[So hot!]หล่อวายร้าย กระชากหัวใจยัยสุดฮอต

          
 
 
 
          หลังจากการหมั้นของผมกับฟางถูกยกเลิกจากที่ผมตกลงคุยกับเธอสองวัน ผมก็กลับไปใช้ชีวิตตามปกติ รวมถึงฟางด้วยเช่นกัน... ผมกับเธอไม่ได้เจอหรือติดต่อกันอีก จริงๆผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงยกเลิกงานหมั้นที่ตัวเองยังไม่พร้อมนั้นแล้วต้องรู้สึกปวดหนึบที่ใจ ทรมานแบบนี้ด้วย ทั้งหมดผมเลือกเองแล้วแท้ๆ ถึงแม้...ถ้าวันนั้นเราไม่ตกลงกันแบบนี้ ผมเชื่อว่าต้องมีสักวัน ไม่ช้าที่ฟางต้องทำอะไรเพื่อยกเลิกการหมั้นแน่นอน ผมมั่นใจ เรื่องของผมกับเธอที่ผับวันนั้นเป็นเพราะความหลง บวกกับความเมาที่มีอยู่พอตัว เผลอ สนใจและมีอะไรกับเธอ ผมเชื่อว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรักอย่างแน่นอน ผมเชื่ออย่างงั้น...
     วันนี้ก็เป็นอีกวันหลังจากงานหมั้นยกเลิก ที่ผมใช้เวลาหลังเลิกงานทุกเย็นมาที่ Dark Club เป็นเวลาเกือบสองอาทิตย์แล้วล่ะที่ผมมาที่นี่ทุกวัน และเมากลับไปทุกวัน
 
 
 
 
“เห้ยๆไอ้ป๊อปเบาๆหน่อยดิวะ วันนี้กูขี้เกียจแบกมึงกลับบ้านแล้วนะเว้ยย” โทโมะบอกเพื่อนที่กำลังยกแก้วน้ำสีอำพรางกรอกเข้าปากอีกรอบ แต่มีรึผมจะฟัง
 
 
 
 
“เห้อพี่ป๊อปนะพี่ป๊อปขอเขายกเลิกงานหมั้นแล้วก็มานั่งเมาหัวราน้ำแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน” แก้วส่ายหน้าเอือมๆกับพี่ชาย เธอยอมรับว่าตอนแรกตกใจมากที่พี่ป๊อปมาบอกเธอว่าคนที่เราเจอพี่ผับวันนั้นคือน้องฟางว่าที่คู่หมั้นพี่ป๊อป เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเด็กเรียบร้อยๆอย่างน้องฟางที่เคยเจอตอนเด็กจะเปลี่ยนเป็นสาวสุดฮอต เปลี่ยนผู้ชายเป็นว่าเล่นได้ขนาดนี้ แต่เธอคิดว่าที่น้องฟางปลี่ยนไปมากได้ขนาดนี้ต้องผูกใจเจ็บกับอะไรแน่ๆ เธอคิดว่างั้นนะ...
 
 
 
 
“คิดว่าพี่เสียใจสินะ เปล่าเลยพี่จะแคร์เด็กนั่นทำไมล่ะ พี่ไม่ได้รักยัยนั่นซะหน่อย” ป๊อปปี้ตอบน้องสาว ก่อนจะหันไปบดจูบสาวข้างกาย แต่ก็ต้องชะงักเมื่อคิดอะไรขึ้นได้
 
 
 
 
“ไอ้เขื่อนล่ะ เบี้ยวอีกแล้วรึไง” ป๊อปผละจูบผู้หญิงที่นั่งคลอเคลียเขา ก่อนจะถามถึงเพื่อนอีกคนที่ยังไม่มาให้เห็นหัว
 
 
 
 
“กำลังเดินเข้ามา เมื่อกี้มันโทรบอกว่ารอเฟย์อยู่หน้าผับ” โทโมะตอบ ป๊อปปี้พยักหน้ารับรู้ก่อนหันไปนัวเนียสาวข้างกายต่อ
 
 
 
 
“หวัดดีค่ะพี่โมะพี่แก้ว พี่ขะ...เอ้ยพี่ป๊อป” เฟย์เดินเข้ามาพร้อมกับเขื่อน ทักทายรุ่นพี่คนสนิทกับอดีตว่าที่พี่เขย ก่อนจะนั่งลงข้างๆพี่เขื่อนสุดที่รัก ><
 
 
 
 
“แหมน้องเฟย์ทำไมวันนี้นึกไงถึงมาผับได้” แก้วถามเฟย์อย่างสงสัย เพราะปกติเฟย์ไม่ค่อยมาที่นี่สักเท่าไหร่ ไม่ต้องสงสัยว่าเพราะอะไรคนที่นั่งข้างๆยัยเฟย์ไม่ยอมให้มาน่ะสิ บอกกลัวมีหนุ่มมาเต๊าะก่อนมัน
 
 
 
 
“เฟย์ก็ไม่อยากมาหรอกค่ะ แต่คุณแม่สั่งให้เฟย์มา” เฟย์ตอบ ทุกคนทำหน้าตกใจ
 
 
 
 
“ปกติคุณแม่ไม่ยอมให้มาไม่ใช่เหรอที่รัก แล้วทำไมวันนี้ถึงให้มาล่ะ” เขื่อนถามแฟนสาว
 
 
 
 
“คุณแม่ให้เฟย์มาสืบน่ะค่ะ”
 
 
 
 
“สืบ สืบอะไรเหรอเฟย์” แก้วถามเฟย์กลับ
 
 
 
 
“เรื่องพี่ฟาง...” ป๊อปปี้หันไปมองเฟย์ด้วยแววตาสงสัย เรื่องฟาง ทำไม?
 
 
 
 
“คืองี้ค่ะตั้งแต่พี่ป๊อปกับพี่ฟางยกเลิกงานหมั้น พี่ฟางก็ทำตัวแปลกๆเหมือนคนมีความรัก” เฟย์เหมือนรู้ว่าป๊อปปี้สงสัยเรื่องอะไรจึงตอบไป อย่างรู้งาน
 
 
 
 
“ใช่เหรอเฟย์ เท่าที่ไอ้ป๊อปเล่าให้ฟังฟางยังไม่อยากผูกมัดกับใครไม่ใช่เหรอ” โทโมะถามเฟย์
 
 
 
 
“ตอนแรกเฟย์ก็คิดงั้น แต่ช่วงหลังๆมานี่พี่ฟางแปลกไปจริงๆนะ”
 
 
 
 
“อยากรู้ก็ต้องสืบสินะ แล้ววันนี้ฟางมานี่งั้นเหรอ” ป๊อปปี้พูดขึ้นบ้าง
 
 
 
 
“น่าจะใช่นะ เอ๊ะ นั่นไง” เฟย์ชี้ไปที่บาร์เครื่องดื่ม
หนุ่มสาวคู่หนึ่งแลกรสจูบกันอย่างนัวเนีย มือหนาลูบไล้เรียวขางามไปด้วย ทั้งคู่จูบดูดดื่มกันอยู่สักพักก่อนจะผละพักหายใจ
 
 
 
 
“อื้อ” มือเรียวผลักร่างสูงเบาๆเป็นสัญญาณเตือนว่าเธอเริ่มหมดอากาศหายใจแล้ว
 
 
 
 
“อะไรกันเหนื่อยแล้วเหรอ” ร่างสูงเอ่ยล้อร่างบางยิ้มๆ
 
 
 
 
“พอเลยเอี๊ยง ทำฟางเกือบหายใจไม่ทัน” ฟางทำหน้างอใส่เอี๊ยง
 
 
 
 
“โอ๋ๆไม่แกล้งแล้วก็ได้ อ่ะๆให้ทำคืน” ไม่พูดเปล่ายื่นหน้าทำปากจู่เข้าไปใกล้ๆฟางอีกตั้งหาก
 
 
 
 
“เจ้าเลห์นักน่ะ” ฟางสายหน้าขำๆ เอี๊ยงเขยิบเข้าไปใกล้ฟาง มือหนารั้งเอวบางเข้ามาชิดตัว ก่อนจะโยกตัวไปตามจังหวะเพลง
 
 
 
 
“อืมเอี๊ยงฟางว่าจะถามตั้งนานล่ะแต่ลืม เอี๊ยงพักที่ไหนหรอ”
 
 
 
 
“หืม อะไรเนี่ยถามถึงบ้านเค้าแล้วเหรอคิดไรกับเค้าป่ะเนี่ยๆ” เอี๊ยงแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฟาง
 
 
 
 
“บ้าเหรอ”
 
 
 
 
“อ่ะๆหรือว่าจะไปสู่ขอเค้ากับพ่อแม่เค้าใช่ป่ะๆ” เอี๊ยงแกล้งแหย่ฟางต่อ
 
 
 
 
“เพ้อเจ้อ” มือบางดันหน้าคนตัวสูงออกห่างเบาๆ เอี๊ยงทำท่างอนแก้มป่องใส่ฟาง
 
 
 
 
“ไม่แกล้งแล้วก็ได้ เอี๊ยงไปเรียนที่อังกฤษมาพึ่งกลับอ่ะ กลับมาเอี๊ยงก็ไปอยู่กับเพื่อนที่คอนโดคืนนึงพอตอนเช้าตื่นมาเพื่อนเอี๊ยงก็โทรมาบอกให้ช่วยไปงานแทนเพราะตัวเองติดธุระด่วน มันเห็นว่าเอี๊ยงเคยถ่ายแบบที่อังกฤษมาบ้างไปถ่ายแทนมันแล้วก็ได้เจอฟาง เนี่ยเอี๊ยงมั่วแต่ทำงานยังไม่ได้กลับบ้านเลย ดีนะที่โทรบอกพ่อแล้วว่าติดทำธุระด่วนให้เพื่อนไม่งั้นโดนด่าหูชาแน่”
     ฉันกับเอี๊ยงได้แต่ยืนหัวเราะหลังจากที่เขาเล่าจบ คงวันที่เธอเจอเขาที่คอนโดยัยจินนี่สินะ
ทั้งคู่ได้แต่ยืนหัวเราะและเต้นได้ตามจังหวะเพลงกันอย่างสนุกสนาน โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตากลุ่มหนึ่งจับจ้องทั้งคู่อยู่ มือหนากำเข้าหากันด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก จะว่าหึงก็คงไม่ใช่หรอก มั้ง... แค่อยากจะเดินเข้าไปกระชากทั้งคู่แยกออกจากกันก็เท่านั่น
 
 
 
 
“เห็นมั้ยเฟย์บอกแล้วว่าพี่ฟางมีแฟน” เฟย์หันไปบอกทุกคนว่าสิ่งที่ตัวเองคิดไม่ผิดแน่
 
 
 
 
“แล้วเราจะเอาไงดี” เขื่อนถามเฟย์
 
 
 
 
“เฟย์ไม่ถูกชะตากับตานั่นเลย จะมาหลอกอะไรพี่ฟางรึป่าวก็ไม่รู้” เฟย์ตอบเขื่อน ก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้
 
 
 
 
“พี่ป๊อปช่วยอะไรเฟย์หน่อยสิค่ะ ที่นั่งกันอยู่ทั้งหมดนี่ไม่มีใครที่กล้าจะเข้าไปห้ามพี่ฟางได้ นอกจาก...พี่” เฟย์หันไปขอความช่วยเหลือจากป๊อปปี้
 
 
 
 
“จะบ้าเหรอเฟย์ พี่สาวเฟย์ไม่ฟังพี่หรอก” ป๊อปปี้ปฏิเสธเฟย์ไป แต่มีเหรอเฟย์จะฟัง
 
 
 
 
“นะค่ะๆพี่ป๊อป แค่จับแยกตอนนี้เฉยๆดูสิจะสิงร่างกันอยู่แล้วนะนั้น” เฟย์ขยั้นขยอป๊อป ก่อนจะชี้ให้ป๊อปดู ร่างสองร่างที่กอดกันเต้นอย่างนัวเนีย
 
 
 
 
“ไอ้ป๊อปช่วยแฟนกูหน่อยดิว่ะ” เขื่อนช่วยเกลี้ยกล่อมอีกคน
 
 
 
 
“ถือว่าช่วยอดีตคู่หมั้นก็ได้พี่ป๊อป” แก้ว โทโมะพยักหน้าขยั้นขยออีกคน
เออๆก็ได้ว่ะ ผมหันไปมองฟางกับผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง เหอะ ขนาดนี้เปิดห้องเลยมั้ย จะรวมร่างกันอยู่แล้วนะเฟ้ยยย แล้วนี่กูเป็น?
กูเปล่าหึง อย่าเข้าใจผิดนะเว้ยยย
ก็อาจจะนิดๆ นิดเดียวเท่านั้นแหละน่า! เป็นหวงในถานะน้องสาวอีกคนเฉยๆไม่ได้คิดอะไรเลยจริ๊งจริงง
ป๊อปปี้ถียงกับความคิดของตัวเองอยู่สักพักก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
“กลับบ้าน!!”
 
 
 
 
 
 
 
 

พี่ป๊อปเริ่มหึงพี่ฟางแล้วใช่ม้ายยยยยย แต่งเองงงเริ่มงงเอง555555555555
ฝากเม้นโหวตเป็นกำลังใจให้ด้วยน้าาา อย่าเป็นนักอ่านเงาน้ะพรีสสสสสสสส