อลวนป่วนก๊วน อีคิวพลัส&พูนิก้า

KARI TAKE

หุหุ วันนี้คาริขยันเลยลงสองตอน นี่เป็นพลังจิ้นส่วนตัวล้วนๆรักคู่นี้มากโดยส่วนตัวพอไปลองหาอ่านในเว็บต่างๆก็เจอมันเรื่องเดียวนอกนั้น วัตสันxโฮล์ม หมดTT ไม่เป็นไรวันนี้ใครจิ้น วัตสันxเฌอลัญจ์ คาริมาจัดเเล้ว!!

[PG]

วันนี้เป็นศุกร์วันที่ 14 กุมภา หรือวัน วาเลนไทน์นั่นเอง วันที่สาวๆต้องให้ช็อคโกแลตกับคนที่เเอบหลงรัก หรือให้เพื่อนๆตามทำเนียม (?)

เด็กสาวผมสีชมพู หน้าตาจิ้มลิ้ม  นาม เฌอลัญจ์ โฮล์ม อนุมานสกุล คนนี้ก็เช่นกันเด็กสาวรีบออกจากบ้านเเต่เช้าโดยไม่รอชายหนุ่มผมเงิน นาม จอห์น เอช. วัตสัน เลยทำให้ชายหนุ่มต้องเดินไปรร.คนเดียว

เเค่ก้าวขาเข้ามาโรงเรียนเท่านั้นเเหละเหล่ารุ่นพี่รุ่นน้องมารุมมาตุ้มเค้า สร้างความตกใจให้แก่เค้าอย่างมาก ก่อนที่เค้าจะนึกไปถึงคำพูดของเฌอลัญจ์เมื่อวาน

วันนี้... วันวาเลนไทน์!!

เมื่อเค้านึกได้จึงต้องจำยอมรับขนมหวาน ดอกกุหลาบ ฯลฯจากแฟนคลับ กว่าจะหลุดมาได้ก็ประมาณ 10 กว่านาทีเค้าเดินขึ้นอาคารเพื่อตรงไปยังห้องเรียนของตน

ครื่น

เสียงประตูห้องเรียนถูกเปิดออกโดยชายหนุ่มจ้องสายตาอาฆาตแค้นไปยังเฌอลัญจ์ที่นั่งคุยกับเพื่อนสาวของตนอยู่ จนเฌอลัญจ์เสียวสันหลังวาบ

"อรุณสวัสดิ์วัตสัน"เฌอลัญจ์เอ่ยทักทายอย่างเป็นมิตรเพื่อหลบความผิดที่ตนก่อไว้ ชายหนุ่มจ้องหญิงสาวไม่เลิกก่อนจะเดินไปที่ที่นั่งของตน

"เฌอลัญจ์วัตสันโกรธอะไรเธอหรือเปล่า"ยุรายุเพื่อนสาวของเธอถามขึ้น

"ฉันก็ไม่รู้"เฌอลัญจ์เอ่ยพลาง ส่ายหน้าพลาง ทั้งๆที่รู้อยู่เเก่ใจ

เเต่เเล้วเรื่องก็เกิดขึ้น

"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! เสียงกริ๊ดบาดแก้วหูคนทั้งโรงเรียนดังขึ้นมา

คนส่วนหนึ่งรวมถึงตัวเธอรีบวิ่งไปที่ต้นกำเนิดเสียง เป็นเด็กสาวคนหนึ่งกำลังนั่งหน้าซีดอยู่พร้อมมองไปในห้องน้ำ...

พอคนอื่นๆเดินเข้าไปดูก็ถึงกกับผงัก ศพของชายหนุ่มคนหนึ่งนอนตายอยู่บนฝาชักโครกในห้องน้ำ สร้างความตกใจเเก่ผู้พบเห็นทั้งอาจารย์เเละนักเรียนอย่างมาก

เฌอลัญจ์รีบตั้งสติก่อนจะเดินไปน้ำข้อมือเเตะที่คอของศพก่อนจะส่ายหน้าทำให้คนอื่นๆพงะกว่าเก่า

"รีบเเจ้งตำรวจเถอะคะ"เฌอลัญจ์หันไปบอกอาจารย์ที่ยืนอึ้งอยู่

"จ..จ๊ะ"อาจารย์คนนั้นตอบก่อนจะกดสายโทรเรียกตำรวจ

"ดูจากสภาพศพเเล้วน่าจะถูกฆ่าตายตั้งเเต่เมื่อเช้า เพราะศพยังอุ่นเเละไม่เเข็งตัว"วัตสันเอ่ยหลังจากที่มองดูศพเเล้ว

"อือ ส่วนการตายน่าจะถูกของแหลมคมกดเข้าที่กระดูกไขสันหลัง เพราผู้ตายเสือเลือดไม่มาก"เฌอลัญจ์เริ่มวิเคราะห์บ้าง

"ของเเหลมคมที่มีขนาดเล็กเเละเรียว เช่นพวกลวด ไม่เเน่ว่าตอนนี้คนร้ายอาจยังอยู่ในโรงเรียน"เฌอลัญจ์วิเคราะห์ต่อ

"อะ นี่พวกเธออย่าไปยุ่งกับศพสิ"อาจารย์บอกเเต่พอมองหน้าตาของเด็กสาวดีๆอีกที

"เธอ เฌอลัญจ์ น้องสาว ของหมวดไววัลย์ ใช่ไหม"อาจารย์คนนั้นถามต่อ

"คะ"เด็กสาวตอบก่อนจะสำรวจรอบๆศพต่อไป

"ว่าเเต่ตอนนี้รีบปิดโรงเรียนก่อนเถอะเพื่อคนร้ายคิดจะหีออกนอกโรงเรียน"วัตสันเอ่ยต่อด้วยยน้ำเสียงเย็นชาทำใหเอาจารย์ต้องรีบทำตามที่บอก

"เเต่ว่านะเฌอลัญจ์รอยนี้หน่ะเหมือนลวดดัดยกทรงเลยนะ"ยุรายุที่เดินเข้ามาหาเมื่อเห็นรอยจึงบอก

"เอ๊ ยุรายุเธอรู้ได้ไงอ่ะ"เฌอลัญจ์ถาม

"ก็ตอนที่ไปทัศนศึกษาไงเธอจำไม่ได้หรอที่เราไปดูเค้าทำยกทรงกันหน่ะ"ยุรายุบอกต่อ

"จริงด้วยงั้นค้นตัวเถอะจากที่ดูผู้ตายคือ พงศ์จิระ อยู่ม.5ใครรู้จักเค้าบ้างคะ"เธอลองถามเหล่านักเรียนที่ยืนมุงกันอยู่

"เอ่อ ฉันเองเเหละคะ"หญิงสาวคนหนึ่งตอบ

"เอ๊ะ ดีเลยคะพอจะรู้ถึงผู้เกี่ยวข้องของเค้าไหมคะคุณ..."เฌอลัญจ์เริ่มตั้งคำถาม

"ฉันชื่อ รุ่งนภา คะ ฉันเป็นเพื่อนสนิดของเค้าเอง เค้าเคยมีเเฟนเก่าคนหนึ่งชื่อ วายุรา คะเเล้วก็แฟนใหม่ของเค้า ชื่อ ฉันต์มะลิกา คะเเล้วเค้าก็มีเพื่อนผู้ชายอีกคนชื่อ ณัฐพล คะ"เธอให้ข้อมูลกับเฌอลัจญืละเอียดยิบ

"เเล้วใครพอจะมีความเเค้นส่นตัวกับผู้ตายบ้างคะรุ่นพอรู้หรือเปล่า"เด็กสาวถามต่อ

"อันนี้ฉันก็ไม่ทราบนะคะ"เธอตอบพลางส่ายหน้า

"ฉันว่าตรวจร่างกายเลยดีกว่าคะคุณช่วยไปตามทั้ง 3 คนนี้มมาหน่อยนะคะ"เฌอลัญจ์บอก

"อ๋อคะ"เอ่ยจบเธอก็วิ่งไปเพื่อตามผู้เกี่ยวข้องที่เหลือ

เวลาต่อมาหลังจากที่เฌอลัญจ์ให้อาจารย์ช่วยตรวจร่างกายเเล้วเเต่ก็ไม่เจอลวดที่ว่าเลย

"บางทีคนร้ายอาจทิ้งมันไปเเล้ว"วัตสันสรุป

"อืมเเสดงว่าคนร้ายต้องเตรียมยกทรงมา 2 ตัวเเน่ๆ"เฌอลัญจ์ลองคิดดูบ้าง

"จริงสิเมื่อเช้าฉันเห็นผู็หญิงเดินไปที่เตาเผาขยะหลังโรงเรียนละเอาห่ออะไรไปทิ้งไม่รู้"หนึ่งในนักเรียนที่มุงบอกเด็กสาวจึงรีบวิ่งไปที่เาเผาขยะ คนร้ายที่ดูเหตุการณ์อยู่จิปากอย่าเจ็บใจก่อนจะปลีกตัวเพื่อรีบตามเฌอลัญจ์ไป

เตาเผาขยะ

"เอ๊ะเจอเเล้ว"เด็กสาวชูยกทรงสีหวานออกมาจากกองขยะในยกทรงมีลวดดัดที่ฝนตรงปลายจนเเหลม

"หึหึหึ เก่งดีนิที่หาเจอยัยตัวจุ้น"เสียงอันเย้อหยันของคนร้ายเอ่ยขึ้นพร้อมมีดพกในมือ

"เอ๊ะคุณ...คุณที่เจอศพคนเเรก!!"เณอลัญจ์เอ่ยอย่างตกใจ 

"หรือว่าคุณ..เป็คนฆ่าเค้า!!!"เฌอลัญจ์เอ่ยต่ออย่างตกใจพร้อมมองมีดพกในมือของหล่อน

"ใช่!! เพราะมันเอาทุกอย่าไปจากฉันยังไงลพ หึหึหึหึ ฮ่าๆ"หล่อนหัวเราะอย่างบ้าคลั่งสร้างความตื่นกลัวให้เเก่เฌอลัญจ์อย่างมาก

"ในเมื่อมีคนรู้เเบบนี้...ก็ตายซะเถอะ!!!"หล่อนประกาศกล้าวพร้องพุ่งมีดไปทางเด็กสาวเเต่เเล้วก็มีคนมาต่อหล่อนจนล้มลงไป

"ว..วัตสัน!!"ใช่คนที่มาช่วยเธอคือวัตสันนั่นเอง

"ตำรวจมาเเล้วไปต่อที่โรงพักเเล้วกัน"ตำรวจที่วัตสันพามาใส่กุญเเจมือหล่อนก่อนที่จพาออกไปที่รถตำรวจ

ตั้งเเต่ตอนนั้นทั้งสองก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย

หลังเลิกเรียน ที่บ้าน อนุมานสกุล

เด็กสาวเเละเด็กหนุ่มเดินเคียงข้างกันกลับมาบ้านเงียบๆไม่มีใครปริปากคุยกับใครเลย จนมาถึงบ้าน ชายหนุ่มไปที่ห้องของตนโดยปล่อยเด็กสาวไว้วันนี้เเทบไม่มีใครอยู่บ้านเลยคนใช้บางคนยังไม่กลับจากการเยี่ยมญาติ ไววัลย์กับมาเลส ก็ไม่อยู่ ในบ้านตอนนี้จึงอยู่กันเเค่ 4-5 คนเท่านั้น

'วัตสันยังโกรธที่เมื่อเช้าเราไม่รออยู่อีกหรอ'เธอคิดก่อนจะเดินไปที่ห้องของตัวเองด้วยอาการฟุ้งซ้านเธอตึงคิดว่าไปคุยให้รู้เรื่องเลยจะดีกว่า

เด็กสาวเดินไปที่่ห้องเด็กหนุ่มก่อนเคาะประตู แต่เค้าก็ไม่ยอมมาเปิดเธอจึงถือวิสาสะเปิดเข้าไปเจอเค้านั่งอ่านหนังสืออยู่

"วัตสันยังไม่หายโกรธเรื่องที่ฉันออกมาก่อนหรอ?"เด็กสาวถามเค้าชายตาขึ้นมองเธอก่อนจะไม่สนใจเเล้วอ่านหนังสือต่อ จนเด็กสาวต้องมายื่นใกล้ๆ

"นี่...ว๊ายยย ทำบ้าอะไรของนายหน่ะ!!"เด็กสาวเอ่ยอย่าตกใจเมื่ออยูู่ๆเค้าก็ฉุดเธอลงไปนั่งบนตัก

"อย่าทำเเบบนี้อีกนะ"วัตสันเอ่ยออกมาทำให้เด็กสาวงงมาก หน้าของเค้าซุกอยู่ดับไหลของเธอลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะ

'ตั้งเเต่เมื่อไรกันที่ฉันมีความรู้สึกพิเศษให้กับเธอคน ตั้งเเต่เมื่อไรกันที่ันหวงเเหนเธอขนาดนี้ ตั้งเเต่เมืื่อไรกันที่ฉันหลุงรักเธอ...เฌอลัญจ์...'วัตสันคิดในใจ

"ห้ามทำเเบบนี้อีกนะ ห้ามไปเสี่ยงอันตรายเเบบนี้อีกเด็ดขาด ฉันเป็นห่วงเธอนะเฌอลัญจ์ ฉันไม่รู้ตั้งเเต่เมื่อไรที่มีความรู้สึกแบบนี้ฉัน...รักเธอนะ"วัตสันเอ่ยออกไป เด็กสาวในอ้อมกอดหน้าเเดง

"น..นายฉันเองก็รักน.. อุ๊บ อื่อ"เด็กสาวยังเอ่ยไม่จบริมฝีปากก็ถูกผนึกโดยคนตัวสูงตรงหน้าเเล้วเเละดูเหมือนวัตสันจะไม่หยุดเเค่นั้นซะด้วยมือเริ่มรุกคืบเข้าไปในสาปเสื้อของเธอซะเเล้วริมฝีปากเลื่อนลงมาที่ต้นคอปลดกระดุมเสื้อ เพลยให้เห็นไหลขาววัตสันเริ่มขบเมมจนเป็นรอยเเดงเป็นจ้ำๆ เค้าอุ้มเธอไปที่เตียงนอน 

เชื่อท่านผู้อ่านทุกคนต้องคิดว่าคืนนี้เฌอลัญจ์ไม่รอดเเน่เเต่.. ไปปดูเรตตรงต้นเรื่องเรทเเค่PG เท่านั้น

ก็อก ก็อก

เสียงประตูห้องถูกเคาะเหมือนเรียกสติวัตสันได้ดีมาก ทั้งคู๋รีบพละออกจากกัน จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะไปเปิดประตู (หมดอารมณ์อย่ารุนเเรง)

พอเปิดออกไปเท่านั้นเเหละราเมศยืนยิ้มแป้นอยู่หน้าห้องของเค้า

"ขอโทษที่มารบกวนครับคุณวัตสันคือว่าผมมีธุระนิดหน่อยขอเค้าไปหน่อยนะครับ"ตำรวจหนุ่มบากชายหนุ่มที่ตอนนี้อยากฆ่าเจ้าตัวทำลายความสุขนี้มาก

เฌอลัญจ์ตอนนี้เนียนเอาหนังสือในห้องมาอ่านอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ

"อ้าวคุณราเมศสวัสดีคะ"เด็กสาวทักทายย

"สวัสดีครับคุณเฌอลัญจ์ จริงด้วยคุณไววัลย์บอกว่าเย็นนี้จะกลับมาเเล้วนะครับไปรายงานผบช.อยู่ที่กรมหน่ะครับผมเเค่เอานี่มาให้หน่ะครับ"ราเมศเอ่ยก่อนจะยื่นบางอย่างให้ทั้งคู่

"ใบไปเข้าชมสวนผึ้งของน้องเอมเค้าชวนไปหน่ะ เห็ว่ามีอีเว้นใหม่เลชวนมาหน่ะครับ"ชายหนุามยื่นบัตร VIP ให้ทั้งคู่

"ออกเดินทางพรุ่งนี้นะครับผมจะมารับทั้งคู่ตอน 7 โมงเช้า ผมไปก่อนนะครับ"เอ่ยจบราเมศก็ขอตัวกลับ

"ฉันกลับห้องก่อนนะวัตสันเดี๋ยวพี่ไววัลย์มาเห็นจะยุ่ง"เธอบอกกับวัตสันก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปอีกคน

END KARI TAKE