ยัยเลขาป่วนหัวใจท่านประทานฮ้ะ
6.7
เขียนโดย KFkoenfaye
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 19.47 น.
46 ตอน
67 วิจารณ์
53.12K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2559 20.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) คุณ....ตอนที่33
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามันลืมอะไรไปสักอย่างนะ ใช่แล้วลืมโทรนัดเพื่อนเรื่องปาร์ตี้ที่ร้านเบเกอรี่ของยัยมีน ต้องโทรแล้วเดี๋ยวจะโดนกระชากหัวเอา เริ่มจินนี่ก่อนแล้วกันค่อยประชุมสายเอา
"สวัสดีจินนี่ แปปนะ"ฉันจัดการโทรหาเฟย์แล้วก็แก้ว
"ฮัลโหลทุกคน"ฉันทักทายเพื่อนๆรวมถึงน้องสาวที่รัก
"มีอะไรเหรอฟาง"จินนี่เป็นคนถามคนแรก
"ไปปาร์ตี้กัน"
"ที่ไหนน่าสน"น้องฉันลืมไปเปล่าว่าต้องขอสามีก่อนอ่ะ ถ้าเขื่อนมันอนุญาตคือเฟย์สบายแต่ไม่อนุญาตฉันซวยต้องไปขอให้อีก
"สามีไม่ว่าเหรอ"แก้วถามขึ้นมาแก้วก็เคยเจอมาแล้วต้องไปขอ
"ก็ไม่รู้สินะ"อ้าวน้องฉันไม่เดือดร้อนไรเลย
"นี่น้องรักรอบนี้ขอเองนะ"
"ช่างเถอะน่า ที่ไหน"เฟย์ยังจะถามต่ออีกว่าที่ไหน
"ร้านเบเกอรี่ชื่อ มีนาพร ไปเปล่า"ฉันชวนแล้วต้องไปให้คบคนนะ
"ไป"สามคนนั้นพูดพร้อมกัน
"แม้! แก้วไม่โดนผีดิบกัดตัวไว้เหรอ"จินนี่แซวแก้วที่ตัวติดกับโทโมะเกือบจะทุกยี่สอบชั่วโมงดีนะบางวันโทรติดโทโมะรับแล้วบอกว่าแก้วนอนอยู่ทุกคนจะเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ่อยที่สุดแล้ว
"อะไรล่ะ"ทำเป็นไม่รู้เรื่องเลย
"ใช่หรอ แก้วนอนอยู่ครับ"ฉันล้อแก้วตอนนี้คงจะเขินกว่าเดิมอีก
"นี่ฟางจำไว้เลยนะ"อ้าวเขินจนเสียงเปลี่ยนเลยเพื่อนฉัน
"จำอะไรจ้ะ"ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องเลยนะเนี้ย
"พอได้แล้วค่ะทั้งผีดิบ ทั้งหมี"ยัยเฟย์พูดมาได้เดี๋ยวเจอ
"แม้! ไอ้กบ"ฉันกับแก้วพูดพร้อมกัน
"โอ้โห้ พวกพี่รังแกหนู"
"เขาไม่เรียกว่ารังแก แต่เป็นการเอาคืน"มันก็แค่แกล้งกันขำๆ
"พี่จินนี่ดูสิค่ะ"จินนี่เงียบไปเลยตั้งแต่ดีมากเฟย์ที่พูดขึ้นมา
"พอทั้งหมดแหละ เวลากี่โมงจ้ะ"ลืมบอกเวลาได้ยังไงกันนะเรา
"ประมาณหนึ่งทุ่มนะ"
"โอเค"ประสานเสียงอีกแล้ว
"งั้นวางก่อนนะ คืนนี้เจอกัน"จะให้ไม่รีบวางได้ไงล่ะเขาที่ออกมาจากห้องมา ยืนจ้องหน้าฉันอยู่ประมาณสามนาทีแล้วเนี้ย
"คุยเสร็จแล้วเหรอครับคุณเลขา"ผมถามที่เมื่อกี้นั่งคุยโทรศัพท์อยู่นานแล้วจะคุยอะไรกันกับใครก็ไม่รู้
"ค่ะท่านประธาน มีอะไรหรือเปล่า"ฉันถามเขาที่ยืนจ้องอยู่ได้ ถ้าเป็นปลากัดคงท้องอ่ะนะ
"เปล่า"ความจริงก็มีแหละ
.
.
.
.
ผมก็เรื่องจะคุยกับเธอพอดีว่ามีเรื่องที่มันยังสงสัยอยู่เล็กน้อยว่าโทรไปเอาเบอร์ผู้ชายที่ชื่อเจมส์มาจากไหน แล้วไหนจะเรื่องคลิปนั้นอีกที่ส่งให้คนทั้งบริษัท
"ว่ามาเลยดีกว่า"ฉันเบื่อที่ความจริงมันมีแล้วไม่ถามออกมาดูจากสายตาเขาก็รู้ว่ามีแน่นอน
"เอาเบอร์เจมส์มาจากไหน"ผมถามไปตามตรง
"ก็หาจากข้อมูลบริษัทนั้นแหละ"
"เก่งเนอะ"ทีเรื่องแบบนี้ขยันจังเลยนะคุณแฟน
"แล้วมีเรื่องอะไรอีก"
"คลิปนั้นอ่ะ"
"กุ๊กกิ๊บถ่ายจบนะ"ฉันก็แค่แชร์เท่านั้นเอง
"ครับคนสวยสุดแสบ"
"แม้คนหล่อไม่แสบเลย ใบลาออกนั้นล่ะ"ว่าฉันแสบไม่ดูตัวเองเลยนะ
"ก็ดูคลิป แล้วก็นั่งพิมพ์แค่นั้นไม่เห็นแสบเลย"ผมดูคลิปแล้วก็พิมพ์ออกมา
"ไม่แสบก็ได้ค่ะ แค่ร้ายลึก"ฉันพูดพลางหยิกแก้มเขาไปมา
"แล้วคุยกับใคร"
"เพื่อน"จะอยากรู้ไปทำไมค่ะ
"กลับบ้านกันเดี๋ยวไปส่ง"ผมอาสาไปส่งเธอที่บ้านตามหน้าที่แฟน
"ไปส่งที่ร้านเบเกอรี่แทนได้ป่ะ"ไหนๆก็อาสาไปส่งแล้วจะช่วยเราได้ไหมนะ
"ไปทำอะไร"เชื่อผมป่ะว่านัดกับเพื่อน
"เถอะน่า จะไปส่งป่ะเนี้ย"ฉันไม่บอกหรอว่าจัดปาร์ตี้กลัวจะเป็นเหมือนแก้วกับเฟย์ขึ้นมา
"ไปดิ ตอบมาก่อนว่าไปทำอะไร"ไม่บอกผมไม่ไปส่งเอาดิ
"จะอยากรู้อะไรล่ะมันไม่มีอะไร"
"เป็นแฟนกันก็บอกมั้งสิ"ผมแค่เป็นห่วงเดียวเกิดอะไรขึ้นกับเธอจะทำยังไงอ่ะ ยังเงียบไม่ตอบอีก
"สัญญาเลยจะให้ไป"ชูนิ้วก้อยให้เธอเลยเอาดิ
"ปาร์ตี้กับมีน"ฉันยอมบอกพลางเกี่ยวก้อยก็ได้เดี๋ยวถ้าถึงทีเขาไม่บอกฉันได้ซวยแน่เลย
"น่ารักมาก"ผมฉวยโอกาสหอมแก้มเธอสองข้างโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
"บ้าป่ะเนี้ย"ฉันเขินเป็นเหมือนกันนะมาหอมแก้มฉันแบบนี้ได้ไง
"เขินเหรอ มาให้หอมคืนเอาดิ"ผมพูดพลางขยับหน้าไปใกล้ๆเธอ
"ไม่เอา ก็ได้"ฉันพูดปฎิเสธอย่างใจอ่อนก็ได้หอมแก้มเขาคืน
"อีกข้างนึ่งนะ"ผมพูดแล้วชี้ไปอีก ข้างนึ่งบนแก้ม
"ไม่เอาแล้ว ไปส่งได้แล้ว"ฉันพูดแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกไปรอเขาที่รถ
"รอนานไหม"ผมเพิ่งลงมาทีหลัง
"ไม่ ไปกันเถอะ"ฉันพูดแล้วขึ้นรถออกไปพร้อมเขาตลอดทางกว่าจะถึงร้านของมีนก็คุยกับถึงเรื่องราวต่างๆในชีวิตตั้งแต่จำความได้มาแลกเปลี่ยนกันมีสวีทกันบ้าง
.
.
.
.
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในรถหน้าร้านของมีนแล้วฉันคิดถึงวันนี้เกิดเรื่องราวที่สนุกเยอะมาทั้งเรื่องที่ช่วยกันกับกุ๊กกิ๊บแล้วที่สะใจที่สุดคือแพรว
"ขอบคุณนะคุณแฟนที่มาส่ง"หอมแก้มเป็นการขอบคุณ
"ครับคุณแฟน จะนอนแล้วโทรหาด้วยนะ"ผมบอดกับเธอเมื่อลงจากรถไป
"รับทราบค่ะคุณพ่อ"หลายเรื่องที่เขาทำให้อย่างกับคุณพ่อฉันงั้นล่ะ
"ครับคุณแม่"เรียกผมคุณพ่อ เธอก็คุณแม่
"กลับไปเลย ขับรถดีๆนะ"มาเรียกฉันคุณแม่เนี้ยนะ
"ครับคุณแม่ บาย"ผมพูดแล้วขับรถออกไปกลับบ้านดีกว่า
"อ้าว ฟางไปนั่งโซนนู้นก่อนนะ"มีนที่เห็นฉันเดินเข้ามาในร้านพูดแล้วชี้ให้ไปทางโซนที่มืดมีเครื่องดนตรี
"จ้า"มองออกไปข้างนอกแก้วกับเฟย์มาพร้อมกันเลย
"มีนหลบไปก่อนเร็ว"ฉันอยากเซอร์ไพรแก้วกับเฟย์
"เค ไปแล้ว"มีนหาเข้าไปในครัวแล้ว
"แก้ว เฟย์ทางนี้เลย"ฉันเรียกสองคนนั้นเข้ามาในร้าน
"มาแล้ว พี่จินนี่ล่ะ"เฟย์ถามหลังจากที่เข้ามานั่งในร้านแล้ว
"ยังไม่เลยรอแปปนึ่ง"ช่วงนี้จินนี่งานก็ยุ่งแถมยังต้องหนีเคนตะอีกที่ได้ข่าวว่าเดินตามจินนี่ไปเกือบจะทุกที
"ร้านสวยดีนะ มีสองโซนด้วย"แก้วพูดพลางหันไปมองรอบๆร้าน
"นู้นไงพี่จินนี่"เฟย์พูดพลางโบกมือออกไปทักทายจินนี่เข้านอก นี่เคนตะตามมาด้วยเหรอ
"เฟย์ช่วยหน่อย"จินนี่ขอความช่วยเหลือจากเฟย์
"ได้ๆ"เฟย์เดินออกไปเคลียร์กับเคนตะให้จนตอนนี้เคนตะกลับบ้านไปแล้วล่ะ คือ มีแต่เฟย์ที่จัดการให้เคนตะไปได้ฉันกับแก้วเคยไล่ยังไม่ไปเลย ยิ่งจินนี่นิยิ่งไม่ไปหนักเข้าไปอีก
"มาเริ่มกันเลยดีกว่า"แก้วเป็นคนเปิดฉากในปาร์ตี้ครั้งนี้
"เดี๋ยวก่อนนะ"ฉันพูดห้ามไว้ก่อนแล้วส่งสัญญาณให้มีนออกมาทำให้สามคนนั้นถึงกับอึ้งไป
"มีน ฉันคิดถึงแก"จินนี่เป็นคนแรกที่วิ่งเข้าไปกอดมีนสองคนนี้เข้าสนิทกันมากกว่าฉันอีก
"คิดถึงเหมือนกัน เฟย์ แก้ว"มีนโดนกอดทีเดียวถึงสามคน
"ปล่อยกันไหม"มีนพูดสงสัยคงจะแน่นเกินไป
"จ้า"สามคนพูดแล้วปล่อยอ้อมกอดออกมา
"คบแก๊งค์สักที"ฉันพูดตอนนี้พวกเราก็อยู่กันครบห้าสาวสักทีคราวนี้ก็'ไม่มีอะไรต้องกลัวเพราะพวกเราทั้งแสบ ซ่าเป็นที่หนึ่ง'นั้นคือสโลแกนของพวกเรา
.
.
.
.
.
.
ตอนที่สามสิบสาม เพื่อนคุณเลขาร่วมตัวกันแล้วจะมีภัยมาอีกหรือไม่ ติดตามตอนต่อไปด้วยนะจ้ะ
"สวัสดีจินนี่ แปปนะ"ฉันจัดการโทรหาเฟย์แล้วก็แก้ว
"ฮัลโหลทุกคน"ฉันทักทายเพื่อนๆรวมถึงน้องสาวที่รัก
"มีอะไรเหรอฟาง"จินนี่เป็นคนถามคนแรก
"ไปปาร์ตี้กัน"
"ที่ไหนน่าสน"น้องฉันลืมไปเปล่าว่าต้องขอสามีก่อนอ่ะ ถ้าเขื่อนมันอนุญาตคือเฟย์สบายแต่ไม่อนุญาตฉันซวยต้องไปขอให้อีก
"สามีไม่ว่าเหรอ"แก้วถามขึ้นมาแก้วก็เคยเจอมาแล้วต้องไปขอ
"ก็ไม่รู้สินะ"อ้าวน้องฉันไม่เดือดร้อนไรเลย
"นี่น้องรักรอบนี้ขอเองนะ"
"ช่างเถอะน่า ที่ไหน"เฟย์ยังจะถามต่ออีกว่าที่ไหน
"ร้านเบเกอรี่ชื่อ มีนาพร ไปเปล่า"ฉันชวนแล้วต้องไปให้คบคนนะ
"ไป"สามคนนั้นพูดพร้อมกัน
"แม้! แก้วไม่โดนผีดิบกัดตัวไว้เหรอ"จินนี่แซวแก้วที่ตัวติดกับโทโมะเกือบจะทุกยี่สอบชั่วโมงดีนะบางวันโทรติดโทโมะรับแล้วบอกว่าแก้วนอนอยู่ทุกคนจะเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ่อยที่สุดแล้ว
"อะไรล่ะ"ทำเป็นไม่รู้เรื่องเลย
"ใช่หรอ แก้วนอนอยู่ครับ"ฉันล้อแก้วตอนนี้คงจะเขินกว่าเดิมอีก
"นี่ฟางจำไว้เลยนะ"อ้าวเขินจนเสียงเปลี่ยนเลยเพื่อนฉัน
"จำอะไรจ้ะ"ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องเลยนะเนี้ย
"พอได้แล้วค่ะทั้งผีดิบ ทั้งหมี"ยัยเฟย์พูดมาได้เดี๋ยวเจอ
"แม้! ไอ้กบ"ฉันกับแก้วพูดพร้อมกัน
"โอ้โห้ พวกพี่รังแกหนู"
"เขาไม่เรียกว่ารังแก แต่เป็นการเอาคืน"มันก็แค่แกล้งกันขำๆ
"พี่จินนี่ดูสิค่ะ"จินนี่เงียบไปเลยตั้งแต่ดีมากเฟย์ที่พูดขึ้นมา
"พอทั้งหมดแหละ เวลากี่โมงจ้ะ"ลืมบอกเวลาได้ยังไงกันนะเรา
"ประมาณหนึ่งทุ่มนะ"
"โอเค"ประสานเสียงอีกแล้ว
"งั้นวางก่อนนะ คืนนี้เจอกัน"จะให้ไม่รีบวางได้ไงล่ะเขาที่ออกมาจากห้องมา ยืนจ้องหน้าฉันอยู่ประมาณสามนาทีแล้วเนี้ย
"คุยเสร็จแล้วเหรอครับคุณเลขา"ผมถามที่เมื่อกี้นั่งคุยโทรศัพท์อยู่นานแล้วจะคุยอะไรกันกับใครก็ไม่รู้
"ค่ะท่านประธาน มีอะไรหรือเปล่า"ฉันถามเขาที่ยืนจ้องอยู่ได้ ถ้าเป็นปลากัดคงท้องอ่ะนะ
"เปล่า"ความจริงก็มีแหละ
.
.
.
.
ผมก็เรื่องจะคุยกับเธอพอดีว่ามีเรื่องที่มันยังสงสัยอยู่เล็กน้อยว่าโทรไปเอาเบอร์ผู้ชายที่ชื่อเจมส์มาจากไหน แล้วไหนจะเรื่องคลิปนั้นอีกที่ส่งให้คนทั้งบริษัท
"ว่ามาเลยดีกว่า"ฉันเบื่อที่ความจริงมันมีแล้วไม่ถามออกมาดูจากสายตาเขาก็รู้ว่ามีแน่นอน
"เอาเบอร์เจมส์มาจากไหน"ผมถามไปตามตรง
"ก็หาจากข้อมูลบริษัทนั้นแหละ"
"เก่งเนอะ"ทีเรื่องแบบนี้ขยันจังเลยนะคุณแฟน
"แล้วมีเรื่องอะไรอีก"
"คลิปนั้นอ่ะ"
"กุ๊กกิ๊บถ่ายจบนะ"ฉันก็แค่แชร์เท่านั้นเอง
"ครับคนสวยสุดแสบ"
"แม้คนหล่อไม่แสบเลย ใบลาออกนั้นล่ะ"ว่าฉันแสบไม่ดูตัวเองเลยนะ
"ก็ดูคลิป แล้วก็นั่งพิมพ์แค่นั้นไม่เห็นแสบเลย"ผมดูคลิปแล้วก็พิมพ์ออกมา
"ไม่แสบก็ได้ค่ะ แค่ร้ายลึก"ฉันพูดพลางหยิกแก้มเขาไปมา
"แล้วคุยกับใคร"
"เพื่อน"จะอยากรู้ไปทำไมค่ะ
"กลับบ้านกันเดี๋ยวไปส่ง"ผมอาสาไปส่งเธอที่บ้านตามหน้าที่แฟน
"ไปส่งที่ร้านเบเกอรี่แทนได้ป่ะ"ไหนๆก็อาสาไปส่งแล้วจะช่วยเราได้ไหมนะ
"ไปทำอะไร"เชื่อผมป่ะว่านัดกับเพื่อน
"เถอะน่า จะไปส่งป่ะเนี้ย"ฉันไม่บอกหรอว่าจัดปาร์ตี้กลัวจะเป็นเหมือนแก้วกับเฟย์ขึ้นมา
"ไปดิ ตอบมาก่อนว่าไปทำอะไร"ไม่บอกผมไม่ไปส่งเอาดิ
"จะอยากรู้อะไรล่ะมันไม่มีอะไร"
"เป็นแฟนกันก็บอกมั้งสิ"ผมแค่เป็นห่วงเดียวเกิดอะไรขึ้นกับเธอจะทำยังไงอ่ะ ยังเงียบไม่ตอบอีก
"สัญญาเลยจะให้ไป"ชูนิ้วก้อยให้เธอเลยเอาดิ
"ปาร์ตี้กับมีน"ฉันยอมบอกพลางเกี่ยวก้อยก็ได้เดี๋ยวถ้าถึงทีเขาไม่บอกฉันได้ซวยแน่เลย
"น่ารักมาก"ผมฉวยโอกาสหอมแก้มเธอสองข้างโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
"บ้าป่ะเนี้ย"ฉันเขินเป็นเหมือนกันนะมาหอมแก้มฉันแบบนี้ได้ไง
"เขินเหรอ มาให้หอมคืนเอาดิ"ผมพูดพลางขยับหน้าไปใกล้ๆเธอ
"ไม่เอา ก็ได้"ฉันพูดปฎิเสธอย่างใจอ่อนก็ได้หอมแก้มเขาคืน
"อีกข้างนึ่งนะ"ผมพูดแล้วชี้ไปอีก ข้างนึ่งบนแก้ม
"ไม่เอาแล้ว ไปส่งได้แล้ว"ฉันพูดแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกไปรอเขาที่รถ
"รอนานไหม"ผมเพิ่งลงมาทีหลัง
"ไม่ ไปกันเถอะ"ฉันพูดแล้วขึ้นรถออกไปพร้อมเขาตลอดทางกว่าจะถึงร้านของมีนก็คุยกับถึงเรื่องราวต่างๆในชีวิตตั้งแต่จำความได้มาแลกเปลี่ยนกันมีสวีทกันบ้าง
.
.
.
.
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในรถหน้าร้านของมีนแล้วฉันคิดถึงวันนี้เกิดเรื่องราวที่สนุกเยอะมาทั้งเรื่องที่ช่วยกันกับกุ๊กกิ๊บแล้วที่สะใจที่สุดคือแพรว
"ขอบคุณนะคุณแฟนที่มาส่ง"หอมแก้มเป็นการขอบคุณ
"ครับคุณแฟน จะนอนแล้วโทรหาด้วยนะ"ผมบอดกับเธอเมื่อลงจากรถไป
"รับทราบค่ะคุณพ่อ"หลายเรื่องที่เขาทำให้อย่างกับคุณพ่อฉันงั้นล่ะ
"ครับคุณแม่"เรียกผมคุณพ่อ เธอก็คุณแม่
"กลับไปเลย ขับรถดีๆนะ"มาเรียกฉันคุณแม่เนี้ยนะ
"ครับคุณแม่ บาย"ผมพูดแล้วขับรถออกไปกลับบ้านดีกว่า
"อ้าว ฟางไปนั่งโซนนู้นก่อนนะ"มีนที่เห็นฉันเดินเข้ามาในร้านพูดแล้วชี้ให้ไปทางโซนที่มืดมีเครื่องดนตรี
"จ้า"มองออกไปข้างนอกแก้วกับเฟย์มาพร้อมกันเลย
"มีนหลบไปก่อนเร็ว"ฉันอยากเซอร์ไพรแก้วกับเฟย์
"เค ไปแล้ว"มีนหาเข้าไปในครัวแล้ว
"แก้ว เฟย์ทางนี้เลย"ฉันเรียกสองคนนั้นเข้ามาในร้าน
"มาแล้ว พี่จินนี่ล่ะ"เฟย์ถามหลังจากที่เข้ามานั่งในร้านแล้ว
"ยังไม่เลยรอแปปนึ่ง"ช่วงนี้จินนี่งานก็ยุ่งแถมยังต้องหนีเคนตะอีกที่ได้ข่าวว่าเดินตามจินนี่ไปเกือบจะทุกที
"ร้านสวยดีนะ มีสองโซนด้วย"แก้วพูดพลางหันไปมองรอบๆร้าน
"นู้นไงพี่จินนี่"เฟย์พูดพลางโบกมือออกไปทักทายจินนี่เข้านอก นี่เคนตะตามมาด้วยเหรอ
"เฟย์ช่วยหน่อย"จินนี่ขอความช่วยเหลือจากเฟย์
"ได้ๆ"เฟย์เดินออกไปเคลียร์กับเคนตะให้จนตอนนี้เคนตะกลับบ้านไปแล้วล่ะ คือ มีแต่เฟย์ที่จัดการให้เคนตะไปได้ฉันกับแก้วเคยไล่ยังไม่ไปเลย ยิ่งจินนี่นิยิ่งไม่ไปหนักเข้าไปอีก
"มาเริ่มกันเลยดีกว่า"แก้วเป็นคนเปิดฉากในปาร์ตี้ครั้งนี้
"เดี๋ยวก่อนนะ"ฉันพูดห้ามไว้ก่อนแล้วส่งสัญญาณให้มีนออกมาทำให้สามคนนั้นถึงกับอึ้งไป
"มีน ฉันคิดถึงแก"จินนี่เป็นคนแรกที่วิ่งเข้าไปกอดมีนสองคนนี้เข้าสนิทกันมากกว่าฉันอีก
"คิดถึงเหมือนกัน เฟย์ แก้ว"มีนโดนกอดทีเดียวถึงสามคน
"ปล่อยกันไหม"มีนพูดสงสัยคงจะแน่นเกินไป
"จ้า"สามคนพูดแล้วปล่อยอ้อมกอดออกมา
"คบแก๊งค์สักที"ฉันพูดตอนนี้พวกเราก็อยู่กันครบห้าสาวสักทีคราวนี้ก็'ไม่มีอะไรต้องกลัวเพราะพวกเราทั้งแสบ ซ่าเป็นที่หนึ่ง'นั้นคือสโลแกนของพวกเรา
.
.
.
.
.
.
ตอนที่สามสิบสาม เพื่อนคุณเลขาร่วมตัวกันแล้วจะมีภัยมาอีกหรือไม่ ติดตามตอนต่อไปด้วยนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ