เกมแค้น...เดิมพันรัก

 
 
 
ป๊อบ: เฮ้อ !! (จากนั้นก็ลงจากรถ) 
 
 
 
 
 
เด็กในบ้าน: คุณป๊อบปี้ มาหาคุณเนยเหรอค่ะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ใช่
 
 
 
 
เด็กในบ้าน: คุณเนยกับคุณผู้หญิง เดินไปทางนู้นนะค่ะ สงสัยจะไปบ้านหลังเล็ก 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: บ้านหลังเล็ก? 
 
 
 
 
เด็กในบ้าน: ค่ะ บ้านหลังเล็ก อยู่หลังสวนนะค่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ่อ ขอบใจนะ (จากนั้นก็รีบไปทันที) 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: โอ๊ย ! ฉันบอกให้ปล่อยไง !
 
 
 
 
เนย: ฉันไม่ปล่อย ! 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ปล่อยใช่มั้ย! 
 
 
 
           ฟางพยายามใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมด ถีบเนยออกไป ทำให้ฟางลุกขึ้นมายืนได้ ฟางรีบวิ่งเข้าไปดูแม่ในห้อง ก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นอาการช็อค ของแม่กำเริบ ฟางตกใจมาก ทั้งแค้น ทั้งตกใจ ฟางรีบ ดึงตัวประภัสสรออกมา และลากเนยลงไปข้างล่าง 
 
 
 
 
 
ประภัสสร: นางฟาง แก กล้าดียังไง มาจับตัวฉันห้ะ!! 
 
 
 
 
 
เนย: แกกล้าจับแม่ฉันเหรอ 
 
 
 
 
 
ฟาง: กล้าไม่กล้า เดี๋ยวก็รู้  มานี่!!! 
 
 
 
 
            ฟางรีบลากตัวสองแม่ลูก ออกไปที่หน้าบ้าน แล้วผลักทั้งคู่ล้มลงที่หน้าบ้าน 
 
 
 
 
เนย: นังฟาง!!! 
 
 
 
ประภัสสร: นังฟาง!!! แกกล้ามากนะ!! 
 
 
 
 
ฟาง: กล้าไม่กล้า ดูเองล่ะกัน (ฟางหันไปเห็นสายฉีดน้ำ ก็เดินไปเปิดแล้ว หยิบสายมาฉีดใส่สองแม่ลูกเต็มแรง) 
 
 
 
 
เนย: อร๊ายๆๆๆๆๆๆ 
 
 
 
 
ประภัสสร: อร๊ายยยยยๆๆ 
 
 
 
 
ป๊อบ: พอได้แล้ว หยุดได้แล้ว คุณกำลังทำอะไร !!! 
 
 
 
 
 
เนย: พี่ป๊อบ โอ๊ย! 
 
 
 
 
ฟาง: ถ้ายังมายุ่งกับแม่ฉันอีก ฉันไม่ทำแค่นี้แน่ จำเอาไว้!!! 
 
 
 
 
ป้าสายใจ: คุณหนูๆๆ เกิดเรื่องแล้วค่ะ 
 
 
 
 
ฟาง: แม่!! (ฟางนึกขึ้นได้รีบไปดูแม่ แล้วขว้างสายฉีดน้ำไปที่สองแม่ลูก) 
 
 
 
 
 
เนย: โอ๊ย!! พี่ป๊อบเนยเจ็บมากเลยค่ะ ฮือออ 
 
 
 
 
             รีบอ้อนป๊อบปี้ แล้วเกาะแขนทำเป็นร้องไห้ ทำตัวให้ดูน่าสงสาร
 
 
 
ป๊อบ: ผมว่ารีบไปเถอะครับ มาครับผมช่วย 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แม่แม่ค่ะแม่ๆ (ฟางเห็นแม่ตัวสั่น ตัวเกร็งก็ตกใจ) 
 
 
 
 
ป้าสายใจ: รีบพาไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ คุณหนู 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ ไปค่ะแม่ แม่พยายามเดินหน่อยนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
เนย: พี่ป๊อบ เนยเจ็บมากเลย 
 
 
 
 
         ตื้ดๆๆ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ขอตัวสักครู่นะครับ 
 
 
 
       ออกมารับโทรศัพท์ นอกบ้าน
 
 
 
เขื่อน: ไอป๊อบ อยู่ไหนว่ะ 
 
 
ป๊อบ: อยู่... เฮ้ย แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวโทรกลับ (หันไปเห็นฟางกำลังพยุงผู้หญิงคนนึง ที่ท่าทางแปลกๆ) 
 
 
 
 
ฟาง: แม่ทนหน่อยนะค่ะ ใกล้ถึงรถแล้ว 
 
 
 
 
ป๊อบ: คุณน้าเค้าเป็นอะไร 
 
 
 
ฟาง: แม่ฉันช็อคอ่ะ 
 
 
 
ป๊อบ: มาผมช่วยเองดีกว่า อ่ะ กุญแจรถผม คุณเปิดประตูนะเดี๋ยวผมอุ้มแม่คุณเอง (รีบล้วงเอากุญแจในกระเป๋ากางเกง แล้วยื่นให้ฟาง จากนั้นก็อุ้มร่างของแม่ฟางที่ หมดสติไปแล้ว) 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ป้าค่ะ ป้าอยู่บ้านก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูไปเอง 
 
 
 
ป้าสายใจ: ค่ะ คุณหนู ฝากคุณผู้หญิงด้วยนะค่ะ คุณป๊อบ 
 
 
 
ป๊อบ: ครับ