เกมแค้น...เดิมพันรัก
เขียนโดย Kzlovepf
วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 09.45 น.
แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
59) พร้อมใจกันช่วย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เฟย์: แม่ค่ะ
แม่ฟาง: อ้าว กลับมาแล้ว พาหมอมาด้วย
เขื่อน: วันนี้ผมขอฝากท้องที่นี่นะครับ
แม่ฟาง: ได้สิจ้ะ มาเลย
เฟย์: ทำไมพี่วินกลับแล้วล่ะค่ะ ไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อน
แม่ฟาง: ก็คุยไรกับพี่เค้าไม่รู้ แล้วก็คุยเส้จก็เดินไปเลย พี่เราก็อยู่ในสวนนะ
เขื่อน: ผมขอไปคุยกับคุณฟาง หน่อยนะครับ
ฟางนั่งคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อกี้ก็เสียใจที่พูดกับวินไปแบบนั้น วินดีกับฟางมาตลอด แต่ฟางคิดกับวินมากกว่าเพื่อนไม่ได้
เขื่อน: คุณฟางครับ
ฟาง: อ้าว คุณเขื่อน
เขื่อน: นั่งใจลอยอะไรอยู่คนเดียวครับ
ฟาง: เปล่าค่ะ แล้วมากับเฟย์เหรอค่ะ
เขื่อน: ครับ....คุณฟางครับผมอยากคุยกับคุณหน่อยได้รึเปล่าครับ
ฟาง: ได้ค่ะ มีอะไรเหรอค่ะ
เขื่อน: เรื่องของป๊อบปี้กับคุณนะครับ
ฟาง: .......
เขื่อน: คุณฟางครับ ป๊อบมันรักคุณมากนะ ผมเป็นเพื่อนกับมันมาตั้งนาน แล้วยิ่งผมเป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมดูออกว่ามันรักคุณมากแค่ไหน ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเจอคุณที่โรงพยาบาลกับไอป๊อบ วันนั้นเป็นครั้งแรกเลยนะครับ ที่ผมเห็นเพื่อนรักของผม เป็นห่วงคนคนนึงมากขนาดนั้น ป๊อบปี้เป็นคนน่าสงสารนะครับ ตั้งแต่เล็กจนโต มีไม่กี่อย่างหรอกครับที่เค้าได้เลือกตามใจเค้า ที่ได้ทำตามหัวใจตัวเอง คุณเองก็น่าจะรู้นะ ว่าเพราะอะไร เค้าเป็นคนที่ทำอะไร ก็ต้องทำให้ที่สุด ครั้งแรกที่ผมรู้ว่าคุณกำลังท้อง ผมรู้เลยว่าถ้าไอป๊อบมันรู้ มันจะดีใจมากแค่ไหน มันจะรู้สึกยังไง คนจะเป็นพ่อก็ย่อมรักลูกเหมือนกับแม่แหละครับคุณฟาง ผมรู้นะ ว่าคุณรู้สึกผิดเสียใจในสิ่งที่ทำลงไป แต่ทุกอย่างก็ผ่านมาแล้ว คุณเองก็รักเค้า เค้าเองก็รักคุณ อย่าหนีความรู้สึกตัวเองอีกเลยนะครับ
ฟาง: ชั้นเลือกทางนี้แล้ว ชั้นจะไม่ย้อนกลับไปอีก ขอโทษนะค่ะ คุณเขื่อน เข้าข้างในบ้านเถอะค่ะ
พูดจบก็รีบเดินเข้าบ้าน ฟางกลัวว่าถ้าฟังเขื่อนพูดต่อเค้าต้องร้องไห้ออกมาอีกแน่ๆ ในเมื่อเค้าตัดสินใจแล้ว ทุกอย่างก็จะจบจริงๆสักที
เฟย์: พี่ฟาง กิน...
ฟาง: พี่ยังไม่หิวอ่ะ เดี๋ยวกินกันไปก่อนเลยนะ พี่รู้สึกมึนๆนะ ขอนอนหน่อยล่ะกัน หนูขอตัวนะค่ะแม่
เขื่อน: ผมทำเสียบรรยากาศรึเปล่าครับ
เฟย์: คุณหมอพูดถูกแล้วล่ะค่ะ ถ้าเราพยายามพูดบางทีอาจเปลี่ยนความคิดของพี่ฟางได้บ้าง
แม่ฟาง: แม่ก็ว่างั้น ทานข้าวกันเถอะ
ฟาง: แม่จะทำยังไงดี แม่จะทำยังไงดีลูก (ลูบท้องแล้วนึกถึงป๊อบปี้)
แม่ป๊อบ: คิดอะไรอยู่ลูก ไม่กินข้าวเหรอ
ป๊อบ: เปล่าครับแม่ ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยๆนะครับ
แม่ป๊อบ: ป๊อบ
ป๊อบ: ครับ
แม่ป๊อบ: แม่ขอโทษนะ
ป๊อบ: หึ แม่ แม่จะขอโทษผมทำไมกันครับ
แม่ป๊อบ: ขอโทษที่ทำลายชีวิตมาตั้งหลายอย่าง ขอโทษที่แม่บังคับ ไม่เคยให้ลูกทำตามใจตัวเองเลย ที่ผ่านมา แม่ทำลายชีวิตลูกทั้งสองคนมามากแล้ว แม่เสียใจ แม่ย้อนกลับไปแก้ไขมันไม่ได้ ลูกต้องทุกข์ ต้องเจ็บปวด เพราะแม่มามากแล้ว ต่อไปนี้ แม่จะไม่ทำแบบนั้นกับป๊อบกับปาล์มอีกแล้วนะ ลูกรักใคร แม่ก็จะรักด้วย
ป๊อบ: ครับ....ขอบคุณนะครับแม่ (นอนบนตักแม่)
แม่ป๊อบ: ลูกมีอะไรไม่สบายใจ บอกแม่มาบ้างก็ได้นะ
ป๊อบ: เปล่าหรอกครับ ผมแค่เหนื่อย ท้อ แต่แค่ได้นอนบนตักแม่ ผมก็ลืมมันไปหมดแล้วครับ
แม่ป๊อบ: อย่าแบกมันไว้คนเดียว แบ่งมันออกมาบ้าง ถ้าลูกแบกไว้คนเดียว ลูกจะไม่มีแรง ล้ม แบ่งมันออกมา นะลูก เรื่องฟางใช่มั้ย ที่ลูกคิดนะ
ป๊อบ: ครับ เรื่องของเค้าทั้งนั้นเลยอ่ะ แม่ครับ ผมรักเค้า รักเค้ามาตั้งนาน รักมาตลอด ทำไมเค้า ใจแข็งกับผมจังเลยอ่ะ อึก ผมทำอะไรผิดอ่ะ ทำไมเค้า อึก อึก เค้าไม่รักผมเลยอ่ะ
แม่ป๊อบ: ไม่ต้องร้องนะ ลูกแม่เป็นคนฉลาด เก่ง สู้กับปัญหาได้เสมอ ฟางเค้ารักลูก แม่ดูออก แต่เค้าคงมีเหตุผลบางอย่าง อดทนนะลูก สู้กับมันนะ แม่จะอยู่ข้างๆลูกเองนะ
ป๊อบ: อึก วินาทีที่ผมรู้ว่าเค้าท้อง ผมดีใจ อึก ดีใจมาก ผมรู้สึกว่า มันมีค่ามากที่สุดในชีวิต ผมกำลังจะได้เป็นพ่อ อึก แต่แล้วทุกอย่างก็พัง มันจบแล้วล่ะครับแม่ มันจบลงแล้ว เค้าคงจะ มีครอบครัวที่ดีไปแล้ว ผมควรจะหยุดคิดเรื่องนี้สักที
เขื่อน: ทำตัวเป็นเด็กไปได้นะ ไอป๊อบ
ป๊อบปี้รีบลุกขึ้นเช็ดหน้า
แม่ป๊อบ: เขื่อน คุยกับป๊อบนะ เดี๋ยวแม่ไปก่อนนะ
เขื่อน: ผมว่า เชิญทั้งคุณแม่แล้วก็คุณป๊อบปี้ที่ห้องรับแขกดีกว่าครับ มีคนอยากคุยด้วย งานนี้น้ำตาเมื่อกี้อาจจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มก็ได้นะไอป๊อบ
ป๊อบ: หมายความว่าไงว่ะ
เขื่อน: มาเหอะ ทุกคนรออยู่
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ