เกมแค้น...เดิมพันรัก

 

 

 

 

            วินเป็นเพื่อนของฟางสมัยเรียน วินนับเป็นเพื่อนที่ฟางสนิทมากที่สุดเลยก็ว่าได้ วินดีกับฟางทุกอย่าง ตอนที่ฝ้ายเสียวินก็อยู่ข้างๆฟางคอยช่วยเหลือฟางทุกอย่าง วินเองก็เป็นอีกคนที่รู้ว่าฟางกำลังจะทำอะไรกับครอบครัวของป๊อบปี้ เพียงแต่วินไม่เคยเจอคนในครอบครัวของป๊อบปี้ แต่ลึกๆแล้ว วินมีความรู้สึกดีๆให้ฟางคนเดียวมาตลอดจนถึง ตอนนี้รู้สึกยังไง ก็ยังเหมือนเดิม แม้แต่เรียนต่อต่างประเทศก็ไม่เคยคิดมีใคร 

 

 

 

 

 

ฟาง: แล้ววินกลับมา จะมาทำงานที่ไหน 

 

 

 

 

วิน: ก็ที่เดิมแหละ วินไปสมัคงานตำแหน่งเดิมของวินแล้ว ต่อไป วินจะกลับมาอยู่ข้างๆฟางเหมือนเดิม 

 

 

 

ฟาง: สัญญาแล้วนะ 555 

 

 

 

วิน: วินสัญญา 

 

 

 

ฟาง: อ่ะ กินฟางป้อน ของโปรดวิน ฟางจำได้ (ตักเค้กที่ชอบให้) 

 

 

 

 

วิน: วินไม่ใช่เด็กล้ะนะ จะป้อนทำไม 

 

 

 

 

ฟาง: อ้าวก็ทำเหมือนเดิมไง กินเถอะ ไม่เห็นต้องอายเลย อ้าาาา อืม 

 

 

 

 

 

            วินยิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆ ให้กับคนที่ทำตัวเป็นเด็กแบบฟาง จากนั้นก็กินเค้กที่ฟางป้อน 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หึ ฉันรู้แล้วว่าเธอเป็นคนยังไง ฟาง ! 

 

 

 

 

            ป๊อบปี้แอบตามมาตั้งแต่ที่หน้าโรงแรม จนถึงร้านกาแฟ ก็เห็นภาพที่ฟางกำลังสวีทหวานกับผู้ชายคนอื่น ดูท่าทางมีความสุข ไม่เหมือนเวลาที่อยู่กับเค้าหรืออยู่กับปาล์มเลยสักนิด 

 

 

 

 

 

 

 

               มาส่งฟางหน้าบ้านแล้ว ลงจากรถไปยืนคุย

 

 

 

 

 

วิน: พรุ่งนี้ฟางไปงานกี่โมง 

 

 

 

 

ฟาง: ก็คงไปช่วงเช้าเลยอ่ะ แต่ฟางเข้าบริษัทก่อน 

 

 

 

 

วิน: อืม เออฟาง แล้วเฟย์กับคุณน้าล้ะ อยู่รึเปล่า 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่อยู่อ่ะ เฟย์กับแม่ไปอยู่ที่ไร่ของที่บ้านแก้วนะ พอดีมีปัญหานิดหน่อย 

 

 

 

 

วิน: เสียดายนะ อดเจอเลย คิดถึงท่านนะเนี้ย ไม่ได้เจอกัน ตั้งหลายปี 

 

 

 

 

ฟาง: อือ 

 

 

 

วิน: แล้วคุณน้า ดีขึ้นบ้างรึเปล่า 

 

 

 

ฟาง: ก็ดีขึ้นนะ แต่ที่ฟางต้องให้แม่ไปอยู่ที่อื่น ฟางกลัวว่าจะช็อคอีก 

 

 

 

 

วิน: (จู่ๆวินก็ค่อยๆดึงฟางมากอด) ฟางถ้ามีอะไร ฟางต้องบอกวินนะ ไม่ต้องเก็บไว้คนเดียว วินกลับมาแล้ว วินสัญญานะ ว่าจะดูฟาง และทุกคนเอง 

 

 

 

 

 

ฟาง: (กอดตอบ) ขอบคุณนะวิน ขอบคุณที่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ฟางดีใจมากนะ ที่มีวินเป็นเพื่อน วินเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฟางเลย 

 

 

 

 

 

              เมื่อได้ยินคำว่าเพื่อนจากปากฟาง สีหน้าก็เศร้าลงทันที ในเวลาเดียวกัน มีสายตาของป๊อบปี้จับจ้องอยู่ตลอดเวลา ความคิดของป๊อบปี้ตอนนี้ มันรู้สึก ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว จากคนที่เค้าคิด ว่าจะเป็นคนดี ผู้หญิงที่แสนดี แต่กลับกลายเป็นผู้หญิงหลายใจ คบผู้ชายซ้อนกันสองคน ก่อนหน้าก็อยู่กับน้องชายเค้า พอตอนนี้กลับมายืนกอดกับผู้ชาย หน้าตาเฉย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ขอบใจนะ ที่ทำให้ฉัน ตาสว่าง!  (ถอยหลังรถแล้วกลับไป) 

 

 

 

 

 

 

 

 

วิน: วินไปนะ มีอะไรฟางก็โทรหาวินได้ตลอดเลยนะ 

 

 

 

 

ฟาง: อืม ขอบคุณมากนะวิน ขับรถกลับดีๆนะ (โบกมือลาแล้วเข้าบ้านไป) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         ป๊อบปี้จะเกลียดฟางรึเปล่าน้าาา