Love

       เช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็ยังเป็นสารถีที่ดีขับรถมาส่งคุณแฟนที่มหาลัยเหมือนเดิม 
"ยูค่ะ วันนี้โดนเรียนไปเที่ยวกันไม่ได้หรอก" น่ารักไมละค่ะให้ยูโดนเรียนไปเที่ยวเนียนะ น่าไหม
"พี่ชานยอลมาสอบให้ยูไหมล่ะ ยูจะได้ไป" เราคุยเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อคืนนะค่ะไม่ใช่เพิ่งคุย ผมออดอ้อน ง้อนแง้ให้ยูหยุดไปเที่ยวกัน เพราะผมได้หยุดพักหลายวัน
"ยู-_-!!"
"เห็นไหมว่าตัวเองก็มาสอบแทนเขาไม่ได้"
"ง้อเลย งอน" มีมาบอกว่างอน ยูละเชื่อคุณแฟนของตัวเองจริงๆ
"จุ๊บๆๆๆ หายงอนหือยังค่ะ" ยูใช้มือเล็กๆ แนบที่แก้มของผมแล้วจุ๊บที่แก้มสองข้าง หน้าผากและริมฝีปากหนานิ่มของผม
"จุ๊บ หายงอนก็ได้แต่ตอนเย็นต้องง้ออีกนะ" ผมจุ๊บลงไปที่ริมฝีปากยู
"คร้าาาา ตอนเย็นจะง้ออีกไปแล้วนะค่ะ บาย" ยูลงจากรถและเดินเข้าไปในตึกคณะ
"ยู" อังวิ่งมาหาพร้อมส่งเสียงเรียกเพื่อนรัก
"อ้าวอังวิ่งมาเหนื่อยไหมเนีย ทำไมไม่โทรมา มีอะไรหรือปาว"
"คะ..คือ..เรา"
"มีอะไรพูดมาได้เลย"
"ไปกับอังหน่อยได้ไหม"
"ไป ไปไหนยูมีเรียนนะรอเลิกเรียนก่อนได้ป่ะ"
"แปบเดี๋ยวนะ สัญญาว่าอังจะมาส่งยูทันเข้าเรียนแน่นอน
"อืมก็ได้ป่ะ"^^
 
         ห้องดนตรี
     อังพายูเข้าในห้องดนตรี ที่อุปกรณ์เครื่องดนตรีราคาแพงครบวง 
"ยู....." เสียงเรียบเย็นส่งเสียงเรียกผู้ที่เดินเข้ามา
"รุ่นพี่....จุนยอง-_-!!" ยูตกใจที่เจอผม
"อังออกไปรอข้างนอก พี่มีเรื่องคุยกับยู" อังที่ดูสถานการณ์ มองหน้าเพื่อนสาวที่ดูก็รู้ว่ากลัวรุ่นพี่ขนาดไหน
"ขอโทษค่ะ อังคงออกไปไม่ได้หรอกเพราะอังสัญญากับยูว่าจะพามาแปบเดี๋ยวแล้วจะพาไปส่งที่ห้องเรียน ถ้ามีอะไรรุ่นพี่ก็พูดได้เลยค่ะ"
พออังพูดจบยูก็เข้าไปจับชายเสื้ออังไว้แน่น เพื่อเป็นที่กำบัง
"หึ เป็นเด็กทุนที่อยากจะกลับประเทศก่อนกำหนดชินะ" ทำพูดจุนยองทำเอาหญิงสาวทั้งคู่สะดุดมองหน้ากัน
"พร้อมแจ้งความประพฤเรื่องชู้สาวเพิ่มไปด้วย" คำพูดผมทำเอาอังกำมัดไว้แน่น กล้ามากนะที่เอาเรื่องแบบนี้มาขู่
"อังออกไปก่อนก็ได้ ยูอยู่ได้นะ" ยูเห็นอังมองไปที่รุ่นพี่จุนยองแบบไม่สบอารมณ์แถมมีคนขู่ที่ยูรู้ว่ามันไม่ดีต่ออังเลยกลับการกลับไทยโดยที่โดนตัดทุนพร้อมเรื่องชู้สาวอะไรนั้น
"ถ้ามีอะไรตะโกนเรียกอังดังๆเลยนะรู้ไหม" อังจับมือยูที่ตอนนี้เย็นมากและมองหน้าจุนยอง
"ให้เวลา10นาที ถึงเวลาอังจะเข้ามารับยูกลับไปเรียน" อังบอกจุนยองที่ตอนนี้ยืนมองแต่ยู แล้วเดินออกไป จุนยองเดินไปล็อกประตูทำให้ในห้องมีจุนยองและยูที่ไม่มีใครเอยอะไร ยูที่ยืนก้มหน้าส่วนจุนยองเอาแต่มองไม่ละสายตา