อลวนป่วนก๊วน อีคิวพลัส&พูนิก้า

KARI TALK
สวัสดีงับนักอ่านทุกท่านที่เคราพรักของคาริ อย่างงน้าาาว่าเราหายไปไหนมาตั้งเกือบ 3 เดือน คาริเเค่ติดเรียนมากไปหน่อยจนไม่มีเวลาช่วงที่ชาวบ้านเค้าไปเข้าค่ายคาริก็ซ้อมเเข่งงานศอลปะหัตถกรรมจนไม่มีเวลาเลยอ่าาา มันซ้อมดึกทุกวันการบ้านก็เยอะเเล้วนี่ก็พึ่งสอบเสร็จเเละในวาระที่จะส่งท้ายปีเก่าบวกคาริมีเวลาว่างเเล้วจึงมาลงนิยายตอนพิเศษตามที่เป็นกันนี่เเลเอาละพูดมากเเระเข้าเรื่องกันโลด!!
ปล.ถ้าคาริใช้ภาษาไทยผิดบางตัวก็ขออภัยนะช่วงนี้อ่านเเต่อะไรที่เป็นภาษาญี่ปุ่นไม่ก็พวกคันจิทำให้ลืมภาษาไทยไปนิดๆ
 
วันเสาร์ที่ 31 ธันาคม พ.ศ 2559
วันนี้เป็นวันสิ้นปี วึ่งที่ไหนๆเข้าก็หยุดกันบวกกับที่วันนี้เป็นวันเสาร์ด้วยจึงไม่เเปลกเลยที่สถานที่เที่ยวต่างๆจะมีคนพลุกพล่าน เช่นในกรุงเทพฯวันนี้ที่ สยาม อนุเสาวรีย์ สวนสัตว์ เซนจูรี่ เซนทรั้นเวิลด์ ก็มีเเต่คนเต็มไปหมดเเต่ก็ไม่เเปลกที่การจราจรบางที่จะคับคั่งเเต่บางที่ก็โล่งโจ้ง เพราะเทศกาลนี้เป็นเทสกาลเเห่งการท่องเที่ยว บางที่คนก็กลับบ้านไปหมด บางที่ก็มีการจราจรติดขัดเพราะมีคนเดินทางมากนั่นเอง เเต่ที่เจ็บจุกที่สุดก็เห็นจะเป็นคนโสดที่ต้องนั่งๆนอนๆอยู่บ้านคนเดียวอย่างเช่นคนเเต่งเเละตัวละครของเรานั่นเอง
บ้านลัลทริมา
"น่าเบื่อจังน้าา"เสียงหวานของหญิงสาวผมสีน้ำตาลดังขึ้นมาจากบนห้องของตัวเองเพราะเหตุใดหน่ะหรือไปฟังเหตุผลจากปากเธอกัน
"วันนี้นี กับ เอม ก็ไปเที่ยวกับครอบครัวที่ตจว.น่าอิจฉาจังน้าาา"ว่าพลางมุดหน้าลงกับหมอน
"ถ้าครอบครัวเรายังอยู่ก็คงดีสิ...."วันนี้ลัลทริมาก็ยังคงต้องอยู่บ้านคนเดียวอีกตามเคยเพราะนาสาวเองก็มีงานเข้ามามากมายจนไม่มีเวลาพาเธอไปเที่ยวนั่นเองเธอจึงต้องอยู่บ้านอย่างหง่อยเหงา
เเบบนี้
กิงก๊อง กิงก๊อง
เสียงกระดิ่งเจ้ากรรมดังขึ้นทำให้เธอต้องย้ายตัวจากบนที่นอนลงไปเปิดประตูให้กับคนที่มากดกริ่ง
'ใครกันนะ'หญิงสาวคิดในใจ
แอ๊ด
"ค่าาาา ไม่ทราบว่ามาหาค..."หญิงสาวเปิดตากว้างชะงักคำพูดเพราะร่างที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือคนที่ตนไม่อยากจะพบหน้ามากที่สุด
"ก...ก..กา..การิน!"เธอเอ่ยออกมาอย่างตกใจอะไรกันนี่ทำไมการินถึงมาอยู่หน้าบ้านเธอได้?
"ก็ฉันหน่ะสิยัยโง่ทำไมละ?"ชายหนุ่มเอ่ยออกา ใช่เเล้วคนคนนี้คือการิน จินตเมธร ลูกชายจอมคลั่งอาถรรพ์ของผอ.นรินทร์นั่นเอง
"นายมาทำอะไรที่นี่?"หญิงสาวถามอย่างสงสัย
"มาหาเธอนั่นเเหละ"ชายหนุ่มตอบพร้อมถือวิสาสะเข้ามาในบ้านของเธอซึ่งเธอก็อยากจะต่อว่านะเเต่..ว่าไปก็คงไปฟัง
"ว่าเเต่นี่มันจะเที่ยงเเล้วนายกินอะไรมาหรือยัง?"หญิงสาวถามต่อหลังจากที่ปิดประตูเเล้วเดินเขามาในบ้านเเล้ว
"ยังหรอกทำไมจะทำให้กินหรือไง?"การินยังคงถามต่อ
"ก็ใช่หน่ะสิยะจะกินไหม๊ละ?"ลัลถามต่ออีกครั้ง(ทำไมรู้สึกเหมือนเล่นคำถามคำตอบหว่า//คาริ)
"ถ้าฉันกินเเล้วฉันจะไม่เป็นเจ้าชายนิทรานะ"การินถามอย่างหยากๆเธอเล่น
"อีตาบ้าเสียมารยาท!"ลัลตะโกนลั่นเเล้วหันไปทำอาหารต่อ
กิงก๊อง กิงก๊อง กิงก๊อง
เสียงกระดิ่งดังขึ้นอีกครั้งลัลที่ทำอาหารอยู่กลัวว่าอาหารมันจะไหม้เลยให้การินไปเปิด
"ใครว่ะ"ชายหนุ่มสนทบทออกมาขณะเปิดประตูคนที่ยืนอยู่หน้าประตูทำให้ชายหนุ่มต้องผงะ
"นาย...การิน..."เสียงซึมๆของชายหนุ่มสวมหมวกแกะมองหน้าคนที่มาเปิดประตูก่อนที่จะถามต่อว่า "นายมาทำอะไรที่นี่"ความง่วงหายเป็นปริบทิ้งเมื่อเจอหน้ากัน
"แกนั่นเเหละมาทำอะไรไอ้เเกะ"การินถามผู้มาเยือนกลับ(ดูมันกวนตีนกันเนอะ//คาริ)
"อ่ะ...คุณการิน คุณภาม สวัสดีคะ"เด็กสาวผมสีน้ำตาลไหม้มัดหางม้าที่เดินเข้ามาในบ้านลัลเอ่ยทักทั้งสองคน "มาหาคุณลัลเหมือนกันหรอคะ?"เด็กสาวยังคงถามต่อโดยไม่มองชายหนุ่มสองคนที่กำลังกวนประสาทกันเลย
"อาาา ใช่"ชายหนุ่มสวมหมวกแกะหรือ ภาม พรมพิริยะ เอ่ยตอบเด็กสาวก่อนที่จะหันไปประจันหน้ากับการินต่อ
"ยัยลิงก่อนจะทักใครดูสถานะการด้วย"เด็กหนุ่มสวมเเว่นจากแดนกิมจิเอ่ยกับเด็กสาวที่มีฉายาว่าลิงกัง หรือ ทิวา พุดพิญา
"ทำไมอ่ะตาตี๋?"ด้วยความซื่อ(บื้อ) ของคนตรงหน้าทำให้เด็กหนุ่มจากแดนกิมจิหรือ คิม กียุลยิ้มออกมาอย่างอ่อนใจ
"ช่างเถอะๆ"กียุลตอบปัดๆ
"เอาเถอะเข้ามาก่อนสิ"การินที่ดูเหมือนขี้เกียจยื่นจึงชวนทั้งสามคนเข้ามาในบ้านของลัลเเต่ขณะที่กำลังจปิดประตูนั้น...
"การินอย่าพึ่งรอก่อนนนนน"เสียงสิบเเปดหลอดของชายหนุ่มผมสีทับทิมดังขึ้นเพื่อกันประตูบ้านปิด
"แก...ไอ้ศาสดาปาหี่! มาทำบ้าอะไรฟร่ะ!!"การินเมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคยก็รีบดันประตูออกมาประจันหน้าทันที
"เเหม่ๆฉันมาดีน่าาา วันนี้กะจะชวนไปเที่ยวกันหน่ะ"เชียรยิ้มร่าสร้างความหงุดหงิดให้เเก่การินเป็นอย่างมาก
"ว่าเเต่...แกมากับใครเนี่ย"การินถามพร้อมชะโงกไปดูด้านหลังของเชียร
"โอ้ลืมเเนะนำไปเลย คนคนนี้คือเพื่อนฉันเองเเหละชื่อ นาฎกุเวร "เชียรเเนะนำคนหน้าคล้ายตน
"สวัสดีขอรับ"นาฏกุเวรทักทายการิน การินที่เอ๋อกินไปชั่วขณะเพราะนาฏกุเวรหน้าหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับเชียรมาก
"เอ่อ..สวัสดี"การินเอ่ยทักตอบด้วยสีหน้าประมาณว่า... มันเป็นผช.หรอกหรอ เเต่การินก็ต้องสะลัดความคิดนั้นออกไปเเล้วชวน 2 คนนี้เข้ามาด้วย(สงบศึกสักพักสินะ//คาริ)
ภายในบ้าน
"เอ๊ะ!? เชียรมาได้ยังไงเนี่ยเเล้วก็..ใครอ่ะ เเฟนนายหรอ"ลัลที่ทำอาหารอยู่เอ่ยถามนาฏกุเวร
"กระผมชื่อนาฏกุเวร เอ่อ...กระผมเป็นผชนะครับ"นาฏกุเวรเอ่ยกับลัลอย่างปลงๆนี่เค้าเหมือนผญขนาดนั้นเลยหรือ
"ตายเเล้วขอโทษนะคะ"ลัลรีบขอโทษทันทีเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผช.
"ว่าเเต่ทานอะไรกันมาหรือยังค...อ้ะ น้องทิวาอย่าเเอบทานก่อนสิ"ลัลที่กำลังถาม 2 ผู้มาใหม่ก็ต้องรีบหันไปปรามลิงกังที่กำลังแอบกินลูกชิ้น(ทำไมสรรพนามมันต่างกันจังละเฮ้ย//การิน ก็พวกนั้นอายุเยอะกว่าเรานะ//ลัล)
"ยังๆงั้นฉันขอทานด้วยเลยเเล้วกัน"เชียรเอ่ยดย่างไร้ความเกรงใจ
ระหว่างที่ลัลยกอาหารมาเสริฟพวกที่นั่งรออยู่นั้นการินก็เริ่มเปิดประเด็น
"บอกมาว่านายมาทำอะไรเชียร"การินถามเชียรที่กำลังม้วนเส้นสปาเก็ตตี้
"ก็นะ..พอดีวันนี้จะชวนไปเค้าดาวด้วยกันหน่ะมันไม่มีคนไปด้วยเลยอ่ะ"ว่าพลางเอาสปาเก็ตตี้เข้าปาก
"เเล้วกระผมละครับ"นาฏกุเวรที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่บ่นขึ้นมาอุบอิบ
"เอาน่าๆไปหลายๆคนสนุกดีออกอีกอย่างเจ้าพวกนี้มันก็โสดไม่มีเเฟนอยู่เเล้วยังไงก็คงอยู่อย่าเหงาหงอยในบ้านนั่นแหละชวนไปด้วยก็ไม่เสียหายนิ"เชียรบอกกับนาฏกุเวรพร้อมคำพูดเเสนเสียดเเทง
'อยากหักคอคนเเถวนี้โว๊ยยย'นี่คือสิ่งที่ทุกคนคิด
"เอาละทานกันก่อนเถอะคะ"ทิวาที่พยายามระงับอาการอยากฆ่าคนเอ่ยออกมา
"อืม"เสียงตอบรับ
 
ตอนเย็น
"อ๊าาา นั่งรถมาตั้ง 4 ชม เมื่อยอ่าาา"ทิวาบ่นออกมาหลังจากที่ขึ้นเขามากับพวกเชียร
"ที่มมานี่มีเเต่พวกเราหรอ?"ภามถามเชียรบ้างหลังจากที่เงียบมานาน
"จริงๆก็ไม่ได้มีเเค่นี้หรอกนะ"เชียรบอกพร้อมชี้นิ้วโป้งข้ามหลังตนไป แสงไฟของรถตู้ก็มาพอดีคนที่ก้าวลงมานั้นก็คือ...
"พวกคุณวัตสัน"ภามเอ่ยหลังจากเจอคนที่คุ้นเคย
"เฮ้ยๆฉันก็อยู่นนะไอ้เเกะ"หมาบ้าอคินเอ่ย (ทำไมบทฉันมันเป็นเเบบนี้ละฟร่ะ!!//อคิน)
"อ้าวไอ้หมาบ้ามาด้วยหรอ"การินที่เห็นคู่กัดก็อดไม่ได้ที่จะจิกกัดกันเล็กๆ
วันนี้ใหม่คือบรรยากาศเเห่งความสุข ทั้งหมดที่มานั่งรอชมพุเค้าดาวกันบนภูเขาก็ล้วนเเต่ทำกิจกรรมกันจนกระทั่ง
"10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
HAPPY NEW YEAR"
END KARI TALK
ปีใหม่นี้ขอให้มีความสุขคะเเล้วพบกนใหม่นะคะ