เกมแค้น...เดิมพันรัก

 
 
 
 
 
             ช่วงค่ำของงานแฟชั่นโชว์ ตอนนี้ในงาน ก็มีแขกมากันเต็มหมดแล้ว และการแสดงกำลังจะเริ่มขึ้น ด้านหลังเวที นางแบบ นายแบบกำลังเตรียมตัวกันอยู่ และเมื่อฟางเปิดม่านที่เปลี่ยนชุดออกมาก็ป๊อบปี้ก็กำลังจะยืนรอเข้าคิวอยู่พอดี เมื่อฟางเห็น ฟางหันหน้าหนีแล้วเดินไปแต่ไม่ทันจะได้ออกไป ป๊อบปี้ก็รั้งแขนฟางไว้ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: คุณรู้ตัวรึเปล่า ว่าสิ่งที่คุณทำมันไม่ถูก 
 
 
 
 
ฟาง: (จู่ๆสีหน้าฟางก็เปลี่ยนไป คิดว่าป๊อบปี้รู้เรื่องแก้แค้น) คุณพูดอะไร ! 
 
 
 
 
ป๊อบ: ก็เรื่องที่คุณกอดกับผู้ชายคนอื่นลับหลังน้องผมไง 
 
 
 
 
ฟาง: (สีหน้ากลับมาเป็นปกติ) คุณพูดเรื่องอะไร ! 
 
 
 
 
ป๊อบ: คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ คิดจะจับน้องผมใช่มั้ย 
 
 
 
 
 
ฟาง: ว๊าาา  จะจับผู้ชายรวยๆทั้งที แผนดันพังซะก่อน คุณนี่ฉลาดจริงๆ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง! 
 
 
 
ฟาง: ฟังนะ ! ฉันจะกอดจะจูบ กับผู้ชายอีกกี่ร้อยคนก็ได้ เพราะฉันกับน้องคุณ แค่คบกันไม่ได้เป็นแฟน ไม่ได้เป็นสามีภรรยากันซะหน่อย แต่ก็นะ ในเมื่อคุณเห็นว่าฉันกอดกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่น้องคุณแล้ว งั้นฉันจะบอกความจริงก็แล้วกันนะ ว่าฉัน ไม่จำเป็นต้องรักน้องคุณตอบ และอีกอย่างน้องคุณอยากคบกับฉันเอง ฉันก็แค่สงสารนะ อันที่จริง (เอาตัวเข้าไปใกล้ป๊อบปี้แล้วลูบที่แขน) คุณดูดีกว่าน้องคุณตั้งเยอะ นะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: (จับฟางบีบแขนทั้งสองข้าง) หึ ในที่สุดก็เผยธาตุแท้ออกมาแล้วเหรอ ผมไม่คิดเลยนะ ว่าคนที่ผมมองว่าเป็นผู้หญิงที่แสนดี จะกลายเป็นคนร้ายกาจได้ขนาดนี้อ่ะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: รู้แล้วก็ดี จะได้เลิกยุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันซักที ! (ผลักป๊อบปี้ออกแล้วกำลังจะเดินออกไปแต่...) 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ถ้าคุณคิดจะเล่นเกมนี้ ผมก็จะเล่นกับคุณเอง ผมจะไม่ยอมให้น้องของผม ตกหลุมพลางคุณแน่! จำไว้นะ! ถ้าคุณคิดจะเล่นกับความรู้สึกใครผมไม่ว่า  ผมไม่สน แต่อย่ามาทำร้ายคนในครอบครัวของผม ผมไม่ยอมแน่ !  (พูดจบก็เดินผ่านฟางไป) 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ได้ ! การแก้แค้นของฉันมันชักจะสนุกกว่าเดิมแล้วซิ ขอบคุณนะ ที่คิดจะเล่นเกมกับฉัน ภาณุ หึ (พูดออกมา) 
 
 
 
 
 
 
               นางแบบทุกคนเดินครบแล้ว คิวต่อไปคือ คู่ของป๊อบปี้กับเนย ระหว่างที่รอขึ้นเวที สายตาของป๊อบปี้ที่มองฟาง เค้าไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ ส่วนสายตาของฟาง ก็กวนเหลือเกิน มองไปยิ้มมุมปากไป 
 
 
 
 
ทีมงาน: คิวคุณป๊อบแล้วครับ 
 
 
 
ป๊อบ: ครับ 
 
 
 
 
           พอเนยกับป๊อบปี้ออกไปเรียกเสียงตบมือได้อย่างมาก ทั้งแม่ป๊อบปี้แม่เนย ต่างก็กรี๊ดให้กับความเหมาะสมของคู่นี้ 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: สองคนนี้เหมาะสมกันที่สุดแล้วล่ะค่ะ พี่เลือกลูกสะใภ้ไม่ผิดจริงๆ 
 
 
 
 
ประภัสสร: น้องก็ยินดีมากค่ะ ที่ได้ตาป๊อบมาเป็นลูกเขย 
 
 
 
 
               และฟางกับปาล์มก็เดินออกมา ต่างเรียกเสียงตบมือ เสียงชื่นชมได้ไม่ต่างจากป๊อบปี้ งานนี้วินมาอาสา เป็นกล้อง เมื่อฟางเดินมาหยุดตรงหน้า วินก็ยิ้มให้ฟาง แล้วชูนิ้วโป้ง ให้รู้ว่าเธอเก่งมาก และสวยมาก ฟางเองก็ยิ้มตอบ ช่วงที่ทั้งสองยิ้มให้กัน ป๊อบปี้ก็มองฟางกับผู้ชายคนนั่น สลับไปมา แต่สายตาของแม่ป๊อบและเนย กลับดูไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ เพราะแม่ป๊อบ เคยได้ยินมาว่า ฟางคนนี้แหละ ที่ทำให้เนย กับป๊อบ มีปัญหากันบ่อยๆ 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ยค่ะ คุณน้อง 
 
 
 
 
ประภัสสร: นี้ล่ะค่ะ นังฟางที่ทำให้ลูกเนย กับตาป๊อบทะเลาะกันบ่อยๆค่ะคุณพี่
 
 
 
 
ประพล: คุณ! (เมื่อได้ยินชื่อฟางก็เตือนขึ้น เพราะไม่อยากให้พูดถึงฟางในทางที่ไม่ดี) 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                         งานแฟชั่นโชว์ผ่านไปได้ด้วยดี หลังเวที ทุกคนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเส็จ ก็จะออกมาอยู่ในงาน แต่ฟางไม่อยากเข้าไป และระหว่างที่อยู่หลังเวที ปาล์มก็ถามฟางว่าทำไมถึงไม่ไปด้วยกัน
 
 
 
 
 
ปาล์ม: ทำไมคุณไม่เข้าไปในงานล่ะ
 
 
 
ฟาง: ฉันก็เป็นทีมงาน คนนึงนะค่ะ อย่าเลย คุณไปเถอะ 
 
 
 
ปาล์ม: แต่ผม อยากให้คุณเข้าไปในงานด้วยกัน จะได้แนะนำให้แม่รู้จักคุณด้วย 
 
 
 
 
ฟาง: อย่าเลยคุณปาล์ม ฉันเกรงใจนะ เอาไว้วันหลังดีกว่านะ 
 
 
 
 
 
ปาล์ม: งั้นผมจะอยู่กับคุณ 
 
 
 
 
ป๊อบ: นายจะอยู่ไม่ได้ นายต้องเข้าไปในงานกับพี่
 
 
 
 
 
ปาล์ม: พี่ป๊อบ แล้วฟางจะอยู่กับใคร 
 
 
 
 
ฟาง: คุณจะอยู่เป็นเพื่อนฉันจริงๆเหรอคุณปาล์ม 
 
 
 
 
ปาล์ม: ถ้าคุณอยากให้ผมอยู่ ผมก็จะอยู่กับคุณ 
 
 
 
 
ฟาง: คุณป๊อบเข้าไปในงานคนเดียวได้นะค่ะ หรือ คุณปาล์มจะไปก็ได้นะ 
 
 
 
 
ปาล์ม: ผมจะอยู่กับคุณ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ได้ งั้นพี่ไปนะ 
 
 
 
 
 
เนย: พี่ป๊อบค่ะ ไปกันค่ะ เนยเส็จแล้ว 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: จ้ะ ไปกันเถอะ