ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

                         อี​ตา​ท่าน​ประธานปากเสียจริงเลย คนอุส่าห์หลงดีใจนึกว่าจะชมเราจริงดันมาแกล้งเสียงั้นทำแบบนี้ได้ไงเนี้ย อย่างนี้ต้อง​เอาคืน​เสีย​แล้ว ฉัน​กำลังเดินตามหาเขาอยู่ในงานตอนนี้เห็น​นั่ง​รับประทานอาหารอยู่ ยกไวน์ไปให้ดีกว่า
"ป๊อปเอานี่ยกมาให้"ฉันยื่นไวน์ให้เขา
"ขอบคุณ ดูไปก็มีน้ำใจดีไม่ได้ใจดำ"ผมพูดแบบนั้น เพราะ​ไม่​อยาก​ให้​คนใน​โต๊ะแซว พวกนี้นะแซวทีนึ่งทำให้ผมอย่างมุดแผ่นดินหนี
"วันนี้กัด​ฉันหลายรอบแล้วนะ"ฉันพูดไปตามตรงโดนตั้งแต่พูดไปแบบนั้นแหละ ช้างบ้างแหละ ยังมาว่าใจดำอีก
"หยุดรู้นะจ้ะทำไรไปนั่ง"ผมห้ามเธอ ก็เธอเล่นจะตีผมอีกทีเลยสั่งให้ไปนั่ง แล้ว​เธอ​ก็ขยับตัวไป​นั่ง​เก้าอี้ข้างๆผม สักพัก​ผม​ดื่ม​ไวน์ที่เธอเอามาให้อยากจะบอกว่า ...โครตเค็ม จนผมต้องพ่นออกมา ยัยเลขาตัวแสบ
"เฮ้อ เป็นไร"ฉันพูดแล้วแกล้งหยิบทิชชู่เช็ดปากให้แบบแรงๆ
"คุณแสบมาก กล้าดียังไงใส่เกลือมาให้ผมกินห้ะ"ผม​พูด​เสียงดังใส่เธอ เล่น​เอา​ทุกคนที่นั่ง​อยู่ขำกันหมดเลยไอ้เพื่อนเวร
"เฮ้ยๆ ทำไรอ่ะไม่เล่นนะ"ฉันตกใจเห็นเขากำลังยกแก้วไวน์มาทางฉัน
"ก็ให้ชิมดูไง อยู่เฉยๆ"ผมพูดพลางหนีบขาเธอเอาไว้ไม่ให้ลุกหนี พร้อมมือข้างหนึ่งล๊อคมือเธอไว้ทั้งสองข้าง แต่เธอยังดิ้นไม่หยุดผมเลยจัดการเอาไวน์รินใส่ปากเธออย่างเต็มจนหมดแก้ว 
"มาๆเดี๋ยวเช็ดให้"ผม​เช็ดปากเธออย่างแรงๆเหมือนที่เธอทำผม
"ไงอร่อยไหม"ผมถามเธอที่ตอนนี้หลุดจาดกผมเรียบร้อยแล้ว
"จะอ้วก แหว๊ะ.."ฉันพูดเหมือนจะอ้วกเค็มขนาดนั้น ฝากไว้ก่อนนะ
"อุ้ยๆ ฟางแพ้ท้องฮิ้วๆ"ไอ้ดขื่อนเพื่อนบ้าแซวฉันมาได้นะ ค่อยดูจะไม่ช่วยมันเรื่องเฟย์อีก เล่นเอาหัวเราะกันทั้งโต๊ะ จะว่าไปก็เพิ่งรู้นะว่าอีตาท่านประธานก็มีมุมแกล้งคนอื่นเขาเหมือนกัน
"บ้ามึงดิ เล่นไม่รู้เรื่อง"ผมพูดเสียงดุใส่พวกมันเล่นเอาเงียบกันหมดเลย ความจริง​เธอ​ก็ดูไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ผมเคยคบด้วย ที่ผมต้องเย็นชาแบบนี้เพราะเคยอกหักจากผู้หญิงที่ผมรักเธอมาก เราครบกันมาได้เกือบสองปีจนวันนึ่งผมไปหาเธอที่คอนโด แล้วพบภาพเห็นคนที่ผมรักกำลังมีอะไรกันกับผู้ชายคนหนึ่ง มันทำให้ผมเสียใจไปเป็นปีเลยทีเดียว ตอนแรกผมไปของเลิกเธอไม่ยอมคุณแม่ท่านก็เลยอาสาไปจัดการให้ผม จน​เธอ​ก็​ออก​ไป​จากชีวิต​ผม​แล้ว​ไม่​กลับมาเห็นผม​เห็นหน้าอีก แต่สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นคือ ผู้ชายคนนั้นมาบอกกับผมว่าเขาและเธอคบกันมาเป็นสิบปี เหตุการณ์นี้ที่ทำให้ผมมีนิสัยอย่างปัจจุบัน และ​ความทรงจำที่เลวร้ายยัง​อยู่ในสมองของผมมาจนถึงทุกววันนี้
"ป๊อปเป็นไรเปล่า เห็น​เงียบไปตั้งนาน"ฉันถามเขาอยู่ดีก็เงียบไปนาน
"เปล่าๆ ไปเดินเล่นก่อนนะ"ผมขอตัวออกไปเดินเล่นด้านนอก ระบายอารมณ์หน่อย เพื่อความสบายใจ
.
.
.
.
    มานั่งอยู่นี้ตรงนี้เอง ฉันเดินหาตั้งนานเห็นเดินออกหาคนเดียวเลยอาสาตามมาดูหน่อย
"มานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวเนี้ย"ฉัน​ถามเขา เห็นนั่งซึ่มๆ
"ก็ สูดบรรยากาศไง"ผม​ตอบ​เธอ แต่ความจริงมานั่งให้สบายอารมณ์
"เหรอสบายใจยัง"ฉันลงไปนั่งข้างแล้วถามต่อ
"ก็ดีอ่ะ ว่าแต่มา​ทำ​อะไร"ผมถามเธอ แล้วรู้ได้ไงว่าผมอยู่ตรงนี้
"ก็ตามมา อยู่เป็นเพื่อน"ฉันตอบเขา
"เป็นเพื่อน งั้นขอกำลังใจหน่อย"ผมพูดขออนุญาติเพื่อนคนนี้หน่อยสิ
"ได้สิ"ฉันยอมเพราะเห็นว่าเศร้านะเนี้ย
"เคร เอาเลยนะ"ผมพูดแล้วเข้าไปกอดเธอ เวลาอยู่กับเธอแล้วรู้สึกดีอยากจะเล่าเรื่องราวต่างๆในฟังเสมอ เหมือนเวลานี้ผมกอดเธอ​แล้วเธอก็ลูปคล้ายกับการปลอบใจ วันเกิด​ทำให้​ผม​มีความสุขมากและลืมอดีตไปช่วงขนาด ผ่าน​ไป​สาม​สิบนาทีได้ ผมก็คลายอ้อมกอด ปล่อยอารมณ์ให้ผ่านไปได้
"ไปฟาง ป๊อปไปส่งบ้าน"ผมพูดอาสาพาเธอไปส่งบ้าน
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวกลับพร้อมเฟย์"ฉันตอบอย่างเกรงใจ
"ได้ไง ไปรับมาก็ต้องพาไปส่งดิ"ผมพูดอย่างไม่ยอม
"อ่ะๆ ก็ได้"ฉันยอมก็ได้ขี้เกียจเถียงเดี๋ยวยาวอีก ตอนนี้ก็เหนื่อยแล้วด้วยอยากพักผ่อน
"ไป"แล้วผมก็เดินนำเธอไปขึ้นรถ ก็ขับออกไปจากที่นี้จนถึงบ้านเธอ หลับเหรอเนี้ยเอาไงดีว่ะ ผมเรียกแล้วเธอไม่ตื่น เลยจัดการอุ้มเข้าบ้านโดยมีคนใช้มาเปิดประตูให้แล้วก็นำไปถึงห้องเธอ ผมก็วางเธอลงบนเตียง ห้องเธอสีส้มสลับขาวหวานแหววมาก ซึ่งต่างจากการแต่งตัวของเธอที่เซ็กซี่ที่สุด หลังจากนั้นผมก็ขับรถกลับ้านไป
.
.
.
.
.
.
จบแล้วตอนสิบ ตอน​หน้าจะ​เป็นอย่างไรเมื่อ​ท่าน​ประธานชวน​เลขา​ไปเที่ยวค้างคืน เลขาจะไปหรือไม่ กรุณาติดตามตอนต่อไปด้วยนะจ้ะ