ไม่รักก็แล้วแต่ ขอแค่ได้มอง

 
 
 
 
 
 
  
 
 
 
  ภายในคลับที่มีผู้คนมากมายทั้งชายและหญิง ทั้งหมดมีอายุที่มากกว่า 18 ปี หากน้อยกว่าก็จะถูกเฉดหัวออกจากคลับแห่งนี้ เจ้าของคลับเป็นคนเคร่งขรึมทุกการกระทำ ใครทำขัดใจใครทำไม่มีก็มีแต่ตายกับตาย  ถึงแบบนั้นเขาก็เป็นคนเฟรนลี่กับเพื่อนๆและคนใครครอบครัว
 
 
 
  "เป็นไงหละ ยัยตัวดี"  โทโมะเดินเข้ามาที่หลังเวทีพลางลูบหัวของน้องสาวคนเดียวของเขาด้วยความเอ็นดู  เด็กตัวเล็กๆแบบเธอไม่น่าเชื่อว่าความฝันที่อยากจะทำคือการเป็นดีเจ  ตอนแรกน้องสาวก็อยากจะทำที่นี่แต่คนเป็นพี่ไม่ให้ทำเธอเลยทำหาญกล้าเข้าไปสมัครในคลับที่เป็นคู่แข่งของพี่ชาย แล้วผลออกมาคือเกือบโดนลากไปทำขาย
 
 
 
  "น่า ฟางก็ยังไม่มีรอยขีดข่วนนี่นา"  คนตัวเล็กรีบออดอ้อนพี่ชายโดนการเอาแก้มนิ่มๆของเธอไปถูที่บริเวณแขนของชายหนุ่ม ซึ่งมันก็ทำให้เขาใจอ่อนได้ทุกครั้ง
 
 
 
   "น่า ฟางก็ยังไม่เป็นอะไรสักหน่อย"  ฟางอ้อนชายหนุ่มด้วยสายตาเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ คนในคลับไม่มีใครรู้ว่าเขากลับฟางเป็นอะไรกัน จะมีก็เพียงแค่เขื่อน ป๊อปปี้ เพื่อนทั้งสองของเขาเท่านั้น 
 
 
 
  "ไปเถอะ เดี๋ยวสาย"  หลังจากที่เจอลูกอ้อนไปสักพักโทโมะก็ดันฟางออกให้ไปอยู่หน้าเวที น้องสาวตัวน้อยของเขาหน้าหวานขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้ผุ็ชายภายในคลับหลงกันไปเป็นขบวนรวนทาง แต่เพราะเขาและฟางชอบอยู่ด้วยกันคนในคลับที่เป็นขาประจำจึงไม่กล้าเข้ามาใกล้
 
 
 
  
 และก็ถึงการออกไปเต้น  สาวน้อยไม่รอช้าให้ใครเรียกเธอรีบชิ่งออกไปก่อนพี่ชายเสียอีก และมิกซ์เครื่องเสียงให้เป็นดนตรีแนวอิสระ คนที่มาที่นี่ต้องการการปลดปล่อยต้องการความอิสระ ไม่ต้องการกฎเกณฑ์ใดๆมายึดพวกเขาไว้
 
 
 
  จู่ๆก็มีใครคนหนึ่งมาดึงเธอลงจากเวทีแต่เสียงดนตรีก็ไม่ได้จบลง  เพียงแค่ขาดเสียงของการมิกซ์เพลงไปเท่านั้น  เขาจึงดึงเธอมาอยู่ที่กลางฟอล์  แต่เธอก็ไม่ได้คัดค้านอะไรเพียงแต่เต้นไปตามจังหวะเพลงและส่งยิ้มให้ชายคนนั้นจนเจ้าตัวได้ใจใหญ่
 
 
 
  "อ่าวๆ ฟางเอาใหญ่แล้วโว้ย"  เขื่อนพูดขึ้นแล้วกระดกน้ำสีใสเข้าไป  พลางมองไปที่ป๊อปปี้พร้อมกับโทโมะแล้วยักคิ้วให้กัน
 
 
 
  "ไปเอามาสิครับคุณเพื่อน รอให้หมาคาบไปแดกหรอ"  โทโมะพูดยุป๊อปปี้ ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่หวงน้องสาวแต่เพื่อนคนนี้เขาไว้ใจและวางใจมากที่สุด  ป๊อปปี้ไม่รอให้เพื่อนพูดจบก็ลุกไปแล้วเดินไปที่กลางฟอล์  ทุกสายตาของผู้หญิงหันมาหยุดมองที่เขา แต่เขาก็ไม่มีวี่แววที่จะสนใจ
 
 
 
  "มากับพี่มา"  ป๊อปปี้พูดด้วยความใจเย็นแล้วกระตุกแขนของฟางเบาๆ ทำให้เธอหันมามองและยิ้มให้  ฟางยอมเดินไปกับป๊อปปี้ด้วยความยินดี  แต่เธอกลับถูกรั้งไว้ด้วยมือขงชายคนนั้น
 
 
 
  "เอ่อ คือว่า"  ฟางอ้ำอึ้งที่จะพูด  
 
 
 
  "ปล่อย"  ป๊อปปี้ปัดมือของชายคนนั้นอย่างแรงแล้วพาฟางมานั่งกับพวกเขา
 
 
 
  "แนะๆ เบาหน่อยก็ได้เพื่อน"  เขื่อนแซว
 
 
 
  "แล้วแต่จะคิด"