เกมแค้น...เดิมพันรัก
เขียนโดย Kzlovepf
วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 09.45 น.
แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19) หาเรื่อง 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เนย: แม่ค่ะ แม่จัดการให้หนูรึยังอ่ะ
ประภัสสร: ก็แม่โทรไปบอกบ้านนู้นแล้ว
เนย: ทำไม พี่ป๊อบ ไม่มาหาเนยอ่ะ วันนี้วันหยุด พี่ป๊อบต้องมาแล้ว อ่ะ
ประภัสสร: ใจเย็นๆซิลูก ยังไงๆ พี่เค้าก็ต้องมา เชื่อแม่ซิ
เนย: นึกแล้วก็เจ็บใจไม่หาย ที่พี่ป๊อบเปลี่ยนไปขนาดนี้ก็เพราะนังฟางคนเดียว เพราะมันคนเดียว ! เห็นที หนูต้องทำให้มันจำซะบ้าง ว่าของใครเป็นของใคร
ประภัสสร: งั้นเราไปจัดการมันกัน ทางสะดวก คุณพ่อก็ไปตีกอล์ฟ ไปลูก แม่จะไปดูน้ำหน้า แม่มันด้วย
ฟาง: ช่วงนี้แม่อาการดีขึ้นมากเลยนะ อีกไม่นาน แม่ก็จะหาย แม่จำชื่อหนู ได้มั้ย
แม่ฟาง: ฟะ ฟะ ฟาง (ค่อยๆหันไปหาฟางแล้วตอบ)
ฟาง: แม่ (ฟางดีใจน้ำตาไหลออกมา) ละ แล้ว คนนี้ละค่ะ (บอกให้หันไปทางป้าสายใจ)
แม่ฟาง: สะ สาย สายจะ ใจ
ฟาง: แม่ หนูดีใจที่สุดเลยหนูรักแม่นะค่ะ (กอดแม่ทั้งน้ำตา อยู่ๆมือของแม่ฟางก็ขยับขึ้นมาจับฟางตอบ ยิ่งทำให้ฟางดีใจ)
ป้าสายใจ: คุณผู้หญิงดีขึ้นเรื่อยๆ อีกไม่นานก็จะหายเป็นปกติแล้ว
ประภัสสร: น่าเสียดาย นึกว่าจะเป็นบ้า ไปจนตายซะอีก
ทันทีที่ฟางได้ยินเสียงทำให้ฟางตกใจ และรีบหันไปเผชิญหน้าทันที
ฟาง: ป้าสายใจ พาแม่ไปข้างบนก่อนค่ะ
ป้าสายใจ: ค่ะคุณหนู
ฟาง: พวกคุณมาที่นี้ทำไม
เนย: แกกับฉัน เรายังมีเรื่อง ที่ยังไม่ได้สะสางกัน
ฟาง: เรื่องอะไร
ประภัสสร: หึ เรื่องอะไรเหรอ ก็เรื่องที่แก ทำกับลูกฉันไว้ไง อ่อ หรือว่าที่แก พยายามจะจับตาป๊อบเนี้ย อยากได้ผัวรวยๆเหรอ ห้ะ ถึงมายุ่งกับลูกเขยของฉัน
ฟาง: แต่จะว่าไป เค้าก็รวยจริงๆอ่ะนะ พาฉันเข้าโรงแรมที่หรูที่แพงและดีที่สุดในกรุงเทพ ว้าว ความคิดแม่เธอเนี้ยเข้าท่าดีนะ จับผู้ชายรวยๆ สงสัยจะทำตอนที่จับพ่อฉัน
ประภัสสร: แกนังฟาง!
เนย: นังฟาง! คราวนี้ไม่มีใครช่วยแกได้แน่ !!
พุ่งตรงเข้าไปตบหน้าฟาง แต่คราวนี้ฟางตบก่อนและผลักเนยล้มลองไปกองบนพื้นหญ้าที่สวน ประภัสสรเห็นลูกล้มลงไป ก็จะเข้าไปตบฟาง คราวนี้ฟางชูมือกำหมัดขู่ ทำให้ประภัสสรหยุดและรีบประคองเนยขึ้นมา
ฟาง: เอาซิ ถ้าเข้ามา ฉันไม่ตบหรอก เพราะถ้าตบ มันจะตำ่เกินไป เข้ามาซิ ฉันต่อยไม่ยั้งแน่
เนย: แก ! แกคิดว่าฉันกลัวแกเหรอห้ะ
จากนั้นเนยก็เข้าไปในบ้านแล้วรื้อข้าวของกระจาย ผลักขว้างของให้แตกลงที่พื้น ประภัสสรก็ช่วยอีก แต่คราวนี้ประภัสสรกับเนยขึ้นไปข้างบน ประภัสสรจะจัดการกับแม่ฟาง ทำให้ฟางตกใจแล้วรีบวิ่งขึ้นตามไปขว้าง
ฟาง: หยุดนะ จะเข้าไปไม่ได้ ฉันไม่อนุญาติ
เนย: แกไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันกับแม่
ประภัสสร: เนย จัดการมันลูก แม่จะไปจัดการแม่มันเอง
ฟาง: อย่ายุ่งกับแม่ชั้น
ประภัสสร: ทำไมจะยุ่งไม่ได้ (จากนั้นก็ผลักฟางออกแล้วเข้าไปในห้อง)
ฟาง: ออกมานะ
เนย: แกซิออก ออกไปซะ ออกไปจากชีวิตพี่ป๊อบ ชีวิตฉัน นังฟาง (จากนั้นก็ตบซ้ายขวา)
ประภัสสร: ไงนางบ้า
ป้าสายใจ: คุณออกไปดีกว่า
ประภัสสร: ออกเหรอ ! (ตบหน้าป้าสายใจ "เพี๊ยะ")
ฟาง: ป้าสายใจ!!
เนย: แกจะไปไหน นังฟาง มานี่ (จิกผมฟางให้กลับมา)
ประภัสสร: อีบ้า หึ ชีวิตแกเนี้ยน่าสมเพชนะ ผัวก็ทิ้ง ลูกก็ตาย ! หึ
เมื่อแม่ฟางได้ยินประโยคคำว่า ตาย ทำให้อยู่ๆก็มีอาการเกร็งขึ้นมา มือสั่นตัวสั่น
ป้าสายใจ: คุณผู้หญิง คุณผู้หญิง อย่าไปฟังค่ะ อย่าไปฟัง (รีบเอามือปิดหู)
ฟาง: ปล่อยซิ
เนย: ไม่ปล่อย วันนี้ชั้นจะคิดบัญชีกับแก นังฟาง
รถของป๊อบปี้มาจอดหน้าตึกใหญ่
ป๊อบ: เฮ้อ ! สุดท้ายก็ต้องมา ! (แล้วป๊อบปี้ก็นึกถึง ที่แม่เค้าบอก)
แม่ป๊อบ: ลูกอยากให้แม่อาการกำเริบอีกใช่มั้ย
ป๊อบ: แม่ แม่เลิกขู่ผมเรื่องนี้ซักทีนะครับ
แม่ป๊อบ: ป๊อบ ลูก ละ ละ ลูก (จู่ๆก็แกล้งจับที่หัวใจทำท่าเหมือนหายใจไม่ออก)
ป๊อบ: แม่ครับ แม่!!
พ่อป๊อบ: คุณ คุณเป็นอะไร คุณ !
ปาล์ม: แมครับ แม่ !
แม่ป๊อบ: ไปหาน้องนะ นะลูก แม่ แม่ขอร้อง
พ่อป๊อบ: ไปหน่อยนะป๊อบ พ่อขอล้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ