รักที่สับสน

 
 
'ว่าไงค่ะ ข้อแลกเปลี่ยนอะไร'  ฉันเอียงคอถามรุ่นพี่ตรงหน้าด้วยความอยากรู้
 
 
'ช่วยแกล้งเป็นแฟนพี่หน่อยสิ'  ชายหนุ่มก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูของฉัน
 
 
'ฮะ  ชะช่วยแกล้งเป้นแฟนพี่งั้นเรอะ'  ฉันพูดด้วยความตกใจ และผลักชายหนุ่มออกจากตัว
 
'ใช่ คือมีรุ่นน้องคนหนึ่งอ่ะ น้องเค้าชอบพี่แล้วก็ตามตื้อพี่ไม่หยุดเลย  พี่ก็เลยอยากจะให้น้อง...ฟาง...ช่วยแกล้งเป็น'
 
'แกล้งเป็นแฟนพี่งั้นหรอค่ะ' ฉันถาม
 
'ใช่ รึน้องจะปฏิเสธก็ได้นะ พี่จะได้ลงโทษน้องที่ไม่ยอมเต้น และไม่เชื่อฟังคำสั่งของรุ่นพี่' พี่ป๊อปพูดหน้าตาดุดันมากกo_0
 
 
' อะ เอ่ออ แล้วต้องแกล้งเป็นเป็นแฟนกับพี่ป๊อปนานรึป่าวล่ะ'  
 
 
'ก็จนกว่า น้องคนนั้นจะเลิกตามตื้อพี่แหละ'  
 
 
'ตกลง น้องฟางยอมแกล้งเป็นแฟนกับพี่แล้วใช่มั้ย'  พี่ป๊อปเขยิบเข้ามาใกล้ฉัน
 
 
'ค่ะ ฟางตกลง แต่ฟางจะแกล้งเป็นปฟนกับพี่เฉพาะต่อหน้าผู้หญิงคนนั้นเท่านั้นนะค่ะ'
 
 
'ก็ได้ แต่ว่าต้องเล่นให้มันเนียนๆนะ' พี่ป๊อปพูดพร้อมเอามือมาขยี้ที่หัวฉัน
 
'คร้าาาาาา'  ชิ-_- พี่รหัสเห็นแก่ได้
 
 
อีกด้านหนึ่ง
 
 
ฉันกับโทโมะเริ่มสนิทกันมากขึ้น เนื่องจากเรากลับบ้านด้วยกัน มาโรงเรียนด้วยกันบ่อย 
จนคนในห้องมองว่าเราสองคนเป็นคู่จิ้นกัน
 
'แก้ว เย็นนี้ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะกันมั้ย'  โทโมะถามฉันขณะที่เรานั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าตึก
 
'อือ ไปสิ จะได้ไปเดินเล่นให้ผ่อนคลายด้วย อ่านแต่หนังสือปวดหัวจะตายอยู่แล้วว'  ฉันพูดแล้วบิดขี้เกียจไปมา
 
'ถ้าแกอ่านหนังสือเรียนแล้วปวดหัวฉันก็ไม่ว่าไรหรอก  แต่นี้แกอ่านหนังสือการ์ตูนมันคงจะปวดหัวมากเนอะ' โทโมะพูด  ฉันมองหน้าโทโมะด้วยสายตาที่จิกแรง-_-
 
'มันก็ต้องอ่านอะไรคลายเครียดบ้างสิ โถ่วววว'  ฉันพูดแก้ตัว
 
'แกก็เหมือนกันนั้นล่ะ เล่นแต่เกม หนังสือไม่อ่าน' ฉันชะเง้อไปมองโทโมะที่นั่งเล่นเกมอย่างสนุก
 
'เราก็ไม่ต่างไรกันหรอก 55555'  
 
'จ๊ะ'  มองแรงอีกรอบ
 
 
เสียงออดหมดเวลาเรียนดังขึ้น นักเรียนทุกคนเก็บหนังสือเรียนเข้ากระเป๋า แล้วเตรียมตัวกันจะกลับบ้าน
 
'ป่ะ ไปกัน' โทโมะพูด
 
'เอ่ออ คือวันนี้ฉันมีเวรทำความสะอาดอ่ะ แกรอก่อนได้ป่ะ'  
 
'ได้สิ' :)
 
'ว่าแต่ วันนี้แกทำเวรคนเดียวหรอว่ะ ทำไมฉันไม่เห็นมีใครเลย' โทโมะหันมองซ้ายขวาแล้วหันมาถามฉัน  ซึ่งตอนนี้ภายในห้องมีแค่ฉันกับโทโมะ
 
'คงงั้นมั้ง  คนอื่นเค้าคงกลับกันหมดล่ะ' 
 
'มาเดี่ยวฉันช่วยทำเวร'  โทะโมะพูดพร้อมกับยกเก้าอี้ขึ้นช่วยฉัน
 
'ขอบใจนะ' :)
 
 
 
 
'อื้อ ไม่ถึงอ่ะ' เขียนอะไรสูงปานนั้น ฉันลบไม่ถึง
 
'มาเดียวฉันช่วย'  เขายื่นมือมาจับแปรงลบกระดานอันที่ฉันจับอยู่ ทำให้ฉันหันไปมองหน้าเขา 
เราสองคนสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ฉันก็ปล่อยมือออกจากแปรงลบกระดาน ซึ่งเขาก็ปล่อยมือเช่นกัน
ทำใหเแปรงลบกระดานตกลงมากระทบกับพื้น จนเกิดเสียงดัง ทำให้ฉันกับเขาละสายตาออกจากัน
 
'เอ่ออ ฉันขอโทษ ' โทโมะพูดแล้วก้มลงไปหยิบแปรงลบกระดานขึ้นมาให้ฉัน
 
 
'ไม่เป็นไร:) ทำเวรเสร็จแล้วล่ะ เราไปกันเถอะ' 
 
 
 
'ป่ะ ไปกัน'
 
..............................................................................
แต่งไม่หนุกเลยย เฮ้อออ