ไม่รักก็แล้วแต่ ขอแค่ได้มอง
-
เขียนโดย Rin_Za
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 17.27 น.
5 บท
5 วิจารณ์
8,144 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559 19.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) ถ่ายแบบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความย้อนไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน
"โทษทีนะฟางพอดีเฟย์ไปไม่ได้อะ แล้วเขื่อนก็สอบด้วยขอโทษนะ" เฟย์โทรหาฟางแล้วขอโทษซะยกใหญ่เพราะเธอและเขื่อนนัดกันว่าจะไปถ่ายแบบวันนี้แต่ติดธุระทั้งคู่เธอจึงต้องขอร้องฟางให้ไปแทน
"โอเคๆ เฟย์ไม่ต้องขอโทษหรอก แล้วพี่ป๊อปจะมารับใช่ไหม" ฟางพยักหน้าพร้อมรับคำทุกอย่างที่เฟย์บอก เธอมายืนรออยู่หน้าบ้าน ไม่นานรถของป๊อปปี้ก็มาจอดและเคลื่อนออกไป
ปัจจุบัน
"โอ้ยเหมาะสมจริง จริ๊ง น้องป๊อป น้องฟาง" พี่ช่างภาพพูดขึ้น เอ่อที่แล้วหละที่ไม่ใช่ผู้ชายไม่งั้นฟางคงจะประหม่าน่าดู
"แฮะๆ" ทั้งคู่ๆหัวเราะให้กับพี่ช่างภาพ ก่อนจะถูกสตาฟเรียกให้ไปเปลี่ยนชุด ห้องชายหญิงไม่ได้ถูกแบ่งออกจากกัน เพียงแต่ห้องแต่งตัวนั้นจะอยู่คนละฝั่งแต่ไม่มีกำแพงกั้น เวลาแต่งหหน้าก็อยู่ข้างๆกัน
"น้องฟางใช่ไหมค่ะ" พี่ช่างแต่งหน้าพูดแล้วส่งยิ้มหวานให้กับฟาง
"ค่ะ แล้วพี่หละค่ะ" ฟางยิ้มให้กับพี่ช่างแต่งหน้าก่อนจะถามกลับไป
"พี่ชื่อ เพลงหวาน ค่ะน้องฟาง เรียกว่าพี่หวานก็ได้ แต่เมื่อกี้คนที่มาแต่งหน้ากับพี่เนี่ย หยิ่งมากของมากเลยค่ะ พี่แค่ถามชื่อก็มาเหวี่ยงใส่ซะละ แต่งหน้าให้น้องฟางสนุกกว่าตั้งเยอะ" พี่หวานพูดก่อนจะทำงานของตัวเองต่อด้วยความขมักเข้มน
"ไงจ้ะ คนสวย" ป๊อปปี้ที่แต่งหน้าเสร็จแล้วก็เดินมาทักฟางที่ยังเหลือทาปากอยู่
"แฮ่ๆ พี่ป๊อปแต่งเร็วจังค่ะ" ฟางพูด
"ก็พี่เป็นผู้ชายนี่จ้ะ" ป๊อปปี้พูด
"เสร็จแล้วค่ะน้องฟาง" พี่หวานพูดก่อนจะเตรยมเก็บของของเธอใส่กระเป๋าแล้วเดินออกไปรอด้านนอกปล่อยให้ฟางและป๊อปปี้คุยกัน
"งั้นไปเลยดีไหมค่ะ ฟาง" ป๊อปปี้นั่งลงใบหน้าของเขาอยู่ระดับเดียวกับเข่าของฟางที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก่อนที่เขาจะยื่นมือออกไป ฟางยิ้มก่อนจะจับมือของเขาแล้วเดินออกไปด้วยกัน สายตาอิจฉาของใครหลายๆคนมองมาทางทั้งคู่ด้วยความหมั่นไส้
"งั้นให้แบบ ลุยๆไปก่อนเลยนะครับ" พี่ช่างภาพแอ๊บชายพูดขึ้นก่อนที่ชาย-หญฺงใส่ชุดลุยๆจะเดินไปที่ฉาก
"แล้วก็น่ารักนะ" พี่ช่างภาพพูด
"แล้วก็เซ็กซี่" ถึงคราวของฟางกับป๊อปปี้ทั้งสองคนเดินเข้าไปในฉากสีขาวสนิท พร้อมกับท่าทางที่ถูกช่างภาพจัดให้
Fang Part
ขณะนี้เป็นอะไรที่ชั้น ฟินมากก ได้อยู่ใกล้พี่ป๊อปขนาดนี้ขอบคุณมากนะเฟย์สวรรค์มาโปรดจริงๆ แต่มันเยอะไปหน่อยหรือเปล่าเนี่ย ขนาดนี้หน้าพี่ป๊อปก็จะซุกหน้าอกชั้นอยู่แล้วนะ ชั้นนั่งอยู่บนตักของพี่ป๊อปโดยหันหน้าชนกัน โอ้ย พี่ป๊อปทำไมชอบมาอ่อยกันแบบนี้นะ เขาเริ่มเอามือมาลูบที่แผ่นหลังของชั้น โดยที่หลังของชั้นไม่ได้มีผ้าอะไรปิดไว้เลย เขาหยับเข้ามาใกล้กับหหน้าอกของชั้นมากขึ้น
"เอ่อ พี่ป๊อปค่ะ มันใกล้ไปหรือเปล่าค่ะ" ชั้นประท้วงขึ้นเมื่อเขายกขาทั้งสองข้างขึ้นมันทำให้ชั้นไหลลงไปใกล้กับเขามากขึ้นแต่เขากลับไม่พูดอะไร เขาเอาขาของชั้นเกี่ยวกับเอวของเขาแล้วยืนขึ้นช่างภาพรีบกดรัวชัตเตอร์ ไม่รู้หรอกนะว่าได้กี่รูป ที่รู้ๆแต่ละรูปเนี่ยมันจะต้อง...
"ต่อไปเอาท่าไหนดีหละฟาง หืม" พี่ป๊อปยื่นหน้าเข้ามาถามทั้งๆที่ยังอุ้มชั้นอยู่
"งั้นปล่อยฟางลงก่อนนะค่ะ" ชั้นบอกพี่ป๊อป เขาก็ยอมทำแต่โดยดี ชั้นลงมาจากอ้อมกอดของเขา พอเท้าแตะพื้นชั้นก็ยกขาข้างหนึ่งขึ้นพี่เขาจับขาของชั้นไว้และดึงให้ชั้นเข้าไปใกล้ ช่างภาพบอกให้ชั้นหันหน้ามา ชั้นเลยหันหน้าไปแต่พี่ป๊อปกลับขยับเองชั้นเลยไม่ต้องหัน
"ขออีกสักหน่อยนะค่ะ" พูดจบพี่ป๊อปก็โน้มหน้าลงมาทำให้ชั้นต้องแอ่นตัวตาม หน้าของเราอยู่ใกล้ ใกล้กันจนจมูกชนกันลมหายใจอุ่นๆของพี่ป๊อปพี่ชั้นสัมผัสได้ทำเอาชั้นหน้าแดงจนคนที่จับชั้นอยู่ยิ้มกรุ้มกริ้ม
"เสร็จแล้วครับ" พี่ช่างภาพพูด ชั้นรีบผละออกจากพี่ป๊อปก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปมากกว่านี้
"น้องทั้ง 6 คน ขอบคุณมากนะครับ" พี่ช่างภาพขอบคุณพวกเราก็น่าจะมีแต่ชั้นกับพี่ป๊อปนี่แหละที่รอรับคำขอบคุณแล้วขอบคุณกลับ ภาพพวกนี้เขาจะเอาไปเป็นโปสเตอร์รายการแข่งผีอะไรสักอย่างแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเซ็กซ๊่เนี่ย
"...." พี่ป๊อปเงียบไม่พูดอะไร แต่เขากลัเหล่มองมาด้วยสายตากรุ้กริ้มทำเอาชั้นขนลุกซู่ ไม่อยากจะเชื่อ นี่สินะ ที่เขาบอกว่า พูดชายพูด คะ ค่ะ ค้า จะเจ้าชู้ ชั้นมองไม่ผิดจริงๆ
"ถ้าอยากต่อก็ได้นะ พี่ไม่ว่า" พี่ป๊อปเดินมากระซิบที่ข้างหูของชั้นก่อนจะเดินชิวๆออกไป แต่รู้บ้างไหมว่าหัวใจของชั้นตอนนี้มันเต้นแรงจนหยุดไม่ได้แล้ว
แต่งเองก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว อยากจะเป็นพี่ฟางจริงๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ