[The rueper seasen ] แวมไพร์ปะทะปีศาจ

 
 ป่าอันหน้าลึกลับ ท้องฟ้าสีครามมืด อากาศเริ่มแปลป่วน คนนับสิบเริ่มรวมตัวกันเพื่อนปกป้องฝ่ายของเขา ผู้ชายหน้าตามีแบดแผลของความเจ็บปวด มีความเจ็บฝั่งลึก ลงในใบหน้สอันโหดร้าย 
 
 ตัวท้ายของครอบครัวต้องการความมิตรสหายไม่ได้ต้องการศัตรูคู่แค้น แต่ฝ่ายที่กำลังมานั้นไม่ได้มาเพื่อสร้างมิตร แต่ดันมาเป็นศัตรู คาร์ไลล์ต้องการเจรจา
 
 ฝ่ายนักล่านักได้รบอยู่ฝั่งหนึ่งของด้านป่า ค่อยเฝ้าสังเกตุการณ์เพื่อค่อยช่วยเหลือฝ่ายแวมไพร์
 
"มาทำไหมหรอครับ?" คาร์ไลล์เริ่มกล่าวขึ้น ด้วยน้ำเสียงธรรมชาติ
"แค่มาเอาของคืน" ผู้หญิงผมบอลพูด หัวหน้าใหญ่มองหน้าเธอ
"พวกเราแค่ต้องการของสำคัญ"
"ไซโคร ขออะไรหรอ?"
"ก็หลายชายของผมไงครับ"
"หลานชายคุณไม่ได้อยู่ที่นี้หรอก?" เขาดูรอบๆพื้นที่ "อืมม...จริงเหรอเสียใจจัง"
"ไม่อยู่หรอกครับ" เอ็ดเวิร์ดเริ่มพูด เบลล่าจับออกเพื่อไม่ให้เขาพูดมากเกินไป 
"คุณเป็นใคร?" เบลล่าถาม
"ฉันชื่อไซโคร ผู้หญิงผมบอลชื่อ เจน ผู้ชายผมลอน โครเล็ก และ ผู้ชายผมทองน้องชายผม โจเด็ฟ" 
"ขอบคุณ ที่แนะนำตัวอย่าเป็นทางการ แต่ที่นี้ไม่มีไม่มีหลายคุณแน่นอน"
"คุณพูดได้หมั่นใจมาก คุณเบลล่า" เขามองไปรอบๆกลุ่ม พร้อมมองตาเบลล่า "คุณนี่น่าค้นหาจริงๆ มีแฟนหรือยังครับ?"
"แฟนไม่มี มีแต่สามี" เอ็ดเวิร์ดพูดพร้อมยิ้ม ทุกคนขำนิดๆ
"อุ๊ย!....ฉันก็ลืมตัวว่าเธอมีสามี ถ้ายังไม่มีนี้รักไปแล้วนะเนื้ย" ไซโครพูดพร้อมเช็ดหน้า
"ฮือ แล้วสามีคนนี้รักมากด้วยซิ แยงกันคงยากอะนะ" เบลล่าพูด
"เลิกสนุกได้แล้ว!!!" โจเด็ฟ "หลานฉันอยู่ที่ไหน!!!"
"พวกเราไม่รู้หรอก" คาร์ไลล์พูด
"คุณโกหก คาร์ไลล์!" เขาเข้ามาบีบคอของคาร์ไลล์ แวมไพร์เริ่มแปลงกายอย่างน่ากลัว
"ปล่อยเขาซะ" อลิสพูดอย่าช้าๆ แต่มีความน่ากลัว
"ไม่งั้นพวกเราจับพวกนายฆ่าแน่ พวกเราอยากดื่มเลือดแล้วซิ" แจสเปอร์เริ่มเช็ดปาก 
 
  โจเด็ฟปล่อยคาร์ไลล์ลง เอสเม่เข้ามาพยุ่งสามีพร้อมเข้าไว้ด้านหลังกลุ่ม ทุกคนเริ่มใจเย็นลง นักล่าเงาเริ่มนิ่งไปสักพัก 
 
  ด้านในป่า นักล่าฟังทำให้ถูกโล่งอก ผู้ชายหน้าตาใสๆ ยิ้มใหญ่ แต่ไม่ได้ดูว่าเขากำลังเหยียบอะไรอยู่ 
 
 แก๊บ~
  สิ่งที่เขาเหยียบนั้นดังขึ้น ทุกคนมองมาทางเขา
 
"ไซม่อน?!"คลาลี่เริ่มพูดขึ้น ด้วยสีหน้าเริ่มเปลื่ยนไป
"คือฉันขอโทษ" ไซม่อนขอโทษพร้อมสีหน้าเศร้า
 
 ไซโครเริ่มมองตาผู้หญิงตรงหน้าพร้อมสื่อให้เธอนั้นเดินเข้าไปในป่า ความลับเริ่มแตกแต่เสียงหมาหอน เสียงต่างๆเริ่มดังขึ้น จนมีเสียงหมาฟูใหญ่กำลังเข้ามาหาทั้งสองฝ่าย
 
"ไซม่อน..แกได้ยินไหม?" คลาลี่พูด
"ได้ยิน..ชัดเลย"
 
 ฟุ๊บ!!!!!!!~
 
 เสียงหมาเห่าดังขึ้น นักล่าเงาเริ่มจับดาบจัดมีดขึ้นเพื่อป้องกันตัวเอง
 
"ออกไป!!! ไอ้หมาบ้า!!!"
 
 หมาฝูงนั้นแปลงเป็นมนุษย์ขึ้น นักล่าทุกคนเริ่มปลาดใจ ทุกๆคนยิ้มแย้ม ซิกแพ็คเป็นเอกลักษณ์ของหมาป่า ทุกคนหล่อกันหมด ทั้งน่ารัก และเทห์
 
"หัวหน้าฟูงน่ารักจัง" คลาลี่เริ่มยิ้มในป่า
"เดียวเถอะ!!" เจซดุเธอ
"เอาดีละ? ใครมาเอ๋ยย?? อ่อ นักล่าเงาศัตรูคู่แค้นของฝูงเรานี้น้าา" แซมยิ้มแย้มในใบหน้าอันดุๆ "แต่มาครั้งนี้คงจบไม่สวย"
"แวมไพร์ทำมิตรกับหมาป่าด้วยเหรอ ฮ่าๆน่าอัศจรรย์!" เจนพูด
"เอาละ ฉันจะถามดูอีกที่ว่าหลานฉันไปไหน!"
"อยู่นี้!!!!"
 
  ผู้ชายร่างสูงเดินเข้าไปไหนดองฝูงหมาป่า แล้วประจบกับลุงแท้ๆของเขา
 
"ลุงจะมาทำไหม"
"มาหาหลานลุงคิดถึง" เขาจะเข้ามาสัมผัสหน้าของหลานรักแต่ หลานนั้นปัดมือของลุงของเขา
"ลุงโกหก!"
"ลุงจะโกหกหลานรักได้ไงละ?"
"หลานรักจริงเหรอ? หรือโดนคนเกลียดแล้วไม่มีลูก" คำพูดของเขาเสียดสีเขาเต็มๆ 
"หลานพูดอะไร? มั่วหรือป่าว?"
"ถ้าไม่มั่ว ทำไหมลุงถึงไม่ตอบรับรักของน้าเจน?" ไซโครหันไปหาเจน เจนนั้นสีหน้าจะร้องไห้
"โฮลลี่เลิกพูดเถอะ น้าขอ" เจนพูดขึ้น
"น้าเจน มันไม่ใช่สิทธิ์ของน้าที่จะมายอมกับผู้ชายที่มัน......น่ารำคาร" โฮลลี่หันไปหา โคลเล็ก "ส่วนน้าโคลเล็ก น้าสมควรทำแบบนี้หรอโดนหรอกใช่กับสิ่งแย่ๆ ผมรู้ว่าน้าไม่ชอบการกระทำนี้" และคนสุดท้าย "ส่วนน้าที่เคยไว้ใจ ผมเคยช่วยน้ามาหน้าครั้งแต่น้าจะมาหาผมด้วยการหักหลังผม น้าคิดดียังครับ?" 
 
 เสียงโฮลลี่เริ่มแข็งขึ้น ความเป็นนักล่าเริ่มมีพลังมากขึ้น สิ่งรอบตัวต่างๆเริ่มคลื่นไหว ทุกคนเริ่มไม่อยู่กับที่ ความรู้สึก คาวมเศร้าเริ่มออกอากาศ อลิสมองเห็นอนาคต 
 
"โฮลลี่!หยุด!!!" อลิสตะโกนสั่งให้เขาหยุด โฮลลี่ค่อยๆใจเย็น
"โฮลลี่ฟังน้านะ ถึงน้าจะดูแย่ น้าขอจะอยู่ข้างเธอ" โคลเล็กเดินไปหาโฮลลี่ 
"น่าก็ตาสว่างแล้วละ ฉันมันโง่เอง" เจนก็เช่นกัน
"ส่วนเรื่องที่ผ่านมา ถ้าน้าไม่ได้หลานน้าคงตายไปแล้ว" โจเด็ฟเข้ามากอดโฮลลี่ 
"นี่พวกแก!!!" ไซโครเริ่มอัดใจอยาก เขาดันเลือบไปเห็น "ดี! ถ้างั้นขอให้โชคดีละกัน!!!"
 
 ดาบไปพุ่งเข้าตรงหัวใจของไซม่อน ร่ายกายของเขาหายไปพร้อมกับดาบ กริ๊ดร้องด้วยความเจ็บปวด ไซโครหัวเราะด้วยความซะใจแล้วได้หายตัวไป
 
"เขาหายไปแล้ว" เบลล่าพูด จากนั้น คลาลี่วิ่งออกมาจากป่า
"แบบนั้น?? เขาให้คฑาที่นักล่าธรรมดาใช่ไม่ได้"
"ได้อยู่แค่สามคน" อเล็กพูด
"คือ ไซโคร วาเลน์ไทน์ และ.." อิซาเบลพูดแต่โดนตัดคำพูด
"ไซม่อน" คลาลี่พูด "เพราะ ฉันเคยคิดว่าถ้าแหวนแห่งคุมนรกมีอะไรมากกว่าที่คิด"
"พวกเธอคงโอเคใช่ไหม" เบลล่าพูดเย็นชา
"ถ้าบ้าคงกินยายไปนานและ ของสิ่งนี้มีอยู่จริง แต่สิ่งที่ต้องตามหามันยากที่สุด"
"มีอะไรบ้าง?" แซมถาม
"ตามตำนาน เขาบอกว่า สิ่งที่ลึกลับมักจะหายากที่สุดและสิ่งที่ยากที่สุดมักจะอยู่ลึกที่สุด"
"โอ๊วว ยากแล้วสิ " โรซาลีพูด
"ตำนานได้บอกอีกว่า คนที่สามารถนำมาได้ จะต้องเป็น แวมไพร์ หมาป่า และนักล่าเงา"
"โอ๊วง่ายแน่ๆ" เอ็มเม็ตต์พูด
"ไม่ง่ายแบบนั้นหรอก" เจซพูดต่อ "การที่จะเอามานั้นมันยาก การช่วยกันในต้องช่วยจากการเป็นมิตรทั้งสามฝ่าย"
"คืออะไร?" คาร์ไลล์ถาม
"การแต่งงานเท่านั้นถึงจะช่วยกันได้" 
"งานแต่ง??" เบลล่าพูด "จะให้หมาป่า?แต่งงานกับนักล่าเงา ส่วนแวมไพร์เป็นรักสามเศร้า"
"เรื่องนั้นค่อยว่ากันอีกทีก็ได้นะเบลล่า" เอ็ดเวิร์ดพูด "แล้วจะเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่?"
"แหวนนั้นจะโผล่มาในเมื่อ เก็บสิ่งของทั้งห้า เพื่อให้แลกกับสิ่งที่น่ากลัว และยามเฝ้าทาง แหวนวงนี้เป็นสิ่งต้องการของใครหลายๆคน สามารถสร้างให้เป็นอัมตะ บางคนเคยขโมยแต่โดนพลังของมันทำให้รับไม่ไหว" เจซ
"คนนั้นก็คือ สคอลว์" อเล็กพูด "เป็นเพื่อนมิตรสหายเมื่อ พันปี เขาได้หลงไหลของแหวนวงนี้ จึงวางแผนเพื่อจะขโมยมัน กับพวกเรา แต่เมื่อหยิบมาด้วยมือนั้น ทำให้สคอลว์ ตาย"
"น่าสงสารจริงๆ"คาร์ไลล์พูด
"แต่เวลานั้นจะมาในช่วงปีหน้าในฤดูใบ้ไหมผลิ"
"แล้วไซม่อนละ?" เบลล่าพูด
"ไม่ต้องห่วงหรอก เขาก็เป็นเช่นเดี่ยวกับคุณ" คลาลี่พูด "เพราะว่าตอนที่ไปช่วยไซม่อนหลังจากที่เขาโดนกัดพอดี ฉันว่าพวกนั้นคงตกใจน่าดู"
"โธ่ววว"