ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     นี่ก็เย็นแล้วไหนบอกว่าพักแปปนึ่งไงเล่นนอนยาวกว่าฉันอีกช่างเถอะ แฟนใครเนี้ยเวลานอนดูน่ารักถ้าไม่ติดตรงที่ชอบแกล้งฉันจะน่ารักมาก
"ท่าน​ประธานค่ะ ท่าน​ประธาน"ใครมาเรียกอีกเนี้ยฉันต้องปลุกเขาก่อนที่จะเปิดประตูไม่งั้นคนได้เมาท์กัน​ทั้ง​บริษัทแน่
"นี่ป๊อปตื่นได้แล้วมีคนมา"ฉันเรียกเขาที่นอนหลับตา
"อืม แปปนึ่ง"ผมพูดด้วยเสียงที่ง่วงนอนอยากนอนต่อ
"ตื่นเร็วๆ"ฉันตะโกนใส่หูเขา
"โอเคครับคุณแฟน"ผมตื่นพร้อมลุกขึ้นยืนจัด​เครื่องแต่งกายแล้ว​นั่ง​เก้าอี้ ส่วนเธอ​ก็ลุกขึ้นไปเปิดประตู
"เชิญค่ะท่านประธานรอ​อยู่"ฉัน​พูด​พลาง​เปิดประตูเป็นพนักงานของบริษัทที่มาเดินเรื่องลาออกเนื่องจากลูกต้องไปเรียนต่างประเทศเลยทำให้ตำแหน่งนั้นว่างไป
"นี่ครับเอกสารของคุณผมอนุมัติเรียบร้อย"ผมพูดกับพนักงานคนนั้น
"ขอบคุณครับ"พนักงานกล่าว​ขอบคุณ
"ถ้ามีอะไรให้ผมช่วย​ก็บอก ยังไงคุณก็คือคนที่อยู่กับเรามานาน"ผมพูดเมื่อคิดไปถึงวันแรกที่เขาก้าวมาสมัครงานกับผมซึ่งตอนนั้นผมเป็นประธานได้สามวันเขาคนนี้เป็นคนชวนเพื่อนมาสมัครงานให้กับบริษัท
"ครับ ผมลาล่ะครับ สวัสดี"
"โชคดีครับ"ผมพูดแล้วเขาก็เดินออกไป
"ฟาง​ พรุ่งนี้วันหยุด​เที่ยวกัน"ผมชวนเธอไปเที่ยวสักหน่อย
"เที่ยวที่ไหนว่ามา"คำพูดของเขาทำฉันตานี้ประกายขึ้นมานานๆทีจะได้เที่ยวด้วยกัน
"อยากไปไหนล่ะ"ผมถามเธอตามใจ​เธอ​หน่อยก็แล้วกัน
"ไปบ้านสวนของฟางกัน ไม่ได้ไปตั้งนานแล้วคิดถึงมัน"ฉันอยากไปบ้านสวนของฉันมากซื้อตั้งไว้แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ไปบ่อยๆที่อยู่ในบ้านตอนนี้ก็เป็นป้ากับลุง
"อยู่ที่ไหนอ่ะ ทำไมป๊อปไม่เคยรู้อ่ะ"ผมถามถึงบ้านสวนขิงเธอ
"ไม่บอก ทำไมนะหรอ เคย​ถามบ้างป่ะล่ะ"ฉันตอบเขาก็จะไปรู้ได้ไงไม่เห็นเคยถามฉันเลย
"อ้าว ผิดป่ะเนี้ย"ผม​ถามเธอก็ผมไม่มีเวลาให้ถามนิ
"ผิด"เป็นแฟนอะไรอ่ะไม่เห็นเคย​ถาม​เรื่อง​ทั่วไป​เลย
"โอเคครับ ขอโทษ"ผมไม่อยากทะเลาะกับเธอ
"ดีมาก"ฉันพูดพร้อมเกาคางเขา
.
.
.
.
     เธอเกาคางผมเหมือนลูกแมวเลยเนอะเกาคางเล่น
"พอเลย คืนนี้นอนคอนโดนะ"ผมพูดพลางสะบัดมือเธอออกเบาๆ
"นอนไปดิ ไม่ได้ว่าอะไร"จะมาบอกฉันทำไมเนี้ยไม่เข้าใจจะให้ไปนอนด้วยหรือไง
"ดี งั้น​ไป​นอน​ด้วยกัน​เลย"ผม​ชวน​เธอไปนอนคอนโดผมเพื่อที่จะสะดวกในการเดินทางพรุ่งนี้
"ง่ะ ไม่ใช่​เรื่อง ทำไมต้องไป"ฉันถามเขาให้ฉันไปนอนเพื่อ
"ก็เพื่อพรุ่งนี้"ผมตอบสั้น
"พรุ่งนี้อะไรพูดให้ดี"ตอบได้กวนมากเลยนะคุณแฟน
"พรุ่งนี้จะได้เรื่อยมาเป็นภรรยาแทนแฟนไง"ผมพูดแกล้งเธอเล่น
"ภรรยาใช่ไหมได้"ฉันพูดพลางบิดหูเขาเต็มๆแรง
"พูดเล่น"ผมพูดพลางดันมือเธอออกแต่ไม่หลุด
"พูดเล่นใช่ไหม นี่ก็บิดเล่นเหมือนกัน"ฉันพูดแล้วดึงขึ้นดึงลงต่อ
"ถ้าไม่หยุด แสดงว่าคิดเหมือนกัน"ผมพูดทำให้เธอชะงักเลยหอมแก้มเธอยิ่งเขิน
"บ้า ใครจะคิดไม่มี"เจอประโยคนั้นทำให้ฉันหยุดไปเลย
"เสียงสูงๆเนอะ"ผมแซวเธอที่พูดเสียงสูงเกิน
"จะแซวอีกนานไหม เอาดีๆ"ฉันเปลี่ยนน้ำเสียงออกแนวดุๆ
"เค พรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องไปรับไง จะได้อยู่ที่นั้นนานด้วย"ผมว่าประหยัดเวลาและได้​พักผ่อนยาวถึง​จะ​วัน​เดียวก็เถอะ
"อ๋อ เห็นด้วย​งั้น​โทร​บอกเฟย์ก่อน"ฉันพูดแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์แล้วกดหาน้องสาวสุดสวย แต่​เขื่อนเป็นคนรับสายสงสัยคงโทรหาขัดจังหวะอีกแล้วฉัน อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้บอกใครก็แล้วกันแม่กับพ่อก็ทำงานอยู่ต่างประเทศกว่าจะกลับมาอีกครั้งก็นานเกิน
"เรียบร้อย"ฉันหันไปบอกเขา
"ไอ้เขื่อนรับเหรอ"ผมรู้นิสัยเพื่อนผมดีสงสัยจะ
"ใช่ ทำไมมีไรเปล่า"ฉันถามเขาที่ยืนอมยิ้มอยู่
"ไม่มีนิ ไปเถอะ"ผมพูดแล้วเดินถือกระเป๋านำเธอไป
"เดี๋ยวๆ แล้วรถฟางล่ะ"จะให้รถฉันจอดไว้นี้นะหรอไม่มีทาง
"ก็ไปรถฟางไง ป๊อปไม่พารถมา"ผมไม่ได้เอารถมาวันนี้
"งั้นก็ตามมา"ฉันพูดพลางเดินนำไปที่รถฉัน
"โอ้โห้ ดูหวานขัดกับการแต่งตัวเลยนะ"รถเธอ สีชมพูครีมดูแล้วขัดกันจริงๆ
"ช่างเถอะน่า ขึ้นลงขับด้วย"ฉันพูดพลางขึ้นทางคนนั่งให้เขาขับ
"ครับคุณแฟน"ผมพูดแล้วเดินอ้อมไปนั่งทางคนขับ
.
.
.
.
      สักพักนึ่งก็มาถึงคอนโดของเขาแล้วไม่​ไกล​จากบริษัทเท่าไหร่แถมยังอยู่ไกลกับผับที่เขาชอบอีก คงจะหาไว้อย่างดีสินะ
"สวัสดีค่ะ//ครับป้า คิดถึงจังเลย"ฉันและเขาพูดพร้อมกันเมื่อแม่บ้านเดินมาเปิดประตูให้
"เหมือนกันค่ะ คุณฟาง"แม่บ้านพูดแล้วฉันเข้าไปกอดทันที
"ป้าไม่คิดถึงผมเลยเหรอ"ผมแกล้งงอนป้าเขา
"ป้าก็คิดถึงคุณป๊อปนะคะ"
"มีอะไรให้ผมทานบ้างครับ"ผมถามถึงกับข้าววันนี้
"ป้าทำสปาเกตตี้ของโปรดคุณป๊อปไว้ให้ค่ะ"ป้าพูดแล้วเขาก็เดินไปที่โต๊ะอาหาร
"ป้าครับ คืนนี้ฟางนอนนี้ด้วย"ผมบอกป้าตั้งไว้ก่อนจะได้ไม่คิดว่าผมจะทำอะไรเธอ
"ยินดีค่ะ ป้าว่าเรามาทานกันดีกว่านะ"
"มาเลยค่ะป้า"ฉันพูด​แล้วจับมือป้าไปนั่ง​ด้วยกัน
"ทานเลยครับ"ผมพูดหลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มทานเสร็จแล้วแยกย้ายกันไปอาบน้ำ แต่ตอนนี้เหลือแค่ผมและเธอเพียงสองคนนั่ง​ดูโทรทัศน์
"อยากเป็นเหมือนนางเอกซีรี่ย์"ฉันดูซีรี่ย์แล้วอินมากเลยโดยเฉพาะได้อยู่กันเขา
"นี่ไงพระเอกเหมือนป่ะ"ผมพูดกับคนที่ซบอกผม
"เหมือนตรงไหน"ฉันถามเขาไม่เห็นมีส่วนคล้ายเลย
"ก็ตรงชีวิตจริงไง"ผม​หยอด​หวาน​เธอ
"เลี่ยน จะอ้วก"รับแทบไม่ทันมามุกนี่
"แพ้ท้องก็ไม่บอก"
"บ้า ยัง​ไม่เคย​มี​อะไรกันอย่ามามั่ว"ฉันว่ามั่วมากเลย
"ลองป่ะล่ะ"คำพูดนี่เล่นเอาเธออึ้งไป
"ไม่ต้องเลย"ฉันปฏิเสธทันที
"ไม่สนหน่อยหรอ"
"ไม่ย่ะ ดูต่อดีกว่า"ฉันพูดอย่างไม่สนใจพร้อมดูโทรทัศน์
"เคลิ้มเลยอ่ะ"ตอนนี้​ฉันรู้สึกว่าฟินมาเลยอ่ะ
"งั้นมานี้"ผมพูดกับเธอแล้ว​หันหน้า​เข้าหากันค่อยๆโอบคอเธอเข้าหาโน้มจูบที่แสนหวานออกมาจากความรู้สึกทั้งหัวใจที่มีให้ริ่มรสจากปากของเธอดูเหมือนเธอจะเคลิ้มเลยทีเดียว
"เป็นไงเคลิ้มกว่าดูอีก"ผม​พูดหลังถอดจูบ ออกมา
"...."ฉันไม่กล้าตอบเลยอ่ะเขินมาก
"เงียบ แสดงว่าเคลิ้มจริง"ผมพูดพลางลูปผมเธอเบาแล้วเปลี่ยนมา นอนตักเธอแทน
"อยากมีความสุขแบบนี้ตลอดไปจัง"ฉันอยากหยุดวินาทีเวลานี้ที่ไม่มีใครมายุ่งกับเขาและฉัน
"รักป๊อปไปนานแสนนานสิ"ผมพูดซึ้งกับเธอผมเองก็อยากมีเธออย่างนี้
"แน่นอน ป๊​อ​ป​ก็​เหมือนกันนะ"ฉันอยากให้เขามีแต่ฉัน
"ครับ รักนะ"ผม​บอก​รักเธอ
"รัก"ฉัน​พูด​เพียง​เบาๆมันก็ทำให้เขายิ้มได้เหมือนกัน
.
.
.
.
.
.
จบแล้วจ้ายี่สิบเจ็ด ตอนหน้าจะได้เที่ยวสบายใจหรือไม่ กรุณาติดตามตอนต่อไป