เกมแค้น...เดิมพันรัก

9.8

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 09.45 น.

  67 ตอน
  135 วิจารณ์
  75.43K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

59) พร้อมใจกันช่วย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

เฟย์: แม่ค่ะ 

 

 

 

แม่ฟาง: อ้าว กลับมาแล้ว พาหมอมาด้วย 

 

 

 

เขื่อน: วันนี้ผมขอฝากท้องที่นี่นะครับ 

 

 

 

แม่ฟาง: ได้สิจ้ะ มาเลย 

 

 

 

เฟย์: ทำไมพี่วินกลับแล้วล่ะค่ะ ไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อน 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ก็คุยไรกับพี่เค้าไม่รู้ แล้วก็คุยเส้จก็เดินไปเลย พี่เราก็อยู่ในสวนนะ 

 

 

 

 

เขื่อน: ผมขอไปคุยกับคุณฟาง หน่อยนะครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           ฟางนั่งคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อกี้ก็เสียใจที่พูดกับวินไปแบบนั้น วินดีกับฟางมาตลอด แต่ฟางคิดกับวินมากกว่าเพื่อนไม่ได้  

 

 

 

 

เขื่อน: คุณฟางครับ 

 

 

 

ฟาง: อ้าว คุณเขื่อน 

 

 

 

เขื่อน: นั่งใจลอยอะไรอยู่คนเดียวครับ 

 

 

 

ฟาง: เปล่าค่ะ แล้วมากับเฟย์เหรอค่ะ 

 

 

 

 

เขื่อน: ครับ....คุณฟางครับผมอยากคุยกับคุณหน่อยได้รึเปล่าครับ 

 

 

 

 

ฟาง: ได้ค่ะ มีอะไรเหรอค่ะ

 

 

 

 

เขื่อน: เรื่องของป๊อบปี้กับคุณนะครับ 

 

 

 

 

ฟาง: .......

 

 

 

เขื่อน: คุณฟางครับ ป๊อบมันรักคุณมากนะ ผมเป็นเพื่อนกับมันมาตั้งนาน แล้วยิ่งผมเป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมดูออกว่ามันรักคุณมากแค่ไหน ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเจอคุณที่โรงพยาบาลกับไอป๊อบ วันนั้นเป็นครั้งแรกเลยนะครับ ที่ผมเห็นเพื่อนรักของผม เป็นห่วงคนคนนึงมากขนาดนั้น ป๊อบปี้เป็นคนน่าสงสารนะครับ ตั้งแต่เล็กจนโต มีไม่กี่อย่างหรอกครับที่เค้าได้เลือกตามใจเค้า  ที่ได้ทำตามหัวใจตัวเอง คุณเองก็น่าจะรู้นะ ว่าเพราะอะไร เค้าเป็นคนที่ทำอะไร ก็ต้องทำให้ที่สุด  ครั้งแรกที่ผมรู้ว่าคุณกำลังท้อง ผมรู้เลยว่าถ้าไอป๊อบมันรู้ มันจะดีใจมากแค่ไหน มันจะรู้สึกยังไง คนจะเป็นพ่อก็ย่อมรักลูกเหมือนกับแม่แหละครับคุณฟาง ผมรู้นะ ว่าคุณรู้สึกผิดเสียใจในสิ่งที่ทำลงไป แต่ทุกอย่างก็ผ่านมาแล้ว คุณเองก็รักเค้า เค้าเองก็รักคุณ อย่าหนีความรู้สึกตัวเองอีกเลยนะครับ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นเลือกทางนี้แล้ว ชั้นจะไม่ย้อนกลับไปอีก ขอโทษนะค่ะ คุณเขื่อน เข้าข้างในบ้านเถอะค่ะ 

 

 

 

 

                พูดจบก็รีบเดินเข้าบ้าน ฟางกลัวว่าถ้าฟังเขื่อนพูดต่อเค้าต้องร้องไห้ออกมาอีกแน่ๆ ในเมื่อเค้าตัดสินใจแล้ว ทุกอย่างก็จะจบจริงๆสักที 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง กิน... 

 

 

 

ฟาง: พี่ยังไม่หิวอ่ะ เดี๋ยวกินกันไปก่อนเลยนะ พี่รู้สึกมึนๆนะ ขอนอนหน่อยล่ะกัน หนูขอตัวนะค่ะแม่ 

 

 

 

 

เขื่อน: ผมทำเสียบรรยากาศรึเปล่าครับ 

 

 

 

เฟย์: คุณหมอพูดถูกแล้วล่ะค่ะ ถ้าเราพยายามพูดบางทีอาจเปลี่ยนความคิดของพี่ฟางได้บ้าง 

 

 

 

แม่ฟาง: แม่ก็ว่างั้น ทานข้าวกันเถอะ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แม่จะทำยังไงดี แม่จะทำยังไงดีลูก (ลูบท้องแล้วนึกถึงป๊อบปี้) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: คิดอะไรอยู่ลูก ไม่กินข้าวเหรอ 

 

 

 

ป๊อบ: เปล่าครับแม่ ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยๆนะครับ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ป๊อบ 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แม่ขอโทษนะ 

 

 

 

ป๊อบ: หึ แม่ แม่จะขอโทษผมทำไมกันครับ 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ขอโทษที่ทำลายชีวิตมาตั้งหลายอย่าง ขอโทษที่แม่บังคับ ไม่เคยให้ลูกทำตามใจตัวเองเลย ที่ผ่านมา แม่ทำลายชีวิตลูกทั้งสองคนมามากแล้ว แม่เสียใจ แม่ย้อนกลับไปแก้ไขมันไม่ได้ ลูกต้องทุกข์ ต้องเจ็บปวด เพราะแม่มามากแล้ว ต่อไปนี้ แม่จะไม่ทำแบบนั้นกับป๊อบกับปาล์มอีกแล้วนะ ลูกรักใคร แม่ก็จะรักด้วย 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ....ขอบคุณนะครับแม่ (นอนบนตักแม่) 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ลูกมีอะไรไม่สบายใจ บอกแม่มาบ้างก็ได้นะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เปล่าหรอกครับ ผมแค่เหนื่อย ท้อ แต่แค่ได้นอนบนตักแม่ ผมก็ลืมมันไปหมดแล้วครับ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: อย่าแบกมันไว้คนเดียว แบ่งมันออกมาบ้าง ถ้าลูกแบกไว้คนเดียว ลูกจะไม่มีแรง ล้ม แบ่งมันออกมา นะลูก เรื่องฟางใช่มั้ย ที่ลูกคิดนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ เรื่องของเค้าทั้งนั้นเลยอ่ะ แม่ครับ ผมรักเค้า รักเค้ามาตั้งนาน รักมาตลอด ทำไมเค้า ใจแข็งกับผมจังเลยอ่ะ อึก ผมทำอะไรผิดอ่ะ ทำไมเค้า อึก อึก เค้าไม่รักผมเลยอ่ะ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ไม่ต้องร้องนะ ลูกแม่เป็นคนฉลาด เก่ง สู้กับปัญหาได้เสมอ ฟางเค้ารักลูก แม่ดูออก แต่เค้าคงมีเหตุผลบางอย่าง อดทนนะลูก สู้กับมันนะ แม่จะอยู่ข้างๆลูกเองนะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อึก วินาทีที่ผมรู้ว่าเค้าท้อง ผมดีใจ อึก ดีใจมาก ผมรู้สึกว่า มันมีค่ามากที่สุดในชีวิต ผมกำลังจะได้เป็นพ่อ อึก แต่แล้วทุกอย่างก็พัง มันจบแล้วล่ะครับแม่ มันจบลงแล้ว เค้าคงจะ มีครอบครัวที่ดีไปแล้ว ผมควรจะหยุดคิดเรื่องนี้สักที 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ทำตัวเป็นเด็กไปได้นะ ไอป๊อบ 

 

 

 

     ป๊อบปี้รีบลุกขึ้นเช็ดหน้า

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: เขื่อน คุยกับป๊อบนะ เดี๋ยวแม่ไปก่อนนะ 

 

 

 

 

เขื่อน: ผมว่า เชิญทั้งคุณแม่แล้วก็คุณป๊อบปี้ที่ห้องรับแขกดีกว่าครับ มีคนอยากคุยด้วย งานนี้น้ำตาเมื่อกี้อาจจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มก็ได้นะไอป๊อบ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หมายความว่าไงว่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: มาเหอะ ทุกคนรออยู่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา