Love

        จอง จุนยอง กลับมาคอนโดหรูที่อยู่ใจกลางเมืองโซล แล้วยกมือถือโทรออกหาใครหนึ่งคน

"ผมต้องการประวัตินักศึกษาคนหนึ่ง รบกวนส่งเมลมาให้ผมด้วย" ผมวางมือถือและมองทอดสายตาไปยังเมืองที่มีตวามวุ่นวาย รอสักพักอีเมลก็ถูกส่งมาในมือถืเครื่องแพงของจุนยอง

"เราจะได้รู้กัน ยู" 

        ปาร์ค ชานยอล/ยู

"ชานยอลมาแล้ว" เหล่าเมนเบอร์ส่งเสียงเรียกชานยอลที่เดินมากับแฟนสาวของตัวเอง โดยไม่ได้สนใจสิ่งแวดล้อม

"ชานยอลมากับใครอะ เฮ้ยยยนั้นน้องคนนั้นดิ" 

"ถูกต้องครับฮยอง" เซฮุนที่รู้ทุกอย่างตั้งแต่ต้นยิ้มและโบกมือให้ยู

"ขอโทษนะครับที่มาช้า" ผมเดินไปถึงก็โคร้งตัวและกล่าวขอโทษเหล่าเมนเบอที่ยังงงและไม่เข้าใจ

"สวัสดีค่ะ" ยูโคร้งตัวและกล่าวทักทาย

"สวัสดีครับ" เหล่าเมนเบอลุกขึ้นและโคร้งตัวทักทายยู

"เดี๋ยวยูอยู่กับเพื่อนๆพี่แปบนะ พี่ไปแต่งตัวเสริมหล่อก่อน" ผมพูดแล้วเอามือหนาตัวเองจับแก้มใสๆ ยูพยักหน้ารับรู้

"ยูมานั่งกับพี่ม่ะ" เซฮุนควักมือและตบลงบนโต๊ะข้างตัวเอง ยูก็เดินไปอย่างว่าง่าย

"เดี๋ยวๆๆๆๆ นี้หมายความว่าไงเซฮุนเล่ามาเลยนะ" ลีดเดอร์ที่เห็นเซฮุนสนิทกับยู พอๆกับชานยอล

"ก็....โอ๊ะ เดี๋ยวววววว" เซฮุนที่กำลังจะพูดก็โดยไคแลบคฮยอนล็อกคอ

"รู้อะไรมาแล้วไม่เล่าเลยฮะ"

"ปิดหรอกแกตายไอ้มักเน่"

"เดี๋ยวกำลังจะเล่าไงฟังก่อนดิ ผมเจ็บบบปล่อยก่อนๆๆ"

"พอแล้วๆน้องเจ็บแบค ไค" เลย์ฮยองผู้รักษาชีวิต

"เล่ามาให้หมดนะ ไม่งั้ยแก่ตาย" ตายแน่พี่เซฮุน ยูขอโทษ

เซฮุนเริ่มเล่าเรื่องไปเรื่อยๆสักพัก โดยที่มียูนั่งฟังเรื่องของตัวเองผมที่แต่งตัวเสร็จก็เดินออกมารวมกลุ่มและนั่งลงข้างยู

"ชานยอลนายนี้มันจริงๆเลย" ลีดเดอร์ที่เห็นหน้าผมก็เอ่ยออกมาแบบเหนื่อยๆ ที่พอดูสถานการณ์ก็มองไปที่เซฮุนมักเน่

"ฮยองให้เล่านะ ผมไม่เกี่ยว"

"ผมสัญญาครับว่าเรื่องของผมกับยูจะไม่ส่งผลกระทบให้ทุกคนเดือดร้อนครับ ผมรักยูจริงๆและต้องการจะดูแลเธอ" ผมพูดในสิ่งที่ทุกคนรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับไอดอลอย่างพวกเขา ที่จะดูแลและรักใครได้เพราะกฏของบริษัทห้ามการออกเดท

"พวกเราไม่ว่าไรหรอและอีกอย่างเรื่องนี้ก็ห้ามไม่ได้ด้วย พวกเราเข้าใจชานยอล" ลีดเดอร์จุนมยองพูดในความรู้สึกที่รู้ว่าไม่มีใครห้ามได้ในเรื่องของความรัก

"ขอบคุณครับจุนมยองฮยองและทุกคนมากนะครับที่เข้าใจ" ผมดีใจที่ทุกคนโอเค

"น้องยูเหนื่อยหน่อยนะเป็นแฟนไอ้เยลลี่เนีย"