

 

 

 

'พ่อปู่ครับ พ่อปู่เป็นอะไรครับ'  โทโมะที่นั่งเฝ้าพ่อปู่ทำพิธีอยู่นั้นก็วิ่งเข้าไปดูพ่อปู่ทันที

 

 

 

 

'เธอ นังหนูคนนี้เป็นตัวอันตรายอาจพาความวุ่นวายมาให้พวกเราได้'  พ่อปู่พูดเสียงดัง ทำให้คนแถวนั้นได้ยินพากันรีบเข้ามารุมดูทันที

 

 

 

 

'พ่อปู่รู้ได้ไงครับ' เขื่อนที่สงสัยก็ถามขึ้น

 

 

 

'ข้าเห็นในนิมิต นังหนูคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดามีอำนาจเยอะมากอาจทำให้หมู่บ้านเราเกิดเรื่องวุ่นวาย' พ่อปู่ที่นั่งสมาธิแล้วนิมิตเห็นหญิงสาวผู้นี้ในอนาคตที่คนของเธอมาทำลายหมู่บ้านแห่งนี้

 

 

 

'และเจ้าโทโมะ เจ้าเองก็จะเจ็บตัวและหัวใจเพราะนังหนูคนนี้'  พ่อปู่ชี้มาทางโทโมะ ทำให้ชายหนุ่มอึ้งและตกใจ  

 

 

 

 

'แต่ถึงยังไง เราก็ควรจะช่วยเธอให้ฟื้นก่อนนะครับเรื่องอื่นอย่าพึ่งสนเลย'  โทโมะพูดแล้วมองร่างบางที่ยังไม่ฟื้น 

 

 

 

 

'ข้าคงช่วยนังหนูมันไม่ได้แล้วล่ะ พลังข้าก็กำลังจะหมดไม่รู้จะช่วยยังไง'  พ่อปู่นั่งนิ่งแล้วมองร่างบางก่อนจะพูด

 

 

 

 

'งั้นก็แสดงว่า เธอผู้นี้ก็ต้องตายใช่มั้ยครับ'  เขื่อนพูดขึ้นทำให้โทโมะหันขวับไปมองทันที เฟย์เลยฟาดเขื่อนไปทีหนึ่ง

 

 

 

'ไม่หรอก เธอจะไม่ตายแต่ข้าก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเหมือนกัน'  พ่อปู่พูดขึ่น โทโมะมองร่างบางสักพักก่อนจะอุ้มเธอออกไปทันที

 

 

 

 

'เห้ย โทโมะนั่นแกจะทำอะไรว่ะ'  เขื่อนตกใจที่เห็นโทโมะอุ้มร่างบางไม่ได้สติของผู้หญิงคนนั้นไปก็รีบถาม

 

 

 

 

'ถึงพ่อปู่จะช่วยเธอไม่ได้ ชั้นเองนี่แหละจะช่วยเธอเอง'  โทโมะพูดจบก็อุ้มร่างบางไปทันที เขื่อนจะตามไปแต่ถูกพ่อปู่ห้ามไว้ก่อน

 

 

 

 

'ปล่อยไป โชคชะตาได้ลิขิตเอาไว้แล้ว'  พ่อปู่พูดนิ่งๆแล้วเดินออกไป เขื่อนมองตามอย่างสงสัย

 

 

 

---

โชคชะตาได้ลิขิตไว้แล้ว หุหุ 

เรื่องจะเป็นยังไงต่อนั้น  ฝากติดตามด้วยน๊าา