ไม่รักก็แล้วแต่ ขอแค่ได้มอง

  "ไง ยัยตัวแสบ หาเรื่องให้ไอ้ป๊อปหวงอีกละ"  เขื่อนพูดขึ้นก่อนจะโดนสายตาเชือดเฉือนจากป๊อปปี้ ทำให้ฟางหลุดเขาออกมา ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆป๊อปปี้

  "ฟางขอโทษนะค่ะพี่ป๊อป ฟางอาจจะไม่ทำแล้วนะ"  ฟางพูดแล้วเอาหน้าของเธอถูเข้ากับแขนของป๊อปปี้  มีหรอชายหนุ่มจะทนใจแข็งอยู่ได้ เขาถอนหายใจออกมาแล้วอยมสาวน้อยที่อยู่ข้างๆ

  "อาจจะ คืออะไรฟาง"  โทโมะท้วงขึ้นแล้วมองฟางที่นั่งทำตาปริบๆอยู่ข้างๆป๊อปปี้

  "ก็ถ้ามีคนลากฟางออกไปฟางก็ต้องไปถูกไหมค่ะ ฟางปฏิเสธใครไม่เป็นนี่นา"

  "เราหันปฏิเสธบ้างเถอะ"  ป๊อปปี้พูด

  "นั่นสิฟาง ถ้ามันทำอะไรตอนที่พวกพี่สามคนไม่อยู่คนที่ซวยก็คือเราเองนะ"

  "ค่ะๆ ฟางจะพยายามให้ถึงที่สุดเลยค่ะ  แต่ตอนนี้ฟางกลับไปยืนที่เดิมก่อนดีกว่า"  พูดจบเธอก็เดินผ่านหน้าป๊อปปี้ไปแล้วไปยืนที่อยู่ที่จุดๆเดิมที่เธอทำงาน

  "ดูเด็กนั่น แม่งหุ่นดีชิบหาย"  เสียงจากชายคนหนึ่งที่มองฟางตั้งแต่เธอขึ้นไปเป็นดีเจจนลงมาทำงานข้างล่างอีกครั้งพูดขึ้น

  "จะดีหรอว่ะ นั่นหนะเด็กเจ้าของผับนะเว้ย"  เพื่อนของชายคนนั้นพูดขึ้นเชิงเตือน แต่ไม่ทันเสียแล้ว เพื่อนตัวดีของเขาก็เดินขึ้นไปบนเวทีแล้วจับแขนของฟาง

  "น้องครับ"  เขาเรียกฟางให้หันมา  ฟางหันไปตามเสียงเรียกนั้นก่อนจะสบัดมืออกเมื่อเห็นพี่ๆทั้งสามของเธอหันมามอง

  "ขอโทษนะค่ะ ฟางไม่ว่าง"  ฟางปฏิเสธทันควันทำให้ชายคนนั้นเสียหน้าเป็นอย่างมากแต่มีหรอเขาจะยอมแพ้ เขายังดื้อดึงต่อไปจนฟางหมดความอดทน

  "ก็บอกว่าไม่ว่างๆ!  ไปตายไหมค่ะพี่"  ฟางตะโกนขึ้นทำเอาทั้งสามคนหลุดขำกับคำด่าของฟาง  คนที่ถูกว่าถึงกับอึ้งเลยผลักฟางลงกับพื้นไป

  "ขอโทษนะครับ"  โทโโมะที่เห็นเช่นนั้นก็เดินลงมาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปพร้อมกับป๊อปปี้และเขื่อน  แต่ทั้งสองคนลงมาดูฟางเท่านั้นไม่ได้จะมาจัดการกับคนทำเพราะก็รู้ๆกันอยู่แล้วว่าโทโมะคงไม่ยอมแน่ๆ

  "ฟางคงปฏิเสธใครไม่เป็นจริงๆ"  เขื่อนพูดแล้วมองหน้าของฟาง

  "แหะๆ"

  "ไม่ต้องแหะๆเลยเรา"

 "ขอโทษนะค่ะ ลำบากพวกพี่อีก"

  "ไงเรา ปฏิเสธธรรมดาไม่เป็น "  โทโมะมาถึงก็พูดแซวฟางทันทีทำเอาน้องสาวแก้มป่องไปเลย

  "ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ" ฟางยกมือไหว้ทั้งสามคนแล้วพูดคำว่าขอโทษรัวๆใส่ทั้งสามจนเหวอ

  "พอๆ เลิกขอโทษ"  ป๊อปปี้จับมือของฟางให้ลดระดับลงแล้วดึงให้เธอลุกทำหน้าที่ต่อไป

ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษที่มันสั้นเกินไปคะ