ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

      เมื่อ​ผม​ทราบ​เรื่องราวต่างๆ​จากกุ๊กกิ๊บ ก็กะจะเดินไปถามยัยเลขาเสียหน่อยเรื่องวันนั้นว่าเป็นยังไงกันแน่ ผมก็ไม่ได้เชื่อกุ๊กกิ๊บไปทั้งหมดหรอก ผมเป็นประเภทไม่ไว้ใจใครง่ายๆจนกว่าจะรู้ความจริงจากทั้งคู่ ตอนนี้ผมเห็นว่าเธอกำลังทำงาน​อย่างตั้งใจ 
"ทำไรคุณ"ผมทักเธอ
"ทำงานสิค่ะ"ฉันตอบเข้าที่โผล่มาจากในห้องทำงาน
"เข้าไปข้างในด้วยผมมีเรื่องจะถาม"ผม​พูดให้​เธอเดิน​เข้าไป​หา​ข้างใน​ห้องทำงานในห้องของผม
"รับทราบค่ะ"ฉัน​พูดแล้วหลังจากนั้นเขา​ก็​เดินเข้าไป ส่วนฉันก็เดินตามไป
"ท่านประธานมีอะไรค่ะ"ฉันถามตาม​ธรรมเนียมของเลขา
"มีสิ คุณจำเรื่องวันที่เราไปเลี้ยงฉลอง​กันเรื่อง ลูกค้า​ใหม่​ของ​บริษัทได้ไหม"ผม​พูดถึง​เรื่องนี้
"ได้"ฉันตอบกลับ
"วันนั้นคุณ​บอกว่ากุ๊กกิ๊บไป​ทำ​ธุระส่วนตัวใช่ไหม แต่​กุ๊กกิ๊บบอกว่าคุณตบเขา แล้วด่าเขามาถึงผมด้วย จริงไหม"ผมถามเธอถึงเรื่องที่กุ๊กกิ๊บมาเล่าให้ฟัง
"จริงค่ะ ฉันตบเขาแล้วด่ากลับด้วยค่ะ แต่.."ฉันยังพูดไม่จบ แต่เขาแทรกขึ้นมา
"แล้วคุณตบเขา ทำไมต้องว่าเขาแรงขนาดนั้น..."ผมยังพูดไม่จบ แล้วก็พูดด้วยความโมโหเล็กน้อยเพราะไม่อยากให้พนังงานในบริษัทมาทะเลาะกัน จนเป็นเรื่องใหญ่
"1 เขาเริ่มก่อน 2ฉัน​ไม่ได้​อยากเอาคืน 3เขาด่าฉันเจ็บกว่าที่คุณรู้"ฉันอธิบายถึงเหตุผลที่ฉันต้องเอาคืน
"1คุณไม่ควรทำเขาขนาดนั้น 2คุณ​เป็นถึงเลขาผมแล้วไปทำอย่างนั้นได้ไง"ผมเถียงตอบ
"ได้สิ แล้วฉันก็มีเรื่องสำคัญอีกอยากจะให้รู้นะ"ฉันพูดจะบอกเรื่องของยัยนั้นบ้าง
"เรื่องอะไร"ผมถามเธอด้วยเสียงแข็ง มีเรื่องอะไรอีกที่ผมไม่รู้
"ยั​ย​นั้นเป็น​คน​ยั่วโมโหฉันก่อน แล้ว​ที่​สำคัญไปกว่านั้น คือ.."ฉันพูดบอกเขาเรื่องยัยนั้น ฉันจำได้ว่าเธอเป็นคนขอฉันเป็นเพื่อนเองนะ 
"คืออะไร"ผม​ถาม
"ก็​ยั​ย​นั้นนะ ชอบคุณ"ฉันบอกเขา ถึงเรื่องที่ยัยนั้นเป็นคนที่ชอบเขามากคนหนึ่ง
"อันนั้นผมรู้"ผมพูดไปตามความจริงว่าผมรู้อยู่แล้ว
"ที่เขาตบฉันเพราะเขาหึงคุณเข้าใจยัง"ฉัน​พูดถึงเหตุผลที่ยั​ย​นั้นมาหาเรื่องฉัน เขาคือต้นเหตุสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด แล้วฉันก็เดินออกไปจากห้องทำงานของเขา
 .
.
.
.
       ผู้ชายอะไรเนี้ยฟังแต่ข้างเดียว ที่ฉันพูดไปยังไม่รู้เลยว่าจะเชื่อหรือเปล่า ฉัน​พูดได้แค่นั้นแหละคนอะำรชอบทำให้ฉันหงุดหงิดมาก อุส่าห์อารมณ์ดี​แต่เช้า ต้อง​มา​เสียอารมณ์อีก ตอนนี้รู้สึกว่าเบื่อมากเลย ค่อยดูนะยัยกุ๊กกิ๊บฉันจะเอาคืนแกให้สมกลับที่ทำกับฉันได้ แกล้งทำ​เป็น​บอก​ว่าเราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม
"มองอะไรย่ะ ไม่เคย​เห็นคน​อารมณ์เสียหรือไง"ฉัน​พูด​ใส่​กุ๊กกิ๊บด้วย​น้ำเสียงที่รำคาญสุดๆ
"ไม่เอาสิฟาง เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ"ยังมากล้าพูดกับฉันอีกเหรอว่าเป็นเพื่อนฮ่ะ
"หรอกจ้ะเพื่อน งั้นขอกอดหน่อยนะ"ฉันพูดแล้วเข้าไปกอดยัยกุ๊กกิ๊บ พร้อมแอบหยิกที่เนื้อด้านหลังไปนิดนึ่ง 
"โอ๊ย เจ็บนะ"ยัยนั้นพูด
"ฉันขอโทษ บังเอิญว่าเล็บฉันยาวนะเลยโดนหลังเธอ"ฉันพูดแบบอ้างเหตุผลเรื่องเล็บ ความเป็นจริงแล้วก็ฉันตั้งใจ
"หรอ เห็นหรือยังสุดท้ายท่านประธานก็เชื่อฉัน"พูดยุให้ฉันโมโหเหรอ สงสัยอยากเจอจัดเต็ม
"เขา​เชื่อเธอ เพราะ​เธอ​โกหกได้เนียนไปมั่ง"ฉันพูดตอบกลับเธออย่างจริงจัง ก็​เธอ​เล่น​มา​ฉันเล่นไป
"เหรอนึกว่าเธอไม่มีปัญญาอ่อย"กล้าพูดเนอะขนาดเขารู้ว่าเธอชอบเขายังไม่เอาเลย ผู้หญิงอย่างฉันไม่จำเป็นต้องอ่อยใคร
"หรอ ขอโทษนะฉัน​ไม่เคยอ่อนใคร กลับไปด่อนที่ฉันจะโมโห"ฉัน​พูด​ด้วยน้ำเสียงที่โมโหพร้อมที่จะบุกคนอื่นได้เลย  ดีนะที่เธอยอมกลับไป ถ้าไม่กลับฉันพร้อมมีเรื่องกล้าก็เข้ามา
.
.
.
.
      ตอนนี้กำลังจะ​เลิกงานแล้วกำลังเก็บของกลับบ้าน แต่อยู่ๆเขาก็เดินเข้ามาหาฉัน มีอะไรจะด่าฉันอีกล่ะ
"นี่เอาไป"ผม​พูด​พลางยื่น​ดอกกุหลาบสีขาวให้แทนคำขอโทษที่เข้าใจเธอผิด นี้ถ้าผมไม่ได้ยินสิ่งที่กุ๊กกิ๊บพูดกลับเธอผมคงไม่รู้
"ให้เผื่อ"ฉัน​พูด​ด้วย​อารมณ์ค่อน​ข้าง​รำคาญ
"ขอโทษ"ผม​พูด​บอก​ขอโทษที่ด่าเธอเมื่อเช้าที่มันแรงไป
"เรื่องไร"ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้
"เมื่อเช้า"ผมพูด
"อ่า ไม่เป็นไร งั้นฉันกลับนะ"ฉันพูดให้อภัย แล้วขอตัวกลับบ้านไปพักผ่อน
"ผมไปส่ง"ผมพูดแล้วลากเธอไปที่รถ หลังจากนั้นก็ขับไปยังที่หมายคือ บ้าน​ของ​เธอ
"ขอบคุณ ที่มาส่งเชิญกลับ"ฉันไล่เขากลับไปเมื่อมาถึงบ้าน แล้วเขาก็ยอมกลับแต่โดยดี วันนี้เขาทำให้ฉันโมโหเป็นอย่างมาก เรื่องนั้นอีกเบื่อหงุดหงิดตั้งแต่เช้ายันเย็น ดี​นะ​ยัง​มี​มา​ขอโทษไม่งั้นฉันจะไม่คุณกับเขาเลยค่อยดู
.
.
.
.
.
.
จบตอนที่สิบสาม โปรด​ติดตามตอน​ต่อไป