เกมแค้น...เดิมพันรัก

9.8

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 09.45 น.

  67 ตอน
  135 วิจารณ์
  75.38K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

19) หาเรื่อง 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

เนย: แม่ค่ะ แม่จัดการให้หนูรึยังอ่ะ 

 

 

 

 

ประภัสสร: ก็แม่โทรไปบอกบ้านนู้นแล้ว 

 

 

 

 

เนย: ทำไม พี่ป๊อบ ไม่มาหาเนยอ่ะ วันนี้วันหยุด พี่ป๊อบต้องมาแล้ว อ่ะ 

 

 

 

 

ประภัสสร: ใจเย็นๆซิลูก ยังไงๆ พี่เค้าก็ต้องมา เชื่อแม่ซิ 

 

 

 

 

 

เนย: นึกแล้วก็เจ็บใจไม่หาย ที่พี่ป๊อบเปลี่ยนไปขนาดนี้ก็เพราะนังฟางคนเดียว เพราะมันคนเดียว ! เห็นที หนูต้องทำให้มันจำซะบ้าง ว่าของใครเป็นของใคร 

 

 

 

 

 

ประภัสสร: งั้นเราไปจัดการมันกัน ทางสะดวก คุณพ่อก็ไปตีกอล์ฟ ไปลูก แม่จะไปดูน้ำหน้า แม่มันด้วย 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ช่วงนี้แม่อาการดีขึ้นมากเลยนะ อีกไม่นาน แม่ก็จะหาย แม่จำชื่อหนู ได้มั้ย 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ฟะ ฟะ ฟาง (ค่อยๆหันไปหาฟางแล้วตอบ) 

 

 

 

 

 

ฟาง: แม่ (ฟางดีใจน้ำตาไหลออกมา) ละ แล้ว คนนี้ละค่ะ (บอกให้หันไปทางป้าสายใจ) 

 

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: สะ สาย สายจะ ใจ 

 

 

 

 

 

ฟาง: แม่ หนูดีใจที่สุดเลยหนูรักแม่นะค่ะ  (กอดแม่ทั้งน้ำตา อยู่ๆมือของแม่ฟางก็ขยับขึ้นมาจับฟางตอบ ยิ่งทำให้ฟางดีใจ) 

 

 

 

 

 

 

ป้าสายใจ: คุณผู้หญิงดีขึ้นเรื่อยๆ อีกไม่นานก็จะหายเป็นปกติแล้ว

 

 

 

 

 

 

ประภัสสร: น่าเสียดาย  นึกว่าจะเป็นบ้า ไปจนตายซะอีก 

 

 

 

 

 

         ทันทีที่ฟางได้ยินเสียงทำให้ฟางตกใจ และรีบหันไปเผชิญหน้าทันที 

 

 

 

 

 

ฟาง: ป้าสายใจ พาแม่ไปข้างบนก่อนค่ะ 

 

 

 

 

ป้าสายใจ: ค่ะคุณหนู 

 

 

 

 

ฟาง: พวกคุณมาที่นี้ทำไม 

 

 

 

 

เนย: แกกับฉัน เรายังมีเรื่อง ที่ยังไม่ได้สะสางกัน 

 

 

 

 

 

ฟาง: เรื่องอะไร 

 

 

 

 

 

ประภัสสร: หึ เรื่องอะไรเหรอ ก็เรื่องที่แก ทำกับลูกฉันไว้ไง อ่อ หรือว่าที่แก พยายามจะจับตาป๊อบเนี้ย อยากได้ผัวรวยๆเหรอ ห้ะ ถึงมายุ่งกับลูกเขยของฉัน 

 

 

 

 

ฟาง: แต่จะว่าไป เค้าก็รวยจริงๆอ่ะนะ พาฉันเข้าโรงแรมที่หรูที่แพงและดีที่สุดในกรุงเทพ ว้าว ความคิดแม่เธอเนี้ยเข้าท่าดีนะ จับผู้ชายรวยๆ สงสัยจะทำตอนที่จับพ่อฉัน 

 

 

 

 

 

ประภัสสร: แกนังฟาง! 

 

 

 

 

เนย: นังฟาง! คราวนี้ไม่มีใครช่วยแกได้แน่ !! 

 

 

 

 

 

         พุ่งตรงเข้าไปตบหน้าฟาง แต่คราวนี้ฟางตบก่อนและผลักเนยล้มลองไปกองบนพื้นหญ้าที่สวน ประภัสสรเห็นลูกล้มลงไป ก็จะเข้าไปตบฟาง คราวนี้ฟางชูมือกำหมัดขู่ ทำให้ประภัสสรหยุดและรีบประคองเนยขึ้นมา 

 

 

 

 

 

ฟาง: เอาซิ ถ้าเข้ามา ฉันไม่ตบหรอก เพราะถ้าตบ มันจะตำ่เกินไป เข้ามาซิ ฉันต่อยไม่ยั้งแน่

 

 

 

 

เนย: แก ! แกคิดว่าฉันกลัวแกเหรอห้ะ 

 

 

 

 

          จากนั้นเนยก็เข้าไปในบ้านแล้วรื้อข้าวของกระจาย ผลักขว้างของให้แตกลงที่พื้น ประภัสสรก็ช่วยอีก แต่คราวนี้ประภัสสรกับเนยขึ้นไปข้างบน ประภัสสรจะจัดการกับแม่ฟาง ทำให้ฟางตกใจแล้วรีบวิ่งขึ้นตามไปขว้าง 

 

 

 

 

 

ฟาง: หยุดนะ จะเข้าไปไม่ได้ ฉันไม่อนุญาติ

 

 

 

 

เนย: แกไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันกับแม่ 

 

 

 

 

ประภัสสร: เนย จัดการมันลูก แม่จะไปจัดการแม่มันเอง 

 

 

 

 

ฟาง: อย่ายุ่งกับแม่ชั้น 

 

 

 

ประภัสสร: ทำไมจะยุ่งไม่ได้ (จากนั้นก็ผลักฟางออกแล้วเข้าไปในห้อง) 

 

 

 

 

ฟาง: ออกมานะ 

 

 

 

เนย: แกซิออก ออกไปซะ ออกไปจากชีวิตพี่ป๊อบ ชีวิตฉัน นังฟาง (จากนั้นก็ตบซ้ายขวา) 

 

 

 

 

 

ประภัสสร: ไงนางบ้า 

 

 

 

ป้าสายใจ: คุณออกไปดีกว่า 

 

 

 

 

ประภัสสร: ออกเหรอ ! (ตบหน้าป้าสายใจ "เพี๊ยะ") 

 

 

 

 

ฟาง: ป้าสายใจ!! 

 

 

 

เนย: แกจะไปไหน นังฟาง มานี่  (จิกผมฟางให้กลับมา) 

 

 

 

 

ประภัสสร: อีบ้า หึ ชีวิตแกเนี้ยน่าสมเพชนะ ผัวก็ทิ้ง ลูกก็ตาย ! หึ 

 

 

 

 

          เมื่อแม่ฟางได้ยินประโยคคำว่า ตาย ทำให้อยู่ๆก็มีอาการเกร็งขึ้นมา มือสั่นตัวสั่น 

 

 

 

 

ป้าสายใจ: คุณผู้หญิง คุณผู้หญิง อย่าไปฟังค่ะ อย่าไปฟัง (รีบเอามือปิดหู) 

 

 

 

 

 

ฟาง: ปล่อยซิ 

 

 

 

เนย: ไม่ปล่อย วันนี้ชั้นจะคิดบัญชีกับแก นังฟาง 

 

 

 

 

 

 

         รถของป๊อบปี้มาจอดหน้าตึกใหญ่ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เฮ้อ ! สุดท้ายก็ต้องมา !  (แล้วป๊อบปี้ก็นึกถึง ที่แม่เค้าบอก) 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ลูกอยากให้แม่อาการกำเริบอีกใช่มั้ย 

 

 

 

 

ป๊อบ: แม่ แม่เลิกขู่ผมเรื่องนี้ซักทีนะครับ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ป๊อบ ลูก ละ ละ ลูก (จู่ๆก็แกล้งจับที่หัวใจทำท่าเหมือนหายใจไม่ออก) 

 

 

 

ป๊อบ: แม่ครับ แม่!! 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: คุณ คุณเป็นอะไร คุณ ! 

 

 

 

 

ปาล์ม: แมครับ แม่ ! 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ไปหาน้องนะ นะลูก แม่ แม่ขอร้อง 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ไปหน่อยนะป๊อบ พ่อขอล้ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา