เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

        ช่วงค่ำ  

 

 

เฟย์: พรุ่งนี้เฟย์กลับกรุงเทพก่อนแล้วกันนะค่ะ ป้าสายใจอยู่กับแม่ก่อนนะค่ะ เฟย์ลางานมานานแล้ว 

 

 

 

ป้าสายใจ: ค่ะ ป้าจะดูแลคุณแม่ให้เอง 

 

 

แก้ว: ใช่ เดี๋ยวแก้วกับแม่จะดูแลให้เอง เฟย์ไปทำงานเถอะ ว่างๆก็พาพี่ฟาง มาหาพวกเราบ้างล่ะ 

 

 

 

เฟย์: อือ งั้นไปนอนกันเถอะค่ะ ไปแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หิวมั้ย 

 

 

 

ฟาง: ไม่ !! 

 

 

 

ป๊อบ: แน่ใจนะ ว่าไม่หิว 

 

 

 

ฟาง: แน่ใจ !! 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นก็ดี จะได้ไม่เปลือง 

 

 

 

ฟาง: ชั้นเองก็ไม่อยากกินของ ของคุณหรอก 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นก็อดไปทั้งเดือนเลยก็แล้วกัน 

 

 

 

 

ฟาง: ห้ะ เดือนนึง มะ หมายความว่า ต้องอยู่ที่นี้เดือนนึง 

 

 

 

ป๊อบ: ช่ายยย หนึ่งเดือน จะได้ดัดนิสัยคุณได้ไง จะได้เลิก คิดแก้แค้นซักที

 

 

 

ฟาง: ไม่มีทาง ชั้นไม่มีทาง เลิกคิดแก้แค้น น้องชายคุณหรอก

 

 

 

ป๊อบ: งั้น อยู่ไปตลอดชีวิตเลยล่ะกัน จะได้ไม่ต้องไปก่อเรื่อง

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ได้นะ ชั้นไม่ใช่นักโทษนะ จะมาขังฉันที่เกาะบ้าบออะไรนี่ไม่ได้นะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็ถ้าคุณไม่อยากอยู่ที่นี่ นานๆ ก็เปลี่ยนความคิด เลิกแก้แค้น ลืมอดีตแล้วอยู่กับปัจจุบันได้มั้ย หยุดเถอะ ก่อนที่ทุกอย่างจะเลวร้ายมากกว่าเดิม 

 

 

 

 

ฟาง: คุณขอให้ฉันหยุด ทั้งๆที่ตลอดเวลา น้องชั้นต้องทุกข์ ต้องทรมาน สุดท้ายก็ตาย แล้วน้องชายคุณล่ะ ตลอดเวลา เค้าเป็นยังไง เค้าได้ไปเมืองนอก มีชีวิตใหม่ ไม่เคยจะรับรู้เรื่องของน้องสาวชั้นเลย (ฟางพูดออกมาและร้องไห้ไปพร้อมๆกัน) 

 

 

 

ป๊อบ: แต่คุณก็ไม่ควรเอาความรู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่นแบบนี้ ปาล์มรักคุณมากนะ  

 

 

 

 

ฟาง: หึ ก็ดีซิ รักมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี สุดท้าย พอน้องคุณรู้ความจริง อาจจะทนไม่ได้ ฆ่าตัวตายไปเลยก็ได้!!!!!

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง!!!! (บีบแขนฟางแน่น) 

 

 

 

ฟาง: เห็นมั้ย คุณเป็นพี่ ชั้นก็เป็นพี่ คุณแค่เห็นน้องตัวเองโดนผู้หญิงคนนึงหลอก ทั้งๆที่ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรร้ายแรง ไม่ถึงแก่ชีวิต คุณยังเป็นห่วง ยังอยากจะปกป้องน้องคุณขนาดนี้ แล้วชั้นล่ะ!! ชั้นล่ะ ที่ต้องทนเห็นน้องตัวเอง ต้องกินยาฆ่าตัวตาย เพียงเพราะผู้ชายคนนึงทิ้งเค้าไป แค่นั้น แต่เค้าก็ยังไม่ตาย แต่ลูกเค้าต้องตาย หลานชั้นที่ยังไม่มีแม้แต่โอกาส ที่จะได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก ตอนนั้นเวลานั้น น้องคุณไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน จะรู้บ้างมั้ย ว่าน้องชั้น ต้องเจอกับอะไรกับบ้าง แล้วไง สุดท้าย เค้าก็ตาย ชั้นเห็นน้องตัวเอง ตายต่อหน้าต่อตา!!! อึก คุณจะไม่ให้ชั้นรู้สึกเกลียดพวกคุณได้ไงอ่ะ !!! อึก อึก !! 

 

 

 

 

ป๊อบ:..... (ค่อยๆลดมือลงจากแขนของฟาง) 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่รู้หรอกนะ ว่าคุณไปได้ยิน หรือไปฟังอะไรมา ว่าน้องชั้นมีชู้ หรืออะไร แต่ชั้นยืนยันได้ ว่าน้องของชั้น ไม่ได้เป็นผู้หญิงแบบนั้น คุณจะเชื่อ หรือไม่เชื่อก็ได้นะ ชั้นไม่ว่า แต่รู้เอาไว้นะ น้องชั้นเจ็บ น้องคุณก็ต้องเจ็บ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมต้องทำยังไง คุณถึงจะหยุดเรื่องนี้ เลิกแก้แค้น ห้ะ !! 

 

 

 

 

 

ฟาง: เคยได้ยินมั้ย ชีวิต แลก ชีวิต 

 

 

 

 

ป๊อบ: คุณอยากเห็นน้องผมตายรึไง 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้าได้ก็ดีนะ มันก็คงคุ้มเหมือนกัน 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง!!!! 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ถ้าไม่อยากให้น้องคุณเจ็บ ก็ฆ่าชั้นสิ ฆ่าชั้นให้ตายเลย ชั้นจะได้ไม่ต้องทำร้ายน้องคุณไง อ่อ ชั้นจะบอกอะไรให้นะ แม่ของคุณ มันก็เลวพอๆกันกับน้องคุณนั้นแหละ !! 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง!! คุณไม่มีสิทธิ์มาด่า แม่ผมแบบนี้นะ !!! 

 

 

 

ฟาง: ชั้นจะด่า ด่าๆๆๆๆ อื้ออออ 

 

 

        ป๊อบปี้ทนไม่ไหวที่เห็นฟางด่าแม่ของเค้า ก็จูบปากฟางทันที