ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     นี่ก็เย็นแล้วไหนบอกว่าพักแปปนึ่งไงเล่นนอนยาวกว่าฉันอีกช่างเถอะ แฟนใครเนี้ยเวลานอนดูน่ารักถ้าไม่ติดตรงที่ชอบแกล้งฉันจะน่ารักมาก

"ท่าน​ประธานค่ะ ท่าน​ประธาน"ใครมาเรียกอีกเนี้ยฉันต้องปลุกเขาก่อนที่จะเปิดประตูไม่งั้นคนได้เมาท์กัน​ทั้ง​บริษัทแน่

"นี่ป๊อปตื่นได้แล้วมีคนมา"ฉันเรียกเขาที่นอนหลับตา

"อืม แปปนึ่ง"ผมพูดด้วยเสียงที่ง่วงนอนอยากนอนต่อ

"ตื่นเร็วๆ"ฉันตะโกนใส่หูเขา

"โอเคครับคุณแฟน"ผมตื่นพร้อมลุกขึ้นยืนจัด​เครื่องแต่งกายแล้ว​นั่ง​เก้าอี้ ส่วนเธอ​ก็ลุกขึ้นไปเปิดประตู

"เชิญค่ะท่านประธานรอ​อยู่"ฉัน​พูด​พลาง​เปิดประตูเป็นพนักงานของบริษัทที่มาเดินเรื่องลาออกเนื่องจากลูกต้องไปเรียนต่างประเทศเลยทำให้ตำแหน่งนั้นว่างไป

"นี่ครับเอกสารของคุณผมอนุมัติเรียบร้อย"ผมพูดกับพนักงานคนนั้น

"ขอบคุณครับ"พนักงานกล่าว​ขอบคุณ

"ถ้ามีอะไรให้ผมช่วย​ก็บอก ยังไงคุณก็คือคนที่อยู่กับเรามานาน"ผมพูดเมื่อคิดไปถึงวันแรกที่เขาก้าวมาสมัครงานกับผมซึ่งตอนนั้นผมเป็นประธานได้สามวันเขาคนนี้เป็นคนชวนเพื่อนมาสมัครงานให้กับบริษัท

"ครับ ผมลาล่ะครับ สวัสดี"

"โชคดีครับ"ผมพูดแล้วเขาก็เดินออกไป

"ฟาง​ พรุ่งนี้วันหยุด​เที่ยวกัน"ผมชวนเธอไปเที่ยวสักหน่อย

"เที่ยวที่ไหนว่ามา"คำพูดของเขาทำฉันตานี้ประกายขึ้นมานานๆทีจะได้เที่ยวด้วยกัน

"อยากไปไหนล่ะ"ผมถามเธอตามใจ​เธอ​หน่อยก็แล้วกัน

"ไปบ้านสวนของฟางกัน ไม่ได้ไปตั้งนานแล้วคิดถึงมัน"ฉันอยากไปบ้านสวนของฉันมากซื้อตั้งไว้แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ไปบ่อยๆที่อยู่ในบ้านตอนนี้ก็เป็นป้ากับลุง

"อยู่ที่ไหนอ่ะ ทำไมป๊อปไม่เคยรู้อ่ะ"ผมถามถึงบ้านสวนขิงเธอ

"ไม่บอก ทำไมนะหรอ เคย​ถามบ้างป่ะล่ะ"ฉันตอบเขาก็จะไปรู้ได้ไงไม่เห็นเคยถามฉันเลย

"อ้าว ผิดป่ะเนี้ย"ผม​ถามเธอก็ผมไม่มีเวลาให้ถามนิ

"ผิด"เป็นแฟนอะไรอ่ะไม่เห็นเคย​ถาม​เรื่อง​ทั่วไป​เลย

"โอเคครับ ขอโทษ"ผมไม่อยากทะเลาะกับเธอ

"ดีมาก"ฉันพูดพร้อมเกาคางเขา

.

.

.

.

     เธอเกาคางผมเหมือนลูกแมวเลยเนอะเกาคางเล่น

"พอเลย คืนนี้นอนคอนโดนะ"ผมพูดพลางสะบัดมือเธอออกเบาๆ

"นอนไปดิ ไม่ได้ว่าอะไร"จะมาบอกฉันทำไมเนี้ยไม่เข้าใจจะให้ไปนอนด้วยหรือไง

"ดี งั้น​ไป​นอน​ด้วยกัน​เลย"ผม​ชวน​เธอไปนอนคอนโดผมเพื่อที่จะสะดวกในการเดินทางพรุ่งนี้

"ง่ะ ไม่ใช่​เรื่อง ทำไมต้องไป"ฉันถามเขาให้ฉันไปนอนเพื่อ

"ก็เพื่อพรุ่งนี้"ผมตอบสั้น

"พรุ่งนี้อะไรพูดให้ดี"ตอบได้กวนมากเลยนะคุณแฟน

"พรุ่งนี้จะได้เรื่อยมาเป็นภรรยาแทนแฟนไง"ผมพูดแกล้งเธอเล่น

"ภรรยาใช่ไหมได้"ฉันพูดพลางบิดหูเขาเต็มๆแรง

"พูดเล่น"ผมพูดพลางดันมือเธอออกแต่ไม่หลุด

"พูดเล่นใช่ไหม นี่ก็บิดเล่นเหมือนกัน"ฉันพูดแล้วดึงขึ้นดึงลงต่อ

"ถ้าไม่หยุด แสดงว่าคิดเหมือนกัน"ผมพูดทำให้เธอชะงักเลยหอมแก้มเธอยิ่งเขิน

"บ้า ใครจะคิดไม่มี"เจอประโยคนั้นทำให้ฉันหยุดไปเลย

"เสียงสูงๆเนอะ"ผมแซวเธอที่พูดเสียงสูงเกิน

"จะแซวอีกนานไหม เอาดีๆ"ฉันเปลี่ยนน้ำเสียงออกแนวดุๆ

"เค พรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องไปรับไง จะได้อยู่ที่นั้นนานด้วย"ผมว่าประหยัดเวลาและได้​พักผ่อนยาวถึง​จะ​วัน​เดียวก็เถอะ

"อ๋อ เห็นด้วย​งั้น​โทร​บอกเฟย์ก่อน"ฉันพูดแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์แล้วกดหาน้องสาวสุดสวย แต่​เขื่อนเป็นคนรับสายสงสัยคงโทรหาขัดจังหวะอีกแล้วฉัน อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้บอกใครก็แล้วกันแม่กับพ่อก็ทำงานอยู่ต่างประเทศกว่าจะกลับมาอีกครั้งก็นานเกิน

"เรียบร้อย"ฉันหันไปบอกเขา

"ไอ้เขื่อนรับเหรอ"ผมรู้นิสัยเพื่อนผมดีสงสัยจะ

"ใช่ ทำไมมีไรเปล่า"ฉันถามเขาที่ยืนอมยิ้มอยู่

"ไม่มีนิ ไปเถอะ"ผมพูดแล้วเดินถือกระเป๋านำเธอไป

"เดี๋ยวๆ แล้วรถฟางล่ะ"จะให้รถฉันจอดไว้นี้นะหรอไม่มีทาง

"ก็ไปรถฟางไง ป๊อปไม่พารถมา"ผมไม่ได้เอารถมาวันนี้

"งั้นก็ตามมา"ฉันพูดพลางเดินนำไปที่รถฉัน

"โอ้โห้ ดูหวานขัดกับการแต่งตัวเลยนะ"รถเธอ สีชมพูครีมดูแล้วขัดกันจริงๆ

"ช่างเถอะน่า ขึ้นลงขับด้วย"ฉันพูดพลางขึ้นทางคนนั่งให้เขาขับ

"ครับคุณแฟน"ผมพูดแล้วเดินอ้อมไปนั่งทางคนขับ

.

.

.

.

      สักพักนึ่งก็มาถึงคอนโดของเขาแล้วไม่​ไกล​จากบริษัทเท่าไหร่แถมยังอยู่ไกลกับผับที่เขาชอบอีก คงจะหาไว้อย่างดีสินะ

"สวัสดีค่ะ//ครับป้า คิดถึงจังเลย"ฉันและเขาพูดพร้อมกันเมื่อแม่บ้านเดินมาเปิดประตูให้

"เหมือนกันค่ะ คุณฟาง"แม่บ้านพูดแล้วฉันเข้าไปกอดทันที

"ป้าไม่คิดถึงผมเลยเหรอ"ผมแกล้งงอนป้าเขา

"ป้าก็คิดถึงคุณป๊อปนะคะ"

"มีอะไรให้ผมทานบ้างครับ"ผมถามถึงกับข้าววันนี้

"ป้าทำสปาเกตตี้ของโปรดคุณป๊อปไว้ให้ค่ะ"ป้าพูดแล้วเขาก็เดินไปที่โต๊ะอาหาร

"ป้าครับ คืนนี้ฟางนอนนี้ด้วย"ผมบอกป้าตั้งไว้ก่อนจะได้ไม่คิดว่าผมจะทำอะไรเธอ

"ยินดีค่ะ ป้าว่าเรามาทานกันดีกว่านะ"

"มาเลยค่ะป้า"ฉันพูด​แล้วจับมือป้าไปนั่ง​ด้วยกัน

"ทานเลยครับ"ผมพูดหลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มทานเสร็จแล้วแยกย้ายกันไปอาบน้ำ แต่ตอนนี้เหลือแค่ผมและเธอเพียงสองคนนั่ง​ดูโทรทัศน์

"อยากเป็นเหมือนนางเอกซีรี่ย์"ฉันดูซีรี่ย์แล้วอินมากเลยโดยเฉพาะได้อยู่กันเขา

"นี่ไงพระเอกเหมือนป่ะ"ผมพูดกับคนที่ซบอกผม

"เหมือนตรงไหน"ฉันถามเขาไม่เห็นมีส่วนคล้ายเลย

"ก็ตรงชีวิตจริงไง"ผม​หยอด​หวาน​เธอ

"เลี่ยน จะอ้วก"รับแทบไม่ทันมามุกนี่

"แพ้ท้องก็ไม่บอก"

"บ้า ยัง​ไม่เคย​มี​อะไรกันอย่ามามั่ว"ฉันว่ามั่วมากเลย

"ลองป่ะล่ะ"คำพูดนี่เล่นเอาเธออึ้งไป

"ไม่ต้องเลย"ฉันปฏิเสธทันที

"ไม่สนหน่อยหรอ"

"ไม่ย่ะ ดูต่อดีกว่า"ฉันพูดอย่างไม่สนใจพร้อมดูโทรทัศน์

"เคลิ้มเลยอ่ะ"ตอนนี้​ฉันรู้สึกว่าฟินมาเลยอ่ะ

"งั้นมานี้"ผมพูดกับเธอแล้ว​หันหน้า​เข้าหากันค่อยๆโอบคอเธอเข้าหาโน้มจูบที่แสนหวานออกมาจากความรู้สึกทั้งหัวใจที่มีให้ริ่มรสจากปากของเธอดูเหมือนเธอจะเคลิ้มเลยทีเดียว

"เป็นไงเคลิ้มกว่าดูอีก"ผม​พูดหลังถอดจูบ ออกมา

"...."ฉันไม่กล้าตอบเลยอ่ะเขินมาก

"เงียบ แสดงว่าเคลิ้มจริง"ผมพูดพลางลูปผมเธอเบาแล้วเปลี่ยนมา นอนตักเธอแทน

"อยากมีความสุขแบบนี้ตลอดไปจัง"ฉันอยากหยุดวินาทีเวลานี้ที่ไม่มีใครมายุ่งกับเขาและฉัน

"รักป๊อปไปนานแสนนานสิ"ผมพูดซึ้งกับเธอผมเองก็อยากมีเธออย่างนี้

"แน่นอน ป๊​อ​ป​ก็​เหมือนกันนะ"ฉันอยากให้เขามีแต่ฉัน

"ครับ รักนะ"ผม​บอก​รักเธอ

"รัก"ฉัน​พูด​เพียง​เบาๆมันก็ทำให้เขายิ้มได้เหมือนกัน

.

.

.

.

.

.

จบแล้วจ้ายี่สิบเจ็ด ตอนหน้าจะได้เที่ยวสบายใจหรือไม่ กรุณาติดตามตอนต่อไป