ยัยเลขาป่วนหัวใจท่านประทานฮ้ะ
เขียนโดย KFkoenfaye
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 19.47 น.
แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2559 20.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
46) พิเศษ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเวลาก็ผ่านมาสองปีลูกผมกับเธอก็หนึ่งปี ส่วนลูกของเฟย์และเขื่อนสองปี หลังจากที่ลูกผมคลอดไม่นานแก้วก็ท้องสองคนนี้ยังไม่แต่งงานแต่ก็จดทะเบียนเรียบร้อย ด้านมีนและจองเบกำลังจะแต่งงานกันเป็นคู่ที่หวานมาก ส่วนคู่ที่กัดกันได้ทุกวันคือเคนตะและจินนี่ที่แต่งงานกันแล้วก็ยังกัด ตอนนี้พวกเราก็มาเที่ยวบ้านพักริ่มทะเลที่ผมซื้อไว้ตอนที่เข้าทำงานได้ประมาณเดือนนึ่ง เก็บไว้คลายเครียด กำลังสนุกกันเนื่องจากมีแต่ผู้ใหญ่ทั้งนั้น
"นี่เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า"เขื่อนเสนอความคิดเห็นเพื่อแก้ความเงียบ
"เกมส์ไร"ห้าสาวประสานเสียง
"ก็หาของที่ซ้อนไว้ในทะเล"เกมส์อะไรของมันเนี้ยง่ายมาก
"ฉันไม่เล่น"ผมค้านคนแรก
"ฟังกติกาก่อนดิว่ะ"
"ว่ามา"จองเบพูด
"1 เล่นเป็นคู่ 2 ต้องขี่หลัง 3 ถ้ามีคนตกจากหลังก่อนแพ้ 4 คนแพ้ต้องทำตามคำสั่งของคนชนะ"แบบนี้สิค่อยน่าสนขึ้นมาหน่อย หลังจากนั้นทุกคนก็ตกลงตามกติกา ส่วนของที่นำไปซ้อนเป็นกล่องไม้ใส่กำไรเอาไว้ เมื่อพร้อมแล้วเราก็เริ่มกันเลย คู่ที่ออกจากหลังเป็นคู่แรกก็คือแก้วกับโทโมะที่ลงไปทะเลาะกันในทะเลจนแก้วโมโห เหลือเพียงสองคู่คือคู่ผมและก็เคนตะจินนี่ที่ถึงกล่องพร้อมกันกลายเป็นผู้ชนะ ผมเลยวางแผนแกล้งทุกคนที่เหลือโดยได้ความร่วมมือจากเจ้าแม่แห่งแผนการณ์คือ จินนี่
"พวกเราตกลงกันแล้วจะให้ทำอะไร"เสียงฉันเองแหละ
"ไม่กลัวอยู่แล้วว่ามาเลย"คนแรกเลยนะไอ้โมะเพื่อนรัก
"งั้นเริ่มที่แกก่อนเลย ยัยแก้วแกต้องไล่โทโมะไปนอนที่อื่นเดี๋ยวนี้เลยให้พวกเราดู"จินนี่พูดพลางสั่งแก้ว
"ก็ได้ย่ะ"แก้วพูดพลางหันหน้าไปมองโทโมะ
"เอาดิว่ะ"เคนตะพูดพร้อมรอดู
"นี่คืนนี้ไปนอนที่อื่นเลย"แก้วพูดออกแนวเหวี่ยง
"เรื่องอะไร"โทโมะพูด
"ถ้าไม่ไปก็ไม่ต้องมาคุยกัน"ดูเหมือนแก้วจะจริงใจกับเกมส์
"ก็ได้"อะไรมันจะยอมง่ายขนาดนี้
.
.
.
.
.
เป้าหมายต่อไปของพวกฉันก็คือ มีน พวกฉันสั่งให้มีนไปขอเบอร์ผู้ชายคนหนึ่งทำให้จองเบหันมาทันทีทันใด ถัดมาก็คือ เฟย์ จินนี่สั่งให้เต้นโชว์แบบเซ็กซี่ทำให้เขื่อนออกอาการหึงจนจะหนีแต่ฉันสั่งให้เขื่อนหยุดเขาพลางสั่งให้เขื่อนถอดเสื้อโชว์รอยสักเพราะปกติมันไม่ยอมให้คนอื่นเห็นนอกจากเฟย์แล้วเขื่อนก็ทำตาม ต่อไปคือจองเบให้ตะโกนว่าคนนี้เมียผมแล้วชี้ไปที่มีนที่สั่งแบบนั้นเพราะจองเบเป็นคนขี้อายไม่กล้าเท่าไหร่ ส่วนคนสุดท้ายก็คือ โทโมะ เคนตะสั่งให้อุ้มแก้วโยนทะเล หลังจากนั้นต่างคนต่างแยกย้ายไปตามส่วนต่างเพื่อหาเวลาสวีท
"ที่รักครับ"ผมเรียกเธอที่ตอนนี้อยู่ริมทะเลมีเต้นสำหรับสองคนที่ทำไว้ดูดาว
"ค่ะ ที่รัก"ฉันพูดพลางกุมมือเขา
"คิดถึงเรื่องเก่าๆ ไหม"ผมมองบรรยากาศชวนให้คิดถึงตอนที่เจอกันครั้งแรกและตอนทีมาเที่ยวกันหลังแต่งงาน
"คิดถึง แต่ตอนนี้คิดถึงลูกมาก"ก็ฝากไว้กับแม่ก็จริงฉันยังห่วงอยู่ดี
"เหมือนกันครับ"
"สัญญานะ ว่าเราจะดูแลกันอย่างนี้ตลอดไป"ฉันยังจำสัญญาคืนวันที่เราแต่งงานกันได้
"แน่นอนครับ ป๊อปเป็นคนให้สัญญาและก็ทำได้ด้วย"ผมจะไม่วันลืม
"แต่ว่าเรามีน้องให้ลูกดีกว่านะ"ผมพูดพลางส่งสายตากระพริบอ้อนสุดๆ
"ไม่นะ"ฉันพูดพลางดิ้นหนีจากเขา แต่มีเหรอที่จะรอดมือปลาหมึกอย่างเขาได้
"ก็ไม่รู้สิ"ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่ตอนนี้เธอมาอยู่ตรงหน้าเป็นที่พอใจมาก
"ก็แล้วแต่"เผลอแปปเดียวฉันโดนจูบคิดดูดิ
"งั้นก็ไม่รอดแล้วล่ะ"ผมจัดการจูบเธอเพื่อปลุกอารมณ์แล้วก็เป็นไปตามกระบวนการสามี ภรรยา หลังจากนี้คงจะมีแต่ความสุขให้กันเป็นครอบครัวที่มีทั้งพ่อ แม่ ลูก
"รักนะ"ผมพูดพลางหอมแก้มเธอ
"รักที่รักที่สุด"ฉันพูดพลางหอมหน้าผากแล้วก็นอนกอดกันอย่างนี้ไปทุกคืนอาจจะมีทะเลาะกันบ้างสุดท้ายก็ดีต่อกันตลอดไปเพื่อให้ลูกได้รับความสุขที่อบอุ่นจากพ่อ แม่ที่รักเขาที่สุด
.
.
.
.
เรียบร้อยสำหรับตอนพิเศษ
ฝากข้อคิดหน่อยนะ. 'ถึงแม้บางครั้งความรักเปรียบเหมือนสายลมที่บางเบาแต่ก็พัฒนาเป็นพายุที่เข้ามาในชีวิต ถ้าหากเรายังรักกันก็จงให้ความสุขกับคนที่รักดีกว่าเสียเขาไป โดยไม่ได้สร้างเรื่องราวดีๆ'
บายทุกคน กำลังคิดว่าจะเปิดเรื่องใหม่ดีไหม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ