ยัยเลขาป่วนหัวใจท่านประทานฮ้ะ

6.7

เขียนโดย KFkoenfaye

วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 19.47 น.

46 ตอน

67 วิจารณ์

53.27K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2559 20.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

2) ขัด...ตอนที่36

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

เลิกงานแล้วตอนนี้ฉันอยู่บ้านของเขามีทั้งโทโมะกับเขื่อนอยู่ครบเลย แต่แม่ของเขาไม่อยู่เห็นเขาบอกว่าไปต่างประเทศ มันก็ได้เวลาที่จะแก้เผ็ดแก้วฉันเล่าเรื่องให้โทโมะฟังแล้วก็เพิ่งรู้ว่าโทโมะโกรธแก้วมากเรื่องที่เที่ยวเกินเวลา
"เริ่มเลยไหม"ผมถามทุกคนที่มีก็โทโมะ เขื่อน ผมและเธอจะทำตามแผนเลยไหม
"เอาดิว่ะ"โทโมะพูดคนแรกสงสัยจะโกรธจริง
"มาเขื่อนถ่ายเอง"เขื่อนรอโทรศัพท์จากฉัน
"ไปเลยมึงนอนลงตรงนั้นแหละ"ผมพูดพลางชี้ให้โทโมะไปนอนตรงโซฟาในห้อง
"ส่วนฟางก็ไปนั่งลงข้างโทโมะ แล้วลองหันหน้าลงไปเข้าใกล้นิดนึ่ง ไอ้โมะมึงเอาแขนขึ้นมากอดคอฟางไว้ เดี๋ยวค้างไว้หามุมก่อนได้แหละ"เขื่อนจัดท่าทางให้เธอโน้มลงไปใกล้หน้าโทโมะแล้วก็กอดคอเธอไว้ ดูจากภาพแล้วเหมือนคนกำลังนัวเนียกัน
"งั้นเราก็เก็บของกัน"ฉันสั่งให้ทุกคนเก็บของเพื่อไปผ่อนคลายกันที่ชะอำ ส่วนภาพค่อยลงก่อนออกจากบ้านแก้วจะได้ตามรอยไม่ถูกว่าอยู่ที่ไหน แต่ฉันบอกเลยว่ามีเด็ดกว่าภาพนั้นแน่นอน
"ครับผม"พวกเขาประสานเสียงกันแล้วไปเก็บของเสร็จก็ออกเดินทาง ส่วนรูปลงไปเป็นที่เรียกร้อยแคปชั่นที่เขาคิดคือ 'แสบซ่าถึงใจ'
"คิดว่าแก้วจะเห็นไหม"ฉันถามความเห็นของทุกคน
"ต้องเห็นสิ"โทโมะที่ขับรถอยู่หันมาพูดกับฉัน
"แล้วนี่ไม่กลัวแก้วโกรธเหรอ"ฉันถามโทโมะช่วยฉันแต่โทโมะอาจจะซวย
"ไม่หรอก เราโกรธแก้วมากกว่า"โทโมะเหมือนกับน้อยใจอย่างงั้นแหละ
"หาอะไรทานกันดีกว่าหิวมาก กว่าจะถึงคงอีกนานเลย"ผมเปลี่ยนเรื่องไม่อยากให้เพื่อนเครียดมาก
"ดีเลย ร้านนี้ก็แล้วกันอร่อย"เขื่อนพูดพลางชี้ออกไปข้างหน้าเป็นร้านอาหาร พวกเราก็สั่งอาหารกันไปสักพักใหญ่หลังจากนั้นก็ออกเดินทางต่อจนถึงชะอำเป็นที่เรียบร้อย ส่วนโทรศัพท์ฉันตอนนี้แก้วโทรเข้าอยู่ฉันจะรับดีไหม
"แก้วโทรมาทำไงดี"ฉันขอความเห็น
จากเขาที่นั่งเบาะหลังกับฉัน
"รับสิ"ผมให้เธอรับเผื่อเกิดอะไรขึ้นมาเดี๋ยวจะซวยกันหมด
"ฮัลโหลฟาง"เสียงแก้วที่พูดเข้ามาเมื่อฉันรับสาย
"มีอะไรว่ะแก"ฉันถามแก้ว
"แกอยู่ไหน"ถามอย่างนี้แสดงว่ายังไม่เห็นภาพล่ะสิ
"ไปเที่ยวกับเจ้านาย"ฉันไม่อยากบอกสถานที่
"อ๋อ สวีทว่างั้น"ถามแบบนี้เริ่มแผนต่อไปดีกว่า
"สวีทอะไรล่ะ เขาเลิกกับฉันแล้วอ่ะแก"ฉันแกล้งทำเสียงเศร้า
"เฮ้ย ทำไม"แก้วตกใจ
"เพราะรูปที่แกแกล้งฉัน"
"ฉันขอโทษ"
"ขอโทษเหรอสายไปป่ะเนี้ย แกรู้ไหมฉันเศร้าแค่ไหนที่ต้องเลิกกับเขาอ่ะ แกไม่รับผิดชอบหน่อยเหรอว่ะ ฉันรักเขามากนะเว้ย"
"ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นถึงขนาดนั้น"ไม่คิดอะไรเลยหรอเพื่อนฉัน
"ไม่คิด ก็แค่นี้แหละ"ฉันกดวางทันที
.
.
.
.
ผมว่าเธอแสดงละครเป็นฉากๆได้เลยนะ คือ นี่ถ้าผมไม่รู้ว่าเป็นแผนนะผมเชื่อไปแล้วด้วยว่าเป็นจริง หรือว่าเธออยากเลิกกับผมจริงคงไม่หรอกมั้ง
"สุดยอดเลยฟาง"เขื่อนส่งเสียงมา
"แน่นอน นี่ฟางนะ"ฉันพูดพลางทำท่าภูมิใจ
"ครับคุณแม่"ผมพูดพลางขยี้ผมเธอให้ฟูเล็กน้อย
"อะไรค่ะคุณพ่อเล่นผมเค้าเหรอ หอมป่ะ"ฉันพูดพลางสะบัดปลายผมใส่เบาๆ
"แล้วไหนลูกว่ะไอ้ป๊อป"แม้โทโมะเมื่อกี้ผมยังเห็นเครียดอยู่เลยนะ
"นี่ไงลูกโมะ เขื่อน"ฉันพูดลูปผมทั้งคู่เล่น
"ฟางผมเขื่อนหมดหล่อเลย"หล่อเหมือนกบอ่ะดิ
"หล่อเหรอว่ะ ตรงไหนที่บอก"ผมถามมัน
"แม้! ที่รักล้อเขาเล่นตลอดเลยอ่ะ"ไอ้เขื่อนมันดัดเสียงเป็นหญิงอีกแล้ว
"ใครที่รักมึง ที่รักกูอยู่นี้"ผมพูดพลางโอบไหล่เธอ
"ยังไงกูก็มาก่อนเว้ย ฟางอ่ะเป็นน้อย"ดูมันพูดเข้าครับ
"ฟางเป็นน้อย งั้นเขื่อนก็เป็นน้อยเหมือนกันเพราะฟางเจอเฟย์ก่อน"ถูกไหมล่ะ
"บ้าเหรอฟาง ไม่เอาสินะเพื่อนรัก"พูดดีขึ้นมาเชี่ยวนะ
"ใครเพื่อนรัก"ฉันถามกวนเขื่อนต่อ
"ก็ฟางไง"
"ฟางก็ฟางสิ กูก็เพื่อนรักมึงนะโว้ย"โทโมะพูดพลางตบหัวเขื่อนเบาๆ
"ใช่ไหมค่ะโมะ"แอบอีกแล้วนะไอ้เขื่อน
"ฮึย ไปเลยมึงกูชอบผู้หญิง"โทโมะพูดเสียงสูงแล้วสะบัดหน้าหนี
"กูก็ชอบผู้หญิง มีเมียแล้วด้วย"ประกาศอีกแล้วครับ ชอบโชว์จริง
" เออ กูรู้ว่ามึงมีแล้ว"ผมบอกมันเผื่อมันจะลืม
"แล้วไหนล่ะเมีย"ฉันถามเขื่อนถึงเฟย์
"ก็ไม่รู้สินะ"แม้พูดเป็นไม่สนใจความจริงคิดถึงก็บอกมาเถอะ
"เข้ากันดีเหลือเกินคู่นี้"โทโมะมันบอกก็ต้องแน่นอนดิไม่อย่างงั้นจะคบกันได้เหรอ
"แน่นอนค่ะคุณลูก"ฉันพูดพลางสบตาเขามองไปถึงข้างในตัวตนของเขา
"แปปนึ่ง จะถึงโรงแรมอย่ารีบ"ขัดจังหวะจริงนะเขื่อน
"เล่นของอะไรมึงเนี้ย"ถึงจะพูดแบบนั้นความจริงผมชอบนะ
"นั้นดิ ไม่รู้เรื่องเลย"ฉันพูดแก้เขิน
"ผมผิดไปแล้วขอรับ"
"เห็นไหมกูบอกแล้วว่าอย่าไปขัดเขากำลังสวีทกัน"เน้นคำจังเลยนะคุณโทโมะ
"มึงบอกกูตอนไหน"เขื่อนถามโทโมะผมก็ยังไม่ได้ยินมันพูดเลยนะ
"กูตอนนี้ไง ได้ยินชัดนะ"จะตะโกนทำไมเนี้ย
.
.
.
.
ฉันว่ารีบห้ามก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวจะเกิดสงครามขึ้นมาห้ามไม่ทันแน่ฉันเลยตัดสินใจพูดแทรก
"พอทั้งคู่แหละ"
"ครับคุณแม่"ทีแบบนี้ประสานเสียงกันนะ
"ใกล้ถึงยังว่ะ"ผมถามเขื่อนถึงที่พักนี่ก็ดึกมากแล้วผมเริ่มง่วง แต่ผมจองห้องไว้แค่ห้องเดียวจะนอนกันยังไงเนี้ยไม่ได้บอกใคร
"ใกล้แล้วว่ะ"
"มึงจองไว้กี่ห้องว่ะ"มึงจะถามทำไมเนี้ยไอ้โมะ
"ห้องเดียวว่ะ"ผมพูดไปตามจริง
"ห้องเดียว"ฉัน เขื่อน โทโมะพูดพร้อมกันแล้วมันจะนอนยังไงเนี้ย
"เออ"
"มึงไม่ได้เล่นกันใช่ไหม"ใครจะไปล้อเล่นเรื่องแบบนี้ว่ะเขื่อน
"กูพูดจริง"ผมยืนยันเลย
"แล้วนอนยังไง"ยังคิดไม่ออกเลยว่ะไอ้โมะ
"ไม่รู้ว่ะ"ผมยังไม่เห็นห้องจะรู้ได้ไงล่ะ
"มึงนี้มันน่า"
"นอนได้เชื่อฟาง"ฉันแก้ให้เขาเลยนะเนี้ย
"ครับคุณแม่"แม้ทีฉันพูดประสานเสียงเลยนะโทโมะ เขื่อน
"นอนยังไง"เมื่อมาถึงที่พักเข้าไปเช็คอินแล้วเข้าห้องมาเป็นเตียงเดียวสองเตียงเขื่อนถามทันที
"ไม่ยากก็ดันเตียงให้ติดกันจะได้กว้าง"ฉันเสนอลืมไปเปล่าว่าตัวเองเป็นผู้หญิง
"เครงั้นริ่มนี้ของเขื่อน"คนแรกที่จองเลยนะเขื่อน ดีที่นี่มีหมอนมาเพิ่มไว้ให้ในตู้พร้อมผ้าห่ม
"กูนี่เลยโซฟา"โทโมะอาสานอนโซฟาดีมาก
"กลางเตียง"ผมพูดพลางนอนลงไปกลางเตียงอย่างหมดแรง
"เรียบร้อย Good nightทุกคน"ฉันพูดแล้วนอนลงริมเตียงอีกด้านนึ่ง
"ครับคุณแม่"ทั้งคุณพ่อและคุณลูกเลยนะที่พูดพร้อมกัน
"ฝันดีนะฟาง"ผมพูดเบาๆกับเธอที่หันหน้าเข้าหาผม
"จ้า คุณพ่อ"ฉันพูดแล้วหลับตาลงคืนนี้คงหลับสบายจนเช้า
.
.
.
.
.
.
ตอนที่สามสิบหกจ้า ช่วงนี้เริ่มคิดไม่ค่อยออกเท่าไหร่

ตอน 1

สารบัญ

ตอน 3